SunnudagsMogginn - 22.11.2009, Side 19

22. nóvember 2009 19
Sigríður: „Ég á margar sterkar minningar tengdar
Ingu frænku en hún bjó mikið í útlöndum þegar
ég var að alast upp, fyrst í Rússlandi og svo á
Kúbu. Þau eru þrjú systkinin Inga er elst og svo
kemur mamma, Rannveig Haraldsdóttir, og
yngstur er bróðir þeirra, Þröstur Haraldsson.
Fyrsta minningin sem ég á um Ingu er tengd jól-
unum. Þá safnaðist öll fjölskyldan saman heima
hjá afa og ömmu á Hjaltabakka og það var hringt
í Ingu. Ég man að það stóðu allir og biðu eftir að
fá símann og það þurfti að nýta mínúturnar og
segja það sem mestu máli skipti. Tíminn var
naumur. Ég stressaðist svo yfir þessu, bara fjög-
urra ára, að fá að tala við Ingu frænku á Kúbu.
Ég var búin að ákveða allt sem ég ætlaði að segja
henni frá leikskólanum og myndlistaskólanum
sem ég var byrjuð í en lokaðist alveg þegar ég
fékk símtólið í hendurnar þannig að það eina
sem ég gat sagt var; „Inga, veistu hvað? Ég sá
jólasveina á Skólavörðustíg.“
Hún sendi mér margar fallegar gjafir á þessum
tíma. Ég á alveg undurfallegan rússneskan stól
sem hún sendi mér þegar hún bjó í Moskvu.
Þetta er handmálaður tréstóll sem er hægt að
skrúfa í sundur og koma fyrir í ferðatösku. Ég
hef þennan stól uppi við í stofunni hjá mér í dag.
Svo sendi hún mér líka pels og pelshúfu og þýddi
fyrir mig rússnesk ævintýri og handskrifaði þau
með trélitum. Ég kann þessar sögur allar utan að
og sagði strákunum mínum þær enda ótrúlega
falleg ævintýri.
Síðan man ég eftir því eitt sinn þegar Inga kom
heim frá Kúbu með einhvern furðulegan ávöxt.
Ég hafði aldrei séð svona áður og vissi ekkert
hvað þetta var og við fengum öll að smakka. Ég
man bragðið enn og man að mér fannst þetta
frekar vont og dularfullt og skrítið. Við vorum að
spá í hvaða bragð þetta væri og þótti það minna
einna helst á banana en þetta var sem sagt avo-
cado. Í dag borða ég avocado með bestu lyst og
finnst sjálfsagt að geta fengið þennan áður fram-
andi ávöxt.
Þegar Inga flutti svo heim frá Kúbu, með son
sinn Hilmar Ramos nýfæddan, þá flutti hún heim
til mömmu. Ég man sérstaklega eftir því frá þeim
tíma þegar Inga var að gera leikfimiæfingarnar
sínar með Hilmari. Hún er svo mikil bók-
menntakona þannig að hún hafði náttúrulega
lesið uppeldisfræði Dr. Spock til hins ýtrasta.
Hún var að gera ungbarnaleikfimi með Hilmari
inni í herbergi, hreyfði fætur hans og hendur
fram og til baka og þuldi taktfast með á spænsku
„un, dos, unidos, unidos og un, dos“ og það
þótti mér stórmerkilegt.
Þegar Inga bjó á Kúbu með manni sínum, Ra-
mos, var þar mikill íbúðaskortur svo þau bjuggu
á hóteli árum saman. Vegna þessa lærði hún ekki
að elda. Svo þegar hún kom heim þá vildi hún
hafa algjört næði í eldhúsinu þar sem við bjugg-
um saman þar sem hún var að tileinka sér elda-
mennskuna. En ég var einhvern veginn alltaf að
koma og trufla hana og syngja og Inga hefur
fengið að kenna á unglingaveiki minni. Svo var
það eitt sinn þegar ég var unglingur og var að
syngja við matarborðið að hún stoppaði hún mig
af og sagði við mig; „Maður á ekki að syngja sult
í búið.“ Ég hef örugglega verið frekar leiðinleg,
svona eftir á að hyggja..
Þegar ég var unglingur var Inga aðstoðarleik-
stjóri í Þjóðleikhúsinu. Náttbólið hét þetta leikrit
og ég man að Róbert Arnfinnsson var einn af að-
alleikurunum. Það var rússneskur leikstjóri í
þessu verki og ég fékk að fara með og fylgjast
með æfingum. Mér fannst alveg ofboðslega gam-
an að sitja úti í sal og hlusta á Ingu frænku tala
bæði á rússnesku og íslensku.
Seinna var maðurinn minn Kristján Franklín í
leikriti hjá rússneskum leikstjóra, Alexei Borod-
ín, sem setti upp leikritið Feður og synir í Borg-
arleikhúsinu og hann lék þar aðalhlutverkið. Við
héldum matarboð fyrir leikstjórann og konu
hans og þá var nú ekki lítið gaman að eiga
frænku sem var vel að sér í leikhúslífinu, lista-
heiminum og Moskvu og gat líka talað rúss-
nesku. Við eignuðumst þar sameiginlega vini,
rússneskan leikstjóra og listafólk og ég var mjög
stolt af henni enda ekki sjálfgefið að geta haldið
matarboð heima hjá sér og geta hringt í móð-
ursystur sína sem kemur og talar reiprennandi
rússnesku. Hún þekkti líka verk leikstjórans og
hann þekkti ljóð og þýðingar Ingu.
Mér þykir líka vænt um að hafa fengið tæki-
færi til að upplifa svo margt í sögu fjölskyld-
unnar í gegnum ljóð og sögur Ingu. Í sjálfs-
ævisögu sinni lýsir hún á svo einstakan hátt
lífinu þegar hún var að alast upp og hvernig al-
þýðufólkið lifði. Það var margt fallegt við það en
það var líka margt erfitt. Það kemur líka fyrir að
strákarnir mínir, sem eru 18 og 10 ára, koma
heim úr skólanum glaðir vegna þess ljóð eftir
Ingu var í skólabókinni þeirra.
Það er sterkur þráður á milli okkar Ingu en við
erum samt mjög ólíkar. Til dæmis heillaðist ég af
Bandaríkjunum þegar ég var þar í starfsnámi en
ég efast um að hún deili þeim áhuga með mér.
Inga er djúpt þenkjandi, róleg og hlédræg. Hún
er í senn grúskari og fræðimaður og ákaflega
víðsýn menntakona.“
Fjölskyldan sameinaðist í kringum símtólið
„Þegar Inga bjó á Kúbu með
manni sínum, Ramos, var þar
mikill íbúðaskortur svo þau
bjuggu á hóteli árum saman.
Vegna þessa lærði hún ekki að
elda. Svo þegar hún kom heim
þá vildi hún hafa algjört næði
í eldhúsinu þar sem við
bjuggum saman þar sem hún
var að tileinka sér elda-
mennskuna.“
Ingibjörg Haraldsdóttir
Hún var í námi við Kvikmyndaháskólann í
Moskvu og er útskrifuð þaðan með MA gráðu í
kvikmyndastjórnun.
Hún vann við leikhússtörf í Havana á Kúbu og
skrifaði greinar þaðan fyrir dagblaðið Þjóðviljann.
Eftir heimkomuna starfaði hún sem blaðamaður á
Þjóðviljanum í nokkur ár, en hefur síðan verið ljóð-
skáld og þýðandi að atvinnu. Sat í stjórn Rithöf-
undasambands Íslands og var meðal annars 4 ár
formaður. Fyrsta ljóðabók Ingibjargar kom út
1974, en þær eru nú orðnar sjö talsins. Nú í
haust kom út Ljóðasafn, sem inniheldur allar
bækurnar ásamt nýrri ljóðum, frumsömdum og
þýddum. Auk ljóða hefur hún gefið út endur-
minningabók: Veruleiki draumanna (2007).
Ingibjörg hefur þýtt allmargar skáldsögur, að-
allega úr rússnesku, þar á meðal 7 eftir Dostoj-
evskí og 3 eftir Mikhaíl Búlgakov. Einnig hefur hún
þýtt ljóð eftir Tomas Tranströmer úr sænsku, svo
og ljóð og sögur úr spænsku. Ingibjörg er tvígift
og tvískilin. Hún á tvö uppkomin börn og tvö
barnabörn.
Sigríður Arnardóttir er fædd í Reykjavík 1965.
Félags- og fjölmiðlafræðingur. Fór í starfsnám til
bandarísku fjölmiðlasamsteypunnar Saga Comm-
unication og hefur starfað á fjölmiðlum í rúma tvo
áratugi. Sem þáttastjórnandi í sjónvarpi m.a. með
,,Fólk með Sirrý“ vikulega í beinni útsendingu á
SkjáEinum í 5 ár, Örlagadagurinn á Stöð 2, annar
umsjónarmaður Morgunsjónvarps Stöðvar 2 um
tíma og las fréttirnar. Ritstjóri á tímariti og út-
varpi, sjónvarpsþula, blaðamaður, stýrði sjón-
varpsþáttum og útvarpsþáttum um árabil á RÚV
og er nú með þáttinn ,,Sirrý á sunndags-
morgnum“ á Rás 2. Auk þess rekur hún fyrirtæki
og er með www.sirry.is og þjálfar hópa innan fyr-
irtækja og stofnana í að tjá sig af öryggi, m.a.
hefur hún starfað fyrir BHM, VR, Háskólann á Bif-
röst, HR, Samskip og fjölmörg önnur fé-
lagasamtök og fyrirtæki.
Sirrý er gift Kristjáni Franklín Magnús og eiga
þau tvo syni.
Svooona hollt
Því lengi býr að fyrstu gerð
Veldu aðeins það besta fyrir barnið þitt,
því lengi býr að fyrstu gerð.
Sumt breytist aldrei
Klappastíg 44 – Sími 562 3614
Mikið úrval af
aðventukrönsum
frá Svíþjóð
Verð frá kr. 2700,-