Skólablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 24

- 84 -
ANNAÐ Skólablað þessa árgangs kom
út í nóvemberlok. Að beiðni ritstjóra
mun ég freista þess að gera efni blaðs-
ins nokkur skil.
Fyrst er greinin "Editor dicit". Rit-
stjóri tekur til meðferðar vandamál,
sem mjög svo hrjáir þjóðfélag vort.
Um það hefur margt verið ritað og rætt
en óvíða á jafn skilmerkilegan og raun-
dúr. að ekki sé minnzt á tilsvör Guð-
rúnar. Uppsetningin var og allnýstárleg.
A formála viðtalsins er smækkað letur
og fer vel á því. Aftur á móti fer á
annan veg, er Blekslettur eru hafðar
með sama letri, og vík ég að því síðar.
Sá háttur hefur verið hafður á að núm-
era spurningar. Hefur sumum fundizt
það gefa viðtalinu einhvern stirðlegan
RITDDMUR
sæan hátt. Einkum fannst mér niður-
staðan athyglisverð. Að vísu er greinin
nokkuð stutt, en gæði slíkra greina fara
ekki alltaf eftir stærð o^ blaðsíðufjölda
eins og hér sannast. Má segja, að
grein |>essi og hin fyrri séu mun betri
hinni orökvísu og margtuggðu hernáms-
andstæðingavellu, sem meðal annars
kom fram f forystugreinum fyrra árs.
Þá eru tvö kvæði. Hið fyrra nefnist
"sósíólógía" og er þokukennt skraf, sem
erfitt er að henda reiður á. Hið síðara,
"Svefnrof", er skárra, en þó ekki á
neinn hátt umtalsvert.
Því næst er þátturinn Quid Novi
undir hinu hjákátlega dulnefni Spion. í
því sambandi vildi ég koma því á fram-
færi, sem reyndar hefur oft verið
minnzt á áður, að menn séu skyldaðir
til að skrifa fullt nafn undir greinar
þær, er birtast í blaðinu. Þatturinn er
annars ákaflega lélegur, svo ekki sé
meira sagt, og tekur lítt fram þeim, er
birtist í fyrsta tölublaði og hlaut slæma
dóma. Um "Framboð, tilboð og amboð
í Listafélagi MR " er langt frá því að
yera fyndið, Efribekkingar munu sakna
þátta Baldurs Sím., er skrifaðir voru
af skemmtilegri og leiftrandi kímni.
Virðist sannarlega erfitt að finna hæfan
mann til að annast skrif þessi.
Þá er viðtal við ritara rektors, Guð-
rúnu Helgadóttur. Er það hið ágætasta
og mjög skemmtilegt aflestrar. Spurn-
ingar eru vel samdar og í hressilegum
og ópersónulegan blæ. Mér finnst það
þo ekki koma að sök.
Helgi H. Jónsson ritar greinina "Frá
íþöku". Er hann fullur bjartsýni um
framtíð safnsins og hyggur það verða
drepið úr dróma. Því miður finnst mér
næsta lítil ástæða til slíkrar bjartsýni.
Veigamesta orsök þess er að sjálfsögðu
hinn algerlega óviðunandi húsakostur.
Ef svo heldur áfram, sem nú horfir,
þykja mér engar líkur, að úr rætist.
Síðan kemur stutt grein, er nefnist
"Hic et ubique". Er þar réttilega deilt
á hið slælega starf umsjónarkennara.
Hins vegar er það misskilningur greinar-
höfundar, að nýmæli hafi verið upp tekið.
Fyrirkomulag þetta hefur txðkazt lengi,
en til lítils gagns verið. Má um það
nefna, að nemendur hafa oft og einatt
ekki vitað, hver væri umsjónarkennari
viðkomandi bekkjar.
Næst er pistill Listafélagsins ritaður
af forseta. Þar er maðal annars drepið
á fyrirhugaða starfsemi. Auðsjáanlega
er margt á döfinni, og er vonandi, að
eitthvað takist að glæða hinn slælega
listaáhuga menntlinga.
Þá ritar Garðar Briem svargrein til
forseta Framtfðarinnar. Er honum mik-
ið niðri fyrir oj* sjálfsagt ekki af til-
efnislausu. Þvi verður samt ekki neitað,
að heldur lítið hefur borið á starfsemi
Ljósmyndaklúbbsins undanfarin ár. Má
vera, að breyting sé orðin á þessu nú.
Síðan er kvæði, sem nefnist "Brúðar-