Skólablaðið - 01.12.1966, Page 8

ftfauprds oerfeöa siuaáí
í raun og veru sorgarrunuljóð, sem
endar þó vel — hilla 35 n.o. 235. 66
I'svona dreingur. reindu að halda pennanum rétt. andlitsógeðið
upp. réttu úr klessunum á þér. heiðursmerkið í hægri, skupluna
í vinstri. pennann i handarkrikann. " ( raunar hefur honum aldrei
skilist afkvurju Ijonið talar mannamál ).
aumingjans dreingurinn hefur andlitsógeðið upp.
og réttir úr klessunum á sér.
heiðursmerkið í hægri,
skupluna í vinstri.
pennann í handarkrikann.
s k r i f a r :
jón og jósef játuðu jónasi járnstuldinn.
kjartan kastaði kúlunni kílómeter.
lúsin liðaði lokkinn litlu leingur og lét lifið.
magnús mældi margar mflur með metramali.
nálin negldi nonna næstum niður
lítur upp og sér að ljónið er farið
pennann úr handarkrikanum.
skupluna úr vinstri,
heiðursmerkið
úr hægri.
klessurnar dofna.
andlitsógeðið n^
Öur.
penni ekki leingur í rétti haldi, enda lagst-
ur oná borð ásamt öðrum rittólum, sem liggja
þar einsog hráviði eða öllu heldur einsog algjört
skipulagsleisi ríkji. það er þó alls ekki svo,
dreingaumingjinn hefur bara öðruvfsi skipulag en
aðrir. þú tókst líklega ekki eftir þvá að hann
lagði pennann á alveg sérstakan máta niður á
borðið; þannig:
nirSr/ rönc/ nemi sem næst viJ Suður/rán b/acís
no. .23^6.65 og stefni pemi sem næst suðrt\
annars er þetta borð hans furðunni merkilegra
þvíað báðir endar þess eru 1 miðjunni og miðjan
þvá til beggja endanna, öllu líkast þvá að sagvél
einhvurskonar hafi farið blöðum um það og lipt
því i tvennt.