SunnudagsMogginn - 13.02.2011, Side 44

44 13. febrúar 2011
John Grisham - The Confession bbnnn
Segja má að bækur Johns Grishams séu allar eins,
eða svo gott sem, sem er í senn kostur og galli.
Kostur að því leyti að maður veit alltaf að hverju
maður gengur, svona eins og McDonalds bók-
mentanna – bragðast eins út um allan heim. Að
þessu sögðu þá er The Confession nokkuð frá-
brugðin öðrum bókum því hún segir frá manni
sem langar til að koma í veg fyrir að saklaus
maður verði tekinn af lífi fyrir morð. Hann hefur
nokkuð til síns máls því hann framdi glæpinn, en
langar til að gera yfirbót þar sem hann er dauðvona sjálfur. Grisham
er sjálfur mjög andvígur dauðarefsingum og mikið niðri fyrir þegar
hann skrifar bókina, svo mikið reyndar að hún geldur nokkuð fyrir
það, en hann kann að byggja upp spennu og leika sér með þversagn-
ir réttarkerfisins.
David Safier - Bad Karma bbmnn
Kim Karlsen er sjónvarpsstjarna sem ruddi sér
leið á toppinn með því að gera út af við keppi-
nautana, ljúga og svíkja og hórast eftir þörfum,
aukinheldur sem hún vanrækir dóttur sína. Það
má því kannski segja að hún hafi fengið makleg
málagjöld þegar hún fær klósett úr sovéskri
geimstöð í höfuðið á þaki háhýsis í Berlín og
deyr. Sagan er þó ekki öll því hún endurholdgast
sem maur og þarf að byrja að safna karmastigum
til að komast á æðra tilverustig og koma í veg
fyrir að lævís besta vinkona hennar táldragi eiginmann hennar,
ekkilinn. Þessi bók sló rækilega í gegn í Þýskalandi, heimalandi höf-
undar, og að vonum, fjörlega skrifuð og ýkjukennd gamansaga með
ádeilubroddi. Fullmikið um endurtekningar þó.
Belinda Bauer - Blacklands bbbmn
Barnamorðinginn Arnold Avery situr í fangelsi
fyrir viðurstyggilega glæpi þegar honum berst
bréf frá SL sem segist vera að leita að WP. Þessi
póstur, sem skrifaður er með barnalegri rithönd,
snýr lífi Avery á hvolf, því WP eru upphafsstafir
eins af fórnarlömbum hans, pilts sem hann myrti
átján árum fyrr, en lögreglan fann aldrei líkið.
Avery svarar því án þess að vita að SL er tólf ára
gamall móðurbróðir WP, Stephen Lamb, og þá
hefst leikur kattarins að músinni, háskaleikur
Avery að Lamb. Þetta er óvenjuleg spennusaga, saga um fólkið sem
eftir lifir og hvaða áhrif glæpurinn hefur á það. Avery er siðblind
skepna og Lamb tólf ára kjáni og sagan getur aðeins endað á einn
veg, eða hvað?
Árni Matthíasson arnim@mbl.is
Erlendar bækur
Eymundsson
1. The Whisperers - John Con-
nolly
2. Savour the Moment - Nora
Roberts
3. The Bourne Objective - Eric
Van Lustbader & Robert
Ludlum
4. Worst Case - James Patter-
son
5. This Body of Death - Eliza-
beth George
6. The Burning Wire - Jeffery
Deaver
7. Ice Cold - Tess Gerritsen
8. Caught - Harlan Coben
9. Bad Boy - Peter Robinson
10. Eating Animals - Jonathan
Foer
New York Times
1. Tick Tock - James Patter-
son & Michael Ledwidge
2. The Girl Who Kicked the
Hornet’s Nest - Stieg Lars-
son
3. The Inner Circle - Brad
Meltzer
4. Strategic Moves - Stuart
Woods
5. The Help - Kathryn Stockett
6. Shadowfever - Karen Marie
Moning
7. Dead or Alive - Tom Clancy
8. The Sentry - Robert Crais
9. The Confession - John Gris-
ham
10. Room - Emma Donoghue
Waterstone’s
1. The Classic FM Hall of
Fame - Ýmsir
2. MidnightVampire Diaries -
L. J. Smith
3. A Dance with Dragons -
George R.R. Martin
4. Land of Painted Caves -
Jean M. Auel
5. Room - Emma Donoghue
6. Jamie’s 30-minute Meals -
Jamie Oliver
7. The Twilight Saga: The Of-
ficial Illustrated Guide -
Stephenie Meyer
8. The Heroes - Joe Abercrom-
bie
9. The Double Comfort Safari
Club - Alexander McCall
Smith
10. The Devil’s Star - Jo
Nesbo, Don Bartlett
Bóksölulisti
Lesbókbækur
L
íf í skugga leiðtoga er viðfangsefni
tveggja bóka, sem komu út í byrjun árs. Í
bókinni My Father at 100 fjallar Ron
Reagan um föður sinn, Ronald Reagan,
og í endurminningum Walters Kohls, Leben oder
gelebt werden, er fjallað um líf í skugga fjarlægs
föður, Helmuts Kohls.
Blaðamenn og ævisöguritarar hafa átt erfitt
með að átta sig á hvaða mann Ronald Reagan hafði
að geyma. Í umsögn Michiko Kakutani í bókablaði
The New York Times kemur fram að hans eigin
börn hafi oft furðað sig á föður sínum. Sonur hans
lýsir honum sem „mótsagnakenndum persónu-
leika“, „hlýjum en fjarlægum“, með vingjarnlegri
mönnum, en „nánast án náinna vina fyrir utan
konu sína“, manni sem „þreifst á því að vera al-
menningi til sýnis, en var þó mjög gjarn á að vera
út af fyrir sig“.
„Börn hans, ef þau væru hreinskilin, myndu
vera sammála um það að hann hafi verið einn
skrítnasti maður, sem við höfum nokkurn tíma
kynnst,“ skrifar Ron Reagan. „Ekki með myrkum
hætti, sjáið þið til. Reyndar var hann svo nátt-
úrulega glaðvær, svo fullkomlega laus við und-
irferli, svo gersneyddur kaldhæðni eða smámuna-
semi að hann bjó til fyrir sjálfan sig alveg nýja
skilgreiningu þess að vera skrítinn.“ Hann bætir
því við að Reagan hafi að ákveðnu leyti verið of
góður, líkt og hann væri gestur frá landi töfra og
ævintýra.
Ron Reagan segist aldrei hafa haft á tilfinn-
ingunni að faðir hans elskaði hann ekki eða stæði á
sama um hann, en oft hafi hann virst annars hugar
og þurft að minna hann á afmælisdaga, hvað vin-
irnir hétu eða hvernig honum gengi í skólanum.
„Við pabbi gátum átt hlýja stund saman, en þegar
ég fór út um dyrnar fékk ég óþægilega á tilfinn-
inguna að ég hefði horfið út á væng á sviði lífs hans
eins og persóna, sem væri ekki lengur nauðsynleg
fyrir framvindu söguþráðarins.“
Kakutani segir að grunurinn um að vera ekki
miðpunkturinn í tilveru föðurins gefi bókinni
tregafullan blæ. Hins vegar fari ást Rons Reagans á
föður sínum ekkert á milli mála.
Kohl í æsku
„Mestu fórnirnar í tíð hvers kanslara færir fjöl-
skyldan,“ segir í undirfyrirsögn greinar Jans
Fleishhauers um bók Walters Kohls í Der Spiegel.
Rétt eins og Ron Reagan notar Walter Kohl orðið
gestur um föður sinn. Lýsingar þess síðarnefnda
eru hins vegar mun sárari ef marka má umsögn-
ina. „Mér tókst ekki að ná til föður míns,“ skrifar
hann. „Hans raunverulega fjölskylda heitir CDU,
ekki Kohl.“
Faðirinn sést í sjónvarpinu, en þegar hann kem-
ur heim fer hann beint inn í vinnuherbergið til að
fara í símann eða lesa skýrslur og skjöl. Einu sam-
verustundirnar eru þegar farið er í kirkju á sunnu-
dögum og þar er faðirinn aftur kominn í hlutverk
stjórnmálamannsins.
Þegar sonurinn kvartar segir Helmut Kohl að
uppruni hans veiti honum ýmis forréttindi. Son-
urinn upplifir það á annan veg. Hann verður fyrir
einelti í skóla. Í hernum er hann látinn gera auka-
æfingar. Heimilið er eins og virki vegna ógn-
arinnar af hryðjuverkum – Baader Meinhof-
samtökin hafa lamað þýskt samfélag – og arki-
tektinn, sem sá um að verja það, líkti garðinum
við „fangelsisport“.
Í umsögn Fleischhauers kemur fram að Helmut
Kohl lætur ritara sinn tilkynna syni sínum andlát
móður hans og hann sendir fjölskyldunni sím-
skeyti til að segja henni að hann hafi kvænst á ný. Í
lokin kemur lítil saga af því þegar Helmut Kohl
heimsækir Walter í New York þar sem hann vinn-
ur hjá fjárfestingarbanka. Sonurinn sýnir föðurn-
um stoltur skrifborðið sitt í viðskiptasalnum.
„Þetta getur ekki verið allt og sumt,“ svarar fað-
irinn, snýr sér við og segir ekki fleira.
Ron Reagan segir að faðir sinn, Ronald Reagan, hafi verið of góður, líkt og væri hann gestur úr öðrum heimi.
Walter Kohl segir fjölskyldu föður síns, Helmuts Kohls, hafa verið kristilegir demókratar, CDU, ekki Kohl.
AP
Fjarlægir feður
Stjórnmálaleiðtogar eru í
vinnunni allan sólarhringinn
og lítill tími aflögu fyrir
fjölskylduna. Tveir leiðtoga-
synir hafa nú gefið út endur-
minningar. Báðir nota orðið
gestur um feður sína, en
frásagnir þeirra eru ólíkar.
Karl Blöndal kbl@mbl.is
Reuters