Morgunblaðið - 21.01.2011, Blaðsíða 23

ur og var í JC-hreyfingunni og síðar í
Kiwanis. Hann varð formaður Kiw-
anisklúbbsins Elliða og umdæmis-
stjóri Kiwanis á Íslandi og í Færeyj-
um. Steindór gekk í
Frímúrararegluna 1993 og starfaði
þar af miklum krafti og tók að sér
ábyrgðarstörf fyrir regluna.
Steindór átti oft við veikindi að
stríða, en hann hafði tvívegis greinst
með krabbamein, fyrst í hálsi fyrir 17
árum og svo síðar í lungum en hann
komst yfir það og átti lengi góðan
tíma. Mér er minnisstætt, að árið
2006 er við vorum saman í Strassburg
fannst mér hann ekki hafa náð sér að
fullu en svo síðar árið 2008 er við vor-
um í Berlín fannst mér að nú væri
Steindór búinn að endurheimta sinn
fyrri styrk. Þegar Steindór varð sjö-
tugur og ég sextugur hittumst við á
Benidorm og áttum þar góðar stundir
eins og alltaf er við hittumst eða vor-
um saman. Nú í nóvember þurfti
hann í meðferð vegna ígerðar og var
lagður inn á sjúkrahús, ekki datt okk-
ur annað í hug en hann kæmist heim
fyrir hátíðina en svo varð ekki.
Nú er komið að leiðarlokum. Við
Gerða viljum þakka Steindóri sam-
fylgdina í gegnum lífið. Við eigum
margar góðar minningar tengdar
þeim hjónum, Steindóri og Unni,
hvort heldur var skemmtun hjá Frí-
múrurum, ferðir til útlanda eða önnur
góð samskipti. Við sendum Unni,
Hirti Þór, börnum þeirra og ástvinum
öllum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Megi hinn hæsti höfuðsmiður veita
honum hvíld og blessun.
Valur Jóhann Ólafsson.
Það var höggvið stórt skarð í okkar
litla vinahóp, eða Svitabræður og
Perlur eins og við köllum okkur, þeg-
ar við fréttum andlát vinar okkar og
félaga Steindórs Hjörleifssonar en
hann andaðist á Landspítalanum að-
faranótt 6. janúar síðastliðins. Við
sem erum í þessum vinahópi sem kall-
ar sig Svitabræður erum allir kiwan-
isfélagar og eiginkonur okkar mynda
Perluhópinn. Þessi félagsskapur er
búinn að starfa í um tuttugu ár.
Steindór er búinn að vera félagi frá
stofnun og reynst bæði traustur og
ekki síður mjög skemmtilegur félagi.
Þar sem þessi félagsskapur er ekki
stór, aðeins átta félagar ásamt eigin-
konum, er missir okkar mikill.
Við minnumst margra skemmti-
legra stunda með Steindóri á fundum
okkar og einnig úr fjölmörgum menn-
ingarferðum en svo nefnast ferðir
okkar í leikhús, tónleika eða sumar-
ferðir.
Menningarferðirnar voru margar,
svo sem á Vínartónleika eða í leikhús,
og síðan var boðið heim til einhvers
félagans þar sem snæddur var matur
og skolað niður með guðaveigum. Þar
naut Steindór sín í góðra vina hópi og
reytti af sér brandara, en stundum
versnaði í því þegar tryggingamál
voru rædd, enda var Steindór um
nokkurra ára skeið sölumaður á
tryggingum hjá Sjóvá. Umræður
gátu oft orðið nokkuð snarpar enda
varði Steindór sitt félag og sagði oft í
hita leiksins að Svitabræður hefðu
ekkert vit á tryggingum. Svo var
hann snöggur að breyta um umræðu-
efni og fara yfir á léttari nótur og
sagði: „Er búið að loka fyrir allar veit-
ingar hér?“ Svona bjargaði hann oft
málum sem voru að komast á eldfimt
umræðustig.
Margar skemmtiferðir út á land
höfum við öll farið saman og verður
vandfyllt það skarð sem Steindór skil-
ur eftir sig því hann var alltaf til í að
vera á léttu nótunum og grínast og
gera að gamni sínu.
Við vitum að Steindór verður með
okkur í anda í okkar vinahópi og við
vitum að einhverjir eiga eftir að segja
á okkar fundum: „Ertu ekki sammála
þessu Steindór minn?“ og þannig
munum við minnast hans.
Við viljum votta eiginkonu Stein-
dórs Unni Hjartardóttur og fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu samúð og
biðjum góðan guð að styrkja þau á
þessum erfiðu tímum. Far í friði kæri
vinur.
Kveðja,
Aðalsteinn og Elísabet, Ástbjörn
og Elín, Árni og Sigrún, Bragi
Finnbogi og Gunnhild, Ævar og
Ásta, Sæmundur og Stella.
Vinur okkar og samstarfsmaður,
Steindór Hjörleifsson, er nú látinn
eftir að hafa átt við veikindi að stríða.
Vonir okkar samstarfsmanna hans
stóðu til þess að hann myndi sigrast á
veikindum sínum. Andlátið kom okk-
ur því öllum á óvart og við sem áttum
mest samskipti við hann söknum hans
nú sárt.
Steindór hóf störf sem vaktmaður
við öryggisgæslu hjá forsætisráðu-
neytinu í Stjórnarráðshúsinu árið
2005. Steindór hafði áður átt við veik-
indi að stríða um hríð og enginn var þá
ósnortinn yfir vilja hans og þreki til að
sigrast á því erfiða viðfangsefni.
Forsætisráðuneytið er að mörgu
leyti sérstakur vinnustaður. Þar vinn-
ur fólk oft langan vinnudag og ráðu-
neytið verður jafnvel nánast eins og
heimili starfsmanna í löngum vinnu-
törnum. Þá skiptir miklu hvernig
samstarfsfólkið er. Steindór vann með
okkur síðdegis og um helgar og það
var gott að njóta starfskrafta hans,
samveru og nærveru.
Steindór var traustur og vandvirk-
ur starfsmaður. Hann var áhugasam-
ur um verkefni sín og sinnti þeim af
kostgæfni og fagmennsku. Hann naut
ríkrar virðingar á vinnustaðnum. Öll
hans framkoma var yfirveguð og hlý
og nærvera hans var einstaklega góð.
Það var gott að spjalla við hann um
daginn og veginn þegar stund gafst á
milli stríða.
Hann talaði gjarnan um ýmislegt
sem á daga hans hafði drifið og sam-
ferðafólk sitt. Þá dásamaði hann oft
útsýnið frá heimili sínu og rósirnar á
svölunum. Síðastliðið sumar voru þær
einstaklega fallegar, að hans sögn,
þær fegurstu sem hann hafði augum
litið. Steindór var vandaður í alla
staði, hógvær, nærgætinn og yfirveg-
aður og bar með sér einhverja sér-
staka næmni sem gerði hann að ein-
staklega góðum samstarfsmanni.
Þá var Steindór mjög áhugasamur
þegar kom að félagsstarfi, uppákom-
um, ferðalögum og samverustundum
á vegum ráðuneytisins og starfmanna
þess. Margra slíkra ánægjustunda
minnast samstarfsmenn hans á þess-
ari stundu.
Við kveðjum Steindór með söknuði,
en um leið þakklæti fyrir góð og upp-
byggileg kynni. Fyrir hönd starfs-
manna forsætisráðuneytisins færi ég
eftirlifandi eiginkonu Steindórs og að-
standendum öllum innilegar samúðar-
kveðjur.
Ragnhildur Arnljótsdóttir.
Þegar við félagar Steindórs í Kiw-
anishreyfingunni fréttum af veikind-
um hans snemma í desember áttum
við von á því að hann kæmist fljótt yfir
þau, og allt útlit var fyrir að hann
kæmist heim fyrir jólin. Eftir heim-
sókn til hans á spítalann var ég reynd-
ar sannfærður um það. En svo fór að
hann var burt kallaður 6. janúar.
Það eru bráðum 35 ár frá því að við
kynntumst. Hann hafði gengið til liðs
við kiwanisklúbbinn Elliða 1973 og
þremur árum síðar gerðist ég félagi í
öðrum klúbbi.
Til að byrja með hittumst við á sam-
eiginlegum fundum kiwanisfélaga og
þingum, en seinna kom að því að við
unnum saman á vettvangi umdæmis-
stjórnar. Steindór lét strax muna um
sig í hreyfingunni og tók til hendinni í
sínum klúbbi og gegndi þar öllum
helstu nefndar- og stjórnarstörfum.
Hann var vasklegur í framgöngu og
fjörmikill, vildi drífa í hlutunum og víl-
aði ekkert fyrir sér að takast á um
málefni. Hann var hreinskilinn og
sagði gjarna það sem honum fannst.
En það var ánægjulegt að vinna með
honum og vera samvistum við hann.
Í slíkum félagsskap gefast sem bet-
ur fer mörg tækifæri til notalegra
samfunda og skemmtana og Steindór
og Unnur kona hans lögðu sannarlega
sitt fram um að gera slíkar stundir
ánægjulegar. Fyrir þær allar eru
færðar þakkir.
Steindór var kallaður til starfa á
vettvangi umdæmisstjórnar sem
svæðisstjóri Þórssvæðis fyrir starfs-
árið 1986-87 og aftur 1988-89 sem um-
dæmisritari. Fyrir starfsárið 1991-92
völdu kiwanisfélagar Steindór um-
dæmisstjóra fyrir kiwanisumdæmið
Ísland-Færeyjar. Öllum þessum
störfum sinnti Steindór af kostgæfni
og alúð og átti gott samband við kiw-
anisfélaga alls staðar á landinu. Í
þessu sem öðru stóð Unnur með hon-
um og voru þau hjón glæsilegir
fulltrúar okkar á erlendum þingum
sem þau sóttu.
Íslenska kiwanisfjölskyldan þakk-
ar Steindóri Hjörleifssyni þau störf
sem hann innti af hendi og þann tíma
sem hann gaf okkur. Fyrrverandi
umdæmisstjórar og eiginkonur
þeirra þakka samfundi og vináttu og
senda Unni, börnum þeirra og fjöl-
skyldunni allri innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd fyrrv. umdæmisstjóra
Kiwanis,
Ástbjörn Egilsson.
Fimmtudaginn 6. janúar síðastlið-
inn bárust okkur félögum í Kiwanis-
klúbbnum Elliða þær harmafréttir að
vinur okkar og félagi Steindór Hjör-
leifsson væri látinn. Steindór gekk til
liðs við klúbbinn 15. janúar 1973.
Steindór var ákaflega skemmtileg-
ur og kátur félagi sem alltaf var hægt
að leita til og taldi aldrei eftir sér að
fara í þau verkefni sem þurfti og að-
stoða félaga sína sem til hans leituðu.
Reynslan varð líka sú að honum var
trúað fyrir ábyrgðarstörfum strax á
fyrstu árum klúbbsins og fljótlega var
hann orðinn stjórnarmaður í klúbbn-
um og gegndi flestum störfum innan
stjórnarinnar auk þess að vera í for-
mennsku fjölda nefnda. Hann varð
síðar eða 1983-1984 forseti klúbbsins.
Forsetastarfið eins og önnur verk-
efni leysti hann af hendi með miklum
sóma og vann sér æ meira traust fé-
laganna í klúbbnum og einnig varð
hann þekktur í öðrum klúbbum
hreyfingarinnar og þeir sem sátu í
stjórn Kiwanishreyfingarinnar fengu
augastað á Steindóri til frekari starfa.
Steindór varð svæðisstjóri yfir Þórs-
svæði 1986-1987 hann var umdæmis-
ritari 1988-1989 og varð síðan æðsti
maður hreyfingarinnar á Íslandi og í
Færeyjum eða umdæmisstjóri 1991-
1992.
Við félagar í Elliða eigum margar
góðar minningar með Steindóri, bæði
af fundum og einnig úr okkar fé-
lagsstarfi svo sem ýmsum skemmt-
unum og ekki síður sumarferðum sem
voru fastur liður hjá Elliðafélögum.
Í sumarferðunum var Steindór
hrókur alls fagnaðar enda söngmaður
góður og ekki spillti fyrir ef við höfð-
um fengið okkur svolítið söngvatn, þá
var oft mikið stuð á okkur félögunum
og eru þessar ferðir okkur ógleyman-
legar og verður hans sárt saknað í
okkar vinahópi.
Margt mætti tína til því að sá sem
skrifar þessa grein átti mikið sam-
starf við Steindór í starfi hans sem
umdæmisstjóra og ferðuðumst við
mikið saman bæði innanlands og er-
lendis og voru allar þessar ferðir
ógleymanlegar enda ferðafélaginn
Steindór frábær í alla staði.
Við félagar Steindórs í Kiwanis-
klúbbnum Elliða þökkum honum fyr-
ir samfylgdina öll þessi ár og munum
ætíð minnast hans sem frábærs vinar
og félaga.
Við vottum Unni Hjartardóttur
eiginkonu hans og fjölskyldu okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan guð að
styrkja þau í þeirra miklu sorg.
Fyrir hönd Kiwanisklúbbsins Ell-
iða,
Sæmundur H. Sæmundsson.
Hinsta Kiwaniskveðja
Í dag kveðja Kiwanisfélagar í Um-
dæminu Ísland-Færeyjar Steindór
Hjörleifsson, góðan félaga og leið-
toga. Við minnumst Steindórs með
virðingu og þökkum honum gifturík
störf í þágu hreyfingarinnar.
Steindór var Kiwanisfélagi í hart-
nær 40 ár, en það var árið 1973 sem
hann gekk til liðs við Kiwanisklúbb-
inn Elliða í Reykjavík. Steindór
gegndi fjölda trúnaðarstarfa fyrir
klúbb og hreyfingu. Hann var svæð-
isstjóri Þórssvæðis 1986-1987 og um-
dæmisritari 1988-1989. Steindór
veitti umdæminu forystu sem um-
dæmisstjóri starfsárið 1991-1992.
Ástvinum og fjölskyldu Steindórs
sendum við hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Óskar Guðjónsson,
umdæmisstjóri 2010-2011.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JANÚAR 2011
✝ Hörður Björns-son fæddist í Sól-
heimum á Borg-
arfirði eystra 18.
desember 1931.
Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði 10.
janúar 2011.
Foreldrar hans
voru Björn Jónsson
söðlasmiður, f. 8.
mars 1890, d. 19. jan-
úar 1941, og Þórína
Þórðardóttir ljós-
móðir, f. 28. janúar
1897, d. 26. maí
1964. Systkini Harðar eru Ingi-
björg, Jakobína (látin), Aðalbjörg
(látin), Dagur (látinn), Þórdís og
Jón.
16 ára gamall fór hann til
Reykjavíkur í húsasmíðanám hjá
Böðvari Bjarnasyni og var þar
næstu fjögur árin.
Árið 1952 kom Hörð-
ur aftur heim og hóf
vinnu við húsbygg-
ingar á Borgarfirði
og víðar. Einnig
smíðaði Hörður smá-
báta meðfram ann-
arri smíðavinnu.
Árið 1977 flutti
Hörður til Reykjavík-
ur og starfaði þar við
byggingarvinnu og
fleira. Hörður byggði
sér hús í Garðabæ og
hóf sambúð með
Soffíu Ragnarsdóttur. Þau slitu
samvistir. Síðustu æviárin bjó
Hörður á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Hörður verður jarðsunginn frá
Bakkagerðiskirkju á Borgarfirði
eystra í dag, 21. janúar 2011, og
hefst athöfnin kl. 14.
Með sorg í hjarta kveð ég þig í
bili elsku frændi. Minningarnar
eru margar og fallegar sem ylja
um hjartaræturnar. Það sem var
alltaf gott að koma til þín; þegar ég
kom inn um dyrnar þá varst þú far-
inn með það sama að kaupa slátur
og lifrarpylsu handa mér meðan
Soffía eldaði mjólkurgrautinn.
Eftir að þú varst kominn upp á
Hrafnistu var alltaf líka tekið vel á
móti okkur og á ég fallegar myndir
frá mörgum þeim heimsóknum. Ég
hitti þig síðast í desember og þegar
ég hugsa um þá heimsókn leka tár-
in og sérstaklega þegar ég hugsa
um okkar síðustu orð, þú sagðir við
mig: „Ég vildi að allir væru eins og
þú, svo góð og hlý“ og mín síðustu
orð voru: „Hættu þessari hræsni
frændi“ og þú hlóst, svo faðmlögin
á eftir og þú hélst svo fast í hönd-
ina á mér. Þessi síðustu orð þín til
mín mun ég bera með stolti og lifa
með þeim.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Jæja elsku frændi, nú finnur þú
hinn eilífa frið og svífur um í faðmi
hins almáttuga og fallinna ætt-
ingja, vina og vandamanna.
Ég vil þakka þér fyrir þann tíma
sem ég átti með þér og veit ég að
þér líður vel núna, það verðum við
að hugsa um, við sem kveðjum þig
hér með stórt sár í hjartanu.
Ég bið guð að geyma þig og vil
biðja þig að gleyma því aldrei að
mér þykir svo vænt um þig.
Elsku ættingjar og vinir Harðar,
ég og mín fjölskylda vottum ykkur
dýpstu samúð.
Sjáumst seinna frændi og þá
fáum við okkur mjólkurgraut og
slátur saman.
Þín
Ragnhildur Sveina
(Ragga Sveina).
Nú þegar Hörður Björnsson er
allur er tilefni til að líta rúma hálfa
öld aftur í tímann þegar Hörður
kom aftur heim til Borgarfjarðar
eftir nám í húsasmíði syðra.
Á Borgarfirði voru þá smiðir
góðir og byggingamenn en fag-
lærðir voru menn ekki svo það kom
sér vel þegar Hörður kom til skjal-
anna með sína verkþekkingu.
Fljótlega eftir heimkomuna
byggði Hörður íbúðarhúsið Sætún
ásamt bræðrum sínum. Sætún er
enn eitt reisulegasta íbúðarhúsið í
Bakkagerðiskauptúni.
Næstu tvo til þrjá áratugina stóð
Hörður fyrir flestum stærri bygg-
ingaframkvæmdum á Borgarfirði,
þar á meðal byggingu félagsheim-
ilisins, sem var og er stórhýsi á
borgfirskan mælikvarða. Fjárreið-
ur og reikningshald vegna þeirrar
byggingar hafði hann á hendi um
árabil og mun ekki hafa reiknað
sér laun fyrir þá vinnu frekar en
ýmsa aðra umsjón með bygging-
unni.
Bátar höfðu verið smíðaðir um
langan aldur á Borgarfirði en þil-
farsbátar voru þá fyrst byggðir þar
þegar Hörður sneri sér að báta-
smíðum. Hann smíðaði yfir tuttugu
báta á stærðarbilinu 2-11 tonn og
hafði þá tvo til sex menn í vinnu.
Það var mikið vinarbragð þegar
Hörður kom mér af stað með báta-
smíðar svo ég varð að mestu sjálf-
bjarga við þær.
Í sveitarstjórn átti Hörður sæti
um árabil og minnist ég góðs sam-
starfs við hann á þeim vettvangi.
Á unglingsárum var ég heima-
gangur hjá þeim Sætúnssystkinum
og Þórínu móður þeirra. Þá kynnt-
ist ég Herði vel og hélst sá kunn-
ingsskapur þótt hann væri búsett-
ur fyrir sunnan síðustu þrjátíu
árin.
Hörður Björnsson var dagfars-
prúður og jafnlyndur með afbrigð-
um og vissi ég ekki til þess að hann
skipti skapi. Hann naut trausts
allra sem kynntust honum.
Slíkra manna er gott að minnast.
Magnús í Höfn.
Hörður Björnsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HRAFNHILDUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði miðvikudaginn
19. janúar.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju föstudag-
inn 28. janúar kl. 13.00.
Sérstakar þakkir fær allt starfsfólk Hrafnistu Hafnar-
firði sem kom að umönnun hennar í gegnum árin, þið eruð yndisleg.
Þórður G. Lárusson, Unnur K. Sigurðardóttir,
Halldór R. Lárusson, Guðlaug Jónasdóttir,
Lárus H. Lárusson, Rósa Hallgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.