Skólablaðið - 01.12.1966, Qupperneq 36

102 -
hárlubba drengsins. Síðan sagöi hann snögglega. . já, en
sagði kennarinn ykkur ekki, aS rotturnar sofa um nætur.
Nei, hvíslaði drengurinn, hann varð allt 1 einu ósköp
þreytulegur. Nei, hann sagði okkur það ekki.
NÚ, sagði maðurinn. Veit kennarinn ekki, að rotturn-
ar þurfa að sofa um nætur. Auðvitað sofa þær um nætur.
Á kvöldin geturðu rólegur farið heim. Þær sofa alltaf
um nætur. Meira að segja sofna þær strax og skyggja
tekur.
Jörundur bjó til litlar holur 1 rykið með prikinu sínu.
Þetta eru allt lítil rúm, hugsaði hann. Litil hlý rúm.
Þá sagði maðurinn ( visnir og kræklóttir fæturnir
skulfu ). Heyrðu, nú fer ég heim og fóðra kaninurnar
mínar og þegar dimmir kem ég og sæki þig. Ef til vill
tek ég eina litla með mér. Hvernig lizt þér á?
Jörundur bjó til holur í rykið. Eintómar litlar kan-
ínur.
Ég veit ekki, sagði hann hægt og starði á kræklóttu
fæturha. Er það alveg satt, sofa þær um nætur?
Maðurinn stökk yfir veggjarbrdtið cg gekk upp á veg-
inn.
Kennarinn ykkar getur eins vel farið að hypja sig,
ef hann veit þetta ekki.
Þá reis Jörundur á fætur og spurði, get ég fengið
eina? eina hvíta?
Ég skal athuga málið, hrópaði maðurinn. Þú verður
að bíða þar til ég kem aftur. Ég ætla að fylgja þér
heim. Ég verð að kenna föður þínum að byggja hús
handa kanínunni.
já, hrópaði Jörundur, ég bíð. Ég verð að vera á verði
hvort sem er , þar til dimmir. Ég bíð áreiðanlega.
Litlu síðar hrópaði hann aftur, við eigum nógar fjalir
heima, líkkistufjalir.
Maðurinn heyrði ekki síðustu orð hans. Hann hljóp 1
vesturátt eins hratt og kræklóttir fæturnir gátu borið
hann.
Kvöldroðinn teygði blóðrauða fingur sma upp á himin-
hvolfið. Jörundur horfði á eftir manninum, sem gekk
inn 1 kvöldroðann. En hvað fætur hans voru visnir og
kræklóttir. Karfan sveiflaðist fram og aftur. Það var
kanínufóður 1 henni. Grænt kanmufoður.
Þýtt hefur
Dóra Sigríður Bjarnason.
WOLFGANG BORCHERT
Wolfgang Borchert er fæddur
\ Hamborg árið 1921ogólst
þar upp. Fyrstu ljóð hans
voru gefin út 1938. Hann lauk
gagnfr. prófi, en lagði síðan
stund á leikl. nám. Árið 1940
var hann handtekinn og yfir-
heyrður vegna þess, að ljóð
hans voru talin óæskileg .
Borchert var leikari við leik-
húsið "Landesbúhne Osthann-
over" í Lúneburg umnokkurt
skeið. - Hann gekk \ þýzka
herinn i júlf árið 1941 og var
sendur til austurvúgstöðvanna
nokkrum mánuðum síðar .
Borchert særðist á hendi 1
stríðinu. Var hann ákæröur
fyrir að hafa sjálfur veitt ser
þennan áverka og dæmdur til
dauða. Þessi dómur var síð-
ar mildaður , en Borchert
dæmdur í fangelsi fyrir að
hafa ljóst og leynt unnið gegn
Flokknum og rúkinu. Af ein-
hverjum furðulegum ástæðum
var hann náðaður í annað
skipti og sendur aftur á aust-
urvígst.ú des.Árið 1945 'tóku
Frakkar Borchert til fanga,
en litlu seinna flúði hann úr
fangabuðunum og fór fótgang-
andi um endilangt Þýzkaland
til Hamborgar. - Hann hóf
leikhússtarfið að nýju og lék
í ýmsum leikritum, þar til
hann varð rúmfastur af völd-
um sjúkdóms, sem hann hafði
lengi orðið að berjast við •
í sept. 1947 ferðaðist Borch-
ert til Sviss eftir áskorun
nokkurra vina sinna. Ha.nn
andaðist \ Basel, skömmu
eftir komu sína til Sviss. -
W. Borchert ^af út ma.rgar
bækur, bæði í bundnu og o-
bundnu máli, m.a. Die Hunde-
blume ( 1947 ), An diesem
Dienstag ( 1947) og leikritið
Draussen vor die Túr, sem
var kvikmyndað skömmu eft-
ir dauða skáldsins.
D. S. B.