Morgunblaðið - 23.07.2011, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 23.07.2011, Blaðsíða 29
MINNINGAR 29 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2011 ✝ GuðmundurSigurðsson fæddist að Skjöld- ólfsstöðum í Breið- dal 28. september 1919. Hann lést á hjúkrunarheimili aldraðra á Höfn í Hornafirði 15. júlí 2011. Foreldrar hans voru hjónin Sig- urður Sigurðsson bóndi, f. 25. mars 1879, d. 27. nóvember 1960, frá Kálfafelli í Suðursveit og Arnleif Krist- jánsdóttir, ljósmóðir, f. 17. september 1882, d. 31. júlí 1969, frá Löndum í Stöðv- arfirði. Systur Guðmundar eru: Margrét, f. 25. janúar 1909, d. 12. september 1989, Bergþóra, f. 31.12. 1922, Helga, f. 3. des- ember 1923 og Kristbjörg, f. 29. september 1927, d. 16. jan- úar 2009. Guðmundur ólst upp í for- eldrahúsum og tók snemma Kaupfélagið á Breiðdalsvík. Sá um skipaafgreiðslu o.fl. Upp úr 1970 snéri hann sér að bústörf- um á nýjan leik, er hann tók að sér sauðfjárbúið að Ósi í Breið- dal, sem hann rak allt til ársins 1992. Ásamt bræðrunum Pétri og Svani Sigurðarsonum frá Ósi stofnaði Guðmundur til kaupa og útgerðar á vélbátnum Vin. Þeir þremenningar reistu og ráku Síldarsöltunarstöðina Gullrúnu á árunum 1961-1969 og stofnuðu ásamt öðrum Síld- ariðjuna á Breiðdalsvík sem var einn stærsti hluthafinn í Hraðfrystihúsi Breiðdælinga sem stofnað var 1946. Guð- mundur tók virkan þátt í at- vinnuuppbyggingu á Breið- dalsvík og var afar vinnusamur og duglegur maður sem gott var að leita til. Guðmundur var einn helsti hvatamaður að stofnun Verkalýðsfélags Breið- dælinga og var fyrsti formaður þess. Hann starfaði töluvert fyrir Umf. Hrafnkel Freysgoða í Breiðdal og var formaður þess um tíma. Útför Guðmundar fer fram frá Heydalakirkju í dag, 23. júlí 2011, og hefst athöfnin kl. 14. þátt í bústörfum. Hann gekk í barnaskóla heima- fyrir sem þá var farskóli á bæjum í sveitinni. Hann fór til náms í Alþýðu- skólann á Eiðum árið 1939 og var þar til vors 1941. Næstu árin sinnti hann bústörfum á Skjöldólfsstöðum. Árið 1946 flutti hann til Breið- dalsvíkur ásamt foreldrum sín- um í nýbyggt íbúðarhús sem þau nefndu Arnarhvol. Þar bjó hann alla tíð síðan. Sjósókn og fiskvinnsla voru meginverkefni á 6. áratugnum, að und- anskildum vetrinum 1948-1949 þegar hann aflaði sér vélstjórn- arréttinda í Vélskólanum í Reykjavík. Guðmundur dvaldi við byggingarstörf í Reykjavík nokkur misseri en flutti austur á Breiðdalsvík árið 1960. Þá hóf hann verslunarstörf við „Láttu aldrei særðan fugl frá þér fara“. Þessi orð sagði Guð- mundur móðurbróðir minn ávallt við mig ef ég skaut feilskoti, er við vorum saman á veiðum. Gummi eins og við kölluðum hann var mér afskaplega náinn, ekki sem einhver frændi heldur sem félagi og vinur. Gummi hélt heimili með ömmu minni þar til hún lést, en var síðan einn af okk- ur ef svo má segja. Honum lét vel að umgangast ungt fólk og fann sig þar vel, var mikið með okkur bræðrum í leikjum og við störf. Gummi var annálaður veiði- maður en jafnframt mikill dýra- vinur. Margs er að minnast þeg- ar litið er yfir farinn veg og er ekki úr vegi að rifja upp nokkur eftirminnileg atvik. Eitt sinn fór- um við frændur á hreindýraveið- ar ásamt fleirum. Þegar við nálg- uðumst hjörðina var ákveðið að Gummi og annar til skyldu skjóta, en ekki vildi betur til en svo að þegar skytturnar komust í færi að þá uppgötvaði sá sem með Gumma var að smjör hafði lent á sjóngleri kíkisins svo að ekkert sást, en skömmu áður hafði hópurinn matast. Styggð var komin að dýrunum og nú var að duga eða drepast, sá gamli tók þá af skarið og felldi þau dýr sem fella mátti og var það mál manna að annað eins fumleysi hefðu þeir ekki séð við veiðar. Svo ég rifji upp fleiri veiðisög- ur þá minnist ég einnar enn. Ein- hverju sinni vorum við á laxveið- um við Breiðdalsá, undirritaður, Hallgrímur frændi okkar og svo Gummi. Ég hafði leyfið en það var þannig með okkur Gumma að við höfðum ekki mikla þolin- mæði, svo við fengum Hallgrím til að halda á stönginni, en lágum svo sjálfir í berjabrekkunum, tíndum ber og reyktum Camel. Gummi fór fögrum orðum um kasttækni Hallgríms og segir ekki meir af því. Fljótlega er fiskur á og honum landað, skömmu seinna er fiskur á en sleit sig lausan í fjöruborðinu.Við vorum ekki fyrr sestir er annar fiskur rýkur á öngulinn. Gummi rís þá snöggt úr berjamónum og segir: „Þessi skal ekki sleppa“ og klæðir sig úr öðrum leistanum og setur á hönd sér svo hann hafi betra grip, hleypur niður að á, grípur um stirtluna og sveiflar stærðar laxi á land. Vertu svo margblessaður frændi sæll, en þessi kveðjuorð voru ávallt til mín frá þér. Sigurður Pétursson. Kæri frændi. Nú er komin kveðjustund. Minningarnar lifna við og þú sem varst mér svo nærri í lífinu held- ur á vit feðra þinna. Þú hafðir einstaka, ljúfa og gefandi nær- veru. Talaðir við börn og ung- linga eins og fullorðna enda varst þú vinsæll, ekki síst hjá unga fólkinu. Börn eru næm fyrir slíku og því var svo gott að vera með þér. Vorið 1971 var ég vinnumaður hjá þer í sauðburðinum á Ósi. Þá báru flestar kindurnar úti, í Nátthaga sem svo er nefndur. Við gáfum okkur oft tíma til þess að gera eitthvað skemmtilegt saman. Fórum í klettana í Ós- hjallanum að tína fýlsegg, eða niður á Skipeyri og þar náðum við okkur í æðaregg. Þetta voru góðir dagar, áhyggjulausir og þú kenndir mér margt. Sagðir sögur frá gamla tímanum í Breiðdal eða viðburðum úr seinni heims- styrjöldinni en sagnfræðin var þér hugleikin. Svo má ekki gleyma íþróttaáhuganum. Þú hafðir mikinn áhuga á knatt- spyrnu og Liverpool var félagið þitt. Kappar eins og Keegan, Dalglish og John Barnes voru þínir menn meðan við bræðurnir héldum allir með Manchester United. Að fara með þér á veiðar var einstakt, þú kenndir mér að bera virðingu fyrir bráðinni og aldrei særa dýr. Þú varst frábær veiði- maður, afar fær skotveiðimaður og sýndir það oft að fáir komust með tærnar þar sem þú hafðir hælana í þeim efnum. Þú varst markavörður í liði Breiðdælinga á þínum yngri ár- um og mér er sagt að þú hafir haft mikla hæfileika. Léttur á þér og eldfljótur að hlaupa. Eitt sinn voru Breiðdælingar að keppa við Seyðfirðinga á Seyð- isfirði og þar lentir þú í slysi. Hafðir kastað þér fyrir fætur sóknarmanns sem af slysni sparkaði í höfuð þitt þannig að flytja varð þig á sjúkrahúsið. Sauma þurfti mörg spor í höfuð þitt. Þarna bjargaðir þú marki og Breiðdælingar unnu leikinn. Þetta atvik sýnir svo vel að þú lagðir þig allan fram og hlífðir þér aldrei þegar á reyndi. Minni þitt var mikið. Þú mundir ótrúlegustu hlutu frá gömlu dögunum, sögur af svað- ilförum og sjávarháska sem þú hafðir lent í, t.d. þegar Vininn rak vélarvana inn allan Beru- fjörðinn í brjáluðu veðri. Svanur frændi, þinn góði vinur, var skip- stjóri og fleiri Breiðdælingar voru um borð. Um þessa svað- ilför er ritað í bókinni Þrautgóðir á raunastund eftir Steinar J. Lúðvíksson. Þú hafðir yndi af fornsögun- um. Þekktir þar vel til, enda oft vitnað í fornhetjurnar og margar fleygar setningar hafðar eftir við hin ýmsu tækifæri. Þú hafðir líka gott vald á móðurmálinu okkar. Ritaðir óaðfinnalega stafsetn- ingu og varst með svo fallega rit- hönd. Þér gekk líka námið vel á Eiðum. Hefðir getað menntað þig vel en þú varst með hugann við foreldra þína og systur og vildir hjálpa þeim. Þannig varst þú. Alltaf tilbúinn til að aðstoða og greiða götu þeirra sem þú taldir að hjálpar væri þurfi. Með aldrinum dvínaði veiði- áhuginn og þú gast ekki hugsað þér að fara lengur á rjúpnaveiðar sem lengi vel voru þitt helsta áhugamál. Rjúpan átti til að verpa í garðinum á Ósi og þú leist á hana sem þitt húsdýr og gælu- dýr. Þú renndir stundum fyrir lax og silung í Breiðdalsánni. Við lentum stundum í ævintýrum þar og þú háfaðir minn fyrsta flugu- lax í Ármótahylnum. Ég hitti þig síðast viku fyrir andlát þitt á hjúkrunarheimilinu á Höfn. Þá var af þér dregið en hugurinn var skír og tær. Nú kveð ég þig, kæri vinur og frændi. Þakka þér fyrir allt. Pétur Pétursson og fjölskylda. Þegar ég hugsa til Guðmundar Sigurðssonar móðurbróður míns hugsa ég alltaf um hann sem Gumma frænda. Hann virtist nokkuð dulur og flókinn persónu- leiki. Bókelskur og hrifinn bæði af sögum og kvæðum. Hann var mannvinur og unni öllu lífi. Unni sveitinni sinni en lærði einnig að meta hafið. Vann hin ýmsu störf sem til féllu og fátt var það sem Gumma frænda var óviðkom- andi. Hann, eins og margir af hans kynslóð, unni ættjörðinni og bar ofurvirðingu fyrir stjórnvöld- um og mætum mönnum. Gummi frændi var alla tíð besti frændi í heimi en það er nokkuð erfitt að lýsa honum. Þegar við hugsum til þeirra sem njóta íslenskrar náttúru en kunna einnig að nýta landið og gjafir þess þá tengist hugsunin Gumma. Hann unni sveitinni sennilega mest á vorin þegar sauðburður var í algleymingi en einnig var gaman að sjá kappið að heimta allt af fjalli. Ekki var síður gaman að hlusta á veiðisög- ur Gumma, á sjó og landi, alltaf sama kappið en einnig sönn virð- ing fyrir náttúrunni og nýtingu auðlindanna. Gummi var sögumaður góður og fannst mér fátt skemmtilegra en að hlusta á Gumma segja sög- ur en það var bæði af framættum okkar, lifnaðarháttum og aðbún- aði áður fyrr. Fróðleiksfús krakki kunni að meta þetta og sé ég hann enn fyrir mér að segja þessar sögur því ákafi sögu- manns var mikill og hann gerði góða sögu alltaf enn betri. Þegar hann vildi leggja áherslu á orð sín kom oft „segðu það maður“. Hann hafði sérstakt lag á að gera hvern dag að sólskinsdegi. Þó er ekki svo að allir dagar hafi verið gleðidagar, hann fór ekki varhluta af sorg og missi en alltaf bar hann sig vel. Greina mátti þó einsemd seinni ár en það getur verið erfitt fyrir kapp- saman göngumann að líta til baka og velta fyrir sér hvort hann valdi réttu leiðina. Ævin- lega vildi Gummi öllum gott gera og oft var hann búinn að hjálpa systrum sínum og þeirra fjöl- skyldum. Aldrei varð Gummi svo gamall að hann vissi ekki nokkurn veg- inn hvað væri um að vera á Ósi þegar við töluðum saman. Einnig spurði hann um systur mínar og ekki síst bræðrasyni mína, afa- strákana sína, hvað væri af þeim að frétta. Hann var alla tíð mjög lifandi manneskja og sannur hvetjari. Ég tel mig heppna að hafa fengið að kynnast Gumma vel. Þó leiðir mínar liggi nú sjaldn- ar austur þá er alltaf jafngott að koma til Breiðdalsvíkur og kíkja á fólkið sitt. Góð vinátta fyrnist ekki svo glatt þó hún kannski breytist, eins verður minning um góðan frænda alltaf með okkur öllum til gleði og yndisauka. Nú er kallið komið og komin kveðjustundin og langri sjúkra- vist lokið. Starfsfólki hjúkrunar- heimilisins á Höfn þakka ég góða ummönnun Gumma frænda en ekki síður þakka ég frændfólkinu frá Breiðdalsvík hvað það var og er ræktarlegt við minningu um góðan mann. Blessuð sé minning Gumma frænda. Siggerður Ólöf Sigurðardóttir. Meira: mbl.is/minningar Kæri Gummi. Nú er komið að kveðjustund. Takk fyrir að vera frændi okkar, afi og vinur. Við munum alltaf minnast þín, skemmtilega húmorsins, allra frásagnanna, gjafmildi, vinnu- semi, bros þíns, alpahúfunnar og allra samverustundanna á Ósi og Breiðdalsvík. Saknaðarkveðjur, Pétur Arnar Guðmundur og Arnþór Hreinssynir. Guðmundur Sigurðsson, móð- urbróðir minn, eða Gummi eins og flestir ættingjarnir kölluðu hann, verður jarðsunginn í dag. Á hugann leita hugsanir og minningar frá liðinni tíð. Þegar ég man fyrst eftir, var Gummi fluttur út í þorpið á Breiðdalsvík frá Skjöldólfssöðum ásamt for- eldrum sínum í Arnarhvol. Að loknu námi á Eiðum tók hann að mestu við rekstri á Skjöldólfs- söðum sökum heilsubrests föður síns. Sveitastörfin áttu vel við hann, þó dreymdi hann um að fara í langskólanám eins og vinur hans Tómas Árnason, síðar alþingis- maður og ráðherra hvatti hann til. Gummi var mjög bókelskur, las fræðibækur og fagurbók- menntir og kunni mikið af ljóðum og lausavísum. Börn og unglingar hændust að honum og man ég vel þegar Gummi, Addi frændi, Siggi bróð- ir, þeir Ásbræður Eyþór og Lúlli og fleiri fóru til silungaveiða nið- ur á Meleyrarodda. Gummi var utanbúðarmaður í kaupfélaginu þ.e. sá um af- greiðslu á allri þungavöru, skipa- afgreiðslu og bensínsölu. Í því starfi kynntist hann minnisstæðu fólki. Eftir 13 ára starf hjá kaup- félaginu tók Gummi við búskapn- um á Ósi. Þar þekkti hann vel til, hafði stundað selveiðar áður fyrr með föðurafa mínum sem þá bjó á Ósi, eins hafði hann smalaði fjöllin þar margoft. Hann um- gekkst skepnurnar fimlega og flest verk virkuðu einföld og auð- veld í hans höndum, svo sem þeg- ar sprauta þurfti kindur og marka lömbin. Allt þetta kenndi hann mér, 14 ára peyjanum, vandlega. Hann mat holdafar kindanna mjög auðveldlega, fylgdist vel með mjólkurlagni ánna en einblíndi ekki eins á byggingarlag þeirra. Þó var hann áhugamaður um þann þátt í starfinu. Báðir lögðum við áherslu á að hafa ærnar stilltar og þægilegar á húsi. Hann tamdi þær margar strax á fyrsta vetri, aðrar komu til síðar. Þetta var honum eiginlegt og auðveldaði smalastörfin verulega. Hann beitti fénu alltaf þegar veður leyfði og fylgdi því eftir ef með þurfti, og sjá þegar langar fjár- lestirnar runnu nánast fyrirhafn- arlaust heim að hausti. Gummi gladdist mjög þegar við fengum dýralækni á svæðið árið 1977. Í sendibréfi frá honum til mín skrifaði hann; Jæja frændi, nú hef ég góðar fréttir að færa. Góð umhirða dýra og vönd- uð heyverkun einkenndu störf hans. Á vorin, nokkru eftir að án- um var sleppt á fjall fór hann yf- irferð um landið enda frár á fæti. Árið 1989, þá sjötugur, smal- aði hann ánum heim rétt fyrir miðjan desember aleinn og þurfti þó að sækja sumar þeirra upp á Grasafjall, í um 700 m hæð. Við frændur unnum saman að búskapnum að Ósi í mörg ár og áttum margar góðar stundir saman, stundum bara tveir, stundum með fjölskyldu minni sem hann leit á sem sína. Skömmu fyrir andlátið heim- sótti ég Gumma. Líkaminn var þreyttur en sálin hress. Við átt- um góðar samræður, m.a. um heyskaparhorfur og fleira sem snerti bændurna heima í Breið- dal. Hann kvaddi mig með bros á vör. Ég færi starfsfólki Skjólgarðs á Höfn kærar þakkir fyrir góða umönnun frænda míns. Farðu í friði, kæri vinur! Hreinn Pétursson. Guðmundur Sigurðsson HINSTA KVEÐJA Lítillátur, ljúfur og kátur, leik þér ei úr máta. Varast spjátur, hæðni, hlátur, heimskir menn sig státa. (HP) Með orðum sálmaskálds- ins góða munum við minn- ast þín, kæri Gummi. Þín systir, Bergþóra og Linda Hugdís frænka.  Fleiri minningargreinar um Guðmund Sigurðsson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. Elsku Sigrún mín, mig langar að kveðja þig með örfáum orðum. Þar sem við lágum saman á spítalanum nú fyrir ekki svo löngu og spjölluðum mikið, gerði ég mér ekki alveg grein fyrir því hversu alvarleg veikindin þín voru en þetta er dýrmætur tími í minning- unni sem við áttum saman þó hann hefði mátt vera við aðrar aðstæð- ur. Við höfum nú brallað ýmislegt í gegnum árin og ferðast saman er- lendis. Ég átti að bera kveðju til Sigrún Sigurðardóttir ✝ Sigrún Sigurð-ardóttir fædd- ist 26. desember 1951. Hún lést á Sjúkrahúsi Suð- urnesja 23. júní 2011. Útför Sigrúnar fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. þín frá Mæsu (Mar- in) vinkonu okkar, hún var mjög dugleg að koma til þín að spila og hjúkra þér. Ég gæti nú setið hér og skrifað enda- laust um okkar vin- skap í gegnum árin. En nú geymi ég þær minningar í huga mér og hjarta. Allt eins og blómstrið eina upp vex á sléttri grund, fagurt með frjóvgun hreina fyrst um dags morgunstund, á snöggu augabragði af skorið verður fljótt, lit og blöð niður lagði, líf mannlegt endar skjótt. (Hallgrímur Pétursson) Með þessu ljóði langar mig að kveðja góða vinkonu og votta fjöl- skyldu hennar samúð mína. Kveðja, Anna Aðalsteinsdóttir. ✝ Yndislega eiginkona mín, móðir, tengda- móðir og amma, RÓSHILDUR STEFÁNSDÓTTIR, Ljósuvík 14, Reykjavík, lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi aðfaranótt fimmtudagsins 21. júlí. Birkir Þór Gunnarsson, Gunnar Birkisson, Jóhanna Þórhallsdóttir, Stefán Hjálmar Birkisson, Margrét Björk Kjartansdóttir, Dagný Björk Stefánsdóttir, Steindór Hjartarson, Aron Birkir Stefánsson, Hanna Björt Stefánsdóttir. ✝ Okkar ástkæra, INGUNN HRÓBJARTSDÓTTIR, Úthlíð 9, áður Mjósyndi, lést föstudaginn 8 júlí. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Börn, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.