SunnudagsMogginn - 19.09.2010, Qupperneq 22

22 19. september 2010
G
uðbjörg Magnúsdóttir hefur reynt meira en
flestir en kvartar ekki yfir því. Hún er kraft-
mikil og notar reynslu sína til góðs. Hún
fagnaði 36 ára afmæli sínu sama dag og blaða-
maður hitti hana á heimili hennar í fallegu húsi í Selja-
hverfi. „Hver einasti dagur er kraftaverk og afmælið er
ekkert frábrugðið öðrum dögum, kannski aðeins meiri
gleðidagur,“ segir Guðbjörg. Það er vigt að baki þessum
orðum því hún þekkir bæði sorg og gleði í lífinu, hún
sigraðist á krabbameini, eignaðist fjölfatlaðan og mikið
veikan dreng þegar hún var rúmlega tvítug en hann er
nú látinn. Guðbjörg á samhenta fjölskyldu, mann, tvær
dætur og stjúpson, og veit mikilvægi þess að vera með
gott stuðningsnet á bak við sig. Eitt slíkt stuðningsnet er
endurhæfingar- og stuðningsmiðstöðin Ljósið og stend-
ur Guðbjörg ásamt fleiru góðu fólki fyrir stuðnings- og
hátíðartónleikum fyrir Ljósið í Háskólabíói á miðviku-
daginn. „Ljósið er einfaldlega stórkostlegt fyrirbæri,“
segir Guðbjörg. „Við erum með þessa tónleika til að
fagna fimm ára afmælinu. Markmiðið er að allir Íslend-
ingar viti hvað Ljósið er og hvað það stendur fyrir. Þetta
litla félag er búið að vaxa svo mikið á svona stuttum tíma
því það er einfaldlega ómissandi.“
Greindist með krabbamein á meðgöngu
Guðbjörg greindist með krabbamein á meðgöngu yngri
dóttur sinnar. Í fyrstu var talið að æxlið væri góðkynja
en þegar dóttir hennar var örfárra vikna kom í ljós að
svo var ekki og þegar hún var sex vikna gömul fór Guð-
björg í sína fyrstu lyfjameðferð. „Krabbameinið var við
olnbogann og ég var búin að ganga með þetta í langan
tíma og búin að vera með mikil óþægindi. Ég er með gigt
og var búin að upplifa erfiða tíma þannig að líkami minn
var mjög þreyttur. Það var haldið að þetta væri gigt eða
tennisolnbogi,“ segir hún en krabbameinið sem hún
glímdi við heitir einsleitt slímhimnusarkmein.
„Mig langaði að láta gott af mér leiða inn í Ljósið.
Þarna er tekið á málefnum allrar fjölskyldunnar,“ segir
hún og útskýrir að krabbamein sé ekki einstaklingsmál.
„Það er svo mikilvægt að fá meðferðarúrræði sem felst í
einhverju jákvæðu eins og list, leikfimi, spjalli eða góð-
um mat. Þarna fær fólk skjól. Það veit enginn hvað það
er að ganga í gegnum þetta fyrr en reynir á. Skjólið er
stundum hjá fólki í sömu sporum.“
Guðbjörg syngur tvö lög á tónleikunum með hljóm-
sveit sinni, sem skipuð er þekktum tónlistarmönnum,
og verður hún með gospelkór sér til halds og stuðnings.
Hún ætlar að syngja „Over the Rainbow“, sem er eitt af
hennar uppáhaldslögum. „Textinn er um drauma, að
horfa til himins og óska sér alls hins besta.“ Svo segist
hún „ætla að taka svolitla áhættu og syngja „Purple
Rain“ með gospelkór“ en í þessu átta mínútna tónverki
fá tónlistarmenn kvöldsins að njóta sín.
Hún er þakklát þeim sem taka þátt, hljómsveitina sína
kallar hún „eðaltónlistarmenn og eðalmenn með hjartað
á réttum stað“ og segir íslenska tónlistarmenn vera
„einfaldlega frábæra. Ég er mjög þakklát fyrir þátttöku
þeirra“.
Lífsreynslan dýpkar hana sem tónlistarmann
Hún segir að lífsreynslan sem hún búi að auðgi sig sem
tónlistarmann. „Þetta snýst um tilfinningar og að þú
náir sambandi við tónlistina og textann. Galdurinn ligg-
ur í því að ná tengslum við fólkið í kringum þig.“
Guðbjörg kennir í Söngskóla Maríu Bjarkar og segir
það yndislegt starf. „Það jafnast ekkert á við það að
vinna með börnum og vera með börnum.“
Söngferill Guðbjargar byrjaði þegar hún var tæplega
tvítug og fór til Þýskalands til að starfa sem heimilishjálp
og barnfóstra, eins og margar ungar stúlkur gera. Dvölin
hafði afgerandi áhrif á líf hennar, bæði hvað söngferilinn
varðar og líka að hún kynntist þar íslenskum manni og
varð ófrísk. Meðgangan gekk vel að því leyti til að Guð-
björgu leið vel en snemma varð ljóst að líklega væri eitt-
hvað að barninu. Hún kom heim til Íslands til að eiga
drenginn, hann var tekinn með keisaraskurði og þegar
hann var átta daga gamall fékk hann heiftarlegt floga-
veikikast. Hún er þakklát fyrir að hafa verið ennþá á
spítalanum en drengurinn, Magnús Óli Guðbjargarson,
var færður á vökudeildina og var í stöðugum rann-
sóknum næstu vikurnar. „Ég þakka Guði fyrir að hafa
sett mig í þessar aðstæður svona unga. Ég var full orku
og það skipti mig engu máli þótt ég missti úr svefn. Við
bjuggum á spítölum fyrstu árin. Eftir að hann fæðist
legg ég allt annað á hilluna, framadraumarnir skipta
mig engu máli lengur,“ segir Guðbjörg en hún hafði
sungið með hljómsveitum í Þýskalandi, gefið út plötu
og ferilinn lofaði góðu.
Magnús Óli fæddist mikið fjölfatlaður. „Ég fékk al-
gjört áfall en einhvern veginn heldur maður alltaf í
vonina,“ segir hún um þessar fyrstu vikur. „Þetta var
rosalegt basl fyrstu mánuðina og á endanum ákvað ég
að fara með hann til Þýskalands og þar erum við nánast
tvö ár á spítala,“ segir hún en þetta var í háskólasjúkra-
húsinu í Kiel. „Það voru hundruð manna um allan heim
sem unnu í teymisvinnu til að reyna að finna hvað væri
að honum. Við eignuðumst strax frábæran lækni hér
heima, sem gekk í gegnum súrt og sætt með okkur alla
tíð og hann fylgdist með því sem gerðist úti. En hjarta
mitt var í Þýskalandi á þessum tíma,“ segir hún og bæt-
ir við að aðstæður fyrir foreldra veikra barna hafi líka
verið mjög góðar á sjúkrahúsinu í Þýskalandi.
Ætlaði ekki að bugast
„Auðvitað var þetta erfitt og að sjálfsögðu hefði ég getað
bugast. En ég var ung og ég tamdi mér það strax að ég
Guðbjörg Magnúsdóttir er kraftmikil og lífsglöð ung kona sem veit að lífið hefur bæði upp á sætt og súrt að bjóða.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Lífsneistinn
er sterkur
Söngkonan Guðbjörg Magnús-
dóttir þekkir bæði gleði og djúpa
sorg. Hún glímdi við krabba-
mein og átti fjölfatlaðan og
mikið veikan dreng. Guðbjörg
syngur á hátíðartónleikum til
styrktar stuðningsmiðstöðinni
Ljósinu á miðvikudagskvöldið.
Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is
’
Ég get sagt það að í gegnum allt
það sem ég hef gengið í gegnum
hef ég aldrei misst vonina. Ég
hef aldrei átt dag þar sem mig langar
til að gefast upp eða deyja.