Skólablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 5

Þegar náttskuggar leika
og hásæti dagsins er hrunið til rústa,
þá heyrast mér sungnir
þytríkir óðbálkar þúsundradda.
Og er skarmáni siglir
um þykkmyrkvað hvolfið sem þungur nökkvi,
þá þýtur í ræfrum
og gyðjufjöld syngur mér guðakvæði.
En er morgnar að nýju
og dagsbrún fer jörðuna dularhöndum,
þá dregst eg að beði
og fjarandi næturtíð færir mér drauma.