Morgunblaðið - 18.09.2010, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 2010
Við vorum ekki háar
í loftinu þegar leiðir
okkar lágu fyrst sam-
an. Við vorum sex ára og bjuggum á
Melunum, Þórunn á Grenimelnum og
ég á Hagamelnum.Við lékum okkur
saman og saman stigum við fyrstu
skrefin á menntabrautinni, í tíma-
kennslu hjá heiðurskonunni Kristínu
Ólafsdóttur á Bárugötu 19. Þaðan lá
leiðin í Melaskólann þar sem við vor-
um saman í bekk þangað til Þórunn
flutti með foreldrum sínum nokkru
síðar „austur fyrir Læk“.
Það urðu fagnaðarfundir nokkrum
árum seinna þegar við hittumst aftur
og settumst í sama bekk í Kvenna-
skólanum í Reykjavík. Vináttuböndin
styrktust á þessum fjórum árum í
góðra vina hópi áður en leiðir skildu á
ný og við héldum út í lífið hvor í sína
áttina.
Árin liðu, við giftum okkur og eign-
uðumst fyrstu börnin um svipað leyti,
hittumst ekki oft en vissum hvor af
annarri. En dag nokkurn komu börn-
in mín hlaupandi inn með þau tíðindi
að nýir krakkar væru fluttir í götuna.
Reyndust það vera börn Þórunnar,
en hún var flutt með fjölskyldu sinni í
næsta nágrenni. Við endurnýjuðum
vináttuböndin og í hönd fóru góðir
tímar. Við vorum heimavinnandi hús-
Þórunn Gestsdóttir
✝ Þórunn Gests-dóttir fæddist á
Bíldsfelli í Grafningi
29. ágúst 1941. Hún
lést á Droplaug-
arstöðum 5. sept-
ember 2010.
Útför Þórunnar fór
fram frá Bústaða-
kirkju 13. september
2010.
mæður, börnin okkar
sem voru á sama aldri
urðu vinir, við höfðum
svipuð áhugamál og
vorum fegnar fé-
lagsskapnum. Við fór-
um með börnin í sund, í
gönguferðir og lautar-
ferðir. Þar fyrir utan
gátum við rætt saman
endalaust um fjöl-
breytt áhugamál okk-
ar. Við fórum í leikhús,
á listsýningar og sótt-
um fróðleik í ýmiss
konar námskeið. Við fórum líka í
Leiðsöguskólann, og gerðumst leið-
sögumenn um skeið.
Þórunn var vinur sem ég gat alltaf
reitt mig á. Þegar við fjölskyldan
fluttum í framtíðarhúsnæðið í Foss-
voginum, tæplega tilbúið undir tré-
verk sem að vísu var alvanalegt í þá
daga, tók hún að sér að gæta
barnanna, meðan við foreldrarnir
reyndum að gera húsið íbúðarhæft.
Hún lánaði okkur ábreiður á gólf og
veggi og hvað eina sem gera mátti hí-
býlin hlýlegri sem ekki veitti af.
Seinna flutti Þórunn í Fossvoginn,
en þá höfðum við bætt við börnum,
vorum farnar út á vinnumarkaðinn og
hittumst þar af leiðandi ekki jafn oft
og áður. En við tókum aftur upp þráð-
inn er við gengum báðar til liðs við
Lionshreyfinguna. Þórunn hafði
metnað og hæfileika til þess að vera
leiðtogi og var ein örfárra kvenna á
Íslandi sem hafa sinnt embætti fjöl-
umdæmisstjóra sem er æðsta emb-
ætti hreyfingarinnar. Fór það henni
vel úr hendi eins og reyndar allt sem
hún tók sér fyrir hendur.
Þegar ég leiði hugann að hinum
mörgu kostum Þórunnar dáist ég
mest að dugnaði hennar og kjarki, en
eftir að sjúkdómurinn miskunnar-
lausi herjaði á hana með auknum
þunga síðustu árin reyndi virkilega á
þessa eiginleika. Hún vissi hvað beið
hennar en tókst á við örlög sín af hug-
rekki og æðruleysi.
Ég kveð vinkonu mína Þórunni,
þakklát fyrir að hafa átt hana að vini
öll þessi ár.
Ég sakna hennar.
Edda.
Á lífsgöngunni mætum við mörgu
fólki. Flestir hafa lítil áhrif á okkur en
svo eru aðrir sem gera gönguna létta,
skemmtilega og áhugaverða. Það er
mikils virði að hitta slíkt fólk. Ég hef
verið svo heppinn að hitta töluvert
marga slíka á göngunni og Þórunn
Gestsdóttir var ein af þeim. Ég gekk
með henni töluverðan spöl og það var
skemmtileg ganga.
Við kynntumst í sameiginlegu
starfi fyrir Lionshreyfinguna, en
bæði höfum við reynt að gera okkar
besta á þeim vettvangi. Nánast var
samstarf okkar varðandi sameigin-
lega söfnun Rauðu fjaðrarinnar á
Norðurlöndum, sem fram fór 1999.
Afrakstur söfnunarinnar rann allur
til málefna aldraðra, þ. á. m. til rann-
sókna á Alzheimer og til stuðnings við
Félag áhugafólks og aðstandenda
Alzheimer-sjúklinga (FAAS).
Þórunn tjáði okkur að hún hefði
haft persónuleg kynni af Alzheimer-
sjúkdómnum því móðir hennar hefði
verið með hann. Vonaði hún innilega
að það yrði ekki einnig sitt hlutskipti.
Það fór þó svo og við sem eftir lifum
verðum enn sterkari í þeirri þrá að
lækning finnist á Alzheimer. Vissu-
lega stefna rannsóknir vísindamanna
í rétta átt og Lionshreyfingin hefur
lítillega komið að stuðningi við það
starf, en betur má ef duga skal. Við
andlát Þórunnar mættum við gjarnan
íhuga aukna þátttöku á því sviði.
Það er sagt að Alzheimer-sjúkling-
ar hverfi sínum nánustu að miklu eða
öllu leyti oft á tíðum löngu fyrir and-
látið. Þá er mikilvægara að muna fólk
eins og það var í fullu fjöri. Þórunn
Gestsdóttir verður alltaf í mínum
huga hin lífsglaða, klára og sæta
stelpa, sem ég rölti með á lífsgöng-
unni um tíma.
Daníel Þórarinsson,
fv. fjölumdæmisstjóri Lions.
Þau eru orðin mörg árin sem ég hef
verið svo lánsöm að eiga Tótu að vin-
konu.
Vináttan hófst í Miðbæjarbarna-
skólanum. Hún átti þá heima á Lauf-
ásveginum og man ég hvað mér
fannst gaman að heimsækja hana og
hundinn hennar. Af hundinum hafði
hún mikinn félagsskap, en hún þurfti
oft að vera ein vegna vinnu foreldra
sinna. Ekki hafði það slæm áhrif á
hana því heilsteyptari og yfirvegaðri
manneskju hef ég ekki kynnst. Það að
vera einbirni hefur þó sjálfsagt átt
þátt í því að hún þráði að eignast stóra
fjölskyldu. Börnin hennar fimm eru
hennar mesta gæfa.
Leiðir okkar lágu svo saman í
Landsbankanum, en það var fyrsti
raunverulegi vinnustaðurinn okkar.
Þar myndaðist góður vinahópur, þ.e.
Auður Júlíusdóttir skólasystir henn-
ar úr Kvennaskólanum, Kristín Ei-
ríksdóttir, og Steinunn Árnadóttir.
Tími okkar í Landsbankanum varð
mislangur. Við stofnuðum sauma-
klúbbinn Doppuna ásamt systur
minni Sigrúnu, en hún lést 1980. Nú
er klúbburinn okkar orðinn hálfrar
aldar gamall og hefur skipað stóran
sess í lífi okkar. Við áttum stund með
Tótu síðla sumars og sáum hana
gleðjast yfir fallegum gróðrinum.
Það var mikið ánægjuefni þegar
Tóta varð sveitarstjóri í Borgarfjarð-
arsveit, staðsett í Reykholti þar sem
við fjölskyldan erum með sumarbú-
stað að Sturlureykjum. Margar góðar
minningar eru frá þessum tíma. Ég
dáðist að dugnaði hennar og vinnu-
semi.
Við missi góðra vina er eins og hluti
af manni sjálfum sé horfinn. Það er
ekki lengur hægt að segja: Manstu
þegar… Það er svo mikið tóm. Vinir
eins og Tóta sem var full af krafti og
baráttuvilja gefa þau skilaboð að
halda áfram og gera betur. Það er
þessi kraftur sem ég er viss um að
muni fylgja og styrkja ættingja Tótu.
Kristín Pálmadóttir.


  


 



 
    
       
✝
Innilegar þakkir og kveðjur til þeirra er sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför móður okkar,
HÓLMFRÍÐAR INGIBJARGAR
GUÐJÓNSDÓTTUR.
Starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Eir er sérstaklega
þökkuð hlýja og umhyggja.
Soffía Georgsdóttir,
Kristinn Georgsson,
Ingvar Georgsson.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
stuðning og kærleika vegna andláts og útfarar
yndislega mannsins míns, stjúpföður, sonar, bróður
og mágs,
GUNNARS MAGNÚSSONAR,
Goðheimum 4,
Reykjavík.
Ásta Agnarsdóttir,
Rúnar Máni Gunnarsson, Eydís Magnúsdóttir og synir,
Davíð Snævar Gunnarsson, Ragnhild Svellingen og synir,
Tinna Dögg Gunnarsdóttir og börn,
Ingibjörg S. Gunnarsdóttir,
María M. Magnúsdóttir, Bergur Stefánsson og synir.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem hafa sýnt okkur
samhug, stuðning og hjálpsemi vegna fráfalls og
útfarar eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
GEIRS VALGEIRSSONAR,
Hásteinsvegi 1,
Stokkseyri.
Sérstakar þakkir til Guðmundar Tyrfingssonar og
fjölskyldu fyrir einstaka vinsemd.
Auður Þórunn Gunnarsdóttir,
Karl Óskar Geirsson, Úlfhildur Sigurðardóttir,
Valdís Geirsdóttir, Erna Rut Pétursdóttir,
Gunnar Þór Geirsson, Auður Hlín Ólafsdóttir,
Júlíus Geir Geirsson, Jóna Björg Björgvinsdóttir,
Guðríður Ester Geirsdóttir, Hlynur Óskarsson,
Bergur Geirsson, Ingibjörg Vigdís Ottósdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilega þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu
vegna andláts og útfarar eiginkonu minnar, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
INGER ELISE SIGURÐSSON,
Safamýri 85.
Sérstakar þakkir til allra þeirra sem önnuðust Inger
með hlýju og umhyggju i veikindum hennar á
síðustu árum.
Benedikt Bjarni Sigurðsson,
Ása Benediktsdóttir,
Jóhannes Benediktsson, Björg B. Pálmadóttir,
Anna María Benediktsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð okkur
vináttu, hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
RAGNHEIÐAR BJÖRNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk dvalarheimilisins
Höfða fyrir umönnun, nærgætni og hlýju.
Skarphéðinn Árnason,
Sigurbjörn Skarphéðinsson, María Karlsdóttir,
Sigrún Birna Skarphéðinsdóttir, Pétur Örn Jónsson,
Aðalheiður Skarphéðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR HARALDSDÓTTUR,
Bergstaðastræti 44,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni sem annaðist hana af
einstakri alúð og fagmennsku. Vinátta ykkar og
kærleikur var henni mikils virði.
Megi ósérhlífni ykkar, gæska og fagmennska halda áfram að nýtast
öðrum til líknar.
Bjarni Jónsson, Ásthildur Helga Jónsson,
Haraldur Örn Jónsson, Agla Ástbjörnsdóttir,
Ásgeir Pálsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Kæri afi og langafi.
Nú þegar þú ert
horfinn okkur, munum við líta til
baka þegar sorgin dofnar og minnast
allra ánægjulegu stundana sem við
áttum saman á ævinnar vegi. Við
þökkum þér samfylgdina og biðjum
Sigurður Ringsted
Ingimundarson
✝ Sigurður Rings-ted Ingimund-
arson fæddist í Ólafs-
firði 2.5. 1912, hann
andaðist á dval-
arheimilinu Horn-
brekku á Ólafsfirði
5.9. 2010.
Útför Sigurðar fór
fram frá Ólafsfjarð-
arkirkju 13. sept-
ember 2010. Jarðsett
var á Kvíabekk.
guð að vera með þér.
Jesús er Guð þinn,
því aldrei skalt
gleyma.
Hann gengur við hlið
þér
og leiða þig vill.
Þú eilífa lífið,
átt honum að þakka,
hann sigraði dauðann
og lífið gaf þér.
Guðs son á himni
nú vakir þér yfir.
Hann gleymir ei bæn
þinni
hver sem hún er.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Anna María og fjölskylda, Halla
Björk og Jóhann, Rósa, Bergur
og Gunnar.