SunnudagsMogginn - 01.08.2010, Blaðsíða 30

30 1. ágúst 2010
Þ
ví var lofað í kjölfar hruns, að þjóðin yrði
upplýst um það án undanbragða hverjir
hefðu fengið óvenjulega fyrirgreiðslu í
hinum föllnu bönkum. Brot af slíku kom
fram í skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis, en
fjarri því allt. Það sanna þau dæmi sem öðru hvoru
skjóta upp kollinum. Nýjasta dæmið vekur spurn-
ingar.
Gæðingasýning
Af hverju fær skólastjóri á Bifröst risalán án þess að
þurfa að setja fyrir því tryggingu? Við vitum nú-
orðið að hinar föllnu bankastofnanir höfðu í tölu-
verðum mæli búið til kerfi fyrir suma starfsmenn
og vildarvini, sem hefði gert þá alla að stórauð-
ugum mönnum, ef dregist hefði að bankarnir
hryndu. Nokkrir voru reyndar búnir að koma sér í
hlé með auð sinn. Iðulega var helsti kostur þeirra
„kjara“ sem þessir menn nutu, að færi fjársjóðs-
myndunin illa myndi skellurinn lenda á eigna-
lausu einkahlutafélagi, sem enginn bæri ábyrgð á. Í
dæmi skólastjórans fékkst lánið úr sparisjóði á
Suðurnesjum. Meginlán þess sparisjóðs sem hann
endurlánaði voru ekki erlend lán heldur innlán,
sem ríkissjóður tók takmarkalausa ábyrgð á með
yfirlýsingu ríkisstjórnarinnar þess efnis. Skuld
skólastjórans mun því ekki færast sem tap er-
lendra kröfuhafa, heldur mun lenda á ríkissjóði,
þar sem það átti að standa undir endurgreiðslu
innlána sjóðsins, sem ríkið verður nú að greiða.
Hinn venjulegi skattborgari, sem er að fá kveðj-
urnar frá hinu opinbera þessa dagana, mun því
draga skólastjórann að landi um leið og það skipar
hann til ábyrgðarstarfa, sem flest bendir til að aðr-
ir umsækendur hafi átt meiri rétt á að hljóta.
Á sama tíma er ríkisstjórnin með stýringu
Íbúðalánasjóðs í uppnámi vegna þess að sami ráð-
herra, Árni Páll Árnason, hefur ekki náð að
þröngva ævintýramanni úr gamla Landsbanka Ís-
lands í gegnum stjórn sjóðsins og í forstjórastólinn.
Hefur ráðherrann ákveðið að taka sér allan þann
tíma sem þarf til að koma gæðingnum í stólinn eft-
irsótta.
Öfugmælirinn fullur?
Núverandi ríkisstjórn er öfugmæla-ríkisstjórn.
Fólkið þekkir þau helstu orðið alltof vel. „Skjald-
borgin“ er alþekkt aðhlátursefni. „Gagnsæi“ er
tískuorðið yfir leynd, pukur og blekkingar. „Jafn-
rétti“ hefur nú þá merkingu að flokksdindlar
Samfylkingar og Vinstri grænna skuli „jafnan“
hafa allan „rétt“ umfram aðra. Eftir ekki tveggja
ára valdatíð er spilling og spuni það sem fyrst
kemur upp í hugann þegar núverandi stjórn er
nefnd. Þegar upp kemst um aðstoðarmann
menntamálaráðherrans að hann hafi átt banda-
mann á fjölmiðlum sem hafi aðstoðað hann við að
afvegaleiða almenning og jafnframt skín í forkast-
anlegt orðbragð er látið nægja að beðist hafi verið
afsökunar á að upp komst um strákinn Elías. En
ekki er hafin rannsókn á tölvupóstum viðkom-
andi, sem hefur þó stundað iðju sína um hríð, eins
og ætti að vera sjálfsagt. Hvar er opna stjórnsýsl-
an? Hvar er gagnsæið? Hvar er heiðarleikinn? Hvar
er loforðið um að hafa allt upp á borðinu? Nú er
svo komið að almenningur í landinu fær ekki einu
sinni að sjá borðið, hvað þá allt sem átti að vera
uppi á því.
Baugsblaðamenn enn að
Og þeir eru því miður margir doddarnir í blaða-
mannastétt. Arnþrúður Karlsdóttir fullyrðir að Jó-
hann Hauksson „verðlaunablaðamaður“ sé á
launum hjá Baugsmönnum. Það hafi hann einnig
verið sem útvarpsmaður hjá sér, án þess að frá því
hafi verið skýrt. Skrif hans gera fullyrðinguna því
miður mjög trúverðuga. Vonandi hafa þeir Baugs-
menn einnig greitt verðlaunin hans. Og sama er
sagt um Pressuna. Vitað er að tiltekinn óreiðu-
maður í fjármálum er í heiðurssessi þar með for-
sætisráðherralaun, sem neitað er að gefa upp hver
greiðir fyrir að stunda ógeðslega ófræging-
arherferð, á milli þess sem hann er kallaður í Silfur
Egils sem „hlutlaus“ álitsgjafi, rétt eins og saga-
klassfréttamaðurinn sem stundar álíka áreiðanleg
skrif hjá þeim Baugsmönnum fyrir greiðslur. Og
allir vita að Jóhann Hauksson er einnig tíður gest-
ur og í sérstakri náð hjá Agli Helgasyni. Engu er
líkara en þessi spjallkóngur RÚV fái einn manna að
skoða launaskrána þeirra Baugsmanna áður en
hann velur „hlutlausa“ álitsgjafa í þáttinn sinn.
Óhreinindi í skjóli bankastjóra
Og það hlálega er að köngulóin í þessum vef er
hinn nýi banki Arion. Hann hefur ekki getað gefið
neina frambærilega skýringu á því að langstærstu
svindlarar íslensks efnahagslífs fyrr og síðar fá að
ganga um þann banka á skítugum skónum, eins og
þeir gengu um alla bankana fyrir hrun, og höfðu
raunar mest að segja um hrun þeirra. Engar við-
skiptalegar forsendur eru fyrir þessari misnotkun
á bankanum. Því fyrr sem rétt yfirvöld láta fara
fram alvarlega rannsókn á því hvað þarna er að
gerast, því skárri líkur eru á að stórslysi verði af-
stýrt. Fátt bendir til að þær ákvarðanir sem teknar
hafa verið í hinum endurreista banka standist
neina skoðun. Bankinn býr því við sívaxandi
vantrú á heiðarleika sínum og að þar á bæ ráði ekki
annarleg sjónarmið för. Banki, sem ekki nýtur
trausts, stendur í raun á brauðfótum. Bankinn
virðist setja viðskiptasamband sitt við sögufræg-
ustu svindlara landsins ofar öllu, þótt það kosti að
hann nái ekki að byggja upp traust á sér eða
stjórnendum sínum. Hvernig í ósköpunum má
þetta vera? Andrés Magnússon blaðamaður skrifar
íhugunarverðan pistil í Viðskiptablaðið hinn 22.
júlí s.l. Hann rekur þar hvernig Jón Ásgeir misnot-
Reykjavíkurbréf 30.07.10
Málaliðar enn á ferð