Saga - 1986, Qupperneq 326

324
RITFREGNIR
blöð sem fylgdu Sjálfstæðisflokknum að málum en þau snerust gegn lögreglu-
stjóra. Hermann var kærður fyrir hið meinta athæfi en ýmsir töldu ákæruna
setta á svið í pólitískum tilgangi til þess að klekkja á þessum forystumanni
Framsóknarflokksins. Hann varð að víkja úr sæti lögreglustjóra í Reykjavík
og var setudómari settur í málinu en á þessum tíma fór lögreglustjóri einnig
með þau mál sem nú heyra undir embætti yfirsakadómara.
Kollumálið skiptist í þrennt. í fyrsta lagi var Hermann sakaður um að hafa
hleypt skotum af byssu á Grandagarði og úti í Örfirisey hinn 1. desember
1930 og drepið þar æðarfugl. í öðru lagi var hann sakaður um að hafa skotið
æðarfúgl síðla árs 1931 og í þriðja lagi um að hafa hleypt af byssu í Örfirisey í
október 1933. ítarlegar vitnaleiðslur hófust og stóð rannsókn málsins fram á
vor 1934. Hermann neitaði öllum sakargiftum og fannst æði margt í málflutn-
ingi vitnanna gegn sér undarlegt. Hann reyndi vitnin úti í Örfirisey, lagði
sjálfur fram ýmis gögn í réttinum og leiddi fram önnur vitni. Hann taldi sig
sýna fram á að málið væri uppspuni frá rótum. Setudómarinn var á annarri
skoðun og sótti málið fast. Deilt var um kollumálið allan veturinn en 24. maí,
mánuði fyrir þingkosningar, féll dómur í undirrétti og var Hermann fundinn
sekur. í forsendum dóms setudómarans sagði m.a. að við rannsókn málsins
hefði verið upplýst að fyrri hluta októbermánaðar 1933 hefði ákærði farið út í
Örfirisey og skotið þar nokkrum skotum úr riffli, að því er ætla mætti. Þetta
þætti nægilega sannað af framburði vitna þrátt fyrir neitun kærða. Hins vegar
hefði ekkert komið fram er benti til þess að kærði hefði þá skotið fugl í eynni.
Öðru máli gegndi um ferð kærða út Grandagarðinn út í Örfirisey hinn 1.
desember 1930. Þá hefði hann haft riffil meðferðis og skotið nokkrum sinnum
úr honum, miðað og skotið á æðarfuglahóp þar við eyjuna og hitt og drepið
eina æðarkollu. Þá sagði einnig í forsendum dómsins að rannsókn málsins
hefði leitt í ljós að lögreglustjóri hefði dag einn síðast í nóvember eða fyrst í
desember 1931 komið út í Örfirisey og skotið þar æðarkollu. Rétturinn teldi
því að í málinu væri komin fram full lögsönnun fyrir því að kærði hefði bæði
1. desember 1930 og seint á árinu 1931 skotið æðarfugl í lögsagnarumdæmi
Reykjavíkur. Ekki sætti Hermann sig við þessa niðurstöðu og áfrýjaði til
Hæstaréttar. Þar var hann sýknaður af öllum ákærum í ársbyrjun 1935. Þó
taldi rétturinn að hann hefði hinn 1. desember 1930 skotið til marks í
Örfirisey, skotið út á sjó og hæft æðarkollu. í dómnum sagði hins vegar m.a.
að Hermann hefði
eindregið neitað því að hann hafi að sinni vitund nokkurn tíma skotið
æðarfugl. Gegn þeirri neitun hans verður það ekki talið sannað að hann
hafi athugað það að æðarfugl varð fyrir skoti úr byssu hans eða að hann
hafi ætlað sér að skjóta æðarfugl. Hann verður því ekki talinn hafa
drepið æðarfugl af ásettu ráði. (Hœstaréttardómar, VI. bindi, 1935, bls.
41-42.)