Árdís - 01.01.1936, Blaðsíða 28

26
þá gleym'.st það sem miöur má vera. en það góða og fallega hefir
yfirhöndina.
Er heimurinn að stefna í rétta átt? Er nútíðin að 'búa sig
undir framtíðina? Er stefnan kristileg? Er kristindómur og
mentun að útlbreiðast svo aliir fái betra tækifæri? Eg held það.
Það má ekki dæma kristilegt starf og kristindóms útbreiðslu eftir
auðu sætunum í kirkjunum. Krists verk er unnið á svo marg-
víslegan hátt í daglegu lífi og umgengni.
Sönn trú er skilyrði fyrir fögru líferni. Margar ástæður geta
verið fyrir því að fólk sæki ekki kirkjur. Séra MoCulloch, ungur
prestur, sem kyntist drengjum á stríðstímunum sagði svo:
“Kirkjusiðir, reglur og mál, er svo ólíkt því, sem maður venst
í daglegn umgengni á strætunum, í búðum, kaffihúsum eða á
stríðsvelli. Hver er náungi minn, er aðal atriðið. Þegar prédikað
verður á vanalegu, daglegu máli, þegar maðurinn er settur á
hærri tröppu en formið, þá verða ekki eins mörg auð sæti í kirkj-
unum. Jesús frá Nazaret hélt ekki fast við sérstakar reglur þegar
hann kendi. Hann talaði >um innri manninn og bræðralag.”
Að þessari stefnu er reynt að vinna, um allan heim'. “Hver er
náungi minn?” er verið að leitast við að svara með hjálpsemi af
öllu mögulegu tæi. T. d. þekkjum við öll til fjárveitinga þeirra, ier
lands- og héraðsstjórnir leggja til hjálpaa- hinum atvinnulausu. —
Sannarlega er það hjálp í neyð, þó að mínum dómi væri æskilegra,
að fyrirkomulagið væri það, að veita vinnu en ekki peninga. —
Einnig mætti nefna ellistyrkinn. Þó hann sé stundum misbrúkað-
ur er það fyrirkomuiag eitt hið fallegasta og nauðsynlegasta til að
jafna hag eldra fólksins.
Svo vildi eg leyfa mén að benda á ræðuna indælu eftir séra
B. B. Jónsson í Lögbergi 8. apríl síðastl., flutta á Pálmasunnudag.
Telur hann þar upp ihverja tilraunina eftir aðra að sýna að heim-
urinn er að vinna á kristilegan hátt, að því að bæta kjör náungans
og efla Guðs ríki á jörðu. Á aðra ræðu vildi eg líka benda eftdr
séra Jakob Jónsson, um “Trú” sem er birt 15. apríl í Heimskringlu.
Og úr því eg er að minnast á Iblaðagreinar má eg ekki fara fram
hjá “Litla hvíta húsið í skóginum”, eftir Astu málara. Sú bjart-
sýni er eins dæmi. Það er eg viss um að hún lifir, eins og uppá-
haldið mitt “Pollyanna”, og breiðir út vermandi, hughreystandi
geisla um nágrennið sitt.
Nú mætti minnast á nokkur kristileg félög sem hafa náð svo
miklu haldi á fólki um allan heim — sem veita hjálp og leiðsögn,
þar á meðal Y.M.C.A. og Y.W.C.A.. Þau tilheyra engri sérstakri
kirkjudeild, heldur kristninni í heild sinni. Eins er með unglingafé-
lögin Boy iScouts og Girl Scouts, sem hafa um hönd aðeins það.
sem er kristilegt og fallegt og hafa haft mikil og góð áhrif á dag-
legt líf æskunnar.