Morgunblaðið - 16.02.2010, Síða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 2010
✝ Magnea ÞóraGuðjónsdóttir var
fædd í Reykjavík 22.
maí 1921. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi þann 8.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingveldur Guð-
finna Baldvinsdóttir,
f. 4. maí 1894, d. 15.
mars 1980, og Guð-
jón Marías Sigurðs-
son, f. 26. maí 1893,
d. 18. febrúar 1959.
Systkini Magneu
sammæðra eru Baldvin Hermann
Júlíusson, f. 14. nóvember 1922, d.
8. júní 1992, og Sigurlaug Júl-
íusdóttir, f. 29. mars 1924. Systkini
hennar samfeðra eru Gunnar Guð-
jónsson, f. 9. nóvember 1921, d. 24.
desember 1982, og Guðmundur
Guðjónsson, f. 22. júlí 1926.
Magnea ólst upp í Skorhaga í
Brynjudal í Kjós hjá móður sinni
og fósturföður, Júlíusi Þórðarsyni,
f. 4. janúar 1888, d. 23. september
1966.
Magnea giftist 12. júní 1942
Birnu Björnsdóttur. Börn Ingvars
eru þrjú, Jónína Björk, Óskar
Magni og Halldóra Íris, barna-
börnin eru níu og eitt barna-
barnabarn. 4) Eyrún Sigurbjörg, f.
5. október 1944, gift Guðmundi
Haraldssyni. Börnin eru tvær dæt-
ur, Valgerður og Magnea, og
barnabörn eru þrjú. 5) Már Óskar,
f. 21. nóvember 1945, kvæntur
Ingunni Ragnarsdóttur. Börnin
eru fjögur, Kristín, Ragna Heið-
björt, Harpa Sólbjört og Ingimar
Óskar, og barnabörnin eru ellefu.
6) Sigurður Baldvin, f. 4. maí
1947, kvæntur Guðrúnu Leifs-
dóttur. Börnin eru þrjú, Þórunn,
Sigurður og Haukur, og barna-
börnin eru fimm. 7) Birgir, f. 15.
mars 1951, kvæntur Guðrúnu Þ.
Kristjánsdóttur. Börnin eru þrír
synir, Kjartan, Magni Þór og
Kristján, og barnabörnin eru tvö.
8) Kornína Björg, f. 10. júní 1956,
gift Hlöðveri Pétri Hlöðverssyni.
Þau eiga þrjár dætur, Ástu Ósk,
Jónu Björgu og Þóru Magneu. 9)
Erla Þóra, f. 13. mars 1959, gift
Karli Valdemarssyni. Börnin eru
þrjú, Magnea Guðrún, Ingibjörg
og Guðfinnur, og barnabörnin eru
fjögur.
Magnea og Óskar eignuðust
eina dóttur er lést í fæðingu.
Útför Magneu fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
Óskari B. Benedikts-
syni, f. 17. október
1918, d. 17. júlí 1996.
Þau hófu búskap á
Seltjarnarnesi og síð-
ar í Reykjavík. Þau
slitu samvistum.
Sambýlismaður
Magneu til 30 ára
var Gunnar Hálfdán-
arson, f. 2. apríl
1909, d. 24. maí 2001.
Börn Magneu og
Óskars eru: 1) Eygló
Bryndal, f. 28. júní
1940, d. 23. mars
2008, gift Steinólfi Jóhannessyni,
f. 27. september 1914, d. 11. jan-
úar 2008. Þau eignuðust þrjú
börn, Jóhannes Klemens, Ástríði
Björgu og Eystein Þór, barnabörn-
in eru tólf og fjögur barna-
barnabörn. Seinni maður Eyglóar
var Kristinn T. Holm. 2) Birna
Guðlaug, f. 13. maí 1942, gift Ingv-
ari Elíssyni. Þau eignuðust tvö
börn, Jón Trausta, sem er látinn,
og Svövu Margréti, og barnabörn-
in eru þrjú. 3) Ingvar Júlíus, f. 13.
september 1943, í sambúð með
Nú þegar Magnea tengdamóðir
mín er látin á 89. aldursári fara
margar minningar í gegnum hug-
ann.
Ég man það vel þegar ég hitti
hana fyrst fyrir tæpum 40 árum.
Svo sannarlega bar ég kvíðboga
fyrir þessari heimsókn en það var
óþarfi. Á Réttarholtsvegi 51 tók á
móti mér há og grönn, glæsileg
kona með ljóst, uppsett hár og
bauð mig innilega velkomna og ég
fann svo vel að hugur fylgdi máli.
Eins var fimm ára dóttur minni
ákaflega vel tekið. Magnea hafði
alltaf haft um stórt heimili að
hugsa þar sem þau hjónin eign-
uðust níu börn og enn voru þrjú
heima þegar ég kynnist tengda-
fólkinu. Um þetta leyti slitu þau
hjón, Magnea og Óskar, samvist-
um eftir um það bil þrjátíu ára
hjónaband. En það var alltaf gott
samband milli þeirra og Óskar
kom oft á heimilið. Mér fannst það
sérstakt í fyrstu en svo fann ég
hvað þetta var átakalítið og sam-
skipti þeirra þægileg og góð þó
þessi breyting hefði orðið á þeirra
högum og sambúð. Óskar tengda-
faðir minn lést 17. júlí 1996.
Það hefur nú ekki alltaf verið
létt verk í þeirra búskap að reka
svo mannmargt heimili en Magnea
vann einnig oft, eins og aðstæður
leyfðu, utan heimilis þó það sé
ekki alveg skiljanlegt hvernig það
var hægt.
Ég fann það alltaf betur og bet-
ur að Magnea var ekki bara glæsi-
leg, hún var líka mjög sterk kona
og átti mikil ítök í öllum sínum
börnum og oft var mannmargt hjá
henni á sunnudögum og glatt á
hjalla. Mörg fyrstu árin okkar Más
var farið á Réttarholtsveginn seint
á aðfangadagskvöld í súkkulaðið
og jólabakkelsið og þá var oft
þröngt setinn bekkurinn.
Magnea var ákaflega flink í mat-
argerð og kaffiboðin hennar eru
ógleymanleg, og stóru þriggja
hæða terturnar sem voru flottast-
ar af öllu í fermingum og gift-
ingum áttu engan sinn líka. Í mörg
ár vann hún í eldhúsi Sjálfsbjargar
og hún minntist þess oft með gleði
og ánægju hvað það starf og sam-
vinnan þar veitti henni mikið.
Ferðalög og útilegur innanlands
voru hennar líf og yndi eftir því
sem hægt var að koma því við en
eftir að ég kynnist henni og sam-
býlismanni hennar, Gunnari, þá
voru það einnig útlöndin sem heill-
uðu. Þær voru ófáar ferðirnar sem
þau fóru saman um landið, síðan
lengra, sjö landa sýn hét það einu
sinni, svo var það Kanarí og fleiri
staðir en ég kann að nefna. Þau
Magnea og Gunnar áttu góða daga
saman, höfðu bæði gaman af
gömlu dönsunum og góðum fé-
lagsskap.
Fyrir tæpum þrjátíu árum fluttu
þau í Lerkihlíðina, í góða íbúð og
þægilega, og bjuggu þar vel um
sig. Gunnar lést árið 2001 en
Magnea bjó áfram í Lerkihlíðinni
og þar voru áfram hlýjar og góðar
móttökur, heitt á könnunni og kök-
ur á borðum.
Dagur er kominn að kvöldi í lífi
Magneu tengdamóður minnar,
langt og viðburðaríkt og oft erfitt
líf að baki, en hún stóð alltaf fyrir
sínu, glæsilegur kvenskörungur
sem kom fjölda barna til manns,
hin sterka kona til hinsta dags.
Ég kveð Magneu með þakklæti
fyrir hennar góðvild og vinarþel í
minn garð og okkar allra. Magnea
heilsar nú nýjum degi og nýrri
vídd, þar vinir standa í varpa og
ljósið breiðist yfir og umvefur
hana í geislum sínum.
Ég vil kveðja hana með kær-
leika og kvöldbæninni fallegu.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ingunn Ragnarsdóttir.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauð-
ann með harmi eða ótta. Ég er svo
nærri, að hvert eitt tár ykkar snertir
mig og kvelur, þótt látinn mig hald-
ið. En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín
upp í mót til ljóssins. Verið glöð og
þakklát fyrir allt sem lífið gefur og
ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran/Úr Spámanninum)
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt
og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Ég kveð tengdamóður mína með
virðingu og þakklæti.
Guð blessi minningu hennar.
Guðrún Leifsdóttir.
Elsku amma mín, nú er komið
að kveðjustund en ég veit að þú
tekur vel á móti mér þegar við
hittumst á ný. Ég varð þeirra for-
réttinda aðnjótandi að fá að alast
upp fyrstu æviárin hjá Möggu
ömmu og Gunnari afa. Sá tími er
mér ómetanlegur enda var ég um-
vafin ást og alúð. Væntumþykja,
þakklæti og virðing eru þær til-
finningar sem ég finn fyrir þegar
ég hugsa til ömmu. Mér fannst
amma alltaf svo virðuleg og glæsi-
leg kona. Ég man svo vel þegar ég
fékk að fara með henni að kjósa.
Þá voru sparifötin og pelsinn dreg-
inn fram, þú varst svo glæsileg.
Amma reyndist mér alltaf ákaf-
lega vel og það var alltaf gott að
vita af henni rétt hjá mér. Hún var
alltaf tilbúin að hjálpa ef eitthvað
bjátaði á. Ég man sérstaklega eftir
einu atviki þar sem ég varð fyrir
því að finna dauða mús fyrir utan
húsið okkar á Melholtinu, og ég
með mitt litla hjarta þorði ekki að
fara út úr húsi. Það fyrsta sem ég
hugsaði var að hringja í Möggu
ömmu, og það stóð ekki á því, þú
varst tilbúin að henda öllu frá þér
til þess að koma og „bjarga“ mér.
Þetta er mjög lýsandi fyrir
ömmu, alltaf tilbúin að rétta út
hjálparhönd og passaði vel upp á
sitt fólk.
Það var svo bara nú síðast á
fimmtudaginn sem ég fann fyrir
því hversu öflug kona hún amma
er. Ég varð fyrir síður en svo
skemmtilegri lífreynslu þegar ég
var að fljúga heim frá Sauðár-
króki úr vinnuferð, þar sem flug-
vélin var eins og skopparakringla
í loftinu. Með hjartað í hálsinum
fór ég að hugsa til ömmu og þá
fann ég svo greinilega fyrir því að
hún mun alltaf vaka yfir mér.
Amma var einstaklega gestrisin
og góð heim að sækja. Fátt þótti
henni skemmtilegra en að taka á
móti gestum og veita þeim vel í
mat og drykk. Á Lerkihlíðinni
svignaði borðið jafnan undan
kaffi, lagkökum og öðrum kræs-
ingum. Fyrir yngstu kynslóðina
lumaði Magga amma svo á forláta
dóti sem gat fangað athygli barna
svo tímum skipti. Þótt hún væri
að nálgast nírætt var hún létt á
fæti að hamast við að leggja á
borð kökur og annað góðgæti og
fylgdi því vel eftir að allir borð-
uðu. Eitt af því sem einkenndi
ömmu var virðing og væntum-
þykja, enda var amma hlý og ynd-
isleg kona sem breiddi sig út yfir
fjölskylduna. Þrátt fyrir mikinn
fjölda afkomenda kom það sjaldan
fyrir að amma gleymdi afmælum
eða öðrum merkisatburðum í lífi
þeirra, öll áttum við sérstakan
stað í hennar stóra hjarta. Já-
kvæðni var ömmu í blóð borin.
Hún átti auðvelt með að sjá
björtu hliðar lífsins og kvartaði
sjaldan þótt hún hefði upplifað
ýmsa erfiðleika á langri ævi. Hún
var ákveðin og hreinskilin, en
jafnframt hjálpsöm og hjartahlý.
Það er alltaf erfitt að sjá á eftir
þeim sem manni þykir vænt um,
en efst er mér þó í huga þakklæti
fyrir þau ár sem ég naut samvista
við Möggu ömmu. Minningarnar
ylja mér um hjartarætur og gera
kveðjustundina léttbærari. Þakka
þér, elsku amma, fyrir allt sem þú
gafst mér. Margar aðrar minn-
ingar á ég um þig og geymi í
hjarta mínu.
Með ást og virðingu kveð ég
þig og bið guð um að varðveita
þig.
Magnea Guðrún Karls-
dóttir og fjölskylda.
Það voru miklar gleðistundir
hjá okkur systrum á Björgum
þegar Magg-amma, eins og hún
hét alltaf hjá okkur, og Gunnar
afi komu í heimsókn í sveitina.
Spenningurinn var líka mikill
þegar við fórum í heimsókn í
Lerkihlíðina til ömmu, að þurfa
að skrölta í bíl í sjö tíma fyr-
irgafst fljótt þegar við hlupum
upp tröppurnar og amma tók á
móti okkur. Það skipti ekki máli
að við sæjum hana ekki oft, þegar
við komum til hennar var það
alltaf jafn gaman. Fyrir sveita-
börnin var ævintýri að koma í
heimsókn til ömmu. Hún spillti
okkur líka endalaust með Honey
Nut Cheerios, kóki og ís.
Ég var alltaf stolt af því að
eiga svona mikla hetju fyrir
ömmu sem lét ekkert buga sig og
gerði það sem hún taldi rétt. Hjá
ömmu í Lerkihlíðinni var griða-
staður sem tók ætíð vel á móti
manni, sama hvað gekk á. Þegar
ég bjó hjá henni í nokkra mánuði
fyrir um fimm árum kynntist ég
ömmu minni á nýjan hátt og mun
ég hugsa til þess tíma með hlýju.
Hún var kona með sterkar skoð-
anir og hafði gengið í gegnum
tíma sem láta raunir okkar hinna
virðast lítilvægar. Hún er fyr-
irmynd sem ég mun ávallt líta
upp til og læra af. Ég hugsaði oft
með sjálfri mér hvað ég ætti
magnaða ömmu, hún var á sínum
tíma útivinnandi níu barna móðir
en kunni jafnframt að njóta lífs-
ins.
Það eru ekki margir sem eiga
ömmu sem fór til Vestmannaeyja
um verslunarmannahelgina að
hlusta á brekkusönginn þegar
hún var á níræðisaldri, ungling-
urinn ég hef aldrei orðið svo
fræg. Hún var líka alltaf svo glöð
og það var gaman að sitja með
henni við eldhúsborðið í Lerki-
hlíðinni og hlusta á sögurnar,
hvort sem það var frá árlegu sól-
arlandaferðinni eða þegar hún
var ung stelpa í Kjósinni. Hún
gerði óspart gys að hlutunum og
stundum manni sjálfum. En eftir
því sem ég kynntist henni betur
þegar ég fullorðnaðist þá fór ég
að gera mér grein fyrir því að
það var ekki sjálfsagt að hún
væri svona lífsglöð, hún ákvað
sjálf að sjá lífið í því ljósi. Það er
lífsskoðun sem ég vil temja mér.
Fyrir hönd okkar systra,
Jóna Björg Hlöðversdóttir.
Magnea Þóra
Guðjónsdóttir
✝ Guðlaugur Sæ-mundsson fæddist
31. ágúst 1923 að
Bessatungu í Saurbæj-
arhreppi í Dalasýslu.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Hrafnistu
í Reykjavík 5. febrúar
2010.
Foreldrar hans
voru Sæmundur Lár-
usson og Guðrún Guð-
laugsdóttir. Alsystir
hans var Hulda Sæ-
mundsdóttir Olsen,
dáin 2008. Hálfsystkin
voru Kristján Sæmundsson og Anna
Markrún Sæmundsdóttir.
Guðlaugur giftist Ingibjörgu Að-
alsteinsdóttur 28. júní 1946 og lifir
hún mann sinn. Börn þeirra eru: Sæ-
mundur Guðlaugsson, f. 31.8. 1945.
Kona hans er Karólína Benedikts-
dóttir, f. 12.10. 1948. Dóttir þeirra er
Díana Dögg. Arnar Steinn Guð-
laugsson, f. 12.10. 1948. Kona hans
er Bergþóra Ásmundsdóttir, f. 5.11.
1951. Börn þeirra eru Ásmundur,
Guðlaugur og Elva
Björg. Halldór Guð-
laugsson, f. 28.8. 1953.
Kona hans er Hafdís
Hafliðadóttir, f. 3.5.
1954. Börn Halldórs
eru Einar Guðmar,
Freyr og Daði. Rúnar
Guðlaugsson, f. 27.11.
1956. Kona hans er
Valgerður Sigurð-
ardóttir, f. 23.8. 1955.
Börn þeirra eru Hilm-
ar Ingi, Tinna og Orri.
Guðlaugur flutti til
Reykjavíkur 1946 og
starfaði fyrstu árin hjá Ölgerðinni
Egill Skallagrímsson hf. Seint á
sjötta ártugnum hóf hann leigubíla-
akstur á eigin bíl og starfaði við það
þar til hann hætti störfum rúmlega
sjötugur. Guðlaugur bjó lengst af á
Langholtsvegi 200, í Reykjavík, en
dvaldi á Hrafnistu í Reykjavík síð-
ustu 5 árin.
Útför Guðlaugs fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 16. febrúar
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku afi Lulli. Nú hefur þú kvatt
þennan heim. Þegar við lítum til
baka þá koma margar góðar stundir
upp í hugann sem við áttum saman.
Það var oft sem við komum suður í
heimsókn til ykkar ömmu Ingu og
alltaf var höfðinglega tekið á móti
okkur. Þú varst alltaf til í að skutla
okkur eða sækja og í ófá skipti var
hringt á Bæjarleiðir og beðið um bíl
85 – þá varst þú mættur innan
skamms.
Það var alltaf gaman að fá ykkur
ömmu norður í heimsókn og ofar-
lega í huga er þegar við fórum að
veiða í Reykjadalsá, seint munu
gleymast allir þeir stóru sem rétt
sluppu frá okkur. Þú varst mikill
spilamaður og í brids varstu fær-
astur, vannst til ótal verðlauna og
okkur þótti gaman þegar þú gafst
þér tíma og spilaðir við okkur. Þú
fylgdist vel með því hvernig okkur
gekk í boltanum og það var okkur
mikil hvatning. Þó svo að það hafi
verið farið að draga verulega af þér
undir það síðasta þá varst þú samt
alltaf með á nótunum hvað var að
gerast hjá okkur. Amma hefur ef-
laust verið dugleg að segja þér frá
því helsta.
Þessar og margar fleiri yndisleg-
ar minningar geymum við í hjörtum
okkar og þú munt lifa með okkur í
þeim um ókomin ár. Þegar við
kveðjum þig nú í hinsta sinn eftir
langa baráttu við veikindin, þá
huggum við okkur við að nú sért þú
kominn á betri stað og að þér líði
betur. Við vitum að þú munt vaka
yfir okkur og við lofum að passa vel
upp á ömmu Ingu.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ásmundur, Guðlaugur
og Elva Björg.
Guðlaugur
Sæmundsson