Morgunblaðið - 13.05.2010, Blaðsíða 20

20 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. MAÍ 2010
Í DV mánudaginn
29. mars sl. svarar
Sigurður Helgi Guð-
jónsson hrl., sem kall-
ar sig formann Hús-
eigendafélagsins,
fyrirspurnum lesenda.
Þar segir um hús-
fundi í húsfélögum:
„Mjög mikilvægt er
að fundurinn sé boð-
aður og haldinn í
samræmi við fyrirmæli fjöleignar-
húsalaga.“
Undir þessi ummæli Sigurðar
Helga ber vissulega að taka. Allt
að einu vekja þó þessi ummæli
hans furðu, því að sjálfur fer hann
ekki eftir fjöleignarhúsalögunum
nr. 26/1994, og lögfræðingar hans
sem taka að sér fundarstjórn í
húsfélögum virða ákvæði laganna
að vettugi. Fjölmörg húsfélög eru
aðilar að Húseigendafélaginu og
greiða þar há félagsgjöld án þess
að heimild sé til þess í fjöleign-
arhúsalögum. Samkvæmt 12. tl., A-
lið, 41. gr. laganna, sem eru ófrá-
víkjanleg, þarf samþykki allra eig-
enda íbúða í fjölbýlishúsi til þess
að húsfélag geti gerst aðili að Hús-
eigendafélaginu. Óhætt er að full-
yrða, að ekkert þeirra húsfélaga,
sem eru aðilar að Húseigendafé-
laginu, fullnægir lagaskilyrði
þessu. Hvergi í fjölbýlishúsi hafa
allir félagsmenn, þ.e. eigendur
íbúða, samþykkt inngöngu hús-
félagsins í Húseigendafélagið með
þeim mikla kostnaði sem það hefur
í för með sér. Þetta veit Sigurður
Helgi, en lætur eins og allt sé í
himnalagi, þótt allt sé atferli hans
ólöglegt. Peningalegir hagsmunir
hans ráða ferðinni, því að fé-
lagsgjöld greidd af húsfélögum eru
helsta tekjulind Húseigendafélags-
ins. Það apparat rekur Sigurður
Helgi eins og einka-
fyrirtæki sitt. Hin háu
félagsgjöld koma í veg
fyrir, að nokkur geti
safnað liði til inn-
göngu í Húseigendafé-
lagið og hróflað við
valdasessi Sigurðar
sem ekki síst styðst
við ólöglega fé-
lagsaðild húsfélaga.
Samkvæmt sam-
þykktum Húseigenda-
félagsins skal það
gæta hagsmuna allra
eigenda fasteigna í landinu með
óvilhöllum hætti. Í reynd er það þó
svo, að Sigurður Helgi og Húseig-
endafélagið taka þátt í deilum inn-
an húsfélaga og vinna fyrir þann
aðila sem tryggir honum peninga-
greiðslu fyrir þjónustuna.
Í 64. gr. fjöleignarhúsalaga nr.
26/1994 segir um fundarstjórn:
„Húsfundi er stjórnað af formanni
húsfélagsins, en ef hann er ekki
viðstaddur velur fundurinn sjálfur
fundarstjóra úr hópi félagsmanna.“
Ákvæði þetta bannar að lögfræð-
ingar Húseigendafélagsins taki að
sér fundarstjórn í húsfélögum.
Þrátt fyrir þetta skýlausa laga-
ákvæði býður Sigurður Helgi þeim
sem fara með stjórn húsfélaga og
gerst hafa aðilar að Húseigendafé-
laginu upp á þjónustu sem felst í
því að lögfræðingur Húseigendafé-
lagsins kemur á húsfélagsfund og
tekur þar að sér fundarstjórn.
Þannig sendir Húseigendafélagið
ekki fulltrúa sinn á húsfélagsfundi
sem hlutlausan aðila til ráðgjafar,
heldur til að taka að sér fund-
arstjórn og þá er ofríki ósjaldan
beitt við einstaka félagsmenn. Að-
ferð lögfræðinga Húseigendafé-
lagsins lýsir sér í því að brjóta
ákvæði fjöleignarhúsalaganna frá
vinstri til hægri og hægri til
vinstri. Þar eru menn sviptir mál-
frelsi og réttinum til málefnalegrar
umræðu og málsmeðferðar. Ítarleg
ákvæði laganna um atkvæða-
greiðslur eru þverbrotin. Mál eru
jafnan keyrð í gegn með einföldum
meirihluta mættra fundarmanna,
þótt 41.-42. gr. fjöleignarhúsalaga
geri kröfu um lágmarksfundarsókn
og oft aukinn meirihluta ekki að-
eins mættra félagsmanna, heldur
og allra eigenda fasteigna í húsinu.
Einfalt mál er að færar sönnur á
lögbrot Húseigendafélagsins í
þessu efni. Ólöglegur yfirgangur
Sigurðar Helga er með ólíkindum.
Hann hagar sér eins og Húseig-
endafélagið, sem í framkvæmd er
ekkert annað en einkafyrirtæki
hans, sé yfir landslög hafið. Hlýtur
hann þó að vita, að á honum hvíla
sem hæstaréttarlögmanni sér-
stakar lagalegar og siðferðilegar
skyldur í þessu efni.
Það skýtur skökku við að félags-
málaráðuneytið láti Húseigendafé-
lagið tilnefna aðila til setu í kæru-
nefnd fjöleignarhúsamála.
Félagsmenn í fjöleignarhúsum
geta ekki leitað réttar síns fyrir
þeirri nefnd, meðan þeir búa við
það ófremdarástand. Ég skora á
félagsmálaráðherra að gera nauð-
synlegar endurbætur á skipun
kærunefndarinnar, svo að hún fái
starfað með hlutlausum og óvilhöll-
um hætti.
Ólöglegt ofríki
Húseigendafélagsins
Eftir Magnús
Sigurðsson » Samkvæmt sam-
þykktum Húseig-
endafélagsins skal það
gæta hagsmuna allra
eigenda fasteigna í land-
inu með óvilhöllum
hætti.
Magnús Sigurðsson
Höfundur er flugvirki.
Eftir að hafa lesið
og skoðað margar
„greiningar“ höfunda
skýrslunnar góðu,
ásamt því að hafa
lesið mér til um
margt sem gerðist
hér á árunum 2003 til
2007, þá hvarflaði að
mér sú hugsun að ef
að ég ætti nú tíma-
vél, þá væri ég
kannski í stöðu til
þess að færa „sönnur“ á það að
hefðu kosningarnar 2003 farið,
eins og Samfylkingin „tjaldaði“ til,
þá hefði Samfylkingin tekið upp
meinta „frjálshyggjustefnu“ Sjálf-
stæðisflokksins, sem er að mati
Samfylkingarinnar aðalvaldur
hrunsins.
Í undanfara kosninga vorið 2003
var Samfylkingin búin að bindast
Baugi og eflaust fleiri útrásarfyr-
irtækjum böndum. Samfylkingin
var því klárlega komin í „útrás-
argírinn“ strax árið 2003.
Til þess að þjóna þessum ný-
fengnu tengslum var náð í Ingi-
björgu Sólrúnu úr stól borg-
arstjóra til þess að vera
forsætisráðherraefni flokksins,
enda þótti hún hafa mun meiri
„kjörþokka“ í því hlutverki en þá-
verandi formaður flokksins, Össur
Skarphéðinsson.
Ingibjörg hafði þá leitt R-
listann (Samkrull Samfylkingar,
Vinstri grænna og Framsóknar)
til þriggja kosningasigra yfir
Sjálfstæðisflokknum og þótti því
líklegri til afreka gegn Sjálfstæð-
isflokknum á landsvísu, en Össur.
Samfylkingin, eins og Sjálfstæð-
isflokkur og Framsókn, var hlynnt
skattalækkunum. Samfylkingin
kom að Kárahnjúkavirkjun á þess-
um tíma, en þó meira í gegnum
sveitarstjórnarbatteríið. R-listinn
fór með hlut borgarinnar í Lands-
virkjun auk þess sem þær sveit-
arstjórnir á Austurlandi sem fjöll-
uðu um málið þeim megin voru
skipaðar Samfylkingar- og öðru
vinstra fólki. Það eru því meiri lík-
ur en meiri á að Samfylkingin
hefði tekið þann slag af fullum
þunga. Eins var Samfylkingin
hlynnt tillögum Framsókn-
armanna um hækkun lánshlutfalls
húsnæðislána úr 80% í 90% hjá
Íbúðalánasjóði. Það sem meira
var: Jóhanna Sigurðardóttir, nú-
verandi forsætisráðherra, en þá-
verandi ráðherraefni Samfylkingar
í félagsmálaráðuneytinu, hefði
flokkurinn komist til valda, bein-
línis skammaðist í Sjálfstæð-
isflokknum fyrir það að „halda aft-
ur af “ Framsóknarflokknum með
frekari hækkanir lánshlutfalls,
hefur þá sjálfsagt viljað 100%
hlutfall og „stjarnfræðilega“ hátt
hámark lánsfjárhæðar.
Af þessu og atburðarás kjör-
tímabilsins 2003 til 2007 má ráða
að tvennt hefði klárlega farið
öðruvísi, hefði Samfylkingu tekist
ætlunarverk sitt.
Lánshlutfall húsnæðislána hefði
orðið hærra en 90%, ásamt há-
markslánsfjárhæð og fjölmiðla-
frumvarpið ekki komið fram.
Skattahækkanir og Kára-
hnjúkavirkjun, ásamt álverinu á
Reyðarfirði, hefðu risið.
Allar tilskipanir
varðandi ESB hefðu
runnið jafn-gagnrýn-
islaust í gegnum þing-
ið, án þeirra und-
anþágna sem
Íslendingar hefðu get-
að tekið upp til þess
að hefta vöxt bank-
anna, enda höfðu
þingmenn Samfylk-
ingar, sama hvað þeir
segja, þegar skaðinn
er skeður, ekki tekið
það í mál að vægi til-
skipana frá „hinu stórmerkilega“
ESB yrði rýrt eitthvað í með-
förum þingsins og eru reyndar lítil
sem engin merki þess að þing-
menn Samfylkingarinnar hafi á
kjörtímabilinu lagt eitthvað til
sem heft hefði vöxt bankana. Öðru
nær, þá barðist Samfylkingin,
vegna tengsla sinna við Baug (sem
Össur, þáverandi formaður flokks-
ins, hefur viðurkennt að voru við
lýði) gegn því að fjölmiðla-
frumvarpið yrði að lögum, enda
hefði það frumvarp heft eign-
arhald eigenda Baugs á áróðursvél
sinni (Fréttablaðinu). Samfylk-
ingin gagnrýndi líka þá saka-
málarannsókn sem var í gangi yfir
eigendum Baugs og fannst sú
rannsókn kosta helst til of mikla
peninga, þó svo að vitað væri að
saksókn málsins var mun verr fjáð
en þeir Baugsmenn.
Eins voru þá komin einhvers
konar tengsl flokksins við Lands-
bankann. Nægir þar að nefna það
sem Sigurjón Árnason, þáverandi
bankastjóri Landsbankans, segir í
skýrslunni um fjölda greiðslna á
styrkjum til Samfylkingarinnar á
þær mörgu kennitölur sem hún
hafði yfir að ráða, auk þess sem
Ásgeir Friðgeirsson, sem kosinn
var á þing fyrir Samfylkingu 2003,
afþakkaði þingsætið, til þess að
gerast talsmaður Björgólfsfeðga.
Á þessari upptalningu sést, að
ef beitt er gagnrýnni hugsun á at-
burðarás og tíðaranda þessara ára
sem skýrslan spannar, þá má al-
veg færa fyrir því rök að hefði
Samfylkingunni tekist ætl-
unarverk sitt 2003, þá hefði það
litlu eða engu breytt um atburða-
rás áranna frá 2003 og að hruni.
Nema að þjóðin væri kannski illu
heilli komin í ESB.
Það eina sem væri kannski
breytt í dag, væri það að nú væru
þau stjórnvöld sem við völd eru í
dag á leiðinni með þjóðina út úr
kreppunni, en ekki stjórnvöld sem
vinna að því að aðlaga þjóðina að
kreppu um ókomin ár.
Önnur atburðarás,
ekkert hrun?
Eftir Kristin Karl
Brynjarsson
Kristinn Karl
Brynjarsson
» Til þess að þjóna
þessum nýfengnu
tengslum var náð í Ingi-
björgu Sólrúnu úr stól
borgarstjóra til þess að
vera forsætisráð-
herraefni flokksins,
enda þótti hún hafa mun
meiri „kjörþokka“ í því
hlutverki en þáverandi
formaður ...
Höfundur er lagermaður.
Eru stjórn-
málamenn að vinna
þjóð sinni vel? Að
gefnu tilefni vitna ég
í ummæli frægra
manna um þessa
stétt. Mourice Barres
segir að stjórn-
málamaður sé eins og
loftfimleikamaður.
Hann heldur jafnvægi
með því að gera það
gagnstæða við það
sem hann segir. James Reston
segir að öll stjórnmál byggist á af-
skiptaleysi meirihlutans. George
Bernard Shaw sagði að ríkisstjórn
sem rændi Pétur til að borga Páli
gæti alltaf reitt sig á stuðning
Páls. Winston Churchill sagði
hæfni stjórnmálamanna fólgna í
því að geta sagt til um hvað muni
gerast á morgun, í næsta mánuði
og á næsta ári. Og geta svo út-
skýrt seinna af hverju það gerðist
ekki.
Eftir reynslu af vinstristjórn á
Íslandi virðist engu skipta hvaða
flokkur er við völd. Við öll stjórn-
arskipti heldur sama ferlið áfram.
Gamalt fólk og fatlað verður af-
skipt. Bætur rýrna en húsaleiga
og allt til heimilis hækkar. Líka
meðul og þjónusta lækna. Ás-
mundur Stefánsson, lægstlaunaði
bankastjórinn, er með ellefu
hundruð fimmtíu og þrjú þúsund
kr. á mánuði utan hlunninda.
Hverjir blæða svo þessi maður og
hans líkar fái svo svívirðilega há
laun? Eru það sjúkra-
liðar sem verið er að
segja upp á spítölum
þrátt fyrir ómet-
anlega reynslu? Þarf
að skerða heilbrigð-
isþjónustuna til að
verða við slíkri
græðgi?
Vinnuslys lamaði
mig fyrir tæpum tutt-
ugu árum og hef ég
verið bundinn hjóla-
stól síðan. Af fimmtán
hundruð þúsund
króna slysabótum sem ég átti í
Landsbankanum gaf ríkisstjórn
Jóhönnu bankanum leyfi til að
ræna mig hálfri milljón. Voru fatl-
aðir rændir til að hægt væri að
greiða niður eitthvað af ránsfeng
siðlausra bankamanna? Getur þjóð
mín verið sátt við ríkisstjórn sem
hagar sér eins og að framan er
greint?
Umhverfi og jafnrétti ættu að
vera mál málanna en stjórn-
málamenn ræða þau síst. Reyndar
er stutt síðan menn fóru að skilja
mikilvægi umhverfis, en jafnrétti
hefur alla tíð verið hornreka. Það
er hverri þjóð ólán að hafa rík-
isstjórn sem ekki áttar sig á þessu
og sinnir því. Veit fólk að stór
hluti gjaldeyris sem þjóðinni ber
skilar sér ekki inn í hagkerfi okk-
ar. Hafa stjórnmálamenn fengið
borgað undir borðið fyrir að semja
við álframleiðendur um gjafverð á
orku?
Það skelfir hvað álframleið-
endur hafa slævandi áhrif á rík-
isstjórn okkar, því enn er rætt um
stækkanir á álverum þeirra. Það
er gert þótt Færeyingar vilji fá
rafmagn frá okkur á þreföldu því
verði sem auðjöfrar bjóða. Því eig-
um við hiklaust að taka og setja
algjört stopp á blóðsugur í gervi
útlendra auðhringa. Færeyingar
eiga allt gott skilið og þeim eigum
við að hjálpa. Þannig lyftum við
okkur á hærra plan. Seljum orku
án þess að menga og losum vini
okkar í Færeyjum við olíumengun.
Öllum getur yfirsést og ríkis-
stjórninni líka. Þjóðin er henni
þakklát fyrir að berjast gegn
eigingjörnum, gráðugum útgerðar-
mönnum. Allar auðlindirnar eru
eign þjóðarinnar.
Fyrir að rétta hlut barna og
unglinga, sem harðræði voru
beittir á stofnunum, á Jóhanna
heiður skilinn.
Þjóðin og stjórnmála
mennirnir
Eftir Albert Jensen »Eftir reynslu af
vinstristjórn á Ís-
landi virðist engu skipta
hvaða flokkur er við
völd. Við öll stjórn-
arskipti heldur sama
ferlið áfram. Gamalt
fólk og fatlað verður af-
skipt.
Albert Jensen
Höfundur er trésmíðameistari.