Saga - 1973, Qupperneq 134

130
ÞORLEIFUR ÞORLEIFSSON
Frá AUSTURÁLMUNNI lágu tvær greinar eða útspor,
bæði voru lokuð í hinn endann og án skiptispora. Fyrra
sporið var lagt samtímis aðalspori og að malarnáminu
á SKÓLAVÖRÐUHOLTI. Það lá frá skiptistóli neðan við
Grænuborg að útjaðri holtsins neðst við núverandi Leifs-
götu og síðar upp holtið allt að Skólavörðunni.
Hitt útsporið, nærri 1.5 km langt, var lagt 1920 þegar
KOLABAKKI var gerður. Greinin gekk út frá aðalspori
neðan við bæinn HLlÐ og lá stuttan spöl næstum samsíða
suður með Hafnarfjarðarvegi og stefndi þá austur neðan
við undirhlíðarnar að öskjuhlíðinni og þaðan því sem næst
beint að malarnáminu í Kringlumýri.
Lagningu brautarinnar niður að bænum Höfn var lokið
um miðjan maí. Járnbrautin var þá talin um 12 km löng.
Eins og tíðkaðist við járnbrautir, var fyllt möl og sandi
(ballast) að teinunum og milli þvertrjánna (svilanna).
Mesti halli á brautinni var 1 :40 og fjarlægð (radíus) að
miðdepli kröppustu beygjunnar 55 metrar.
Brautarbryggjur.
Samtímis lagningu járnbrautarinnar var byrjað að reisa
láréttar brautarbryggjur, fyrst á Grandanum, en síðar
út frá Batteríi, þar sem skjólgarðarnir áttu að standa.
Bryggjur þessar voru venjulega kallaðar stillansar. Þær
voru nokkru hærri en fyrirhuguð meginhæð skjólgarðanna
og svipaðar að allri gerð og venjulegar timburbryggjur,
en verkið þó framkvæmt á mun nútímalegri hátt en við
smíði gömlu bátabryggjanna í höfninni, þ. e. burðarstólp-
arnir voru reknir niður í sjávarbotn með gufuknúnum
fallhamri (rammbúkka) flotpramma, en annar prammi
með lyftikrana var notaður til þess að koma staurunum
fyrir á sinn stað, áður en þeir voru reknir niður. Verk-
takar fluttu þessi tæki með sér hingað. Sporið var síðan
lagt út á bryggjurnar, og þegar uppfyllingin hófst, var
vagnalestunum ýtt út á bryggjuenda, eimreiðin losuð frá