Morgunblaðið - 01.12.2010, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. DESEMBER 2010
✝ Guðni ÞórarinnValdimarsson
fæddist á Vopnafirði
7. september 1932.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Sunda-
búð á Vopnafirði 22.
nóvember 2010.
Foreldrar hans
voru hjónin Guðrún
Anna Kristjánsdóttir,
f. 4.3. 1898, d. 27.12.
1963, og Valdimar
Stefánsson, f. 21.5.
1893, d. 15.12. 1965,
bæði frá Vopnafirði.
Systur Guðna Þórarins eru Stef-
anía Jóhanna, f. 24.11. 1917, búsett
á Egilsstöðum og Guðný Kristíana,
f. 11.7. 1937, búsett í Reykjavík.
Guðni kvæntist 7. september
1956 Ástu Ólafsdóttur frá Ak-
ureyri, f. 25.5. 1934. Foreldrar
hennar voru Bjarnheiður Sig-
urrínsdóttir, f. 14.9. 1906, d. 2.2.
1988, og Ólafur Magnússon, f. 7.9.
1906, d. 7.12. 1985, bæði ættuð úr
Fljótsdal. Eiginkona Ólafs og stjúp-
móðir Ástu var Droplaug Páls-
dóttir, f. 3.3. 1911, d. 11.2. 2001.
Eiginmaður Bjarnheiðar var Páll
leigðu húsnæði og ólst upp á
Vopnafirði. Hann gekk í Barna-
skóla Vopnafjarðar en um sextán
ára aldur fór hann til sjós. Hann
var á vertíðum á bátum frá Norð-
firði, Vestmannaeyjum og Keflavík
og á sumrin gerðu hann og félagar
hans út trillu frá Vopnafirði. Í tvö
ár var Guðni háseti á Vitaskipinu
Hermóði en kom í land haustið
1958. Hermóður fórst með allri
áhöfn undan Reykjanesi í febrúar
1959. Guðni fór á námssamning í
húsasmíði hjá Timburverslun Árna
Jónssonar og lauk námi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík 1961. Að
námi loknu fluttu Guðni og Ásta
ásamt tveimur börnum sínum sem
þá voru fædd á Vopnafjörð. Þar
réði hann sig til starfa sem húsa-
smiður hjá Síldarverksmiðju
Vopnafjarðar við byggingu nýrrar
mjölskemmu en síldarvinnsla var
þá í algleymingi. Upp frá því starf-
aði Guðni hjá Síldarverksmiðjunni
síðar Tanga hf. þar til hann lét af
störfum eða samfleytt í 37 ár.
Guðni hlaut meistararéttindi í
húsasmíði árið 1974 en hætti fljót-
lega að starfa við smíðar og gerðist
verkstjóri deildar sem sá um þjón-
ustu við togara og önnur skip á
vegum Tanga hf. þar til hann lét af
störfum.
Útför Guðna verður gerð frá
Vopnafjarðarkirkju í dag, 1. des-
ember 2010, og hefst athöfnin kl.
14.
Sveinsson, f. 31.1.
1908, d. 8.7. 2005.
Börn Guðna og
Ástu eru: Valdimar, f.
8.11. 1957, búsettur á
Vopnafirði. Drop-
laug, f. 12.12. 1959,
búsett í Reykjavík,
hennar maður er
Kristján Geirsson, f.
25.5. 1963, börn Bald-
vin Eyjólfsson, f. 12.8.
1974, Bjarni Páll, f.
19.1. 1988, d. 15.7.
2008, og tvíburarnir
Birkir, f. 13.10. 1989,
og Anna Björk, f. 14.10. 1989. Páll,
f. 17.5. 1964, búsettur í Reykjavík,
dætur hans eru Ásta Mekkín, f.
12.12. 1982, sambýlismaður Gunn-
ar Þór Jónsson, f. 10.4. 1982, Guð-
laug Marín, f. 8.6. 1990, og Signý
Malín, f. 3.8. 1993. Guðrún Anna, f.
22.5. 1972, búsett á Vopnafirði,
hennar maður er Sigurjón Haukur
Hauksson, f. 14.12. 1971, synir
þeirra eru Guðni Þór, f. 10.5. 1994,
Haukur, f. 5.12. 2001, og Valdimar
Orri, f. 25.5. 2007.
Guðni fæddist í gamla Mikla-
garði þar sem foreldrar hans
Þá er lífi pabba lokið. Sú stað-
reynd þykir mér bæði sorgleg og
ótímabær.
Það fór ekki mikið fyrir pabba í
þeim skilningi, hann gekk hljóðlega
um og sagði fremur fátt en var samt
á vissan hátt fyrirferðarmikill. Mað-
ur vissi til hvers hann ætlaðist. Eitt
af því var að standa sig. Hann gerði
kröfu til fólks og var ekkert sér-
staklega umburðarlyndur gagnvart
þeim sem honum þótti að gætu gert
betur en að sama skapi gerði hann
miklar kröfur til sjálfs sín. Vantaði
ekki einn dag í Iðnskólann öll árin,
átti örfáa veikindadaga alla sína
starfsævi og stóð við sitt undan-
tekningarlaust. Þannig var einnig
með heimilið og fjölskylduna. Aldrei
eytt um efni fram en það vantaði
aldrei neitt. Pabbi vildi eiga góða
bíla og leyfði sér það, veiddi rjúpu,
hreindýr og lax. Heimilið búið tækj-
um og þægindum eins og þurfti.
Það eru forréttindi að hafa búið
við það fullkomna öryggi sem pabbi
veitti fjölskyldu sinni með þrot-
lausri vinnu en hún naut líka for-
gangs. Það var helst enski boltinn
sem gat keppt við vinnuna. Hann
var fótboltanörd alla tíð, tók sér
sjaldan eða aldrei frí frá vinnu utan
sumarleyfa nema þegar enski bolt-
inn var á laugardögum, þá hvarf
hann úr vinnunni, orðalaust, og
mætti svo aftur, orðalaust, „karl-
arnir hans“ vissu hvar hann var.
Segja má að áhugamálin hafi einnig
tengst vinnunni því hann vissi allt
um skip bæði gömul og ný og fylgd-
ist með öllum skipum sem til Vopna-
fjarðar komu. Alveg fram á síðasta
dag þegar Alzheimers-sjúkdómur-
inn hafði rænt hann nær öllu fletti
hann skipaskránni fram og aftur af
áhuga. En það voru ekki bara skipin
sem hann þekkti heldur alla fugla
og hann kunni flest ef ekki öll ör-
nefni í nágrenni Vopnafjarðar og
heiðina þekkti hann eins og lófann á
sér.
Pabbi flíkaði hvorki tilfinningum
sínum né skoðunum, hann gat verið
stríðinn og einstaklega orðheppinn,
ýmis tilsvör hans eru orðin fleyg.
En undir hrjúfu yfirborði sló hlýtt
hjarta sem ekkert aumt mátti sjá.
Og eins og hjá mörgum af hans kyn-
slóð nutu barnabörnin nærveru
hans ríkulega þegar um hægðist.
Ekkert var of gott fyrir þau og
nægur tími að skreppa í bíltúra
norður að Lónum að skoða fugla eða
leika sér í sandinum. Þær stundir
átti hann einn með þeim og þá var
allur heimsins tími til aflögu.
Síðustu ár hafa verið erfið. Pabbi
greindist með Alzheimers-sjúkdóm-
inn sem rændi hann bæði andlegri
og líkamlegri heilsu. Að fylgjast
með þessum sterka manni verða
ósjálfbjarga er þyngra en orð fá
lýst. En hann átti sterkan bakhjarl í
mömmu sem gerði allt sem hægt
var til að viðhalda reisn pabba og
létta honum lífið. Síðastliðið eitt og
hálft ár dvaldi hann á Hjúkrunar-
heimilinu Sundabúð. Þar naut hann
frábærrar umönnunar starfsfólks
og hlýju sem þökkuð er af alhug.
Maður spyr sig hvernig við hefðum
farið að ef þeirra hefði ekki notið við
nú þegar til stendur að loka heim-
ilinu. Það má ekki gerast, aldraðir
eiga rétt á að velja sér búsetu þótt
þeir verði sjúkir og þarfnist aðstoð-
ar, það eru mannréttindi. En í þessu
sem öðru leysti pabbi sín mál sjálf-
ur, hann gerði það alla ævi.
Droplaug.
Hann kemur eftir Hamrahlíðinni
á litla pallbílnum, glugginn er opinn
og þegar hann stoppar slær hann úr
pípunni á hliðarspeglinum um leið
og hann stígur út og heilsar komu-
fólki með virktum. Eftir smáspjall
stíga þeir félagar, Guðni og Bjarni
Páll, aftur upp í bílinn, ferðinni er
heitið norður að Lónum en þar eiga
þeir sér athvarf sem við hin þekkj-
um bara af afspurn en vitum að þar
eiga þeir góða stund. Nú eru þeir
aftur báðir farnir, í athvarf sem við
hin þekkjum bara af afspurn en vit-
um og treystum að þar líði þeim vel,
lausir frá þeim sjúkdómum sem að
lokum bundu enda á líf þeirra
beggja. Í þetta skiptið tók Bjarni
Páll á móti afa sínum. Við sem eftir
sitjum lifum áfram í sorginni en um
leið í miklu þakklæti fyrir samskipt-
in og samveruna.
Það má segja að Guðni hafi lagt af
stað í þetta hinsta ferðalag sitt fyrir
allnokkrum árum. Alzheimers-sjúk-
dómurinn er lúmskur hvað það
varðar að hann vinnur hægt á, eink-
anlega í byrjun, og það getur verið
liðið nokkuð á þegar uppgötvast
hvers kyns er. Eftir það herðir sjúk-
dómurinn á, óvæginn og stundum á
óvæntan máta. Ekki segi ég að það
hafi komið mér á óvart af hve mikl-
um dugnaði, ást og umhyggju Ásta
hefur hugsað um Guðna sinn allan
þennan tíma en það hefur vakið að-
dáun mína óskipta. Því verður ekki
móti mælt að tengdaforeldrar mínir,
Guðni og Ásta, tóku mér frá upphafi
með opnum örmum og þar hef ég
ætíð átt víst skjól, góða þjónustu og
umhyggju. Jarðfræðinemanum var
án orða afhentur Range Rover-
jeppinn til að skottast um fjöllin og
varla getur bíllinn hafa eytt miklu,
allavega keypti ég sjaldan á hann
bensín. Það vissu allir sem umgeng-
ust Guðna að honum var annt um
sína hluti og það sem hann bar
ábyrgð á og vildi að aðrir gerðu slíkt
hið sama. Kannski fór ég ekki alltaf
höndum um Reinsinn af jafn mikilli
þekkingu og hann átti skilið, en ég
skilaði bílnum reyndar nánast alltaf.
Uppskar kannski létt glott en síðan
ekki meira um það rætt. Guðni var
ekki maður margra orða eða áhuga-
samur um innantómt spjall – ekki
frekar en ég – og það er ekki hægt
að segja að samskipti okkar hafi fal-
ist í löngum samræðum um lífsins
(ó)gagn og (ó)nauðsynjar, það hent-
aði okkur báðum frekar að sitja hlið
við hlið í þögn og horfa á góðan leik
í sjónvarpinu, hann átti það sameig-
inlegt með Geir, föður mínum heitn-
um, að laugardagurinn var einna
merkastur daga. Undanfarið hefur
ekki verið gott að sjá hvað var eftir
af hugsun og skilningi hjá Guðna.
Þegar ég í síðasta skipti heimsótti
hann á Vopnafjörð núna í septem-
ber síðastliðnum tók hann hins veg-
ar ákveðið og þétt í höndina á mér
og við héldum handtaki okkar
drykklanga stund. Hvað sem það
var þá var það gott og með þeirri
kveðju þakka ég fyrir allt og bið fyr-
ir kveðju til þeirra sem þegar eru
komnir yfir í athvarfið góða.
Kristján Geirsson.
Guðni Þórarinn
Valdimarsson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
JÚLÍANA KRISTÍN GESTSDÓTTIR,
Aðalgötu 12,
Stykkishólmi,
lést laugardaginn 27. nóvember á St. Franciskus-
spítala í Stykkishólmi.
Jarðsett verður frá Stykkishólmskirkju laugardag-
inn 4. desember kl. 14.00.
Hermann Bragason,
Rúnar Örn Jónsson, Sigrún Þorgeirsdóttir,
Dagný Ósk Hermannsdóttir,
Guðmundur, Margeir, Kristín,
Júlíana, Hermann og Melkorka.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN RÖGNVALDSDÓTTIR,
áður til heimilis að,
Skálarhlíð,
lést á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar mánu-
daginn 29. nóvember.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn
11. desember kl. 14.00.
Guðbjörg Baldursdóttir, Sveinbjörn Vigfússon,
Bryndís Baldursdóttir, Gunnar Steinþórsson,
Guðrún Baldursdóttir, Viktor Ægisson,
Ólafur Baldursson, Margrét Jónasdóttir,
Brynhildur Baldursdóttir, Jóhann Ottesen,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskulegur sonur minn,
REYMOND MAGNÚS MCCARTHY,
lést á heimili okkar í Denver, Colorado, Bandaríkjunum, sunnudaginn
28. nóvember.
Helga Magnúsdóttir McCarthy.
✝
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
MARÍA SIGURGEIRSDÓTTIR,
Hvanneyrarbraut 31,
Siglufirði,
andaðist á Sjúkrahúsi Siglufjarðar föstudaginn
26. nóvember.
Hún verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 4. desember kl. 14.00.
Sigrún Ingólfsdóttir,
Haukur Ingólfsson,
Rósa Helga Ingólfsdóttir,
barnabörn, tengdabörn
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, afi og langafi,
EIRÍKUR ÞORGEIRSSON,
andaðist á heimili sínu fimmtudaginn
11. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Kristín Eyjólfsdóttir Thordarson,
Valdimar Eiríksson,
Anna Thordarson,
Pamela Thordarson, Kristján Ástráðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðursystir okkar,
BRYNDÍS JÓHANNSDÓTTIR,
áður Hlaðhömrum 3,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði mánudaginn
29. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann Ólafsson,
Bryndís Fanný Guðmundsdóttir.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ANNA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Dílahæð 9,
Borgarnesi,
lést á heimili sínu að morgni fimmtudagsins
25. nóvember.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jónas Jónasson,
Guðmundur Kjartan Jónasson, Sigríður Helga Skúladóttir,
Guðjón Jónasson, Friðrika Ásmundsdóttir,
Elísabet Jónasdóttir, Andrew Sessions
og ömmubörn.