Morgunblaðið - 06.08.2010, Side 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 2010
✝ Vigfús Waagfjörðvélstjóri fæddist í
Vestmannaeyjum 17.
febrúar 1930. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
mannaeyja 21. júlí
2010, 80 ára að
aldri.
Foreldrar hans
voru hjónin Jón Wa-
agfjörð, mál-
arameistari og bak-
ari, f. 14. október
1882 á Skálanesi við
Seyðisfjörð, d.
2.mars 1969 í Vestmannaeyjum og
Kristín Jónsdóttir húsmóðir, f. 7.
ágúst 1890 í Efri-Holtum undir
Eyjafjöllum, d. 21. nóvember 1968
í Vestmannaeyjum.
Systkini Vigfúsar: Jón J. Waag-
fjörð, f. 24. febrúar 1920, d. 17.
september 2005, Karólína Waag-
fjörð, f. 19. apríl 1923, Simon Wa-
agfjörð, f. 1. maí 1924, d. 13. des-
ember 2007, Jónína Lilja
Waagfjörð, f. 18. október 1926, d.
10. janúar 2009, Óskar Waagfjörð
Jónsson, f. 19. febrúar 1929, Auð-
ur Waagfjörð Jónsdóttir, f. 19.
börn þeirra eru Elsa, f. 21. nóv-
ember 1978, gift Valtý Jónassyni.
Klara f. 11.júlí 1982, sambýlis-
maður Þráinn Þórhallsson. Vig-
fús, f. 19. nóvember 1986, sam-
býliskona Sigurveig Hulda
Óðinsdóttir. Friðsteinn Vigfússon,
f. 22. júlí 1956, giftur Freyju Ell-
ertsdóttur, f. 3. desember 1955.
Börn þeirra eru Jóhann Örn, f.
30. maí 1978, giftur Kristjönu
Hildi Kristjánsdóttir,
þeirra dætur eru: Freyja María,
f. 9. júlí 2004 og Ásdís Erna, f. 10.
júlí 2007 og Þórdís f. 25. nóv-
ember 1981, sambýlismaður Ás-
geir Kr. Sigurðsson. Þeirra sonur
er Bjarni Freyr, f. 19.maí 2009.
Kári Vigfússon, f. 3. ágúst 1961,
giftur Þórkötlu Ólafsdóttur, f. 2.
ágúst 1962. Dætur þeirra eru:
Sara Ósk, f. 2. júní 1988 og Eva
María, f. 17. maí 1992.
Vigfús átti 30 ára farsælan
starfsferil sem vélstjóri á sjó,
lengst af á Berg VE 44 undir
skipstjórn Kristins Pálssonar og
síðar bróður hans, Sævaldar. Eft-
ir að Vigfús hætti til sjós 1978
endaði hann starfsferil sinn sem
vélstjóri í Vinnslustöð Vest-
mannaeyja.
Útför Vigfúsar fer fram frá
Landakirkju í dag, föstudaginn 6.
ágúst 2010 kl. 14.
febrúar 1929,
Anna Waagfjörð, f.
2. september 1934,
d. 24. apríl 2002.
Hinn 16. febrúar
1957 kvæntist Vigfús
eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Þórdísi
Friðsteinsdóttur, f.
26. ágúst 1934 í
Reykjavík. Foreldrar
hennar voru Fríð-
steinn Á. Fríð-
steinsson, f. 10. sept-
ember 1899 og
Þórdís Björnsdóttir,
f. 14. maí 1906, d. 10. desember
1945. Systkini Þórdísar: Hólm-
fríður Friðsteinsdóttir, f. 28.
ágúst 1929, Björn Friðsteinsson, f.
24. desember 1930, d. 22. nóv-
ember 1954, Ástríður Friðsteins-
dóttir, f. 8. janúar 1933.
Sjöfn Friðsteinsdóttir Sasser, f.
5. desember 1939 og Dagbjört
Steina Friðsteinsdóttir, f. 8. júní
1943.
Börn Vigfúsar og Þórdísar eru:
Kristín Jóna Vigfúsdóttir, f. 17.
desember 1954, gift Kristjáni
Ágústssyni, f. 22. janúar 1952,
Í dag er borinn til grafar afi minn,
Vigfús Waagfjörð, vélstjóri frá Vest-
mannaeyjum. Það eru ekki allir sem
hafa notið þeirra forréttinda að hafa
átt Fúsa í Garðhúsum sem afa. Í
mínum huga var afi minn ansi
merkilegur karl sem kunni nánast
allt. Þegar ég var ungur drengur
fékk ég oft að vera með honum og
hjálpa til við ýmislegt sem hann var
að gera, hvort sem það var að draga
nýtt rafmagn í kjallarann á Herj-
ólfsgötunni, mála grindverkið,
hræra í steypu eða kíkja á vélarnar í
Vinnslustöðinni, en afi vann sem vél-
stjóri í Vinnslustöðinni frá 1978 eftir
að hann hætti á sjó þar til hann lét
af störfum vegna aldurs. Aldrei var
ég fyrir og oftast nær hafði hann
tíma til þess að kenna mér eitthvað
eða útskýra hvernig gera ætti hlut-
ina.
Eitt sumarið tók afi mig í vinnu
og vann ég hjá honum stóran hluta
af sumrinu við að „dytta að“ húsinu
hans og ömmu. Stundum höfðum við
engin verkefni og fór þá dagurinn
yfirleitt í spjall, en það var eitthvað
sem honum leiddist ekki. Þetta sum-
ar er eitt það eftirminnilegasta sem
ég hef átt og urðum við afi mjög
samrýndir upp frá því. Afi hafði
ákveðnar skoðanir á hinum ýmsum
málefnum og fylgdist vel með því
sem var að gerast í þjóðfélaginu.
Hann var nánast óhagganlegur í
umræðum og átti hann mjög svo
auðvelt með að æsa upp þá sem ekki
voru honum sammála. Þegar ég var
peyi skildi ég ekkert í því af hverju
hann þurfti alltaf að vera að rífast í
öllum en komst síðar að því að hon-
um þótti gaman að rökræða hlutina
og fá almennilegt trukk í um-
ræðuna. Þarna var hann í essinu
sínu.
Afi var með mikla vídeódellu og
tók mikið upp á myndband á lífsleið-
inni. Alla vega man ég sjaldan eftir
afa öðruvísi en með vídeómyndavél-
ina á lofti þegar einhverjir stórvið-
burðir áttu sér stað innan fjölskyld-
unnar. Þessar minningar sem hann
festi á filmu eru gulls ígildi fyrir
okkur afkomendur hans og verður
gaman að rifja það allt upp þegar
tími gefst til. Þess má geta að víd-
eódellan náði væntanlega sögulegu
hámarki jólin 1981 þegar sá gamli
hafði sett upp tvo sterka ljóskastara
í stofunni á Herjólfsgötunni til þess
eins að ná hátíðinni sem best á
filmu. Já, svona var afi, allt var tekið
með trompi.
Hann Fúsi afi hafði lausnir á öllu.
Eitt árið þegar við vorum að reka
niður tjaldsúlurnar fyrir Þjóðhátíð
vildi ekki betur til en svo að klöpp
leyndist grunnt undir grastorfunni
hjá vini mínum í nágrannatjaldi okk-
ar. Nú voru góð ráð dýr þar sem
nánast allir voru búnir að panta sér
reit og því erfitt að flytja sig um set.
Nei, ekki þótti þetta mikið vanda-
mál, „bara saga þetta, það þýðir
ekkert annað,“ sagði sá gamli. Ekki
leist mönnum á blikuna og fóru að
ræða aðra möguleika en sá gamli
gaf sig ekki og endurtók orð sín
nokkrum sinnum þar til ekki var
hægt annað en að sækja sög og saga
neðan af tjaldsúlunni. Hefur þetta
áræði hans nokkrum sinnum borið á
góma í mínum vinahóp og kemur
þessi saga upp þegar leysa þarf ein-
hver vandamál sem vaxið hefur
mönnum í augum.
Með kærri þökk fyrir allt, elsku
afi.
Megi minning þín lifa.
Jóhann Örn Friðsteinsson.
Ég kynntist Fúsa, eins og hann
var alltaf kallaður, þegar ég er
strákur að elta pabba minn, Kristin
Pálsson, um borð í bátinn hans,
Berg VE 44. Þarna var Fúsi vél-
stjórinn með stórum staf og það fór
ekki á milli mála að hann hugsaði
um vélina eins og best gerðist í
þessum bransa. Hjá Fúsa var allt í
toppstandi og öllu haldið gangandi,
en mér þótti alltaf jafn gaman að
fylgjast með honum. Fyrir mig var
það heilt ævintýri að vera svo heilt
sumar með þeim fyrir norðan og
austan land á síldveiðunum. Orð
Jesú í Lúkasarguðspjalli „Legg þú
út á djúpið og leggið net yðar til
fiskjar,“ fengu einstæða merkingu í
samfélagi þessara reyndu sjómanna.
Eitt sinn stendur Fúsi við hliðina
á pabba þar sem þeir eru að horfa á
astikið (leitartæki fyrir síld). Þar
lóðar á síld við hliðina á einni heljar
strýtu eða stórri klöpp. Þá segir
Fúsi við pabba: „Af hverju kastarðu
ekki nótinni?“ Svo heldur hann
áfram að tuða yfir honum hvort
hann ætli ekki að kasta og hvort
hann ætli virkilega að láta þessa síld
fara framhjá. Og viti menn, pabbi
kastar. Nótin er varla farinn að rúlla
út þegar Fúsi byrjar að tauta:
„Kiddi, þú ert aldeilis kaldur, þú ert
kaldur að kasta!“ Auðvitað kom allt
upp rifið og engin síld kom upp að
þessu sinni.
Fúsi var afar trúr útgerð sinni og
það má fullyrða að hann hugsaði
alltaf um hag hennar í öllu því sem
hann tók sér fyrir hendur. Þegar
verið var að skvera skipið og vél-
stjórarnir voru að vinna með honum
sagði hann oft við þá á kvöldin þeg-
ar vinnan var búin: „Strákar það
tekur því ekki að skrifa tíma á
þetta.“ Það vissu líka allir að honum
þótti það innst inni ekki fært að
skrifa tíma á verk ef hann hafði lent
á spjalli á sama tíma. Þá dró hann
það alltaf frá sem prívattíma.
Þegar við vorum með skip frá út-
gerðinni í endurbótum í Esbjerg í
Danmörku tókum við eftir því að
Fúsi talaði eingöngu íslensku við
Danina og aðra útlendinga. Við vor-
um þarna í nokkra mánuði og allan
þann tíma talaði hann ekki annað en
hreina íslensku. Þótt okkur þætti
ótrúlegt að verða vitni að þessu var
ljóst að öll þessi samskipti gengu
bara ágætlega hjá honum. Í Heil-
agri ritningu er hvatning Drottins á
þá leið: „Vertu trúr yfir litlu og ég
mun setja þig yfir mikið.“ Það hefur
líka verið notað í þeirri mynd að
vera trúr yfir litlu svo að hljóta megi
lífsins kórónu. Það er ekki mitt að
úthluta lífsins kórónum en mér
finnst að lífsviðhorf Fúsa hafi ein-
mitt verið trúmennska, dugnaður og
ómælt framlag í þágu annarra. Það
sást svo sannarlega í háska á hafi úti
og í lagni hans að halda öllum vélum
gangandi hvað sem á gekk í kring-
um hann. Og þessi fátæklegu minn-
ingarorð eru rituð til að þakka það
af heilum hug.
Blessuð sé minning Fúsa og Guð
blessi ástvini hans við andlát hins
fúsa drengs.
Magnús Kristinsson.
Þann 1. júlí 1954 var munstrað á
Berg Ve 44 og haldið til síldveiða
fyrir Norðurlandi. Báturinn var ný-
keyptur til Vestmannaeyja frá Seyð-
isfirði. Þetta var Svíþjóðarbátur
með brú og Polar Snarvend aðalvél.
Eigendur voru Magnús Bergsson
bakarameistari og Kristinn Pálsson.
Kristinn var skipstjórinn, Fúsi vél-
stjórinn og þarna byrjaði okkar sjó-
mennskuferill. Ég var háseti en
næstu þrjú árin var ég 2. vélstjóri
hjá þér, Fúsi. Á þeim tíma var farið
til Þýskalands og skipt um aðalvél.
Þá kom hjá mér Stýrimannaskólinn
og voru þá nokkur ár sem liðu, á
þeim tíma sökk Bergur við Snæ-
fellsnes með síldarfarm á leið til
lands. Nýr Bergur var smíðaður
1963 í Þrándheimi í Noregi. Ég kom
sem skipstjóri um borð í nýja Berg
1965. Eftir það vorum við samskipa
langleiðina til 1980.
Það var ýmislegt sem gerðist á
þessum árum; sumarsíldin datt út,
norsk-íslenska síldin fjarlægðist og
hvarf en inn komu loðnuveiðar í vax-
andi mæli. Síðan var verið á netum
og fiskað í troll. Siglt var með ísfisk
til Englands, Þýskalands og Fær-
eyja og allt gekk þetta slysalaust og
voru þetta góð ár og líka erfið. En
það sem stóð upp úr hjá okkur var
góð vinátta og gagnkvæmt traust.
Fyrir mig sem þetta skrifar þá var
það eitt að takast á við vond veður
og ýmislegt sem upp kemur í
Brúnni. En mikið verður maður lítill
kall þegar það drepst á öllu, ljósin út
og allt stóra stopp. Þá var gott að
hafa góðan vélstjóra og það varst þú
sannarlega, Fúsi, öllu reddað og
meira að segja skipt um stimpil í að-
alvél úti á sjó. Þú starfaðir hjá Berg
Ve 44 í um 26 ár og viljum við hjá
Berg ehf þakka þér fyrir vináttuna,
dugnaðinn og þrautseigjuna öll
þessi ár.
Elsku Todda og fjölskylda, við
Svava þökkum fyrir öll árin og vott-
um ykkur innilega samúð.
Sævald Pálsson.
Vigfús Waagfjörð ✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
BOGI INGIMARSSON
hæstaréttarlögmaður,
Sigtúni 57,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 4. ágúst.
Sigrún Sigurþórsdóttir,
Sigurþór Bogason,
Benedikt Bogason, Úlla Káradóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JARÞRÚÐUR SOFFÍA ÁSGEIRSDÓTTIR,
frá Hömrum í Eyrarsveit,
Grundarfirði,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 27. júlí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Þórdís Jónsdóttir, Bjarni Jón Matthías Bjarnason,
Kristín Karólína Jónsdóttir,
Áslaug Guðný Jónsdóttir,
Ragnhildur Jakobína Jónsdóttir, Ari Sævar Michelsen,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, dóttir, systir og
tengdadóttir,
REGINA VIKTORSDÓTTIR,
leikskólakennari,
Hverafold 118,
sem lést 31. júlí, verður jarðsungin frá Grafarvogs-
kirkju mánudaginn 9. ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á foreldra-
deild Blindrafélagsins.
Ólafur Ólafsson,
Ólafur Einar Ólafsson,
Tatjana Lavrenova,
Vladislav Lavrenov, Ellina Baykova,
Ólafur E. Ólafsson, Sólveig Grímsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
HELGI FELIXSON
húsasmiður,
Andrésbrunni 17,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 3. ágúst.
Útför fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn
12. ágúst kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hans er bent á líknardeild Landspítalans í Kópavogi í síma 543 1159.
Fríða Freymóðsdóttir,
Erla Helgadóttir, Tómas Guðmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR JÓHANNESDÓTTIR,
Álfheimum 44,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 4. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Haraldur Sigfússon,
Hreinn Haraldsson, Ólöf Erna Adamsdóttir,
Hanna Dóra Haraldsdóttir, Bjarni Jón Agnarsson,
S. Birgir Haraldsson, Hanna Jóhannsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.