Saga - 1973, Qupperneq 149

JÁRNBRAUTIN í REYKJAVÍK 1913—1928
141
upp og út af sporinu, en eimreiðin missti jafnvægi og valt
á hliðina. Páll og aðstoðarmaður hans gátu forðað sér út
í þá hlið vagnsins, sem upp vissi, og sluppu þeir við meiðsl.
Árið 1914 var járnbrautin notuð í fyrsta sinn til annarra
flutninga en í þágu hafnargerðarinnar. Var það flutningur
á sjávarmöl og sandi úr fjörunni við Granda og Örfirisey,
alla leiðina að húsinu HÖFN við Batterí, þannig að farin
var nær öll brautin. Mölin var notuð í steinsteypu í hús
Jóns Þorlákssonar við Bankastræti/Ingólfsstræti. Frá Höfn
var mölin flutt á hestvögnum upp Ingólfsstrætið.
1915.
Haldið var áfram vinnu við hafnargarðana allt árið og
Ingólfsgarður fullhlaðinn í um 230 metra lengd frá landi.
Hafskipabryggja var reist fram með garðinum og smíð-
inni lokið um haustið. Gátu þá hafskip lagzt að bryggju
í Reykj avíkurhöfn í fyrsta skipti. Bryggjan var kölluð
KOLABRYGGJA.
Hleðslu og fyllingu Grandagarðs miðaði vel áfram, og
lokið var við að reisa brautarbryggju fyrir NORÐUR-
GARÐ, og að mestu lokið við grunnfyllingu undir garðinn.
Þá var unnið við gerð hafnarbakka eða uppfyllingar í
fjörunni allt vestur að Geirsbryggju, og nam uppfyllingin
uni 75 þúsund rúmmetrum fyrir árslok. Batteríið gamla var
endanlega jafnað við jörð á þessu ári.
I árslok hafði hafnarsjóður greitt 150 þúsund krónur
í vinnulaun til 110 manna. Umsjónarmaður hafnarinnar,
hafnarvörður, var 2. september kosinn af hafnarnefnd
Guðmundur Jakobsson trésmíðameistari.
1916.
Á þessu ári lauk flutningi á möl og fyllingargrjóti í
aIia hafnargarðana, en unnið var að hleðslu og endan-
iegum frágangi garðanna ofan sjávarmáls.