Skólablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 3

3. tbl.
Desember 1963
39„ árg.
EDITOR DICIT
I.
SENN koma jólin. A götunum úir og grúir af fólki, þreytulegu og tauga-
spenntu, sem öslar krapið á götunum, önnum kafið við undirbúning hinnar miklu
friðar hátíðar. Kófsveittir lögregluþjónar á eftirvinnukaupi standa á hverju götu-
horni og pata og^ benda í allar áttir. Ringlaðir sendlar gejrsast um á skellinöðrum
og hafa hvorki tíma til þess að fá sér kók né kamel. f bokabúðunum renna ævi-
sögurnar út eins og heitar lummur, þrátt fyrir að gagnrýnendur segi, að engir nema
smekklausir ruddar lesi ævisögur. Mæðurnar kaupa lakkskó á börnin og fara með
gömlu skóna sína í viðgerð. Fiskbúðir standa auðar þangað til eftir jól og vestur
1 bæ hanga börnin aftan í bíl til þess að drepa tímann.
Síðan kemur aðfangadagskvöld. Klukkan sex hefst aftansöngur í útvarpinu og
allir fá ókeypis í strætó, jafnvel þótt þeir eigi nóga miða. Mútter gengur ber-
serksgang í eldhúsinu og sker sig í fingur rétt eftir að hún er búin að fá í sig
straum úr ísskápnum, sem leiðir út. Elsti sonurinn formælir fiölskyldunni,vegna
þess að gleymzt hefur að pressa fötin hans. Kattarskrattinn migur bak við stofu-
stól og litla barnið er skyndilega búið að læra að segja hellíti. Stærri krökkunum
er sagt að gvuð verði foj út í þau, verði einn einasti jólaböggull opnaður fyrr en
eftir mat. Heimilisfaðirinn hlustar á aftansönginn með vinstra eyranu og skefur
merginn úr hinu með eldspýtu.
Því næst er matur og rauðvín með, ( börnin fá malt og appelsín ). Ungur
hrakfallabálkur hellir yfir fannhvítan dúkmn og fær harðyrta áminningarræðu fyrir
klaufaskapinn. Amitia gamla ésúar sig yfir því, hve maturinn er agalega góður, og