Árdís - 01.01.1936, Blaðsíða 38

36
þeirra og siðvenjur. Vaknaði nú löngun hjá honum til að breiða
út gleðiboðskap frelsarans meðal heiðins fólks. Eftir að hann
var skírður, 18 ára að aldri, fór hann að prédika og láta í ljós:
þessa löngun sína. En samtíðarmenn hans kærðu sig ltíið um
þessa hugsjón hans; prestarnir gerðu lítið úr athugasemdum hans
um þetta mál, sem var svo mikilvægt í hans augum. Tókst hon-
um samt að stofna til trúboösferðar og lagöi af stað til Indlands
1793 ásamt lækni nokkrum, Thomas að nafni. Carey lærði málið
og útlagði svo'biblíuna. Bar þetta verk hans mikinn og góðan
ávöxt; þar sem nú hafa flestar eða allar kirkjudeildir trúboðs-
félagsskap.
En ber oss að þá aðeins að tilkynna boðskapinn heiðingjum
einum? Engan vegin! Þegar postularnir hófu starf sitt fóru
þeir fyrst og fremst meðal síns eigin fólks. Ber oss því að muna
að miðla með bróðurkærleika þeim gjöfum sem náð Cnðs hefir
veitt oss, ekki einungis til Kínverja og Indverja, heldur einnig
meðal allra sem vér höfum samneyti við. Vér skulum láta oss
að kenningu verða söguna um ríku konuna sem gaf fúslega stórfé
í trúboðsstarf til Kína, en sá sér ekki fært að gefa vinnu á heimili
sínu Kínverskum dreng, sem þráði að umgangast kristið fólk.
Jesús sagði: “Hvað sem þér gerið einum af mínum minstu
bræðrum gerið þér mér.”
Stórt og mikið trúboðsstarf blasir við augum vorum heima
fyrir, sérstaklega í smábæjum og út um land. Kona sem ferðasf
um að selja Biblíur sagði mér frá sögu um sannan trúboða. Sagan
va.r frá British Columbia um konu, margra barna móður, sem hafði
kent sunnudagaskóla stöðugt í átján ár og mist úr aðeins einn
sunnudag. Vera kann að sumum mæðrum finnist að þær hafi
ekki tíma til að efla sinn andlega þroska og séu því ekki færar til
að leiðbeina á þennan hátt; enn liver sem er viljugur að fórna lífi
sínu í þarfir góðs málef'nis, kemst að raun um að Guð blessar
starfið og árangurinn verður margfalt meiri enn von var um. Vér
skulum ekki gleyma því að lærisveinar Jesú, útvaldir af sjálfum
bonum voru fíestir ómentaðir menn. Kristilegt hugarfar, kær-
leikur til náungans og fús vilji megnar mikið. Ber oss einnig að
vera vakandi og standa á verði gegn árásum á hið góða málefni.
Sterk öfl gera nú vart við sig sem eru að vinna að því að eyði-
leggja kristna kirkju. Kommúnistar á Rússlandi og i Kína teljast
nú um fjörutíu miljónir, að sögn; rífa þeir, 'þurka út öll trúar-
brögð og benna kirkjur. Er það vafalaust sannfæring þeirra að
þeir hafi rétt fyrir sér í þessu og leggja líf sitt og eignir í söl-
urnar fyrir trú sína.
En hvað um okkur sem viljum kallast kristin? Hvað leggjum
við í sölurnar?
Trúboð til Kína hefir staðið yfir í meira en fimtíu ár, en altaf
hefir peningaleysi og mannekla hindrað starfið, en þó helst pen-