Skólablaðið - 01.04.1988, Qupperneq 9

Bangsímon
og veiðimennirnir
Peir sögðu að Björn væri kom-
inn í heimsókn, stór og mikill
Hvíta-Björn, og þeir ætluðu að
fara og ná honum. Þeir báðu mig
að koma með.
Við lögðum allir þúsund krónur
í púkkið. Sá sem nær honum, fær
sjóðinn. Vilt þú ekki leggja í líka?
Ætlið þið að skjóta hann?
Hann er hættulegur.
Getum við ekki náð honum lif-
andi?
Nei, hann er allt of hættulegur.
Það verður að skjóta hann. Einu
sinni kom hvítabjörn á land í Stór-
hamarsvík. Hann var næstum
búinn að éta allt upp til agna,
fólkið, féð og jafnvel bæjarhúsin
líka. Bóndinn skaut hann á hlaðinu
hjá sér.
Ég get skotist í bæinn. Það tekur
ekki nema hálftíma. Hann Pórður
á meðal, - Þórður læknir. Ég fæ
hjá honum meðalið, og svo
skjótum við á bangsa með pílu.
Hann sofnar.
Það er allt of hættulegt. Hugs-
aðu um féð. Ef hann kæmist nú í
fjárhúsin? Eða börnin! Nei, það
verður að skjóta þessi kvikindi.
Við getum fengið Gæsluna til að
leita að honum. Peir geta fylgst
með honum úr þyrlunni.
Nei. Við þurfum ekki að fá
neina hjálp að Sunnan. Við skulum
sýna þeim að við erum einfærir um
að verja bú okkar fyrir þessum
ófögnuði. Hann er hættulegur.
Við gætum selt Sædýrasafninu
hann - eða einhverjum öðrum
dýragarði.
Sædýrasafnið er ekki til lengur.
Auk þess er hann allt of hættuleg-
ur. Við verðum að verja okkur.
Allt var hvítt. Ég sá ekki mun á
himni og jörð. Ég kallaði. Ekkert
heyrðist nema brakið í snjónum.
Hvað, ef bangsi væri nú í nágrenn-
inu? Kannski var hann fyrir aftan
mig? Ég sneri mér við. Eða var það
öruggt? Ég sá ekki neitt. Kannski
var það bara ímyndun mín að ég
hefði snúið mér við.
Ég datt.
Nú fann ég að minnsta kosti að
ég lá á bakinu. Þess vegna velti ég
mér um hrygg. Ég fann kaldan
snjóinn við kinnina. Mig langaði til
að sofna...
Ef ég gæti bara sofnað.....PÁ
YRÐI ÉG ÚTI!
Og hvað um það?
Ég reis upp við dogg. Það var
loks farið að dimma.
Ég sá ofan í vík. Ef ég tæki af
mér hettuna, mundi ég heyra öldu-
gjálfrið. En mig langaði ekki til
þess. Þarna var rolla á beit, stór
rolla, - stór rolla að bíta snjóinn.
Það ætti að segja málaranum að
hætta að búa til svona dellu.
Málarinn sagði: Það ert þú sjálfur
sem ert vitlaus. Þetta er Björn en
ekki Sauður.
Ég tók upp riffilinn.
Þá skal ég skjóta gat á málverk-
ið. Birnir eru hættulegir. Ef þú
gerir það, skal ég mála allt hvítt,
eins og áðan. Þá sérð þú ekki
glóru, og Björninn kemur og étur
þig-
Þú getur það ekki. Sólin er sest.
Nú sé ég bangsa í kíkinum.
Er nauðsynlegt að skjóta þá?
Þeir eru hættulegir.
SKOT.
Morðingi.
Það var ekki ég sem skaut.
Satt segirðu. Ég málaði fyrir
hlaupið.
Ég skoðaði. Riffilhlaupið var
fullt af snjó.
Þú værir dauður, hefðirðu
skotið. Helvítis óheppni.
Björninn lá dauður í snjónum.
Hann sem var svo fallegur. Nú lag-
aði blóðið úr hálsinum, og allt varð
rautt.
Okkur tókst það.
Veiðimennirnir voru komnir
aftur.
Nú er hann ekki hættulegur
lengur.

ALLAR NÝÚTKOMNAR BÆKUR
ÚTVEGUM ALLAR ÍSLENSKAR BÆKUR
SÉRSTÖK BARNADEILD
BLÖÐ — TÍMARIT — FERÐABÆKUR — KORT
MJÖG GOTT ÚRVAL AF RITFÖNGUM
ÍSAFOLD
AUSTURSTRÆTI10, S 14527
9