Morgunblaðið - 26.03.2009, Side 31

þegar þið komuð. Þegar hann var
hjá okkur vildi hann skoða margt
og fara víða um eyjarnar hér, bæði
á sjó og á landi. Það var svo fræð-
andi og skemmtilegt að hafa hann í
heimsókn og ógleymanlegt þegar
þið voruð í Þórshöfn á námskeiði og
komuð til okkar að því loknu. Minn-
ingarnar eru margar og góðar og
þær fær enginn tekið frá okkur.
Blessuð sé minning þín Auðun
minn.
Biðjum svo góðan Guð að styrkja
þig, elsku Karen, börnin ykkar og
fjölskyldu alla.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Kristín, Ebbe og fjölskylda.
Það var árið 1966 að við hófum
nám í smíðadeild Kennaraskólans
fjórir saman en fyrir voru jafn-
margir að hefja sitt seinna námsár.
Yfirkennari og allsráðandi var
Gunnar Klængsson, listamaður og
þúsundþjalasmiður á tré og járn.
Gunnar var okkur sem faðir, fræð-
andi og leiðbeinandi um flesta
hluti, einnig húmorískur félagi, í
raun einstakur mannkostamaður í
fjölmennum hópi kennara við KÍ á
þessum eftirminnilega tíma. Ekk-
ert var honum óviðkomandi og
hann var þeim hæfileikum búinn að
geta fyrirhafnarlítið komið af stað
fjörugum umræðum um ólíkustu
efni. Þetta var hvetjandi og upp-
örvandi umhverfi sem hver og einn
setti sinn sérstaka svip á. Á engan
er hallað þótt hér sé fullyrt að þar
hafi Auðun átt stærstan hlut. Hann
var nokkru eldri en við hin og bjó
þar af leiðandi yfir nokkuð annarri
lífsreynslu og þekkingu. Það sópaði
að honum og hann var vel lesinn og
fróður um marga hluti og hafði af-
gerandi skoðanir á flestum málum,
ekki síst stjórnmálum. Hann átti til
að spyrja ágengra spurninga og
meitlaðra á þann hátt að ekki varð
undan vikist að svara. Þeim fylgdi
gjarna langur formáli með tilvitn-
unum í menn og málefni sem og
hans eigin vangaveltur um efnið
þannig að í raun og veru var hann
oft búinn að svara spurningunni áð-
ur en þeim sem spurður var gafst
ráðrúm til andsvars. Orðræðum
sínum fylgdi hann oftar en ekki eft-
ir með margvíslegum svipbrigðum
og leikrænum tilburðum. Hann gat
skotið augabrúnunum langt upp á
enni eða látið þær slúta niður fyrir
augu, allt eftir efni og alvöru máls-
ins. Hann var í senn einstakur og
sérstakur, tilfinningaríkur eldhugi
í öllu sem hann tók sér fyrir hendur
svo jaðraði á stundum við ástríðu.
Áhugi hans á íslenskri menningu
og varðveislu hennar var ósvikinn.
Allt sem laut að handverki var hans
sérgrein og hæfileikar hans á því
sviði óumdeildir. Til vitnis um það
er t.d. uppbygging Sænautasels á
Jökuldalsheiðinni sem vart hefði
orðið að veruleika nema fyrir fram-
takssemi hans, kappsemi og áhuga.
Síðast en ekki síst var Auðun sá
sem gjarna tók málstað þeirra sem
minna máttu sín eða stóðu á jaðri
samfélagsins, var heiðarlegur í af-
stöðu sinni til manna og málefna og
krafðist jafnaðar og réttlætis öllum
til handa.
Örlög þessa góða félaga urðu þó
allt önnur en okkur flest gat grun-
að. Smátt og smátt þvarr lífsgleðin,
krafturinn og áhuginn. Sá sjúk-
dómur sem hrifsar til sín huga og
hugsun hafði sótt hann heim og
dregið hann lengra og lengra frá
fjölskyldu og vinum uns ekkert var
lengur eftir annað en líkaminn
einn. Nú er þeirri glímu lokið.
Kletturinn í lífi hans, okkar kæra
skólasystir Karen, stóð við hlið
hans allt til þess að yfir lauk, trú-
föst og æðrulaus og kvartaði aldrei.
Við félagarnir kveðjum einstak-
an ljúfling og þökkum honum fyrir
samfylgdina um leið og við vottum
Karen, börnum þeirra og fjölskyld-
um okkar einlægustu samúð og
hluttekningu.
Bjarni Kristjánsson,
Ingvar Ingvarsson,
Ægir Frímann Sigurgeirsson.
Við vorum svo heppin að hefja
búskap á Víðimel 57 árið 1974 hjá
Auðuni og Karenu. Við þekktumst
frá þeim tíma sem Auðun kenndi á
Eiðum og þegar hann frétti að við
værum farin að huga að því að
flytja úr foreldrahúsum bauð hann
okkur íbúð sem þau leigðu út. Það
voru mikil gæfuspor fyrir okkur því
betri nágrannar en Auðun og Kar-
en eru vandfundnir. Við bjuggum í
fjögur ár á Víðimel og það voru svo
sannarlega góð ár og minningarnar
streyma fram núna þegar Auðun er
fallinn frá. Þær voru ófáar stund-
irnar sem við sátum hjá þeim við
eldhúsborðið og nutum frásagnar-
listar Auðuns en hann var einstak-
ur sögumaður. Það var alveg ótrú-
legt að hlusta á heilu samtölin sem
hann endursagði og löngu liðnum
atburðum lýsti hann oft svo mynd-
rænt að okkur fannst við hafa verið
á staðnum með honum.
Auðun var eftirsóttur í smíða-
vinnu af öllu tagi enda orðlagður
hagleiksmaður og afburðafljótur að
vinna. Hann smíðaði mikið í bíl-
skúrnum þau ár sem við bjuggum á
Víðimel og naut ég góðs af því,
lærði mikið af honum sem hefur
nýst vel um ævina. Hann var ein-
staklega hjálpsamur og hafði
ánægju af að segja til og kenna
réttu handtökin. Hann kenndi
hvernig átti að liggja í viðnum,
hvernig hægt var að saga án átaka,
hvernig maður lagði frá sér verk-
færin, hvernig límið var borið á og
svo mætti lengi telja. Auðun henti
aldrei hlutum eða smíðaefni sem
hugsanlega gat nýst síðar og bar
bílskúrinn merki þess. Hann vissi
þó alltaf upp á hár hvar hann gekk
frá spýtum og verkfærum. Auðun
ræddi oft um lífið og tilveruna á
meðan á smíðunum stóð. Hann var
sérlega glaðlyndur og hlýr, hló og
kímdi á meðan hann sagði frá
skemmtilegum mönnum og málefn-
um.
Auðun var vel lesinn og fróður,
átti gott bókasafn og eins átti hann
mikið plötusafn og hlustaði mörg-
um stundum á góða tónlist. Auðun
var alltaf að, hann hljóp iðulega við
fót því það þurfti að drífa hlutina
af. Oft vann hann fram á nætur ef
hann ætlaði að ljúka verki og við
sáum hann aldrei iðjulausan. Hann
átti það til að koma upp á efri hæð-
ina til okkar, setjast fyrir framan
sjónvarpið, spjalla smástund, stein-
sofna í stólnum, spretta síðan upp
og augnabliki síðar heyrðum við í
honum aftur úti í bílskúr.
Auðun byggði sumarbústað aust-
ur í Jökulsárhlíð. Hann hannaði,
teiknaði og byggði bústaðinn frá
grunni og ber hann vitni um hag-
leik hans og útsjónarsemi. Þar er
yndislegt að dvelja og við höfum átt
margar notalegar stundir í bú-
staðnum í gegnum árin. Dætur
okkar eiga þaðan góðar minningar,
t.d. þegar Auðun kenndi að tálga
fugla, hann var ekki lengi að töfra
fram einn slíkan. Já, það var alltaf
gott að eiga Auðun vin okkar að.
Við hjónin og dætur okkar þökk-
um Auðuni fyrir samfylgdina og
sendum Karenu, Höllu, Hannesi,
Katrínu og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur.
Magnús og Ásta.
Meira: minning@mbl.is
Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. MARS 2009
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐFINNA SIGRÚN ÓLAFSDÓTTIR
frá Stóra-Knarrarnesi,
Vatnsleysuströnd,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn
27. mars kl. 13.00.
Maja Þ. Guðmundsdóttir, Hafliði Ö. Björnsson,
Sigrún H. Guðmundsdóttir,
Kristján A. Guðmundsson,
Ingibjörg L. Guðmundsdóttir,
Sigurjón Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS BJÖRGVIN SVEINSSON
frá Norðurbrún,
áður til heimilis
Hofsvallagötu 49,
lést á dvalarheimilinu Grund miðvikudaginn
18. mars.
Útför hans fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn
28. mars kl. 14.00.
Jarðsett verður í Torfastaðakirkjugarði.
Júlíana Magnúsdóttir,
Jóhanna B. Magnúsdóttir,
Sveinn Magnússon, Guðrún Hinriksdóttir,
Kristján Már Magnússon, Snjólaug Brjánsdóttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HELGA BJÖRG ÓLAFSDÓTTIR
frá Kvíum,
Böðvarsgötu 2,
Borgarnesi,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness að kvöldi
mánudagsins 23. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þorgeir Ólafsson,
Ólafur Þorgeirsson, Auður Ásta Þorsteinsdóttir,
Sigrún Björg Þorgeirsdóttir, Birna Gunnarsdóttir,
Þóra Þorgeirsdóttir, Hilmar Sigurðsson,
Gretar Þorgeirsson, Sigrún Arna Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar einstaki og ástkæri bróðir, faðir, tengdafaðir,
barnsfaðir og frændi,
SIGURÐUR JÓHANNSSON,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Fossvogi
laugardaginn 21. mars.
Útför hans verður auglýst síðar.
Wincie Jóhannsdóttir,
Jóhann Tómas Sigurðsson, Jóhanna Jakobsdóttir,
Ingibjörg Birta Sigurðardóttir,
Björg Bjarnadóttir,
Kristófer Dignus Pétursson, María Heba Þorkelsdóttir,
börn og barnabörn.
✝
Elskuleg dóttir okkar, systir og barnabarn,
AUÐUR BRYNDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR,
Heiðarbraut 7c,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánudaginn
23. mars.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju mánudaginn
30. mars kl. 14.00.
Róberta Maloney, Viðar Ólafsson,
Óskar Frank Guðmundsson,
Aníta Eva Viðarsdóttir,
Guðmundur Óskarsson, Hrafnhildur Svavarsdóttir,
Aron Geir Guðmundsson,
Tinna Björk Guðmundsdóttir,
ömmur og afar.
Það er ótrúlegt og
nánast óraunverulegt
að skrifa minningar-
grein um hana
Hönnu, frænku mína,
já hana fallegu Hönnu frænku. Hún
var langyngst af þeim duglegu,
skemmtilegu, hugmyndaríku og
seigu Kálfakotssystrum. Ég segi
langyngst því hún var vön að stríða
þeim systrunum Mundu mömmu og
Ellu frænku með því, þó að það
væri stutt í árum á milli þeirra.
Hanna frænka var bæði falleg og
skemmtileg kona, svo skemmtileg
að ég og Dísa systir heimsóttum
hana mörg kvöld í viku á okkar
yngri árum, sátum langt fram á
nótt töluðum um allt milli himins og
jarðar, skoðuðum tísku- og sniða-
blöð. Hanna frænka var uppfull af
hugmyndum og fróðleik, vissi alltaf
hvað var það heitasta í tískunni. Ef
Hanna væri að hefja sinn sauma- og
Fjóla Jóhanna
Halldórsdóttir
✝ Fjóla JóhannaHalldórsdóttir
(Hanna) fæddist í
Reykjavík 29.6. 1940.
Hún lést á heimili
sínu í Keflavík 16.3.
2009 og fór útför
hennar fram frá
Kópavogskirkju 25.
mars.
hönnunarferil í dag
væri hún í fremstu
röð. Þennan hæfileika
hefur Emilía, dóttir
hennar, erft frá henni
því hún er snillingur
þegar kemur að hönn-
un fatnaðar, fylgi-
hluta og saumavinnu.
Hanna frænka var
ótrúlega smekkleg og
smart, hún þorði að
vera áberandi í
klæðnaði og klæðast
fjölbreyttum og líf-
legum litum. Frænka
bar vel ýmiskonar höfuðföt sem
aðrir þorðu ekki að láta sjá sig með
og skartið sem hún valdi sér var
stórt, áberandi og flottast á henni.
Uppáhaldsliturinn hennar var fjólu-
blár og sé ég hana fyrir mér í fal-
legu fjólubláu dragtinni sinni með
stutta strípaða hárið, alveg ótrúleg
skvísa. Dragtin var svo áberandi
flott að Dísa systir fékk hana lánaða
með sér á ráðstefnu í Cannes í
Frakklandi og sló í gegn, sýnir það
vel hve mikil heimsdama Hanna var
og alltaf í takt við tímann.
Frá því að við systur vorum litlar
og langt fram á fullorðinsár hannaði
frænka og saumaði á okkur föt. Í
minningunni koma krumplakkskáp-
urnar, vínrauð fyrir mig og blá fyrir
Dísu sterkt upp í hugann með
stórum hettum fóðruðum með hvítu
skinni, alveg ótrúlega flottar.
Hanna frænka var mikill farfugl í
sér og hennar mesta yndi var að
ferðast. Hún var búin að vera dug-
leg við það, bæði með Bonna sínum
og síðan ein. Ég held að henni
nöfnu minni og Bonna hafi þótt við
systurnar góður félagsskapur því
árið 1979 árið sem Díana prinsessa
og Kalli giftu sig fórum við í sigl-
ingu með þeim til Hull. Það var
siglt með Sæborginni og að sjálf-
sögðu varð þetta alveg frábær ferð.
Í fyrsta lagi hafði skipstjórinn
Bonni pantað gott veður og verið
bænheyrður því við fengum sól og
blíðu báðar leiðir. Ógleymanleg
ferð með þessum skemmtilegu
hjónum.
Ég undirrituð er svo einstaklega
heppin að vera skírð í höfuðið á
Hönnu frænku og hafði þar af leið-
andi ávallt sérstakan sess hjá
henni. Það gladdi Hönnu frænku
mikið þegar þriðja nafnan bættist í
hópinn er Freyja, dóttir mín, eign-
aðist dóttur sína Jóhönnu.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
og megi góður Guð varðveita þig,
elsku Hanna frænka, að eilífu.
Guð þig blessi og beri að friðar laug-
um.
Þín bjarta stjarna prýði himinhvel.
Brosið sem að lifnar innst í augum
ævinlega flytur kærleiksþel.
(Brynja Bjarnadóttir.)
Þín nafna
Jóhanna (Hanna) Njarðardóttir.