Morgunblaðið - 25.09.2010, Page 43

DAGBÓK 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 2010
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
TIL HAMINGJU ÞÚ HEFUR
BJARGAÐ PRINSESSUNNI!
AÐRIR ÍÞRÓTTAKAPPAR
STANDA SIG EINS OG
HETJUR EN HETJAN MÍN
FELLUR UM DEILD
Ó NEI!
ERTU MEÐ EITTHVAÐ SEM ÞÚ
MUNDIR VILJA LÁTA AF HENDI TIL
GÓÐGERÐARMÁLA?
JÁ! EN ÉG VIL LEYFA HONUM AÐ
KLÁRA AÐ BORÐA FYRST
HVER ER
ÞETTA?
ÞETTA ER MÁGUR
MINN, HANN ÓSKAR.
HANN ER SVOLÍTIÐ
SKRÍTINN
HÆ
ÓSKAR,
GLEÐUR
MIG AÐ
KYNNAST
ÞÉR
MIG LANGAR AÐ
ÞAKKA ÞÉR FYRIR
AÐ BJÓÐA MÉR OG
ÞAKKA BRÓÐUR
KONUNAR MINNAR
FYRIR AÐ
SÆKJA MIG...
...SYSTUR MINNI SEM
HVATTI MIG, UMBOÐS-
MANNINUM MÍNUM OG...
ARGGGGGGGG, HVAÐA
TÓNLIST ER ÞETTA?
SLOKKVIÐ Á ÞESSU, ÉG ER
EKKI BÚINN!
ÉG ÞARF
ANNARS AÐ
DRÍFA MIG!
ÞETTA ER HRÆÐILEGT. ÉG ER LÆST
ÚTI OG ENGINN VILL LEYFA MÉR AÐ
HRINGJA HJÁ SÉR
EF ÉG KEMST EKKI
INN BRÁÐUM ÞÁ FRÝS ÉG
Í HEL. EINHVERN
VEGINN VERÐ ÉG AÐ
BJARGA MÉR
HVORT ÆTLI SÉ ÓDÝRARA AÐ GERA VIÐ
ELDHÚSGLUGGANN EÐA
KJALLARAGLUGGANN?
VONANDI ER
ALLT Í LAGI
Á MEÐAN KÓNGULÓARMAÐURINN FER
AÐ HEIMSÆKJA MAY FRÆNKU
Á SPÍTALANN...
...OG ELECTRO HUGSAR SÉR GOTT
TIL GLÓÐARINNAR... ...VERÐUR UNGUR DRENGUR FYRIR BÍL
ÉG VERÐ
MOLDRÍKUR!
ÚFFFF!
Sígaunar, forseti Sló-
vakíu og Jón Gnarr
Ég var búsettur í Sló-
vakíu í 15 ár. Því harm-
aði ég það mjög, þegar
Jón Gnarr borgarstjóri
stóð fyrir mótmælum
við Alþingishúsið, þegar
forseti Slóvakíu heim-
sótti Ísland. Gnarr vakti
athygli á aðbúnaði sí-
gaunabarna í Slóvakíu.
Ég kynntist þessu
máli allvel á þeim árum
sem ég bjó í Slóvakíu.
Því fannst mér ömurlegt
að sjá nokkra Íslendinga
ónáða forseta Slóvakíu
með málefni, sem þeir hafa lítil sem
engin kynni af. Vildi ég að Jón Gnarr
hefði kynnt sér betur málið hjá þeim
sem til þekkja. Hér á landi eru tugir
Slóvaka, sem hefðu getað upplýst
hann mæta vel.
Sígaunar skipta hundruðum þús-
unda í Slóvakíu og eru allflestir á
framfæri hins opinbera. Fjölskyldur
þeirra eru barnmargar, 8-12 börn eru
algengur barnafjöldi hjóna. Þar sem
sígaunar eiga harla erfitt með að að-
lagast vestrænni menningu flakka
þeir um, lifa á betli, stunda ekki at-
vinnu og gefa sig ekki að skólagöngu.
Þeir ganga inn í stórmarkaði og
borða úr hillum, ef þeir eru svangir,
bera út mat, ef þá vantar án þess að
borga fyrir hann. Þeir
eiga til að vera með hús-
dýr í íbúðablokkum og
kveikja upp eld inni í
íbúðum til að kynda upp,
þar sem margir skilja
ekki að borga þarf fyrir
hita og rafmagn.
Mýmörg úrræði hafa
verið reynd og það er
ekki af vanrækslu né
mannvonsku yfirvalda,
að sígaunabörn eru
mörg ólæs og óskrifandi.
Foreldrar skikka börn
sín frekar til að betla á
götum úti, en að sækja
skóla. Framfærslubætur
foreldra drekka þeir
gjarnan út og lifa við gleði og söng.
Byggð hafa verið sérstök hús fyrir sí-
gauna í Slóvakíu, þar sem þeir hafa
ekki þótt í húsum hæfir. Þeir hafa að
mestu lagt þau í rúst, brotið sér leið í
gegnum veggi í staðinn fyrir að nota
dyrnar. Slóvakar standa ráðalausir
gagnvart þessum þjóðflokki, sem víða
er óvelkominn um lönd siðmenntaðra
manna. Þarna er þjóðflokkur á ferð-
inni, sem hefur ekki aðlagast vest-
rænni menningu og er hvarvetna til
vandræða. Íslendingar vildu þá ekki
sem nágranna, svo mikið er víst.
Einar Ingvi Magnússon.
Ást er…
… að líta fram á veginn,
en ekki til baka.
Velvakandi
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Faðir minn, Lárus H. Blöndalbókavörður, ólst upp hjá ömmu
sinni Kristínu Ásgeirsdóttur, sem þá
bjó á Hvanneyri í skjóli dóttur sinnar
Sigríðar og manns hennar séra
Bjarna Þorsteinssonar tónskálds á
Siglufirði. Kristín lét Lalla litla lesa
fyrir sig Njólu Björns Gunnlaugs-
sonar (1788-1876) á kvöldin. Það hef-
ur verið þung lesning ungum dreng,
heimspekilegt ljóð um „hátign Guðs
og alheims áformið eða hans tilgang
með heiminn“. Íslandskort Björns er
meðal fremstu vísindaafreka, sem Ís-
lendingur hefur unnið. Birni var svo
lýst, að hann hafi verið annálað göf-
ugmenni, sem aldrei brá til reiði eða
annarra geðbrigða og að mikið orð
hafi farið af hjárænuhætti hans og
barnaskap. Í vitund þjóðarinnar var
hann og varð „spekingurinn með
barnshjartað“. Eiður Guðmundsson á
Þúfnavöllum segir frá því, að á mæl-
ingarferðum sínum hafi Björn ein-
hverju sinni gist á Gloppu, einu
fremsta kotinu í Öxnadal. Næsta
sunnudag hafði bóndinn orð á því við
Bakkakirkju þannig: „Inni lá hann
hjá mér í nótt fíflið a- tarna.“
Njóla naut mikilla vinsælda meðal
alþýðu, en Benedikt Gröndal kvað
hana „ómerkilega að innihaldi og
smekklausa að formi“. Fyrsta vísan
er þannig:
Meistari himna mikli þú,
mig þinn andi hneigi,
svo hugurinn nokkuð hugsa nú
um hátign þína megi.
Sveinbjörn Beinteinsson tekur eina
vísu úr Njólu í safn sitt yfir lausavísur
frá 1400-1900:
Óhultar en áin Rín
útí ratar sæinn
gjörvallt flýtur gæskan þín,
Guð, í dýrðar æginn.
Kristján Karlsson bókmenntafræð-
ingur segir í úttekt sinni á skáldskap
Einars Benediktssonar, að hann eigi
sér einn fyrirrennara sem ekki verði
sniðgenginn þegar vér íhugum hug-
myndaheim og myndmál Einars.
Það sé Björn Gunnlaugsson. Og
dregur að síðustu þessa ályktun:
„Björn Gunnlaugsson rekur „al-
heimsáformið“ til siðferðilegrar nið-
urstöðu, Einar, ef notast má við svo
afleppt hugtak í þessu sambandi, til
sálfræðilegrar niðurstöðu. Grein-
armunurinn sprettur af trúarvissu
Bjarnar og efasemdum Einars.“
En nú er rétt að gefa Birni orðið:
Þessi bygging himins há,
er hér til nam ég skoða,
fyrirætlan mikla má
meistarans æðsta boða.
Lífið öllu langt af ber,
lífi duftið þjónar,
lífi birtan löguð er,
líf sér haminn prjónar.
Guð, nær himin horfi eg á,
er hendur þínar gjörðu,
hvað er maður, hugsa eg þá,
að hann þú manst og jörðu?
Helga rímur Hundingsbana eftir
Gísla Konráðsson hafa ekki verið
prentaðar, en í 8. bindi Blöndu eru
þrír mansöngvar úr þeim, þar sem
talin eru upp samtíðarskáld hans. Í
fjórðu rímu er þessi staka um Björn
Gunnlaugsson:
Gunnlaugsson á sínum vonarstöðli
í nökkva litars náms við völ
neglir viturt hverja fjöl.
Jón Gíslason frá Stóru-Reykjum
segir sitt álit, að mansöngvarnir
„væru svo sjálfstæðir og sérkenni-
legur þáttur þess skáldskapar og
fræðimennsku, sem Gísli Konráðs-
son unni og stundaði mest, að vel
færi á að birta það sérstætt.“
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Spekingurinn
með barnshjartað
Þakkarorð
Við, Ástríður, Bjarni og Frank, börn Margrétar Ponzi, sem
lést á Ítalíu 18. mars sl. sendum kærar kveðjur og þakkir til
vina móður okkar, sem stofnuðu sjóð og styrktu okkur með
gjöfum, samúðarkveðjum og huggunarorðum.
Gæfan fylgi ykkur.