Morgunblaðið - 09.10.2009, Side 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. OKTÓBER 2009
✝ Anna GuðbjörgSigfúsdóttir fædd-
ist á Staffelli í Fellum
12. apríl 1942. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 28. september
sl. Foreldrar hennar
voru Sigfús Jón Odds-
son, f. 1917, d. 1994,
og Þorbjörg Eiríks-
dóttir, f. 1916, d. 1997.
Systkini Önnu eru
Sigríður Petra, f. 1.
júní 1943, Oddur, f. 2.
október 1948, og Ei-
ríkur Egill, f. 2. október 1955, öll eru
þau búsett á Fljótsdalshéraði.
Hinn 6. júlí 1968 giftist Anna Ein-
ari Long Bergsveinssyni frá Norð-
firði, f. 10. júní 1942, d. 8. mars 1999
eftir veikindi. Foreldrar hans voru
Brynhildur Sigurðardóttir, f. 1918,
d. 1976, og Bergsveinn Sigmundur
Long Stefánsson, f. 1909, d. 1993.
Anna eignaðist fimm börn. Fyrri
Long Ómarsdóttir, f. 26. apríl 2003.
3) Valdís Vera, f. 29. ágúst 1972,
leik- og grunnskólakennari, maki
Atli Már Sigurjónsson, f. 28. febrúar
1973, sýningastjóri. Barn Valdísar
er Laufey Mattíana Long Sum-
arliðadóttir, f. 25. október 2000.
Börn Valdísar og Atla eru a) Stein-
unn Mardís, f. 31. október 2005, og
b) Björgvin Hafliði, f. 3. mars 2008.
Fyrir átti Atli Þórhall Ingimar, f.
1989, og Sigurjón Elías, f. 1993, 4)
Sigfús, f. 5. mars 1975, d. 26. sept-
ember 1975. 5) Óskar Long, f. 13.
desember 1976, starfsmaður Ice-
landair, maki Agnieszka Nowak, f.
20. febrúar 1980, arkitekt.
Á árunum 1959-1966 bjó Anna í
Reykjavík að mestu leyti. Hún vann
þar á Landspítalanum og Klepps-
spítala. Anna og Einar bjuggu á Ak-
ureyri allt frá árinu 1967. Anna
starfaði yfir 20 ár á Hótel KEA en
síðastliðin ár á Dvalarheimilinu
Hlíð. Anna var mikil hannyrðakona
og henni voru andleg málefni afar
hugleikin. Hún var virkur félagi í
Geðverndarfélagi Akureyrar til
margra ára.
Útför Önnu Guðbjargar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 9. októ-
ber, og hefst athöfnin klukkan
13.30.
barnsfaðir Önnu er
Guðmundur Frímanns-
son, f. 1940 og áttu þau
1) Guðbjörgu, f. 1. jan-
úar 1962, leiðsögu-
mann, maki Sigurður
Kristinn Einarsson, f.
22. júlí 1954, húsasmið-
ur, börn þeirra eru a)
Ýmir, f. 22. febrúar
1991, d. 27. febrúar
1991, og b) Óðinn, f.
11. nóvember 1992.
Fyrir átti Sigurður a)
Einar Örn, f. 1977, eig-
inkona hans er Elín
Björk og eiga þau tvær dætur, og b)
Hörð Heimi, f. 1982. Börn Önnu og
Einars eru 2) Þorgerður, f. 5. ágúst
1967. Börn hennar eru a) Einar Long
Gissurarson, f. 9. desember 1986,
unnusta Sigurbjörg Bára og eiga
þau Hildi Þóru, f. 27. maí 2009, b)
Katrín Rut Jóhannsdóttir, f. 26. júní
1990 og á hún Kára Stein, f. 19. októ-
ber 2007, og c) Bentína Matthildur
Þegar litið er um öxl við fráfall
móður minnar koma ótal minninga-
brot upp í hugann. Ein fyrsta
minning mín tengd mömmu er frá
árunum okkar saman í Reykjavík.
Það er vetur, snjóflygsur líða hægt
til jarðar og við erum að bíða eftir
strætó, ég er þreytt og hjúfra mig í
hálsakot hennar, þessi ljúfa
bernskuminning hefur fylgt mér
alla tíð. Síðan eru liðin mörg ár og í
sl. viku þegar við systkinin vorum
samankomin á FSA heima á Ak-
ureyri til að kveðja mömmu í veik-
indum hennar fór að snjóa og ég
hvarf eitt andartak til þessarar
stundar.
Elsku mamma mín, það er svo
sárt að hugsa til þess að eiga ekki
framar samleið með þér hérna
megin, en jafnfram vitum við öll að
þú varst leyst frá þjáningum og
varðst að lúta í lægra haldi fyrir
krabbameininu. Það er víst sagt að
öll él birti upp um síðir, góðar
minningar verða vonandi smyrsl á
sárin.
Mamma var margbrotinn per-
sónuleiki á margan hátt. Hún var
frekar fastheldin og jarðbundin í
aðra röndina en svo gat hún farið á
mikið flug ef sá gállinn var á henni.
Hún átti oft erfitt og háði glímu við
andleg veikindi sem mörkuðu líf
hennar og þar gátu skipst á skin og
skúrir. Lífið hefur heldur ekki allt-
af farið mjúkum höndum um hana,
barnsmissir og fráfall pabba sem
einnig dó úr krabbameini.
Seinni árin fannst mér mamma
vera búin að skapa sér gott líf þrátt
fyrir að vera ein á báti sl. tíu ár.
Þannig var hún t.d. farin að vera
duglegri að koma í heimsóknir suð-
ur til okkar barnanna hennar.
Einnig fór hún í mörg skemmtileg
ferðalög innanlands, bæði ein í för
austur á land á æskuslóðirnar eða
með einhverjum öðrum, þá helst
með Valdísi og hennar börnum.
Mamma var sannarlega litríkur
persónuleiki, hafði gaman af fal-
legri tónlist og litum! Heimilið
hennar mömmu ber þess merki, öll
skrautblómin, seríurnar og engl-
astytturnar áttu þar sinn fasta
sess. Hún hafði mikinn áhuga á
andlegum málefnum og hugsaði
mikið til þeirra sem voru farnir yfir
móðuna.
Hún nostraði oft vel og lengi við
það sem henni var kært og var t.d.
myndarleg í höndunum, var dugleg
að sauma á okkur börnin þegar við
vorum lítil og prjónaði marga
sokka og vettlinga á barnabörnin.
Í sumar náði hún að eiga margar
góðar stundir sem betur fer, sum-
arbústaðaferð austur á Hérað og
ferming í sveitinni í leiðinni og viku
orlofsdvöl á Sólheimum á vegum
Bergmáls, vina- og líknarfélags,
gerðu henni gott. Og ekki má
gleyma kraftinum í henni þegar
hún dreif sig í því ásamt Ingsu vin-
konu sinni að tyrfa Ráðhústorgið á
Akureyri.
Elsku mamma, nú er komið að
leiðarlokum. Það er svo margt að
þakka, ferðirnar okkar Óðins norð-
ur á öskudeginum í gegnum árin.
Samverustundir sem gáfust hjá
okkur mæðgunum þegar ég var
með ferðamenn á Akureyri, en við
reyndum þá alltaf að hittast og svo
ótal margt fleira.
Þú situr á stólnum þínum við eld-
húsgluggann, ég sit við eldhúsborð-
ið að leggja kapal og við spjöllum,
þetta eru litlu dýrmætu stundirnar
sem skipta mestu máli þegar upp
er staðið. Hafðu þökk fyrir allt.
Þín dóttir,
Guðbjörg.
Elsku mamma mín.
Ég er enn að átta mig á þeirri
staðreynd að hún sé látin eftir
stutta en erfiða veikindabaráttu.
Þrátt fyrir að við mamma byggjum
í sitthvorum landshlutanum þá vor-
um við nánar og heyrðumst mjög
oft í síma. Leiðir lágu saman ýmist
á Akureyri, hér syðra eða í ein-
hverjum bústað úti á landi og þá í
drjúgan tíma í senn. Mamma náði
að vera þátttakandi í mínu lífi, hún
kom suður á dýrmætum stundum.
Hún var til staðar þegar við flutt-
um í Jörfabakkann viku fyrir jól og
var algjör klettur í öllu tilstandinu,
enda sátu hér 11 manns til borðs á
aðfangadagskvöld.
Mamma var ævintýraleg kona
sem hafði alla sína hluti á hreinu,
var trygg vinum sínum og fjöl-
skyldum, ótrúlega vandvirk að eðl-
isfari en frekar fastheldin að upp-
lagi. Hún stríddi við geðræn
veikindi frá unga aldri sem setti
mark sitt á allt hennar líf. Eftir að
pabbi lést hefur mamma búið ein í
íbúðinni sinni og verið sátt við sína
tilveru. Systur pabba sem búa á
Akureyri hafa verið henni mikil
stoð og stytta og reglulega hefur
hún heimsótt börnin sín fjögur á
höfuðborgarsvæðinu og systkinin
sín þrjú á Héraði.
Vinnan var mömmu mikilvæg og
hún bar mikla virðingu fyrir henni.
Það var ósjaldan sem ég skottaðist
til hennar á hótelið, sníkti franskar
og fylgdist með spennandi eldhús-
lífinu. Ég vann á hótelinu líka um
tíma þannig að ég kynntist tilveru
hennar þar enn frekar sem varð til
þess að styrkja böndin okkar á
milli. Seinna átti ég eftir að vinna
lengi á veitingahúsum þannig að
starfsval mömmu mótaði líf mitt að
mörgu leyti. Mamma var óskaplega
hlý kona og vön að taka því sem að
höndum bar með æðruleysi og alúð.
Hún var líka ótrúlega hagsýn kona
sem fór vel með alla fjármuni og
hluti. Ég man eftir því hvað ég var
gáttuð á því þegar hún gerði helj-
arinnar leit að einni teskeið sem
hún saknaði, ég skildi þetta ekki þá
en nú stend ég mig að því að spyrja
börnin mín hvar teskeiðarnar séu
niðurkomnar. Ég lærði það líka af
mömmu að borga reikninga á rétt-
um tíma og eyða ekki um efni fram.
Mamma fór einu sinni utan en
það var sumarið 2001 með okkur
Laufeyju og vorum við að vinna á
sveitaveitingastað á eyjunni Fårö í
fimm vikur og passaði mamma fyr-
ir mig fyrstu tvær vikurnar. Sum-
arið þremur árum síðar var okkur
mömmu líka sérstaklega minnis-
stætt en þá dvöldum við Laufey í
Mývatnssveit og því um skemmri
veg að fara til að hittast. Eitt sinn
þegar mamma gisti hjá okkur í
sveitinni hrasaði hún niður stigann
með miklum tilburðum, meiðsl urðu
þó ekki alvarleg en atvikið verður
alltaf í minnum haft. Við höfum oft
rætt þessar góðu stundir sem við
áttum að sumarlagi og þeirra
minnst með blik í augum. Tilveran
verður öðruvísi á næstunni, Laufey
mun sakna skrýtinna jólagjafa frá
ömmu, Steinunn mín syngur ekki
lengur „Leiddu mína litlu hendi“ í
símann fyrir ömmu á Akureyri og
Björgvin sem var nýbyrjaður að
þekkja ömmu sína með nafni fær
að heyra margbrotnar sögur af
henni eftir því sem hann eldist. Ég
á eftir að sakna hennar sárt en
þakka henni jafnframt fyrir allt
sem hún hefur gefið mér og kennt
mér.
Valdís Vera.
Ég man þegar við mamma kom-
um alltaf í heimsókn norður á ösku-
daginn, nánast hvert ár frá þriggja
til tólf ára aldurs, fyrir utan tvö ár
og þá vantaði nú sko eitthvað. Ég
söng með Arnari frænda mínum og
þú rúntaðir með okkur um bæinn,
þú saumaðir líka stundum á mig
búninga.
Þú mættir með fullt af kleinum
þegar ég var að keppa í fótbolta á
Essó mótinu. Þú hjálpaðir til við
handboltaferðirnar, keyrðir okkur
strákana í bíó og bjóst til pasta-
salat með mömmu handa okkur í
KA-heimilinu. Ég hef oft verið að
keppa þar og þá var gott að vita af
Hjallalundi og ömmu í nágrenninu.
Þegar við svo pabbi og mamma
renndum í hlaðið á Hjallalundi þeg-
ar við komum í heimsóknir norður
og þar beiðst þú eftir okkur, sama
hvað klukkan var. Það var mjög
fyndið í seinasta jólafríi þegar við
vorum að koma að austan og þú
ætlaðir að keyra á móti okkur að
Ljósavatni, en varst svolítið sein og
ætlaðir þá bara að bíða á útsýn-
ispallinum við Vaðlaheiði, en samt
brunaðir þú áfram framhjá okkur
og við snérum við og keyrðum alla
leið upp að Ljósavatni, en þú hafðir
séð okkur og snúið líka við og
beiðst brosandi á pallinum þínum
eftir okkur. Ég var farinn að
hlakka til þegar ég fengi bílpróf að
geta keyrt norður til þín.
Þegar við vorum með þér í bú-
stað ásamt Valdísi frænku, oftar en
einu sinni og áttum góðar gleði-
stundir þar saman.
Takk fyrir allt elsku amma, þinn
Óðinn.
Elsku Anna
Það hafa verið forréttindi að fá
að umgangast svo góða konu í öll
þessi ár og fyrir það verð ég æv-
inlega þakklátur. Fyrir allt langar
mig að senda þér og þínum þetta
ljóðkorn og kveðju úr Hafnarstræt-
inu:
Þræld sú hugsun þaut af stað
og þeyttist yfir sjáinn,
er hrökkva orð á hvítast blað
og hverfa út í bláinn.
Þá heyr’ ég vindinn hvísla um hlað
af harmi að þú sért dáin.
Að skilja það að skilja við
er stendur allt í blóma.
Að ganga um opið garðsins hlið,
sjá gleðibrunna tóma.
Að geta ei hlýtt á höfgan nið
né helga skapadóma.
Að geta ei séð af svölunum
og starað yfir sviðið
eða dvelja í dýpstu dölunum
er drunginn sigldi miðið.
Að læra það hjá Völunum
að nú sé lífið liðið.
Í minni sálu á mikinn sess
þín minning sem mig gleður.
Þó biturt sé að segja bless,
er birtan fjarri veður.
En það er eina huggun þess
er góða vini kveður.
(Vilhjálmur Bragason.)
Vilhjálmur Bergmann
Bragason.
Anna móðursystir okkar hefur
yfirgefið þessa tilveru eftir stutta
sjúkralegu. Ætli hún sé ekki núna
einhvers staðar á árbakka með
Einari sínum að renna fyrir silung
eða þá lax. Anna og Einar voru
jafnan nefnd í sömu andrá innan
fjölskyldunnar. Þau bjuggu á Ak-
ureyri eftir að við fórum að muna
eftir okkur. Bæði voru þau að aust-
an og komu því austur á Hérað á
hverju sumri og stundum oftar ef
tækifæri gafst.
Það var oft glatt á hjalla þar sem
þau komu hvort sem það var heima
á Krossi eða á Staffelli hjá afa og
ömmu. Anna þó jafnan hæg en Ein-
ar kátur og brattur. Trygglyndi
Önnu kom vel í ljós í þessum heim-
sóknum austur því hún tók víða hús
á skyldfólki og vinum.
Einar féll frá fyrir áratug. Frá-
fall hans var Önnu mikill missir en
hún hélt sínu striki. Hún átti oft
erfiða daga, af ýmsum orsökum, en
þegar á reyndi var hún jafnan eins
og klettur í hafinu. Hún var öllum
góð og trygg.
Anna og Einar höfðu búið sér og
börnum sínum heimili á Akureyri.
Þar áttum við jafnan vísan stað til
að gista í fyrstu heimsóknum okkar
til Akureyrar. Fyrir það og alla
góða greiða erum við þakklát.
Anna og mamma voru góðar
systur og samband þeirra náið.
Þær höfðu líka fylgst að frá því
þær voru litlar stelpur heima á
Staffelli. Þar átti Anna sínar rætur
þó Akureyri yrði hennar heimili.
Við þökkum Önnu samfylgdina
við leiðarlok og vottum börnum
hennar, afkomendum, systkinum og
öllum öðrum, sem syrgja hana,
samúð okkar.
Systkinin frá Krossi,
Sigfús, Einar, Þorbjörg
Jóna og Hugi.
Anna Guðbjörg
Sigfúsdóttir
✝
Ástkær móðir mín,
ÓLAFÍA GUÐRÚN BLÖNDAL,
Lóa,
Hverafold 27,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn
1. október.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn
12. október kl. 13.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Anna María Hákonardóttir Blöndal.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma okkar,
INGUNN LILJA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Holtsgötu 20,
Njarðvík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánu-
daginn 5. október.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
13. október kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á Minningarsjóð HSS.
Guðjón Baldvin Baldvinsson,
Rósa María Guðjónsdóttir,
Gyða Kolbrún Guðjónsdóttir,
Halla Karen Guðjónsdóttir, Arnar Ingi Tryggvason,
Jóhanna Lilja Guðjónsdóttir
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÆVARR HJARTARSON
ráðunautur,
Furulundi 33,
Akureyri,
lést miðvikudaginn 7. október.
Freydís Laxdal,
Hrafnhildur L. Ævarsdóttir, Stefán S. Ólafsson,
Harpa Ævarsdóttir,
Haraldur B. Ævarsson, Elín S. Ingvarsdóttir,
Andri Fannar, Alma, Atli Snær,
Ævarr Freyr og Jóhanna Margrét.