Skólablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 13

73 -
ég heitinn kvæntist Jófríði Hahaldórsdóttur
bónda að Sysysyðrimúla og átti með hon-
um átján börn sem öll létust skömmu fyrir
siðaskiptin og eru fjögur þeirra á lífi í
gærkveldi heyrði ég þrusk í eldhúsinu ég
fór þangað og kallaði bárablá og lifir hún
mann sinn en mér var ekki svarað (þegar
hér er komið sögu tekur fyrsta vitni sér
drjúglanga hvíldj lagfærir gleraugu sín.,
ræskir sig og fær sér í nefið. Þegar á-
horfendur eru farnir mjög að ókyrrast, og
kalla til hans ókvæðisorðum., hefur hann
máls á ný: hvar var ég nú^ segir hann )
já mér var ekki svarað þá kveikti ég ljós
og var þá ekki kattardjöfullinn kominn í
rjómannj djangans kvikindiðj segir vitniðj
bévítis meindýriðj tilfinningarnar virðast
í þann veginn að bera vitnið ofurliðij ekki
skyldirðu þurfa að kemba hærurnar, segir
Markús með grátstafinn í kverkunum en
til öryggis viðstöddum er honum hægt og
mjúklega en þó með festu og einurð ýtt á
brott af tveimur skarplegum lögregluþjón-
um ; værirðu enn á lífi, erkifjandinn, lýk-
ur hann vitnisburði sínum að utan og er
þar með úr sögu. Þegar allt er með kyrr-
um kjörum á ný rís upp annað vitni virðu-
legt, klættá hershöfðingjavísu, og hefur
það mál sitt með þessum orðum: Ég heiti
Napóleón Bónaparte átján ára gamall
frægur hershöfðingi er ég og keisari
Frakklands í gærmorgun þegar ég ætlaði
að fara að taka á mig náðir heyrði ég dul-
arfullt hljóð undan rúminu mínu ég brá við
snarlega og hóf það á loft og þarna lá þá
eitthvað svo ólýsanlega skelfilegt svo ó-
hugnanlegt eitthvað þettaþaðogþettahittþað-
ogþettaþaðþaðogþettaþettaþaðogþettahitt-
þaðogþettaþaðþaðogþetta semsé : . . . vitni
þagnar ; viðstaddir þagna; slíkt er dauða-
hljóðið að heyra mætti saumnál detta ;
. . . . er nokkur viðstaddra í útlendinga-
hersveitinni, spyr vitni en vart hefur
það sleppt síðasta orðinu er skamm-
byssuskot kveður við og annað. Napóleón
Bónaparte kippist til; hann grípur um
kviðinn, milli fingra hans vætlar blóð;
fellur á kné og hnígur síðan á grúfu á
gólfið. Hann er látinn innan nokkurra
sekúndna. Það er fyrst er hann hefur
legið þarna á gólfinu nokkra stund að
fólk almennt áttar sig á því hvað gerst
hefur. Upphefst þá háreysti mikil í
salnum, kenna menn ýmsum morðið og
eru fáir sammála. Taka menn að deila
ákaft og brátt liggur við að allt logi í
ófriði, settur er á stofn veðbanki, en
Napóleón liggur í blóði sínu á gólfinu og
lætur sér leiðast dauðum. En þegar allt
er á hraðri leið til helvítis gýtur Púmp-
elnikkel öðru auganu uppúr bók sinni og
sér að í óefni er komið; setur hann þá
merki í hana þar sem hann hefur verið
að lesa, leggur hana frá sér og lemur
hamri sínum í púltið; dettur þá allt í
dúnalogn eða því sem næst. Nikulás
Púmpernikkel tekur af sér gleraugun og
horfir hvössum augum yfir áhorfenda-
fjöldann, Hann tekur svo til máls :
Vegna ófyrirsjáanlegra atvika sem ekki
varð séð fram á verð ég að æskja þess
að þeir viðstaddra sem ekkert eru við
mál þetta riðnir gangi út snarla. Nú
bregður svo við að áhorfendur allir taka
á rás og
ryðjast með offorsi
í átt til dyra og reynir þar hver að verða
fyrstur út. Ymsir eru troðnir undir í
gauragangi. þessum, sumir sér til stór-
skemmda enn aðrir sér til líftjóns, en
þegar menn yfirleitt hafa náð út fyrir og
rykmekki er aflétt, má greina sekstán lík
liggja víðs vegar um salarkynni ; eitt
þeirra þó gamalt í hettunni, nánar tiltekið
Napóleóns keisara. Kvikur er enginn utan
dómari. Hann grúfir sig yfir bók sína og
dauðaþögn ríkir í salnum ; þannig líður
drjúglöng stund.
A endanum stendur Nikulás dómari Púmp-
ernikkel á fætur. Hann hefur lokið við að
yfirfara framburð vitna, lokið rannsókn á
eöli glæps og orsökum. Nikulás Púmper-
nikkel tekur ofan gleraugun. Hann horfir
hvössum augum yfir tóma áhorfendabekk-
ina. Nikulás Púmpernikkel dómari kveður
upp úrskurð sinn : Alikuja asubuhi lakini
hakukaa sana. Hapakuwa na mtu ila sisi
tu. Neno, segir.iiannj hili si kweli, bali
ni uongo kabisa. Alisema kwamba ala-
kwenda. Atakapokuja, mwombe aje hapa.
Analia kwa sababu mama yake ni mgonjwa.
Ingawa chakula hakikutosha, lakini kili-
pikwa vizuri. Watu hawa hawana ng'ombe
wala mbuzi. Sina fedha hapa, kwa hiyo
siwesi kununua. Nakupa fedta hii upate
kunitafutia kuku, og í þeim töluðum orð-
um gengur Nikulás dómari Púmpernikkel
út úr salnum.
Lýkur hér Alexanderssögu mikla.