Skólablaðið - 01.12.1966, Page 30

Hvernig eru menntskælingar 1 dag ?
Sjálfsagt eins og þeir hafa löngum verið
og munu verða. Ég er sem sé ekki
fylgismaður orðtaksins "heimur versn-
andi fer". En það er bara enginn kom-
inn til með að segja, að hann hafi ver-
ið svo ýkja góður, eða hvað ?
Að sjálfsögðu hefir margt breytzt hér
1 skóla og ber þar efst mjög aukinn
nemendafjölda, en hann hindrar þó ekki
innbyrðis kunningsskap nemenda 1 mill-
um. Það er í sjálfu sér gott og bless-
að, en þessi tengsl mega þó ekki vera
svo yfirdrifin, að þau hamli eðlilegu og
sjálfsögðu félagsláfi í auknum uppgangi
þess. Það má ekki ganga svo langt, að
fólk hiki við að stiga 1 pontu á malfund-
um til stuðnings máli sínu, vegna þess
að félagi þess og vinur hefur skömmu
áður lýst yfir gagnstæðri skoðun, né
heldur má það henda, að ýmis skrif, svo
sem ritdómar og önnur gagnryni, sé
yfirborðskennd og alls endis ónóg, sakir
þess, að viðkomandi er að rita um vini
sína og kunningja. Það er þessi hugs-
unarháttur, sem drepur allt fjör á mál-
fundum og er að eyðileggja allt félags-
lxf innan veggja skólans. Á meðan "all-
ir" þekkja "alla" komast þeir ekki hjá
þvi að gagnrýna sína kunningja.
Fólk er bara orðið svo hrætt um sína
skinhelgu persónu, að Jxað þorir ekki að
segja álit sitt á ritsmiðum kunningja
sinna, né heldur skoðun sína á málstað
félaga sinna.
Ég er ekki að hvetja menn til að
rakka niður og baktala skólasystkin sín,
heldur er heilbrigð gagnrýni og skoðana-
frelsi eitt af þvi, sem fólk verður að
sætta sig við og temja ser. Það er
enginn minni maður, þótt hann hljóti
slæma "kritik" 1 Skólablaðinu, þvá rit-
dómari er ekki óskeikull, heldur mælir
aðeins fyrir eigin skoðunum.
Ekki verður heldur nokkur stimplað-
ur fyrir lífstíð, þótt honum verði á
smáskyssa 1 pontu, eða þótt hann haldi
fram sinni persónulegu skoðun, þó svo
hún samræmist ekki jarmi fjöldans.
Þessir blessaðir, ósjálfstæðu vesalingar
hanga svo 1 pilsfaldi mömmu gömlu, svo
þeir verði ekki alls óvarðir árásum
ljótu krakkanna, en þeir eru því” miður
ærið margir, sem hengja sig í umrædd-
um faldi. Og þá eru mér efst 1 huga
"halelújafélögin" hans Kristins Einars-
sonar, eða með öðrum orðum stjórn-
málafélög fyrir ungt fólk. Meðlimir
þessara felaga hneggja svo 1 kor og
heilla skólasystkin sín með gulli og
grænum skógum : "0, það er svo gam-
an hér og þar", "Við getum bæði gert
dittin og dattin, þú verður bara að
koma", "Heyrðu, við förum í ferðalög
og kynnisferðir hist og her, þú mátt
bara ekki missa af þessum dásemdum
heimsins" ! ! !
Ja, það má með sanni segja, að þessi
félagsstarfsemi sé dásamleg, yndisleg
og heillandi ! Hugsið þið ykkur bara,
hvað gæjarnir og pæjurnar geta djamm-
að v.illt og brjált. Þarna eru böll og
bió og ferðalög og yfirleitt allar heims-
ins lystisemdir og svo ef til vill pínu-
lítil skoðun, sem gefin er inn með
skeið með vissu millibili, eftir öllum
kúnstarinnar reglum. Einstaklingarnir
hætta að vera sjálfstæðir og jarma í
kór framan 1 úlfinn vonda. Þessir ungl-
ingar þora ekki að hafa eigin skoðun,
eru hræddir um að hún falli ekki í
kramið, og þessir unglingar smita út
frá sér, þannig, að allt andrúmsloft
þessa skóla verður mengað þessum
stjórnmálaanda, sem annars á vart
heima hér. t öllu falli ekki í svo rík-
um og ofstækisfullum mæli sem nú er 1
tízku. Þetta getur stundum náð svo
langt, að fólk yrðir vart á nema þá,serr)
eru "rétttrúaðir" heldur hugsar "Iss, þu
ert bara þetta, ég er sko hitt, tala ekkí
við seglskip" og súðan þrammar hvor
um sig burt með hausinn kertan aftur á
hnakka, eins og báðir eigi heiminn útaf
fyrir sig.
Er þetta sannur félagsandi ? spyr sa,