SunnudagsMogginn - 13.06.2010, Blaðsíða 14

14 13. júní 2010
Börn að borða
V
ið erum eiginlega rannsókn-
arnefnd mötuneytismála,“
segja þær og skella þykkri
möppu með gögnum á borðið.
„Svona Jamie Oliver Íslands!“ Sá fáklæddi
kokkur gerði víðreist um Bretland til að
fara ofan í saumana á mataræði skólabarna
þar í landi og líkt og hann hafa þær Mar-
grét Gylfadóttir, Sigurrós Pálsdóttir og
Sigurveig Káradóttir fundið út að víða er
pottur brotinn í því efni. Nema í þeirra til-
felli eru börnin íslensk og mötuneytin
staðsett í grunnskólum Reykjavíkur.
Leiðir þeirra þriggja lágu saman í gegn-
um skóla barna þeirra; Sigurrós og Sig-
urveig eru kokkar – sú fyrrnefnda yf-
irkokkur á Manni lifandi en sú síðarnefnda
rekur framleiðslufyrirtækið Matarkistuna
og er einnig í stjórn Slow Food-samtak-
anna á Íslandi. Margrét hefur hins vegar
lengi haft áhuga á næringu og mataræði og
viðað að sér ýmsum fróðleik í þeim efn-
um. Þessi sameiginlegi mataráhugi varð til
þess að þær fóru að ræða saman um mat-
inn í skólamötuneytinu og fundu út að
þær deildu sömu áhyggjum af matseðl-
inum. „Okkur þótti unnar kjötvörur spila
of stórt hlutverk á honum og ákváðum að
gera eitthvað í málunum,“ segir Margrét.
Þær létu þó ekki nægja að fara yfir mat-
seðlana í eigin skóla. „Við skoðuðum mat-
seðla hvers einasta skóla í Reykjavík og
sáum að aðeins nokkrir skólar eru með
mat í lagi. Hjá öðrum er þetta bara sláandi.
Auðvitað eru fínir réttir inni á milli en
matur á borð við bjúgu, kjötbollur, kjúk-
linganagga, medisterpylsu, saltfisk-
strimla, svikinn héra, vorrúllur og krep-
inettur er allt of algengur. Niðurstöður
okkar voru að unnin matvæli voru á boð-
stólum skólanna allt frá sjö og upp í tólf
sinnum í mánuði. Ráðleggingar og viðmið
Lýðheilsustöðvar gera ráð fyrir að unnar
kjötvörur séu ekki oftar en einu sinni til
tvisvar í mánuði.“
Þar fyrir utan eru súpurnar. „Maður
getur ekki gengið að því vísu að þær séu
búnar til frá grunni heldur eru þær oft
pakkasúpur, unnar úr kjúklingapúðri og
kjúklingafitu. Kakósúpurnar eru alveg
kafli út af fyrir sig því í raun eru þær bara
uppskrift af skúffuköku, fyrir utan eggin.“
Matseðlarnir sjálfir gefa þó takmarkaðar
upplýsingar eins og Sigurveig útskýrir.
„Nöfnin á réttum matseðlanna segja svo
lítið – fólk áttar sig ekki á því að þetta er
ekki matur eins og það eldar hann heima,
þó svo hann heiti sömu nöfnum. Nöfn
rétta á borð við lasagne gefa allt eins til
kynna að þeir séu búnir til frá grunni.“
Pottur víða
brotinn
Börn í Reykjavík fá ekki mat heldur upphitað
fóður, segja þrjár mæður sem hafa farið ofan í
saumana á mötuneytismálum grunnskólanna.
Tvær þeirra eru kokkar og sú þriðja mikil áhuga-
manneskja um mat og næringu.
Bergþóra Njála Guðmundsdóttir ben@mbl.is
Margrét Gylfadóttir, Sigurveig Káradóttir og Sigurborg Pálsdóttir hafa
grandskoðað matseðla mötuneyta grunnskóla borgarinnar .