Morgunblaðið - 09.10.2009, Síða 32

32 Umræðan MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. OKTÓBER 2009
✝ Gunnar ÞórSveinbjörnsson
fæddist í Reykjavík
3. september 1948.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 29. sept-
ember sl. Foreldrar
hans voru Þóra Jó-
hanna Sigurð-
ardóttir og Þórður
Sveinbjörn Dav-
íðsson, bæði látin.
Albróðir Gunnars
Þórs er Sveinbjörn,
systkini sammæðra
eru Erla, Alma, látin, og Kristín;
samfeðra Svanberg, látinn, Hrafn
og Íris.
Gunnar Þór kvæntist 3. sept-
ember 1977 Erlu Sigríði Sveins-
dóttur. Foreldrar hennar eru
Anna Pála Sigurðardóttir og
Sveinn Ólafsson Ormsson. Synir
Gunnars Þórs og Erlu Sigríðar
eru Sigurður Árni, unnusta hans
er Birna Ingibjörg
Valgarðsdóttir, son-
ur þeirra er Viktor
Magni. Sonur Sig-
urðar Árna og
Gunnhildar Brynj-
ólfsdóttur er Árni
Steinn. Magnús Þór,
unnusta hans er
Kristjana Arnars-
dóttir, þeirra sonur
er Jakob Máni. Dótt-
ir Gunnars Þórs er
Sveinbjörg Þóra,
gift Sævari Leifs-
syni, börn þeirra eru
Elísabet Ester, Sigurður Gunnar
og Viktoría Sól.
Gunnar Þór lærði húsasmíði og
vann sem trésmiður, lengst af hjá
Keflavíkurverktökum og Íslensk-
um aðalverktökum.
Útför Gunnars Þórs fer fram
frá Keflavíkurkirkju í dag, 9.
október, kl. 14.
Meira: mbl.is/minningar
Þegar mér bárust fregnir af láti
Gunnars, míns kæra bróður, var mér
bilt við, þrátt fyrir að ég ætti von á
því. Ég fór að hugsa um fyrstu árin
okkar sem við vorum saman það var
þegar ég kom í Innri Njarðvík til að
læra vélvirkjun. í Vélsmiðju Njarð-
víkur þar sem pabbi var verkstjóri.
Gunnar var þá að byrja í barnaskóla.
Stundum var hann að stelast með
Sveinbirni yngri bróður sínum niður
í smiðju. Þá sendi pabbi mig með þá
heim til sín því hætturnar voru alls-
staðar á svona vinnustað. Hann var
snemma farinn að hafa áhuga á bíl-
um og vélum.
Ég man eftir fyrsta sjónvarpinu
sem hann eignaðist til að horfa á
Kanasjónvarpið, hann vann fyrir því
á verkstæðinu hjá okkur pabba. Þess
vegna varð ég svolítið hissa þegar
hann valdi húsasmíði er kom að því
að velja framtíðarstarf. En það var
rétt ákvörðun. Hann var maður sem
gat gert allt sem hann vildi. Hann
var alltaf tilbúinn að hjálpa okkur
bræðrunum, þegar við vorum að
breyta og bæta. Þá var ekki spurt
um hvað fæ ég í staðinn, heldur hve-
nær þurfum við að vera búnir? Ég
gæti talið upp óteljandi dagsverk
sem hann gaf mér bæði í Njarðvík og
í sumarbústaðnum sem við byggðum
í Borgarfirðinum.
Svo voru ferðirnar á gamla Wee-
poninum með pabba í Ásbjarnar-
vötn, ásamt veiðihópi úr Keflavík, al-
veg ógleymanlegar, þar fékk hann
óslökkvandi veiðiáhuga. Hann fékk
fisk þegar aðrir gáfust upp og snéru
sér að öðru. Þá sagði hann mér oft
skemmtilegar veiðisögur úr ferðum
með Sveini, tengdaföður sínum. Þeir
áttu margar sælustundir saman
Kveðjustund bræðra er erfið, ótal
minningar koma fram í hugann.
Minningin um góðan bróður stendur
öllu ofar. Aðdáunarverð var hin
mikla umhyggja sem Erla mágkona
mín sýndi manni sínum í veikindum
hans.
Við Elín flyjum henni og allri fjöl-
skyldunni innilegar samúðarkveðjur
Hrafn Sveinbjörnsson.
„Nei, Ólsi, hvað ert þú að ves-
enast?“ Þetta var kveðja sem Gunni
vinur minn kastaði gjarnan á mig er
ég átti leið upp á skrifstofu um helg-
ar eða á kvöldin þegar hann var að
vinna á símanum hjá okkur. Ég er
viss um að þetta verður það sem ég
heyri þegar leiðir okkar liggja saman
aftur síðar.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast vinar míns Gunnars Þórs
Sveinbjörnssonar.
Við Gunni höfum verið vinnufélag-
ar í yfir þrjátíu ár. Byrjuðum að
starfa saman 1975 í sjálfstæðum
rekstri við smíðar ásamt félaga okk-
ar Ottó G. Ólafssyni, síðan hjá Kefla-
víkurverktökum og núna síðast hjá
ÍAV þjónustu. Ég held að ég geti tal-
að fyrir hönd okkar vinnufélaga í
gegn um tíðina að ljúfari vinnufélaga
var ekki hægt að hugsa sér. Það væri
hægt að segja margar skemmtilegar
sögur frá þessum tíma en verða ekki
sagðar hér. Gunni var ávallt léttur og
skemmtilegur félagi með sérstök og
skemmtileg orð yfir hluti sem við
vorum að vinna með. Hann stílfærði
líka gjarnan á skemmtilegan hátt
nöfn okkar vinnufélagana.
Hann var mjög hjálpsamur og
óeigingjarn þegar það átti við. Sem
dæmi þegar Gunni bróðir var að gera
upp æskuheimili okkar var ég að
hjálpa honum, þá birtist Gunni óum-
beðinn í parketið með mér. Hann
hafði mjög mikinn áhuga á gömlum
bílum og var langt kominn með að
gera upp einn slíkan en því miður
náði hann ekki að klára gripinn. Við
vorum báðir með mikla jeppadellu og
í þá daga var ekki hægt að kaupa
breytingar í búð, þetta var mix og
aftur mix, og þar var Gunni algjör-
lega á heimavelli. Hann smíðaði sér
forláta Willys jeppa sem hann var
mjög stoltur af, tók þátt í nokkrum
torfærukeppnum með ágætum ár-
angri, einnig var ferðast mikið á
gripnum.
Ég var ávallt velkominn á heimili
Gunna og Erlu, fyrst á Mávabraut-
ina síðan á Vatnsnesveginn, þar var
ávallt gestkvæmt og margt
skemmtilegt brallað. Þá verður að
minnast allra ferðanna sem við fór-
um saman, borgarferðir til Evrópu
og Ameríku, árshátíðirnar, jeppa-
ferðirnar, veiðitúrar og fleira. En
það er eins og gengur að með ár-
unum minnkar samgangurinn en
vináttan hefur alltaf verið til staðar,
hún hverfur aldrei.
Gunni var mikill áhugamaður um
körfubolta og fylgdi syni sínum,
Magga Gunn, í Keflavíkurliðinu og
núna í Njarðvík á alla leiki sem hann
mögulega gat. Ég hitti Magga hjá
Gunnar Þór
Sveinbjörnsson
Ástkær tengdasonur okkar
er fallinn frá eftir stutta bar-
áttu við illvígan sjúkdóm.
Hann skilur eftir sig stórt
skarð í okkar litlu samhentu
fjölskyldu. Gunni var alltaf
léttur og kátur og hjálpsamur
með eindæmum. Við yljum
okkur við góðar minningar
um Gunna þegar við hugsum
til baka, ferðirnar í sumarbú-
staðinn, veiðina og til Kanarí
svo eitthvað sé nefnt.
Við kveðjum Gunna með
söknuði.
Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Þínir tengdaforeldrar,
Anna Pála og Sveinn.
Til elsku afa frá Árna
Steini.
Þú fórst alltaf í asna með
mér og vannst mig alltaf og í
sumarbústaðnum fórstu í golf
við mig og þú vannst allar hol-
urnar nema tvær og ég vann
alltaf holu átta og níu. Þú
varst bara besti afi í heimi og
Guð blessi þig.
Árni Steinn.
HINSTA KVEÐJA
✝ Friðbjörg Stein-þórsdóttir fæddist
á Flögu í Þistilfirði
26. febrúar 1917. Hún
lést á St.Franciskus-
spítala í Stykkishólmi
1. október síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
voru hjónin Svein-
björg Pétursdóttir og
Steinþór Pálsson.
Systkini Friðbjargar
voru, Þórhallur garð-
yrkjubóndi í Hvera-
gerði, f. 29.1. 1914, d.
9.3. 1986. Eiginkona
hans var Steinunn Guðrún Helga-
dóttir, f. 15.8. 1911, d. 29.6. 1988.
Steinunn, f. 5.1. 1919, dó um eins
hans var Elsa Georgsdóttir, f. 31.8.
1937, d. 12.5. 2003.
Friðbjörg ólst upp hjá föð-
ursystur sinni Láru Pálsdóttur og
manni hennar Tryggva Hjart-
arsyni,13 ára fer hún sem matvinn-
ungur og síðan vinnukona að Snart-
arstöðum í Núpasveit, eftir 6 ár þar
ræður hún sig í vist, fyrst á Húsavík
og síðan á Akureyri. Árið 1941 flyt-
ur hún til Reykjavíkur, og starfar í
Iðunnarapóteki til 1949 en þá ræð-
ur hún sig til starfa í Reykjavík-
urapóteki, þar vinnur hún næstu 29
árin. Hún lauk starfi í Breiðholt-
sapóteki 1986 er hún flutti til
Stykkishólms, mágkonu sinni Stein-
unni til aðstoðar. Bjó Friðbjörg
næstu 14 árin á Ægisgötu 1 í Stykk-
ishólmi, þar til hún flutti í þjón-
ustuíbúð á Skólastíg 14, og síðan á
Dvalarheimilið.
Útför Friðbjargar fer fram frá
Stykkishólmskirkju í dag, 9. októ-
ber og hefst athöfnin kl. 14.
Meira: mbl.is/minningar
árs gömul. Steinunn
Sesselía, f. 29.3. 1921,
d. 25.3. 2007. Eig-
inmaður hennar var
Leó Jósepsson, f. 17.6.
1913, d. 7.3. 2000.
Systkini Friðbjargar
sammæðra, Lilja
Kristjánsdóttir, f.12.
2. 1929. Eiginmaður
hennar er Már Ár-
sælsson. Fjóla Krist-
jánsdóttir, f. 28.10.
1931 d. 23.8. 1975.
Eiginmaður hennar
var Karl Andreas
Maríusson, f. 21.4. 1925, d. 21.3.
1962. Pálmi Kristjánsson, f. 20.6.
1933, d. 17.11. 1997. Eiginkona
Ein af mínum fyrstu minningum
um frænku, en þannig vildi hún
gjarnan vera ávörpuð af þeim sem
henni voru nánir, er þegar ég hef
trúlega verið 3-4 ára gamall og í
mér var einhver leiði, þá tók
frænka mig í fangið, huggaði og
sagði mér söguna af Búkollu, og
mörg ævintýrin átti ég eftir að
heyra frá frá henni því frænka var
ættrækin og heimsótti fósturföður
minn Þórhall bróðir sinn og Stein-
unni konu hans eins oft og hún gat
með góðu móti, og alltaf átti hún
eitthvað gómsætt til að stinga upp í
okkur bræðurna þegar hún birtist.
Ætíð heimsóttum við frænku
þegar farið var til Reykjavíkur
bæði á vinnustaðinn sem var
Reykjavíkurapótek, á Tjarnargötu
10 meðan hún bjó þar og síðan á
Friðbjörg
Steinþórsdóttir
MÁNUDAGINN 5.
október, þegar Evr-
ópuþingið kom saman
í Brussel, stóð Evr-
ópusamband flug-
manna fyrir mótmæl-
um gegn illa unninni
reglugerð um flug-,
vakt- og hvíldartíma
flugáhafna.
Reglugerðin tók
gildi 1. febrúar 2009
hér á landi eftir að
hafa verið þýdd á íslensku.
Regluverkið kemur frá Brussel og
við tökum reglugerðina upp þó
stjórnvöld hér heima geti fyllt inn í
reglugerðina með því að þrengja
hana í öryggisátt. Það var ekki gert
af okkar samgönguyfirvöldum og
eftir samanburð við önnur Evrópu-
ríki kom í ljós að hvergi er leyft ann-
að eins vinnuálag á flugmenn og hér
á landi. Til að mynda voru tillögur
Félags íslenskra atvinnuflugmanna
(FÍA) og Flugmálastjórnar varðandi
skerðingu á vakttíma eftir að flug-
maður hefur staðið varavakt teknar
út í samgönguráðuneytinu á síðasta
degi fyrir staðfestingu ráðherra af
einhverjum ástæðum. Það er allt við
sama heygarðshornið í flugmálum á
Íslandi, en Félag íslenskra atvinnu-
flugmanna (FÍA) hefur um árabil
barist fyrir opnun brautar 25/07 á
Keflavíkurflugvelli, sem var lokað í
sparnaðarskyni fyrir nokkrum árum
og fyrrverandi samgönguráðherra
lofaði félagsmönnum að opna, í há-
tíðarræðu á 60 ára afmæli FÍA.
Þessi braut er afar mikilvæg svo
ekki þurfi að lenda í miklum hlið-
arvindi. Þess má geta að nú hefur
Akureyrarflugvelli verið lokað á
næturnar í sparnaðarskyni og einnig
Reykjavíkurflugvelli og er Egils-
staðaflugvöllur eini varaflugvöll-
urinn á næturnar ef Keflavík-
urflugvöllur lokast hér í okkar
veðravá.
Evrópska flugmannasambandið
(ECA) samanstendur af 35.000 flug-
mönnum allstaðar að úr Evrópu.
Samtökin beita sér fyrir flugöryggi,
hagsmunamálum flugmanna og
hagsmunum greinarinnar í heild.
Mánudaginn 5. október var mót-
mælt fyrir framan Evr-
ópuþingið og á öllum
helstu flugvöllum álf-
unnar og upplýs-
ingaritum verður dreift
til flugfarþega og sjón-
armið samtakanna
kynnt.
EASA (Flug-
málastjórn Evrópu)
fékk virt og óvilhallt
teymi vísindamanna til
að rannsaka þreytu
flugmanna (Moebus
Report) og gera tillögur
að hámarks flug- og vaktíma.
Samkvæmt núgildandi reglugerð
er heimilt að halda flugmönnum á
vakt í 14 klukkustundir á daginn og
11.45 klukkustundir yfir nóttina.
Vísindateymið telur þetta of langar
vaktir og telur þetta fyrirkomulag
ógna flugöryggi. Þess er skamms að
minnast að þota fór fram af braut á
Keflavíkurflugvelli haustið 2008 en
ekki hlaust manntjón af í það skipt-
ið. Flugmennirnir voru allir komnir
að ystu mörkum reglna um flug- og
vakttíma og niðurstaða rannsókn-
arnefndar flugslysa um þessa at-
burði var að flugmennirnir hefðu
verið úrvinda af þreytu.
Til samanburðar má nefna að yfir-
keyrðum einstaklingi (fatigued) hef-
ur verið líkt við annan ölvaðan. Út-
keyrður flugmaður getur tapað allt
að 80% af athyglinni og 70% við-
bragðshraða. Vonandi vaknar þurs-
inn í Brussel og sníður okkur reglu-
verk sem ekki ógnar flugöryggi og
lætur ekki hagsmunapot ráða för.
Flugfarþegar eiga rétt á því að
áhafnir séu hvíldar þegar þær koma
til starfa.
Hafi lesendur frekari áhuga má
benda á www.dead-tired.eu.
Ofþreyta
flugáhafna
Eftir Þorstein
Kristmannsson
Þorsteinn
Kristmannsson
»Evrópskir flugmenn
mótmæla reglum
um flug- og vakttíma
flugáhafna. Ekki er tek-
ið mark á niðurstöðum
vísindamanna.
Höfundur er flugstjóri og formaður
alþjóðanefndar FÍA.
JÓN Bjarnason,
landbúnaðar- og sjáv-
arútvegsráðherra,
heldur því fram hér í
Morgunblaðinu 7.
október að raf-
orkuframleiðsla fyrir
stóriðju hafi verið
„stórlega nið-
urgreidd“. Samorka
óskar eftir að ráð-
herrann færi rök fyrir
þessari staðhæfingu sinni, eða dragi
hana ella til baka.
Um 80% raforkunnar í landinu
fara nú til stóriðju en um 20% á al-
mennan markað. Að jafnaði hefur
raforkuverð á almennum markaði
hérlendis farið lækkandi svo árum
skiptir, að teknu tilliti til vísitölu
neysluverðs, og er nú með því allra
lægsta sem þekkist á Vesturlöndum.
Á sama tíma hefur raforkufram-
leiðsla til stóriðju aukist hér stór-
lega. Varla getur ráðherrann lesið
úr þessu að almenni markaðurinn,
með sín 20 prósent á svo lágu verði,
sé að niðurgreiða hin 80 prósentin
sem fara til stóriðju? En hver er þá
að niðurgreiða þessa raforku, að
mati ráðherrans?
Lægra almennt
orkuverð vegna
stóriðjunnar
Á dögunum kom
fram í skýrslu Atvinnu-
LífsinsSkóla að dæmi-
gerð raforkunotkun
heimila hefði lækkað
um 30% í verði frá árinu
1997, á föstu verðlagi,
að stórum hluta vegna
aukinnar raforkufram-
leiðslu fyrir stóriðju. Þá
mat Hagfræðistofnun Háskóla Ís-
lands það nýlega svo að stóriðjan
hér á landi væri að borga í meðallagi
hátt verð, á heimsvísu, fyrir rafork-
una. Hvað á ráðherrann við þegar
hann fullyrðir að hér sé verið að nið-
urgreiða orkuna til stóriðju?
Hvað á
ráðherrann við?
Eftir Gústaf Adolf
Skúlason
Gústaf Adolf Skúlason
» Samorka óskar eftir
að ráðherrann færi
rök fyrir þessari stað-
hæfingu sinni, eða dragi
hana ella til baka
Höfundur er aðstoðarfram-
kvæmdastjóri Samorku, samtaka
orku- og veitufyrirtækja.