Morgunblaðið - 26.04.2011, Síða 19

UMRÆÐAN 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. APRÍL 2011
Þóroddur S. Skaptason lögg. fasteignasali
GARÐATORGI 7
210 GARÐABÆ
Sími 545 0800
gardatorg@gardatorg.is
www.gardatorg.is
Mjög snyrtilegt og gott 590 fm atvinnuhúsnæði með tveim góðum innkeyrsludyrum. Aðalhæðin er ca 500 fm.
einn salur! Efri hæð er ca 90 fm. skrifstofurými, eldhús og snyrting. Hagstætt verð.
Sölumaður: Arnar Sölvason GSM: 896-3601
720 fm lagerhúsnæði að Stórhöfða. Leiguverð aðeins 750kr. fm.
Sölumaður: Arnar Sölvason GSM: 896-3601
SKÚTUVOGUR 12 - REYKJAVÍK
TIL LEIGU LAGERHÚSNÆÐI
Skrásetjari þessarar
greinar er eftirlauna-
þegi sem fær greiðslur
úr lífeyrissjóði sem
þegar hafa verið skert-
ar um 10%. Mjög lík-
legt er að launþegar
þurfi að reikna með
frekari skerðingum
eftirlaunagreiðslna.
Skertir möguleikar eru
til að ávaxta sjóðina.
Ekkert er að gerast í
atvinnulífinu, félög eru að flýja
Kauphöll, sum af bestu fyrirtækjun-
um eru að flýja land og gjaldeyrir
fæst ekki til fjárfestinga erlendis.
Launþegar þurfa því að fara varlega
og huga vel að sínum varasjóðum.
Opinberir starfsmenn standa betur
að vígi með verðbættan lífeyrissjóð.
Við hrun bankanna varð fall á
krónunni, vísitölur fóru á skrið og
fjöldi heimila lenti í greiðslufalli.
Ríkisstjórn hrökklaðist frá völdum
að kröfu fólksins við mikinn
trommuslátt og stundum óheppileg
skrílslæti og skemmdarverk. Ný
stjórn tók við undir forystu Samfylk-
ingarinnar, SF, sem vildi betri verk-
stjórn. Nú skyldi slá skjaldborg um
heimilin og koma þeim til bjargar
hið snarasta. Lítið sem ekkert hefur
gerst þeim til hjálpar á þeim árum
sem stjórn SF og VG hefur haldið
völdum, en þeir hafa þó afrekað að
loka súlustöðum og eru nú á fullu við
það flókna verkefni að hækka bíl-
prófsaldurinn. Einn ráðherra vinnur
að samningum um stóriðju meðan
kollegi kemur í veg fyrir samninginn
með töfum og tilskipunum. Tafir
verða á að hundruð starfa verði til á
Suðurnesjum. Er möguleiki á að
þetta sé gert til að klekkja á stjórn-
völdum staðarins sem hafa lengi náð
yfirburðakosningu til sveitastjórnar
en flokkur þeirra er í stjórnarand-
stöðu á Alþingi? Á þessu svæði er at-
vinnuleysi það mesta á landinu. Ann-
ar ráðherra tefur mál á skrifborði
sínu og grípur síðan til ólöglegra að-
gerða til enn meiri tafa og fær á sig
dóm Hæstaréttar fyrir afglöpin.
SF fann verkstjóra fyrir nýja rík-
isstjórn til að stjórna
skjaldborginni, en sá
hefur alveg misskilið
hverju skal stjórna.
Dúndurkraftur hefur
farið í að reyna að berja
þjóðina til að greiða
hundraða milljarða
raunskuld einkafyrir-
tækis sem stóran þátt á
í gjaldþroti þjóðarinnar
og flestir telja að okkur
beri alls ekki að greiða.
Forseti vor, samflokks-
maður verkstjórans,
hafði vit fyrir verk-
stjóranum og þjóðin margfelldi af-
glöpin í þjóðaratkvæðagreiðslu.
Sjaldan hafa heyrst stærri fullyrð-
ingar og hótanir en komu frá verk-
stjóranum og aðstoðarverkstjór-
anum. Ef lýðurinn hlýddi ekki hefði
hann verra af. En lýðurinn sigraði.
Nýi verkstjóri ríkisstjórnarinnar er
á svipuðum aldri og skrásetjari
þessa greinakorns og því skil ég vel
að minnið sé farið að gefa sig. Hún
hundskammar íhaldið fyrir allt það
vonda sem íhaldið gerði á sínum
stjórnarárum en virðist ekki muna
að hún var sjálf ráðherra í þeirri
stjórn! Skjaldborgarstjórnin átti
engar úrlausnir, en eitthvað varð að
gera til að kaupa sér frið frá fólki
sem var að missa eigur sínar. Flokk-
ur í stjórnarandstöðu lagði til að
skuldir þeirra sem verst væru stadd-
ir yrðu lækkaðar með flötum nið-
urskurði, en tillögur annarra flokka
taldi verkstjórinn ekki nothæfar.
Dómar féllu í nokkrum gengis-
tryggðum, ólöglegum lánum. Lög-
menn hafa næga vinnu við að fá
dómstólana til að leiðrétta lánaskil-
mála en lánafyrirtækin telja sig ekki
þurfa að fara eftir þeim.
Til er orðatiltæki sem segir að
þegar einhver er búinn að gera stóra
vitleysu þá hafi hann hafi pissað í
skóinn sinn. Verra er þegar pissað er
í skó annarra. Ríkisstjórnin fann
bjargráð sem gat tímabundið deyft
vandamál fjölskyldna sem sáu ekki
fram úr greiðsluvanda sínum. Segja
má að ráðið sé allt að því glæpsam-
legt og aðeins bráðabirgðaredding
sem kemur þolandanum mjög illa
síðar. Sett voru lög sem leyfa fólki að
innleysa ákveðna upphæð af viðbót-
arsparnaði sínum, sem upphaflega
átti ekki að taka út fyrr en eigendur
næðu réttum aldri. Þessi skítaredd-
ing hefur á þessu ári fengið end-
urnýjun lífdaga með nýjum lögum
sem framlengja heimild til úttektar
á sparnaðinum. Þessi varasjóður var
hugsaður til að bæta upp mismun á
lífeyri og fullum launum á efri árum.
Aðallega yngra fjölskyldufólk notar
þessa aura til að reyna að bjarga
fjölskyldulífinu og eigum sínum.
Greitt er af ofurskuldsettum eign-
um, sem í of mörgum tilfellum mun
ekki takast að bjarga og þá er glæp-
ur ríkisstjórnarinnar fullkomnaður.
Greiðslurnar renna til fjármála-
stofnana sem sumar hverjar eru í
eigu ríkisins, byrðarnar skulu lenda
á þegnunum, ríkið vill sitt. Þetta er
brella mislukkaðrar ríkisstjórnar
sem ræður ekki við vandann. Kvik-
indisbragð af verstu gerð. Unga
fólkið sem í dag reynir að bjarga
heimilum sínum mun síðar sjá eftir
að hafa látið glepja sig til að grípa til
þessara ráðstafana. Ríkisstjórnin
hlustar ekki á ábendingar, hún lætur
þegnana greiða skaðann sem þjóðin
lenti í með aukinni skattlagningu.
Hún lofar og svíkur fjölgun atvinnu-
tækifæra, skammar stjórnarand-
stöðuna fyrir að vera ekki alltaf
þegjandi sammála. Annar stjórn-
arandstöðuflokkur lagði til að stað-
greiðsluskattur yrði lagður á óút-
greiddan viðbótarsparnað en það
hefði gefið milljarða í ríkiskassann ef
ríkisstjórnin hefði séð ljósið. Mikið
fé sem hefði runnið beint í ríkissjóð,
ekki lán sem greiða þarf og ber auk
þess vexti. Það er lítilmannlegt að
geta ekki notast við góðar tillögur
sem koma frá stjórnarandstöðunni.
Það er ekki gott að fá piss í skóinn.
Að pissa í skóinn
Eftir Gunnar Kr.
Gunnarsson »Ríkisstjórnin hlustar
ekki á ábendingar,
hún lætur þegnana
greiða skaðann sem
þjóðin lenti í með auk-
inni skattlagningu.
Gunnar Kr.
Gunnarsson
Höfundur er lífeyrisþegi.
Lögð hefur verið
fram á Alþingi þings-
ályktunartillaga sem
hefur það að mark-
miði að taka auðlind
frá einu sveitarfélagi
til hagsbóta fyrir ann-
að. Aðferðafræðin
byggist einfaldlega á
yfirgangi og valdbeit-
ingu í nafni fjölmenn-
is gegn þeim aðila
sem er fámennari og
hefur fátt eitt sér til varnar nema
tilvist sína.
Þeir sem standa að hinni ein-
stæðu þingsályktunartillögu eru
Sigmundur Ernir Rúnarsson,
þingmaður Samfylkingar í Norð-
austurkjördæmi, og Tryggvi Þór
Herbertsson, þingmaður Sjálf-
stæðisflokks í sama kjördæmi. Af
sóma sínum og heiðri leggja þeir
til að þjóðvegurinn til Akureyrar
verði styttur um 14 km með því að
taka hann framhjá Blönduósi. Í
greinargerð með þingsályktuninni
segja þeir:
„Eðlilega óttast ýmsir íbúar á
Blönduósi að missa spón úr aski
sínum dragi að ráði úr umferð þar.
Á móti kemur að á þriggja kíló-
metra kafla nýju norðurleið-
arinnar, sem þessi þingsályktun-
artillaga fjallar um […] mætti
koma upp þjónustu fyrir vegfar-
endur sem bætti slíkan missi upp.“
Ferðaþjónustu á Blönduósi meta
þeir vinirnir á við eina sjoppu. Það
sýnir líklega skýrast hversu vel
tvímenningarnir eru að sér. Þeir
vilja draga úr tekjumöguleikum
Húnvetninga til allrar framtíðar
og skenkja þeim eina sjoppu í
sárabætur.
17.000 krónur á dag
Framkvæmdastjóri Kea-
hótelanna hélt því fram í viðtali
við Morgunblaðið fyrir nokkru að
útlendur ferðamaður sem heim-
sækir Akureyri eyði að jafnaði
sautján þúsund krónum á dag.
Þessi fjárhæð skiptir Akureyringa
gríðarlegu máli. Hvað myndi nú
gerast vildi svo ólíklega til að
ferðamenn vildu framvegis ekki
staldra við í bænum? Líklega
myndi bæjarfélagið, fyrirtækin og
íbúarnir finna ansi illilega fyrir
samdrætti í tekjum.
Hringvegurinn er mikilvæg auð-
lind. Á Blönduósi er gott samfélag.
Þar er ferðaþjónustan ekki eins
langt á veg komin og á Akureyri
en hún og fleiri fyrirtæki treysta á
viðskipti við þá sem leggja leið
sína um hringveginn. Gott hótel,
gistihús og tjaldsvæði stuðlar að
því að fólk gistir á Blönduósi. Þar
er stór matvöruverslun, veitinga-
hús, bakarí, apótek og margvísleg
önnur þjónusta. Í stuttu máli sagt,
þarna er flest sem þarf svo sam-
félagið gangi snurðulaust fyrir sig.
Og samfélagið er öll Austur-
Húnavatnssýsla, Blönduós er mið-
stöð þjónustu fyrir dreifbýlið.
Nú er ekki gott að vita af hvaða
ástæðu þingmennirnir Sigmundur
Ernir og Tryggvi Þór kjósa að líta
framhjá þessum staðreyndum.
Eitt er þó ljóst. Sá sem heldur því
fram að ferðaþjónustan á Blöndu-
ósi sé aðeins ein sjoppa fer ann-
aðhvort vísvitandi með rangt mál
eða er óskaplega illa að sér. Hvort
skyldi nú vera verra?
Mega viðskipti tapast?
Um 900 bílar aka á degi hverj-
um í gegnum Blönduós að með-
altali allt árið. Á sumrin er með-
altalsumferðin miklu
meiri eða nærri 1.500
bílar en að vetrarlagi
er meðaltalið „aðeins“
um 500 bílar. Miðað
er við tölur frá 2009.
Hvaða möguleikar
eru á því að ferðafólk
stoppi á Blönduósi?
Um það má eflaust
deila. Sé gert ráð fyr-
ir því að aðeins 10%
bíla stoppi í bænum
og í hverjum þeirra
sé verslað fyrir um
4.000 krónur er velt-
an af þjóðveginum um 138 millj-
ónir króna. Þarf samfélagið í
Austur-Húnavatnssýslu ekki á
þessari veltu að halda? Að þessu
leyti er enginn munur á Blönduósi
og Akureyri. Bæði samfélögin
stóla á tekjur af ferðaþjónustunni.
Styrkur Blönduóss kemur öllum
íbúum í Austur-Húnavatnssýslu
við. Tökum bara eitt dæmi. Stór
matvöruverslun Samkaupa Úrvals
hefur tekjur af ferðamönnum af
þjóðveginum. Dragi úr viðskiptum
leiðir það án efa til þess að draga
þarf úr starfsmannahaldi, vöruúr-
val minnkar, verslunin dregst
saman. Gæti ekki verið að eig-
endur velti fyrir sér hvort rekst-
urinn sé fyrirhafnarinnar virði?
Slysin
Því hefur verið kastað fram að
mörg slys hafi orðið á hringveg-
inum sitt hvorum megin við
Blönduós og því sé nauðsynlegt að
byggja nýjan veg. Þetta eru ekki
haldbær rök vegna þess að gall-
aðan veg þarf fortakslaust að laga.
Ekki dugar að byggja nýjan og
skilja „slysagildrurnar“ eftir á
þeim gamla.
Í þessu felst auðvitað kjarni
málsins. Hringvegurinn er ekki
öruggur, á honum er margir gall-
ar. Nefna má til dæmis einbreiðu
brýrnar, hann er víða alltof mjór,
vegaxlir eru sjaldgæfar, ekki er
skilið á milli akstursstefna, krapp-
ar beygjur hafa valdið slysum og
fleira má nefna. Í stuttu máli, end-
urhanna þarf þjóðvegakerfið ör-
yggisins vegna.
Þingmennirnir Sigmundur Ern-
ir Rúnarsson og Tryggvi Þór Her-
bertsson ættu að láta af ofbeldi
sínu sem þingsályktunartillaga
þeirra sannarlega er. Ef einhver
snefill af sóma er til í þeim fé-
lögum ættu þeir að draga tillög-
una til baka. Ef ekki má alltaf
vonast til þess að Alþingi felli
hana.
Reynt hefur verið að búa til
þrætu milli Akureyringa og
Blönduósinga. Það hefur ekki tek-
ist. Þeir Akureyringar sem ég
þekki hafa einfaldlega mikinn
skilning á varnarbaráttu sveitarfé-
lags á landsbyggðinni. Þó stór sé
er Akureyri í sömu sporum gagn-
vart höfuðborgarsvæðinu. Þess
vegna skiptir meira máli að efla
samtakamátt sveitarfélaga en að
koma með vitlausar tillögur sem
verða til að sundra þeim.
Þingmennirnir Sig-
mundur Ernir og
Tryggvi Þór beita
Húnvetninga valdi
Eftir Sigurð
Sigurðarson
» Sá sem heldur því
fram að ferðaþjón-
ustan á Blönduósi sé að-
eins ein sjoppa fer ann-
aðhvort vísvitandi með
rangt mál eða er óskap-
lega illa að sér.
Sigurður
Sigurðarson
Höfundur er íbúi
í Austur-Húnavatnssýslu.