Árdís - 01.01.1936, Síða 8

6
varð nokkurra barna auðið. Atli var elztur þeirra, Grettir næst;
sonurinn, yngsta ibarn hjónanna hét Illugi, þótti hann snemma
ibera af öllum jafnöldrum sínum.
Grettir var ,í æsku ódæll og mikill fyrir sér, varð Ásdiís fljótt
að sætta misfellur, er áttu sér stað milli Grettis og föður hans.
Þráði Ásdís að faðirinn sýndi meiri nærgætni gagnvart drengnum,
og að Grettir hinsvegar væri hlýðnari föður sínum. Vel lýsir
Jakob skáld Thorarensen þessu í kvæði er hann nefnir, Ásdís á
Bjargi; er það kvíðii Ásdlísar sökum ódælni Grettis, sem hér vakir
fyrir skáldinu:
Kvíðinn óx og þrautir þyngdust
þegar hann komst á legg.
Stríðnin, hvefsnin, 'bernskubrekin
brýndu lýðsins egg.
Ein hún kveið og ein hún skildi
alt þaö skapahregg.
Mjög lítið létu þeir feðgar sér segjast við fyrirbænir og frið-
arorð Ásdísar, fór þar hver sínu fram. Grettir verður að fara af
landi iburt 15 ára að aldri, sakaður um að haía vegið mann. Lítil
fararefni og af óljúfu geði framreidd, veitti faðir hans honum.
Ásdís fylgdi syni sínum á veg, var henni þungt í geði út af
burtför hans o£ ónógum fararefnum. Sverð gaf hún honum að
skilnaði er átt höfðu íörfeður hennar og talið var sigursælt. Bað
hún innilega fyrir honum að skilnaði. Kemst ofannefnt skáld svo
að orði um burtförina:
Djásnafár úr föðurgarði
fór hinn ungi sveinn.
Heilla ósk né afturkomu
orðaði þar ei neinn.
Með honum gekk á mikla veginn
móðurhuginn einn.
Stuttu eftir burtför Grettis andast Ásmundur bóndi. Atli son-
ur þeirra er deyddur á sviksamlegan hátt; festi Ásdís þá huga við
frægð og atgerfi Grettis og vænti mikils af.
En ibrátt barst henni sú harmafregn að Grettir væri sakaður
um það, að brenna menn inni, en það var talinn ægilegasti glæpur.
Skaplyndi Grettis og gæfubrestur ollu því, að hann gat ekki
hreinsað sig af þessum sakargiftum, þvi var hann dæmdur sekur
skógarmaður um 20 ára bil.
Hann kemur út til íslands árið 1016, og var nú réttdræpur
liverjum nvanni, mátti enginn honum liðsinna, því varð hann að
iara huldu höfði og leitaði hann á náðir móður sinnar.
iHeim kom hann á náttarþeli, er allir sváfu utan móðir hans;