SunnudagsMogginn - 13.06.2010, Page 11

13. júní 2010 11
K
onan mín heitir Björg, dóttir
mín heitir Hekla og faðir
minn heitir Steinarr. Ég er
umkringdur klettum og fjöll-
um,“ segir Ágúst Kristján Steinarrsson,
deildarstjóri við þjónustumiðstöð og
vörustjórnun á eignasviði Landspítalans,
um ást sína á klettaklifri. Tindarnir sjö
sem Ágúst og þrír félagar hans stefna á að
klífa í júlímánuði tróna allir í yfir 4.000
metra hæð í evrópsku Ölpunum sem
liggja á landamærum Sviss og Ítalíu. Sá
mest krefjandi er fjallið Matterhorn sem
margir kannast aðallega við af hinum
þríhyrndu Toblerone-súkkulaðipökkum
frá Sviss.
Að sögn Ágústs vaknaði hugmyndin að
ferðinni á sama tíma en sitt í hvoru lagi
hjá þeim félögum. „Á hefðbundnum
netrúnti sá ég auglýsingu frá
Jökli Bergmann, aðalfjalla-
manni Íslands, þar sem
hann bauð upp á leiðsögn
um þessi fjöll. Við
vorum tveir sem vor-
um að spjalla um
þetta en þegar við
settum okkur í
samband við
hann þá
benti
hann okkur á að það væri ekkert því til
fyrirstöðu að gera þetta bara sjálfir.
Þannig fæddist hugmyndin.“ Þriðji fé-
laginn bættist síðan við en hann hafði séð
sömu auglýsingu og hafði samband við
Ágúst og félaga hans. Síðar bættist sá
fjórði í hópinn.
Fyrir tveimur árum, þegar hann var
aðeins 28 ára gamall, greindist Ágúst með
ristilkrabbamein eftir að hafa þjáðst af
sáraristilbólgu í fimm ár á undan. Árið
2008 gekkst hann undir aðgerð þar sem
ristillinn var fjarlægður og hefur síðan þá
verið með stóma. Ágúst lítur á ferðina
sem hvatningu til fólks sem er í sömu
sporum og hann. „Mér finnst eins og ég
geti hvatt fólk. Það getur verið svo auð-
velt að falla ofan í það far að láta tak-
markanir eins og að vera með stóma
stoppa sig. Það er þó oft þannig að það er
hausinn en ekki líkaminn sem raunveru-
lega stoppar fólk.“ Ágúst segir að fyrir-
fram hafi hann óttast að stómað myndi
skerða lífsgæði hans en í reynd hafi
því reynst öfugt farið. Hann sé nú
frjálsari en áður þar sem tíðar kló-
settferðir og heilsubrestur vegna
sáraristilbólgunnar hafi tak-
markað möguleika hans
á að ganga á fjöll eða
klífa. Að ganga
á Hvanna-
dalshnjúk, eins og hann gerði á dög-
unum, hefði verið ómögulegt fyrir hann
áður.
Besta sport í heimi
Skömmu áður en hann veiktist hafði
Ágúst fengið áhuga á klettaklifri en vegna
veikindanna fékk hann ekki að njóta þess
til fulls. Þegar aðeins þrír mánuðir voru
liðnir frá aðgerðinni var Ágúst hins vegar
byrjaður að ganga á fjöll til að komast í
form og var fljótlega einnig kominn á
fullt í klettaklifrinu sem hann kallar besta
sport í heimi. Hvað er það við að klífa
kletta sem er svona heillandi? „Það er
útiveran, hreyfingin og frelsið við að
ganga út í óvissuna. Það að vita ekki al-
veg hvert maður er að fara. Að sigrast á
fjallstindum og vera alltaf að ná mark-
miðum. Þegar svo upp á einn tind er
komið þá hugsar maður um þann næsta.
Svo er það náttúrlega útsýnið af toppn-
um, það er stóra atriðið.“ Ágúst segir
þannig hliðstæður vera á milli lífsins og
klettaklifursins. „Fjöllin eru svo tákn-
ræn. Ég er þeirrar skoðunar að maður
ætti alltaf að hafa einhverja áskorun.
Maður hugsar mikið um þær og leggur
mikið á sig til að standast þær. Eins og
með Matterhorn, ég er búinn að eyða
mörgum kvöldum í að hugsa út í það.
Fjöllin eru röð áskorana, eins og lífið.“
Heilbrigði er forréttindi
Eftir að hafa komist svo nærri dauðanum
og verið í svo slæmu líkamlegu ásig-
komulagi hlýtur það að hafa verið stór-
kostleg tilfinning fyrir Ágúst að standa
aftur á tindi fjalls. „Það koma stundir
þegar ég kemst upp á fjallstind sem eru
svo ótrúlega ljúfar því ég er svo meðvit-
aður um hvar ég var áður. Fyrsta árið eft-
ir aðgerð þegar ég var kominn í form
sveif ég um á bleiku skýi. Ég gat gert hluti
sem ég gat ekki gert áður. Ég held að ég
meti lífið öðruvísi en margir aðrir sem
ekki hafa farið eins langt niður.“ Hann
segist heppinn að hafa fengið að læra gildi
lífsins svo snemma. Heilbrigði sé forrétt-
indi sem hann lifir við núna en veit ekki
hvenær munu hverfa aftur. „Þess vegna
er ég svo upptekinn af að viðhalda þess-
um forréttindum með því að vera í formi,
sofa og borða rétt. Það er forgangsatriði
að passa upp á líkamann. Drykkja, tóbak
og djamm eru skammgóður vermir. Ég
skemmti mér að degi til og geri eitthvað
uppbyggilegt,“ segir Ágúst.
Ekki hættulaust
Nýlega var Ágúst að klifra í Esjunni þegar
einn félagi hans féll um tíu metra niður
og þurfti að flytja hann með þyrlu á
sjúkrahús. Klettaklifur er því ekki
hættulaus íþrótt þó að leiðin um evr-
ópsku Alpana sé fjölfarin. Gerir sú
reynsla að hafa komið svo nærri dauð-
anum Ágúst ekkert tregari við að setja
sjálfan sig í slíkar hættuaðstæður? Ágúst
segir svo ekki vera, megnið af klifrinu sé í
öruggu bergi og með góðum öryggisbún-
aði sem takmarki mögulega fallhæð.
Hættan sé frekar skynjuð en raunveruleg.
„Ég er kræfari nú en áður ef eitthvað er.
Eftir að ég endurheimti heilsuna finnst
mér eins og ég þurfi að vera að gera svo
mikið. En auðvitað fer maður alltaf var-
lega, það leikur sér enginn að því að setja
sig í hættu. Það er ekki adrenalínskot
sem ég leita eftir,“ segir Ágúst. Hann
segir að það hafi frekar verið það að verða
foreldri sem hafi gert hann meðvitaðri
um hættuna. „Þegar ég var að klifra í
Hraundrangi stuttu eftir aðgerðina varð
ég í fyrsta skipti hræddur á fjalli. Bergið
var laust og ég hálfskammaðist mín fyrir
að vera að standa í þessu með kornabarn
heima.“ Hann ítrekar þó að það sé ekki
adrenalínið sem hann leitar eftir enda
trufli það líkamsbeitinguna sem gerir
klifur erfiðara. „Það er útivistin og fyrst
og fremst kyrrðin sem ég sæki í,“ segir
Ágúst.
Ágúst og félagar áætla að standa á tindi
Matterhorn þann 24. júlí og hægt er að
fylgjast með undirbúningi ferðarinnar á
bloggsíðunni http://goingup2010.wor-
dpress.com/.
Skemmtir sér
að degi til
Ágúst Kristján Steinarrsson sigraðist á krabba-
meini í ristli eftir aðgerð árið 2008. Nú í sumar,
aðeins tveimur árum síðar, ætlar hann að sigrast
á sjö tindum evrópsku Alpanna.
Kjartan Kjartansson kjartan@mbl.is
Ágúst var byrjaður að ganga aftur á fjöll aðeins þremur mánuðum eftir aðgerð þar sem tek-
inn var úr honum ristillinn. Hér er hann við klifur í Hraundranga í Öxnadal.
’
Fjöllin eru svo tákn-
ræn. Maður sigrast á
fjallstindum og er
alltaf að ná markmiðum.
Þegar svo upp á tind er
komið þá hugsar maður um
þann næsta.“
Matterhorn er ekki hæsta fjallið
sem Ágúst og félagar hyggjast
klífa en hið mest krefjandi.