Morgunblaðið - 09.02.2011, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 2011
✝ Dagbjört HrefnaStefánsdóttir
fæddist í Bakkakoti,
Lýtingsstaðahreppi í
Skagafjarðarsýslu,
11. febrúar 1933.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
27. janúar 2011.
Foreldrar hennar
voru hjónin Stefán
Jóhannesson, f.
27.12. 1895, d. 14.8.
1990, og Oddný Sig-
urrós Sigurð-
ardóttir, f. 30.9.
1890, d. 15.1. 1984. Dagbjört
Hrefna var yngst sinna systkina.
Alsystkini hennar sem upp komust
eru Hjálmar A. Stefánsson, f. 27.8.
1926, og Aðalbjörg Sigrún Stef-
ánsdóttir, f. 11.8. 1930. Hálfsystk-
ini hennar sammæðra eru Sig-
urður H. Hjálmarsson, f. 10.3.
1918, d. 9.4. 2001. Helga Hjálm-
arsdóttir, f. 3.7. 1919, d. 27.2.
2007, og Jón R. Hjálmarsson, f.
28.3. 1922.
Hrefna giftist Matthíasi Ólafs-
syni frá Borgarnesi, f. 30.9. 1927,
d. 16.10.1998. Þau skildu. Börn
þeirra eru 1) Ólafur G. Matthías-
f. 19.4. 1982. Seinni eiginmaður
Lilju Helgu var Arnór Sigtryggs-
son, f. 6.6. 1967. Þau skildu. Son-
ur þeirra er Kristófer Steinberg
Arnórsson, f. 6.7. 1994. Lilja
Helga er nú í sambúð með Gunn-
laugi Björnssyni, f. 22.12. 1961.
Sambýlismaður Hrefnu í nokkur
ár var Njáll Gunnarsson, f. 24.
desember 1925, d. 19. mars 1989.
Hrefna hafði gaman af söng og
söng m.a. með Skagfirsku söng-
sveitinni í áratugi og fór síðan í
Drangey, kór eldri félaga. Hún
hafði gaman af ferðalögum og
útivist. Hrefna vann við ýmis
störf til lands og sjávar. Hún
starfaði hjá Háskóla Íslands, m.a
við þrif og umsjá Kaffistofu Lög-
bergs og á Hótel Garði í mörg
sumur. Hún vann einnig hjá
Heklu og Sjóvá þar sem hún sá
um eldamennsku o.fl. Hrefna var
þerna m.a. á Bakkafossi hjá Eim-
skip og sigldi mikið til Ameríku
þar sem hún kynntist Njáli Gunn-
arssyni. Lengst af var hún mat-
ráðskona á barnaheimilinu
Grænuborg eða í nær 30 ár. Hún
hætti þar vegna aldur 2004. Eftir
að föstu starfi lauk dundaði hún
sér mikið við prjónaskap sem hún
reyndar gerði alla tíð. Hún naut
þess að vera í sveitinni hjá dóttur
sinni Hlíf og tengdasyni.
Dagbjört Hrefna verður jarð-
sungin frá Fossvogskirkju í dag,
9. febrúar 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.
son, f. 2.11. 1954,
giftur Bergljótu
Hrönn Hreinsdóttur,
f. 2.9. 1960. Börn
þeirra eru Alexand-
er Ólafsson, f. 2.5.
1989, og Hlíf Ólafs-
dóttir, f. 29.7. 1996.
2) Dagbjört Oddný
Matthíasdóttir, f.
15.10. 1956, giftist
Stanislaw Jan
Lipski, f. 9.2. 1953,
þau skildu. Sonur
þeirra er Adam
Lipski, f. 25.7. 1978.
3) Hlíf Matthíasdóttir, f. 10.1.
1958, Barnsfaðir: Gunnar Eggert
Júlíusson, f. 8.8. 1959, d. 8.10.
1989. Hlíf er gift Skúla Sig-
urðsyni, f. 19.8. 1955. Börn þeirra
eru Birta Ósk Gunnarsdóttir, f.
30.3. 1979, í sambúð með Marc
Cespedes, f. 4.3. 1972, og Svein-
björn Skúlason, f. 10.12. 1984. 4)
Lilja Helga Steinberg Matthías-
dóttir, f. 27.8. 1962. Hún giftist Ís-
leifi Erlingssyni, f. 6.7. 1959. Þau
skildu. Börn þeirra eru Róbert Ís-
leifsson, f. 15.8. 1978, dóttir hans
er Rakel Silja Róbertsdóttir, f.
18.12. 2004, og Eva Ísleifsdóttir,
Elsku mamma mín, ég kveð þig
með miklum söknuði í hinsta sinn.
Hjarta mitt er fullt af þakklæti fyrir
allt sem þú varst mér og gerðir fyr-
ir mig og með mér. Þú varst alltaf
vinur minn þó svo að oft værum við
ekki sammála en við virtum skoð-
anir hvor annarrar. Við nutum þess
báðar að fara á tónleika, leikhús og
út að dansa sem við gerðum oft
saman. Útilegur í Þórsmörk voru
mikið í uppáhaldi hjá þér. Við fórum
þangað og nutum náttúrunnar.
Sem lítil stelpa man ég svo vel
eftir skemmtilegum sumrum á Ak-
ureyri í góðu veðri hjá ömmu og afa,
Helgu frænku, Pálu frænku og
Sigga frænda og Guðrúnu. Það var
farið í heimsóknir til þeirra allra.
Ég hélt áfram að heimsækja þau öll
þegar ég kom til Akureyrar eftir að
ég eltist. Þau hafa öll tekið á móti
þér núna og hafa vafalaust verið
fagnaðarfundir.
Þú varst alltaf ósérhlífin, sterk
og dugleg að sjá um okkur systk-
inin. Sem einstæð móðir með fjögur
börn aðeins 30 ára gömul sýndir þú
mikinn dugnað í að vinna fyrir
heimilinu í nokkrum störfum sam-
tímis oft á tímum og veittir okkur
gott heimili eins og efni leyfðu. Þú
saumaðir og oft upp úr gömlum flík-
um á okkur krakkana og vildir hafa
okkur vel tilhöfð. Prjónaðir líka á
okkur fallegar flíkur fram á síðasta
dag.
Þú kenndir okkur ljóð, söng og
trú á það góða og „faðirvorið“ átt-
um við að fara með á hverju kvöldi
svo við fengjum vernd og góðan
svefn. Ennþá fer ég með faðirvorið á
hverju kvöldi og trúi því að það
verndi mig.
Þegar barnabörnin komu þrjú í
röð 1978-1979 réðstu þig á milli-
landaskip og lést gamlan draum ræt-
ast og sigldir um heiminn og naust
þess að koma í hafnir og borgir er-
lendis. Komst heim hlaðin gjöfum,
allt var svo ódýrt í Ameríku. Á
Bakkafossi hittir þú elskuna þína,
Njál Gunnarsson. Yndislegan mann
sem tók okkur öllum vel og þið nutuð
góðra ára saman þar til Njáll veikt-
ist. Njáll lá á sjúkrahúsi í mörg ár og
þú fórst til hans á hverjum degi til að
hlúa að honum þar til að hann lést
1989. Mikil sorg fyllti hjarta þitt og
þú saknaðir hans alltaf. Nú eruð þið
saman á ný og njótið samverunnar í
paradís í Sumarlandinu eins og
margir kalla þennan yndislega stað.
Á Grænuborg, þar sem börn og
starfsfólk nutu þess að fá góðan mat
hjá þér, varstu á heimavelli í vinnu
og bættir við þig endalaust þegar
leikskólinn stækkaði. Þú hættir ekki
þó svo að þú værir orðin löggiltur
ellilífeyrisþegi heldur hélst áfram að
vinna þar til 2004.
Þetta ljóð kemur alltaf upp í huga
minn þegar ég hugsa til þín:
Sofðu unga ástin mín,
– úti regnið grætur.
Mamma geymir gullin þín,
gamla leggi og völuskrín.
Við skulum ekki vaka um
dimmar nætur.
(Jóhann Sigurjónsson.)
Elsku mamma, ég bið Guð að
geyma þig og varðveita og kveð þig
að sinni. Adam saknar þín líka og
kveður þig með miklum söknuði.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín dóttir,
Dagbjört Oddný Matthíasdóttir.
Tárin streyma í stríðum straumum
Hvað geri ég án þín, elsku mamma
mín?
Hvernig get ég lifað út daginn?
Allt er svo tómlegt hér án þín!
Stóllinn sem þú sast svo oft í
Ég horfi á hann oft á dag
bara ég gæti fengið þig til baka
þá myndi allt komast aftur í lag
en sú draumastund mun aldrei koma
raunveruleikinn blasir mér við
að kveðjustund okkar er komið
og þú gengur í gegnum hið gullna hlið
minningar um þig um huga minn
reika
margar góðar eru í skjóðunni þar
við áttum svo marga góða tíma
já mikið um gleði hjá okkur þá var
ávallt gat ég til þín leitað
aldrei hunsaðir þú mig
reyndir alltaf mig að hugga
ó, hve sárt er að missa þig!
Þitt bros og þín gleði
Aldrei sé ég það á ný
Ég vil bara ekki trúa
Að þitt líf sé fyrir bí
Ég vildi að við hefum haft
Meiri tíma, þú og ég
Við áttum svo mikið eftir að segja
Ó hvað veröldin getur verið
óútreiknanleg
Ég þarf nú að taka stóra skrefið
treysta á minn innri styrk
takast á við lífið
Svo framtíðin verði ei myrk
Ég veit að þú munt yfir mér vaka
verða mér alltaf nær
Þú varst og ert alltaf mér best
Elsku móðir mín kær
(Katrín Ruth)
líkamlegu verkina sem hrjáðu þig.
Ég sakna þín.
Þín dóttir,
Hlíf.
Ég sé þig dansa á grænu engi
með blóm og fugla allt um kring,
elsku móðir ég sakna þín.
Ég sé þig heilsa öllum þar
og margir þig þekkja og faðma þig að,
elsku móðir ég sakna þín.
Ég sé þig þar syngja í englakór
þín fallegu ættjarðarljóð,
elsku móðir blessuð sé minning þín.
(L.H.S.)
Hvíldu í friði, elsku mamma og
amma.
Lilja Helga Steinberg og
Kristófer Steinberg.
Þegar maður ætlar að setja niður
á blað minningargrein um konu sem
hefur verið svo stór hluti af lífi
manns síðustu 30 ár veit maður ekki
hvar skal byrja og hvar enda. Hrefna
tengdó var einhverveginn alltaf þar
sem maður þurfti hana, traust, trú-
föst og gerði það sem þurfti að gera
þegar átti að gera það. Ef maður
hugsar til baka hvað mikið var á
hana lagt, einstæða móður með 4
börn í 2-3 vinnum til að láta enda ná
saman, en þetta tókst með miklum
ágætum.
Svo þegar börnin fóru að eignast
börn þá réð hún sig á millilandaskip,
aðallega til að láta gamlan draum
rætast og til að losna við barnapöss-
un sagði hún í gríni. Þar kynntist hún
Njáli sínum, yndislegum manni, og
einhvern veginn sá maður þau eldast
saman bálskotin í hvort öðru en hann
veiktist illa eftir að þau hófu sambúð
á Vesturgötunni og komst ekki frá
spítalanum eftir það, en Hrefna tók
strætó daglega í nokkur ár til að ann-
ast hann.
Hrefna var okkur hjónunum miklu
meira en mamma og tengdamamma,
hún var vinur og alltaf tilbúin að
hjálpa og aðstoða ef eitthvað bjátaði
á og eftir að við hjónin fluttum að Iðu
var það regla að Hrefna var sótt í
apríl og dvaldi hjá okkur fram í októ-
ber og síðustu 2 árin var hún nánast
alveg hjá okkur í annexíunni sinni og
undi hag sínum vel.
Það verður skrítið að koma heim
og sjá ekki Hrefnu sitjandi í stólnum
sínum, prjónandi sokka eða eitthvað
annað til að stinga í afmælis- eða
jólapakka handa fjölskyldunni.
Hennar verður sárt saknað af okkur
og ekki síst Krúsa litla sem elti hana
hvert fótmál alla tíð og fékk stundum
að stinga sér til fóta í annexíunni ef
hann var þurr og hreinn.
Blessuð sé minning hennar.
Skúli.
Amma Hrefna
amma mín
ein af mörgum
ein besta stundin
í alveg eins kjólum
sveiflandi handleggjunum
ég er barnabarnið
þú ert amman
alltaf með opinn glugga
leiðindaljósið kl. 4
það er matur í pottinum
grjónagrautur og lifrarpylsa
kaffikannan og vatnsglasið með klaka
risastór rotta sem bjó bak við þvotta-
vélina
það mátti bara reykja í eldhúsinu
vá allt dótið í kassanum í skápnum
vá allar myndirnar í konfektkössunum
þarna er amma ung
þarna er Hrefna
stúlkan
standandi á steini
hangandi í tré
sitjandi í túninu
rétt eins og ég í Þórsmörk
í fjölskylduútilegu
heyrumst fljótt amma
ég bjalla í þig
gerviblómin úti í glugga
kort frá Mallorka, Þýskalandi og
eitthvað fleira
ljósaserían hangandi í loftinu
landslagsmálverkið sem þekur
vegginn við hliðina á bókahillunni
mig langar að safna í fléttu
eins og gömul kona
amma mér fannst hárið á þér
sérstakt
þú varst flott eins og þú varst
í skörpum blússum
gráblá augun
undir gleraugunum
ég ætlaði alltaf að mála portrett af
þér
ertu til í að sækja fyrir mig mjólk
og einn rauðan Goldcoast
ég er til í að sækja handa þér hest
ef þig langar
manstu hvíti klárinn sem þú sast á
á einni myndinni
hvar er þetta tekið?
Vesturgatan
okkur dreymdi saman
þegar ég lá á sófanum
og þú uppi í rúmi
lítum út um kýraugað
um borð að kokka
spádómar og kaffibollar
já þú átt eftir að hafa það rosalega
fínt í Edinborg
sagðir þú, takk amma
það var líka rétt
það var líka rosalega fínt
að búa með þér
(E.Í.)
Eva Ísleifsdóttir.
Með sorg í hjarta kveðjum við in-
dæla systur okkar, Hrefnu Stefáns-
dóttur. Fráfall hennar bar brátt að
og næsta óvænt er hún ekki lengur
á meðal okkar. Við sem eftir stönd-
um hérna megin grafar söknum
hennar sárt, enda gaf hún okkur öll-
um fagurt fordæmi með lífsgleði
sinni, bjartsýni og æðruleysi. Og
þótt líf hennar hafi ekki verið neinn
samfelldur dans á rósum, þá lét hún
baslið aldrei buga sig, heldur stóð
jafnan sterk og traust og mætti erf-
iðleikunum með brosi á vör.
Hrefna var yngsta barn foreldra
sinna og mikil mömmutelpa framan
af ævi. En svo óx hún úr grasi og líf-
ið kallaði á þessa ungu stúlku eins
og gengur. Hún giftist og stofnaði
fjölskyldu. Börnin hennar fjögur
komu í heiminn hvert af öðru og lífs-
baráttan var hörð. Þá höguðu örlög-
in því svo að tiltölulega snemma
stóð hún uppi sem einstæð móðir.
En þótt móti blési þá tókst henni
með einstökum dugnaði að halda
hópnum sínum saman og sjá öllu
farborða eins og best mátti verða.
Hrefna hafði ekki aðeins seiglu
og dugnað til að bera, heldur líka
mikinn sálarstyrk og einstaklega
vandaða og góða skaphöfn. Henni
veittist því létt að bjóða erfiðleik-
unum birginn og lifa með reisn á
hverju sem gekk. Þá hafði hún líka
til að bera ýmsa listræna eiginleika
og meðal annars næmt eyra fyrir
söng og hljómlist. Í því sambandi
veitti það henni hamingju og lífsfyll-
ingu að syngja með Skagfirsku
söngsveitinni um árabil sem og
fleiri kórum.
Á síðustu árum átti Hrefna til-
tölulega rólega daga sem hún naut í
ríkum mæli og þá oft í samfélagi
með börnum sínum. Hún hafði yndi
af ferðalögum og hafði stundað þau
talsvert um dagana. Meðal annars
starfaði hún um skeið sem skips-
þerna í siglingum á millilandaskip-
um og tók þátt í söngferðalögum til
útlanda með kórnum sínum. Þá var
hún fyrir nokkrum vikum komin
heim úr skemmtiferð til Ameríku,
þar sem sonur hennar starfar um
þessar mundir, nú þegar kallið kom
og hún var boðuð í ferðina miklu
sem okkar allra bíður.
Að leiðarlokum kveðjum við
Hrefnu systur okkar með trega, en
jafnframt með innilegu þakklæti
fyrir samfylgdina sem var okkur öll-
um svo dýrmæt og mikils virði.
Björt og brosmild minning hennar
lifir áfram með okkur og lýsir okkur
um ókomin æviár. Við sendum
börnum hennar og barnabörnum
sem og öðru vandafólki einlægar
samúðarkveðjur og biðjum guð að
blessa minningu hennar.
Sigrún Stefánsdóttir,
Hjálmar A. Stefánsson,
Jón R. Hjálmarsson.
Dagbjört Hrefna
Stefánsdóttir
Tveir mánuðir eru
síðan þú kvaddir rósina
þína fögru en nú ertu
til hennar kominn elsku afi minn,
enda gátuð þið ekki hvort án annars
verið til lengri tíma. Þið voruð einstök
hjón, samheldin í blíðu og stríðu.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
Ingimar Þorláksson
✝ Ingimar Hall-grímur Þorláks-
son fæddist á Siglu-
firði 23. júní 1924.
Hann lést á Heilbrigð-
isstofnun Fjalla-
byggðar 13. janúar
2011.
Útför Ingimars fór
fram frá Siglufjarð-
arkirkju 22. janúar
2011.
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir
ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd
síns hjarta
og hefur í huga hjörtu
annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýr-
mætir
og hverra skarð verður
aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem
best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Við ykkur átti ég einstakt og kær-
leiksríkt samband og daglega heyri
ég hljóm nafna ykkar beggja, sem ég
hef borið frá fæðingu.
Elsa Inga.