Morgunblaðið - 13.05.2010, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. MAÍ 2010
Nú ertu farinn,
elsku pabbi minn,
loksins búinn að fá hvíldina sem
þú hafðir þráð svo mikið undir lok-
in. Ég græt á eftir þér núna eins
og ég gerði þegar ég var lítil, þeg-
ar ég stóð innan við girðinguna og
horfði á eftir þér fara í vinnuna
eftir hádegismatinn. Ég hef alltaf
verið einstaklega stolt af því að
vera dóttir þín.
Þegar ég hef verið spurð
„hverra manna“ ég væri, hef ég
alltaf sagt með miklu stolti, „Ég er
dóttir hans Stjána Gvendar“. Ég
hef alltaf verið mjög stolt, eins og
þú pabbi minn, af því að vera Esk-
firðingur, en ég veit að þú varst
mjög stoltur af uppruna þínum,
fæddur á Vattarnesi og uppalinn
þar og á Eskifirði og bjóst síðan
alla þína tíð á Eskifirði með
mömmu þér við hlið á Hvítárvöll-
um eða Smiðjustígnum eins og við
kölluðum húsið ykkar.
Alltaf varstu boðinn og búinn til
að hjálpa til ef eitthvað var verið
að brasa á heimilum okkar barna
þinna. Mættur í vinnugallanum
næsta morgun ef minnst var á að
eitthvað ætti að fara að laga eða
dytta að. Þú kenndir mér svo
margt í þeim efnum, eins og t.d. að
veggfóðra, mála, dúkleggja, smíða
og svo margt fleira og síðast, en
ekki síst, kenndir þú mér vand-
virkni við verkið.
Barnabörnin voru þér einstak-
lega hugleikin og þau elskuðu þig
líka og sýndu þér ávallt mikla virð-
ingu. Ég sé þig fyrir mér hringla
lyklakippunni þinni framan í þau
þegar þau voru ungabörn og leyfa
þeim síðar að leika sér að lykla-
kippunni þegar þau voru orðin að-
eins eldri. Ég sé fyrir mér hvernig
þú hossaðir þeim á krosslögðum
fætinum og sast undir þeim við
matarborðið og mataðir þau, bjóst
til bíl eða flugvél eða kall handa
þeim út stöppuðum fiski og kart-
öflum og skreyttir með tómatsósu.
Ég sé þig fyrir mér leika við þau
úti í garði í boltaleik og fara með
þau út á rúntinn.
Eftir að synir mínir fóru að
heiman, sá eldri til Reykjavíkur að
vinna og sá yngri í skóla á Ak-
ureyri, spurðir þú mig á hverjum
einasta degi, „Hefur þú heyrt eitt-
hvað í honum Kristjáni?“, eða
„Hvernig gengur Árna Bergþóri í
skólanum?“.
Eftir að þú hættir störfum um
70 ára aldurinn, hjá fyrirtækinu
sem þú starfaðir hjá lengst af
starfsævinni, varstu alltaf fullur
áhuga um hvernig gengi hjá þeim
og hvernig gengi nú hjá skipunum
og spurðir mig reglulega frétta, en
árin sem við vorum vinnufélagar
þar á skrifstofunni urðu 18 góð ár.
Kristján Jóhann
Guðmundsson
✝ Kristján JóhannGuðmundsson
fæddist 3. apríl 1929 á
Vattarnesi í Suður-
Múlasýslu. Hann and-
aðist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað hinn 8. apríl
2010.
Útför Kristjáns Jó-
hanns fór fram frá
Eskifjarðarkirkju 16.
apríl 2010.
Við söknum þín
innilega og það er
með miklum trega að
ég kveð þig, elsku
pabbi minn, megi
Guð varðveita þig.
Fjóla.
Nú er ég búin að
missa móðurafa minn
Kristján Guðmunds-
son eða afa Stjána
eins og við kölluðum
hann alltaf. Hann
lést að morgni 8. apr-
íl sl. með eiginkonu sína Stefaníu
Sigurbjörnsdóttur eða ömmu
Stefu, og börnin sín sér við hlið.
Ég fékk að sjá hann í vikunni áður
en hann lést. Afi minn unni börn-
um sínum og barnabörnum, hann
elskaði bíla, bæinn sinn Eskifjörð
og konuna sína, hana ömmu mína.
Uppáhaldssagan mín um ömmu
mína og afa er sagan um það þeg-
ar hann sá hana fyrst. Þá var hún
á hestbaki á þeysireið, en afi var
alltaf hræddur við hesta. Hann
varð alveg steinrunninn við þessa
sýn og langaði til að kynnast
henni. Það leiddi svo síðar til fal-
legrar fjölskyldu og saman eign-
uðust þau fjögur börn, 1 strák og 3
stelpur og er sú elsta móðir mín.
Hjónaband þeirra stóð í rúmlega
hálfa öld. Árið 2006 hélt amma mín
upp á 80 ára afmælið sitt. Ég
horfði á afa minn tárast nokkrum
sinnum þetta kvöld þegar hann
horfði á ömmu. Ég vissi að hann
elskaði þessa konu eins mikið og
nokkur gæti hugsanlega elskað
aðra manneskju.
Ég á svo margar minningar um
hann afa minn frá því ég var barn.
Ég man eftir að hafa dansað við
hann, bæði á jólaballi og heima í
stofu þegar hann spilaði plöturnar
sínar. Ég man eftir að hafa hjálpað
honum að taka upp kartöflur, og
eftir því þegar hann kenndi mér að
búa til hús úr spilum og að spila á
spil og leyfa mér að vinna. Hann
kenndi mér að veiða og ég man
líka hvað mér fannst flott hvernig
hann gat skrallað börkinn af app-
elsínu í einum óslitnum hring, svo
tók hann miðjuna úr appelsínunni
og stakk 4 eða 5 sykurmolum ofan
í og kreisti svo allan safann úr fyr-
ir mig. Á eftir borðaði ég svo það
sem eftir var af henni og saug úr
henni allan sykursafann. Ég man
hvernig hann raulaði svo oft „dæ
dæ da dæ, dí dí da dí“ við sitt eigið
lag, sérstaklega þegar hann var að
reyna að svæfa Zeynep, litlu syst-
ur mína. Hann afi hafði alveg sér-
stakt lag á ungbörnum og krökk-
um. Það var eitthvað mjög
töfrandi við hann, eitthvað sem
ekki er hægt að útskýra, en allir
sáu. Ég varð vitni að þessu aftur
núna um daginn þegar hann hitti
barnabarnið sitt Emine 1 árs
gamla í fyrsta skipti. Hún fór
beint í faðm hans og ekki var ann-
að að sjá en hún hefði þegar
tengst honum þeim sérstöku bönd-
um sem við hin höfum alla tíð
fundið fyrir.
Hann hafði alltaf svo rjóðar
kinnar, nef og höku. Maður sá litl-
ar hárfínar æðar á þessum rjóðu
svæðum. Hægra megin á nefinu á
mér er ég með eina litla rauða æð
alveg eins og hann afi minn og er
stolt af því.
Ég fékk að kveðja hann 2. apríl,
daginn fyrir 81 árs afmælið hans.
Ég sagði honum að ég elskaði
hann og hann sagði mér að hann
elskaði mig.
Sá sem les þetta mun nú vita ör-
lítið meira um hann afa Stjána,
hversu sérstakur og hversu elsk-
aður hann var og hvað mér þótti
mikið til hans koma.
„Afi minn, ég elska þig svo mik-
ið og mun aldrei gleyma þér. Ég
mun sakna þín svo mikið, en ég
veit að þú ert nú í friði. Sofðu vel,
afi, þangað til við hittumst aftur.“
(Þýtt úr ensku).
Ég elska þig, afi minn.
Jasmine Canpolat Maiolini.
Elsku pabbi minn.
Þú varst alltaf stór hluti af mínu
lífi og aldrei langt undan. Ég var
yngsta barn ykkar mömmu og
slapp aldrei alveg út úr því hlut-
verki, hafði meira að segja ekkert
rosalega mikinn áhuga á því sein-
ustu árin. Bernskuminningarnar
eru fullar af hlýju og þú hafðir ein-
hvern ljóma sem litla stelpan þín
dáðist endalaust að. Alltaf var til
brjóstsykur, brenni eða ópal í vas-
anum til að stinga í lítinn munn og
þessar sömu minningar eiga
drengirnir mínir í dag um þig
pabbi minn. Þú spáðir mikið í
drauma og oft var setið við eldhús-
borðið og ráðið í drauma undanfar-
innar nætur. Þig dreymdi einu
sinni draum þar sem þú varst
staddur með mig og Fjólu systur
um borð í skipi. Fjóla stóð stillt og
prúð á sínum stað en ég var alltaf
við það að detta í sjóinn. Þú túlk-
aðir þennan draum þannig að þú
þyrftir að fylgjast sérstaklega með
mér en mér fannst þetta nú bara
bull. Eftir á að hyggja sá ég að þú
réðir rétt í þennan draum og ég
var þér þakklát fyrir hve áhuga-
og umhyggjusamur þú varst alltaf
í minn garð og seinna fjölskyldu
minnar. Þú varst mikill og sterkur
karakter, hafðir ákveðnar skoðanir
og óttaðist ekki að standa með
þeim. Allt sem sneri að fjölskyld-
unni þinni var þér hjartans mál og
strákarnir mínir lærðu snemma að
meta þig. Þú varst alltaf tilbúinn
með eitthvað gott í munninn þegar
þeir komu til ykkar mömmu á
Smiðjustíginn. Reyndar kom eng-
inn þangað án þess að þiggja veit-
ingar. Gestrisni þín var mikil og
þú hafðir einstaklega gaman af því
að taka á móti fólki, og fólk naut
þess að sækja þig og mömmu
heim. Oft hafðir þú stór orð um
ástandið í þjóðfélaginu og við
reyndum að segja þér að vera nú
ekki svona svartsýnn, en það var
alveg ótrúlegt hvað þú hafðir oft
rétt fyrir þér og oft urðum við hin
að viðurkenna fávísi okkar. Þú
hafðir jú lifað tímana tvenna, alist
upp í fátækt og misst pabba þinn
fyrir fermingaraldur og þurftir
snemma að byrja að vinna fyrir
þér og hjálpa móður þinni ásamt
eldri bræðrum að halda heimilinu
gangandi. Í farteskinu hafðir þú
mikla lífsreynslu sem tekur hvaða
skólagöngu sem er fram og þú
varst oft búinn að sjá fyrir leikslok
í pólitík og atvinnulífinu á undan
öðrum. Veikindi einkenndu síðustu
ár ævi þinnar og drógu smám sam-
an úr þér lífskraftinn. Þú hafðir þó
alltaf sama brennandi áhugann á
atvinnulífinu og sérstaklega því
sem var að gerast í bænum þínum,
Eskifirði. Á hverjum degi í lok
vinnudags spurðir þú okkur Einar
og örugglega fleiri hvað væri að
frétta úr bænum. Þig þyrsti í að
vita hvað bæri hæst þessa stund-
ina nánast fram á seinasta dag.
Þannig minnist ég þín pabbi
minn, þú varst einstaklega barn-
góður, umhyggjusamur og hjálp-
samur og fullur af orku og áhuga á
öllu sem viðkom atvinnulífinu og
ég minnist þín fyrir alla hjálpina
sem þú veittir okkur, fjölskyldunni
þinni, í gegnum tíðina. Við söknum
þin öll óskaplega mikið og lofum
að hugsa vel um hana mömmu fyr-
ir þig, pabbi minn.
Marta.


  


 



 
    
       
✝ Sigrún Gísladóttir,húsmóðir, fæddist
22. maí 1930. Hún lést
að Fossheimum 20.
apríl 2010.
Sigrún var fædd á
Eskifirði. Foreldrar
hennar voru Gísli
Jónsson sjómaður og
Jóna Ingibjörg Ein-
arsdóttir húsmóðir.
Systkinin voru sjö,
elstur var Jonni (lát-
inn), 2) Guðný, 4) Ein-
ar, 5) Kristinn, 6)
Oddný og 7) Bjarki.
16 ára gömul
kynntist hún Hall-
grími Steinarssyni
vélvikja, þau giftust
1. apríl 1950. Eign-
uðust þau þrjár dæt-
ur, þær eru Gunný
gift Brynjólfi Inga,
þau eiga 3 börn og 7
barnabörn; Inga á
tvö börn og tvö
barnabörn; og Haf-
dís sem á 4 börn og 5
barnabörn.
Útför Sigrúnar fór
fram í kyrrþey.
Þá ertu loksins komin til Hadda
afa, elsku amma mín!
Það er ósköp skrýtin tilfinning
að kveðja manneskju sem maður
elskar út af lífinu og vera glaður
en samt grátandi í senn. Ég er
glaður af því að þjáningu þinni er
lokið og að þú ert nú komin til
hans Hadda afa. Ég er virkilega
sorgmæddur yfir því að missa þig
frá mér.
Ég get sagt án nokkurs vafa að
við frændsystkinin áttum frábærar
stundir í Básahrauninu hjá þér og
afa. Ógleymanlegar stundir þegar
við fengum að gista hjá ykkur og
hlæja og fíflast í gestaherberginu
langt fram eftir nóttu og halda
fyrir ykkur vöku.
Allar frábæru stundirnar þegar
við öll komum saman heima hjá
ykkur, þetta eru minningarnar
sem ég man best eftir og rígheld í.
Þegar það var vont í matinn
heima þá fór ég iðulega til þín og
fékk mér að borða hjá þér. Þó það
væri alveg það sama í matinn og
heima, þá var það nú samt alltaf
meira spennandi að borða hjá þér.
Ég man eftir þegar ég heyrði
allar sögurnar frá Eskifirði frá þér
og mömmu. Sögurnar af bræðrum
þínum og þeirra prakkarastrikum.
Þessar sögur fengu mig til að vilja
vera á Eskifirði og hitta bræður
þína sem voru hetjur í mínum aug-
um. Og það að vera í hinni stór-
kostlegu Sjólystar-ætt. Það bara
hlyti að vera allt svo gott og
skemmtilegt þar. Þú fékkst mig
alltaf til að trúa á það góða, amma
mín.
Ég mun sakna þess að koma í
heimsókn til þín og afa og fá faðm-
lag sem segir meira en orð fá lýst.
Ég mun sakna þess að vera heima
hjá þér og spjalla. Það var svo gott
að tala við þig og ég mun svo
sannarlega gera það áfram, elsku
amma.
Ég er þakklátur fyrir að dóttir
mín fékk að kynnast þér, þú varst
svo góð við hana. Þið áttuð svo
flott samband.
Elsku amma, takk fyrir að hafa
snert líf mitt!
Elsku mamma, Inga og Hafdís,
ég votta ykkur mína dýpstu sam-
úð.
Hallgrímur Brynjólfsson.
Elsku amma og langamma okk-
ar er komin í betri heim þar sem
ljós og friður umlykur hana.
Í minningunni stendur sterk og
falleg kona er sýndi okkur blíðu og
góðmennsku. Amma var snillingur
í höndunum, hvort heldur var við
hannyrðir, listmálun eða matar-
gerð. Hún hafði lag á að töfra
fram gersemar úr nánast engu.
Amma átti yndislega fallega
hluti og augu lítillar stúlku stóðu á
stilkum þegar hún laumaðist í
skartgripaskrínið. Amma var
glæsileg kona, svo falleg og ávallt
vel tilhöfð, brosið hennar og mjúk-
ur faðmur var vís huggun.
Margar yndislegar minningar
koma í hjartastað þegar við hugs-
um til baka og þær munum við
varðveita eins og gull.
Í huga okkar er mikið þakklæti,
jafnframt hryggðin og eigingirnin
að verða af þér. Leiðir okkar hafa
skilið að sinni elsku amma og við
sendum þér okkar hinstu kveðju.
Ég veit að sú nærvera sem við átt-
um mun lifa áfram, sá kærleikur
er þú gafst okkur grær áfram eins
og ljósið eina.
Það er margs að minnast, kær-
leikur þinn án efa það fallegasta
sem geislaði frá þér er þú gafst
okkur, takk fyrir að glæða líf mitt
elsku amma.
Elsku mamma og pabbi, Inga og
Hafdís, samúð mín er hjá ykkur.
Kærleikans kveðjur,
Þórdís Ósk Brynj-
ófsdóttir, Enrique Ra-
mon Sanchéz, Íris
Hadda og Enrique.
Þá er hún elsku, hjartans amma
mín flogin á braut til afa.
Tilfinningarnar eru blendnar,
bæði er mér létt við að vita að nú
hafa þjáningarnar loks tekið enda,
en söknuðurinn er til staðar.
Mig langar að þakka ömmu allar
þær minningar sem við eigum
saman.
Hún var mjög falleg kona, jafnt
að utan sem innan, mjög mikil
dama og alltaf svo glæsileg til
fara.
Hún var alltaf svo róleg, blíð og
hlý, en á sama tíma var hún virki-
lega sterk og hörð af sér og ég
heyrði hana aldrei kvarta.
Þegar ég hugsa til hennar þá sé
ég hana fyrir mér raulandi inni í
eldhúsi að útbúa eitthvert góðgæti
handa okkur með hrærivélina í
gangi. Hún var svo myndarleg
húsmóðir, eldaði góðan mat og
bakaði ljúffengar kökur, sem hún
skreytti svo fallega. Henni var
margt til lista lagt og málaði fal-
legar myndir svo ekki sé nú
minnst á hve klár hún var að
sauma. Þegar við frænkurnar vor-
um litlar, þá gerði hún sér lítið
fyrir og saumaði jólakjólana á okk-
ur.
Það var alltaf ofsalega gott að
koma heim til ömmu og afa, ávallt
vel tekið á móti manni og svo leið
manni bara svo vel hjá þeim. Þau
voru alltaf svo sæt saman og sam-
rýnd.
Það huggar mig að vita af þeim
afa saman á ný, í nýju ferðalagi.
Elsku amma mín, takk fyrir allt
saman, minning þín lifir alltaf.
Hvíl í friði.
Sigrún Halla.
Sigrún Gísladóttir
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla útgáfu-
daga.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á
reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is
og viðeigandi efnisliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Lengri greinar eru
eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar