Morgunblaðið - 02.08.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. ÁGÚST 2011
✝ Peter MartinHinde fæddist í
Manchester 15.
mars 1936. Peter
lést í Wales 15. júlí
2011.
Foreldrar hans
voru Harold Hinde
og Grace Latimer.
Hann átti eina syst-
ur, Janet. Hann var
alinn upp í Man-
chester en flutti til
Middleton í North Lancashire í
styrjöldinni. Hann var menntað-
ur í Burnage Grammar School í
Manchester og síðar í Export
College í High Wycombe. Í tvö
ár frá 1954 þjónaði hann í
R.A.F., lengst af í Þýskalandi.
Hann kvæntist
Jacqueline Joan
Patricia Stead 14.
október 1972. Þau
eignuðust tvö börn,
Louise, fædd 1974,
og Magnus, fæddur
1977.
Hann starfaði við
ýmis vefnaðarvöru-
fyrirtæki að út-
flutningi en stofn-
aði ásamt öðrum
fyrirtækið Hinde & Puckerin
1970 og síðan eigið fyrirtæki,
Hinde Exports 1984.
Peter Martin Hinde var jarð-
sunginn frá Holy Trinity
Church, Combe Down, Bath 1.
ágúst 2011.
Peter M. Hinde kynntumst við
fyrir rúmum 40 árum. Hann rak
fyrirtæki sem seldi fyrst og
fremst breska vefnaðarvöru og
kom hingað til lands tvisvar á ári,
á vorin og á haustin.
Síðastliðin 30 ár bjó hann á
Hótel Loftleiðum fyrri hluta dval-
ar sinnar en síðan á heimili okkar
og kallaði það „Holtasel Hilton“.
Hann ferðaðist víða um lönd á
söluferðum sínum og var hann
mjög fróður um menn og málefni.
Hann var meistari í að segja
sögur og gat hann hermt eftir
hvernig hinar ýmsu þjóðir töluðu
ensku. Sagan hans um „alþjóð-
legu fílaráðstefnuna“ þar sem
fulltrúar margra landa tóku til
máls var ógleymanleg. Til dæmis
þegar hann hermdi eftir Japönum
varð hann meira að segja ská-
eygður!
Hann sá ýmislegt spaugilegt í
fari okkar Íslendinga, t.d. hvernig
við tölum á innsoginu! Hann sagði
oft „ha, hvað segirðu“ og ha á inn-
soginu! Þá hafði hann gaman af
því hvernig við njótum matar
okkar og látum það í ljós með því
að segja „mmm, hvað þetta er
gott“. Þá sagði hann: „The Ice-
landic food appreciation society is
in session.“
Peter var mikill aðdáandi
klassískrar tónlistar og var það
sameiginlegt áhugamál okkar.
Hann spilaði á píanó og spiluðu
hann og Kolla oft fjórhent. Hann
hafði mikla þekkingu á tónlist og
gat þekkt hvaða verk var spilað
þegar hann heyrði fyrstu tónana.
Heima hjá honum var tónlistin í
hávegum höfð. Hann var í miklu
uppáhaldi hjá fjölskyldu okkar og
var vel mætt í sunnudagsmatinn
þegar Peter var hjá okkur. Allir
vildu njóta samvista við hann. Við
litum á hann sem einn úr fjöl-
skyldunni. Herbergið sem hann
dvaldi í hjá okkur var alltaf kallað
herbergi Peters og verður svo
áfram.
Peter og fjölskylda hans höfðu
mikið dálæti á að stunda göngu-
túra. Þau búa í útjaðri Bath í Suð-
vestur-Englandi á fallegum stað
með skóga og engi í nágrenninu
þar sem gott er að stunda slíka
útiveru. Þegar hann var í Reykja-
vík fór hann nánast daglega í
göngutúra. Stundum hringdi
hann í okkur til að athuga hvort
við værum ekki örugglega að
horfa á sólarlagið!
Hann var mikill aðdáandi ís-
lenskrar náttúru og átti það sam-
eiginlegt með fjölskyldu sinni.
Hann kom með tilvonandi eigin-
konu sína til Íslands veturinn
1972 og dvöldu þau hjá okkur á
Ísafirði um tíma. Við fórum m.a. á
þorrablót og mun Jackie seint
gleyma þeirri reynslu! Síðar átti
fjölskyldan öll eftir að koma til Ís-
lands og ferðuðumst við þá saman
um landið. Sonur Peters, Magn-
ús, kom síðar til Íslands og hjólaði
um landið. Hann hefur mikinn
áhuga á verndun íslenskrar nátt-
úru.
Peter og fjölskylda hans fóru
oft saman til Wales í sumarfrí en
það var einn þeirra uppáhalds-
staða. Þau voru þar öll saman
þegar Peter lést og höfðu átt góða
daga saman.
Nú í ágúst förum við hjónin í
brúðkaup Magnúsar en Peter
hafði mikið hlakkað til þess. Hann
minnti okkur á að taka með
gönguskó svo við gætum farið í
göngutúra.
Peters verður sárt saknað en
við getum öll yljað okkur við góð-
ar endurminningar og hann verð-
ur með okkur í gleðinni í brúð-
kaupinu.
Það var gæfa að þekkja mann
eins og Peter og vera vinur hans.
Björn Árdal og Kolbrún
Sæmundsdóttir.
Peter M. Hinde
✝ Guðrún ÁgústaSigurjónsdóttir
fæddist í Vindheimi,
Norðfirði, 24. mars
1913. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ 22. júlí
2011.
Foreldrar hennar
voru hjónin Helga
Davíðsdóttir, f. 9.1.
1885, d. 25.7. 1920,
og Sigurjón Ás-
mundsson, f. 16.4. 1883, d. 25.10.
1953 í Neskaupstað. Systkini
hennar voru Þóra Sigurveig, Ás-
mundur, Guðný Sigríður og Sig-
urlaug, öll látin, hálfsystkini
hennar voru Helga, Kristján, Ás-
dís, þau eru látin, Guðmundur
Helgi býr í Neskaupstað.
Ágústa giftist Guðna M. Finn-
bogasyni frá Norðurgarði í Vest-
mannaeyjum, f. 10.10. 1909, d.
2.7. 1962. Börn þeirra eru 1) Ólaf-
ur R., f. 14.8. 1933, kvæntur Krist-
ínu A. Schmidt, f. 31.3. 1935. Börn
þeirra eru a) Birgir, f. 15.2. 1960,
kvæntist Elínu I. Egilsdóttur, f.
1961, en þau slitu samvistum,
börn þeirra: Anna Kristín, Katrín
og Ólafur Egill. b) Gunnar, f. 31.5.
1964. 2) Helgi Þ., f. 11.4. 1937,
Þorgerður Ása. Lang-
ömmubörnin eru orðin 20 og
langalangömmubörnin eru sex.
Seinni maður Ágústu var Sigmar
Guðmundsson, f. 1908, d. 1989.
Ágústa eins og hún var alltaf
kölluð missti mömmu sína ung að-
eins sjö ára, hún ólst upp hjá
ömmu sinni og öðrum ættingjum
til sextán ára aldurs, þá flutti hún
til Vestmannaeyja til Þóru systur
sinnar og vann fyrir sér með
þjónustustörfum. Þar kynntist
hún fyrri eiginmanni sínum
Guðna frá Norðurgarði, og hófu
þau sinn búskap í Norðurgarði og
bjuggu þar uns Guðni andaðist
1962. Hennar ævistarf var hús-
móðurstöf, hún var mjög lagin
hannyrðakona, hún saumaði föt,
prjónaði og saumaði út. Sem
dæmi um saumaskapinn árið
1943 saumaði hún úr vatns-
heldum dúk þjóðhátíðartjald á
handsnúna saumavél sem enn er
til.
Ágústa fluttist til Reykjavíkur
með seinni manni sínum Sigmari
og bjuggu þau í Ljósheimum 20
uns þau slitu samvistum. Þá bjó
hún hjá Ásu dóttur sinni um
nokkurt skeið, fluttist síðan á
dvalarheimili aldraðra, Norð-
urbrún 1, og síðustu tvö árin
dvaldist hún á hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ.
Útför Ágústu fer fram frá Ás-
kirkju í dag, 2. ágúst 2011, og
hefst athöfnin kl. 13. Jarðsett
verður í Vestmannaeyjum.
kvæntur Guðlaugu
K. Einarsdóttur, f.
30.1. 1939. Börn
þeirra: a) Bryndís, f.
17.12. 1959, d. 29.8.
2010, gift Jóni Grét-
ari Guðgeirssyni, f.
7.8. 1957, börn
þeirra: Guðlaug
Helga, Íris Dögg,
Guðgeir og Arnar
Freyr. b) Guðný, f.
2.3. 1963, gift Ólafi
Kr. Guðmundssyni, f. 21.4. 1960,
börn þeirra: Guðmundur Pétur,
Rakel Ýr og Helga Kristín. c)
Linda Björk, f. 22.6. 1971, í sam-
búð með Eiríki Hilmarssyni, f.
24.5. 1971, þau slitu samvistum,
börn þeirra: Einar Örn. Guðlaug
og Ísabella Hanna. 3) Ása F.M., f.
2.5. 1945, gift Atla Ágústssyni, f.
1945, þau slitu samvistum, börn
þeirra: a) Ágústa Guðný, gift
Hreiðari Halldórssyni. Dætur
þeirra: Linda, Harpa og Svava. b)
Bjarki Þór, kvæntur Írisi Lind.
Börn þeirra eru Jón Ævar, Jóel
Gauti og Bríet Edel. Seinni maki
Ásu var Gunnar Hreindal Páls-
son, f. 1947, þau slitu samvistum,
barn þeirra: Páll Hreindal. Börn
hans eru Gunnar Hreindal og
Nú er dagur að kveldi kominn
á langri og viðburðaríkri ævi
elskulegrar tengdamóður minn-
ar. Þú kvaddir sátt við lífið og til-
veruna södd lífdaga 22. júlí síð-
astliðinn. Síðasta ár voru veikindi
þín farin að taka sinn toll, það
duldist engum, en alltaf sýndir þú
sama dugnaðinn.
Ég kom inn á heimili ykkar
Guðna fyrir rúmum 50 árum og
var tekið opnum örmum og hefur
aldrei borið skugga á.
Þú varst alltaf svo mikið fyrir
heimilið þitt og fjölskylduna og
fylgdist vel með öllum afkomend-
um þínum fram á síðustu stund.
Minningarnar eru margar og
góðar. Elsku Gústa, takk fyrir
samfylgdina.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Blessuð sé minning þín.
Þín tengdadóttir,
Guðlaug.
Í dag kveð ég þig, elsku
amma mín. Þessi skref eru þung
en ég veit þú ert hvíldinni fegin,
ég kveð þig full af þakklæti og
virðingu. Amma var einstök
kona, dugleg, hlý og traust. Ég
man hvað hún tók vel á móti
okkur þegar ég kom ásamt fjöl-
skyldu minni til hennar í Ljós-
heimana, gosnóttina 1973. Mér
fannst gott að vera komin til
hennar ömmu. Það var alltaf
gaman að heimsækja hana
ömmu og það vantaði sko ekkert
upp á móttökurnar, uppdekkað
borð og bakkelsi. Hún var mikil
smekkmanneskja og hafði gam-
an af því að kaupa sér föt. Hún
vildi alltaf vera vel til fara og
velti mikið fyrir sér hvað væri í
tísku. Allt gerði hún af miklum
myndarskap og það sýndi sig
vel í hannyrðum hennar. Amma
hafði yndi af því að prjóna,
hekla og telja út. Hún hafði ein-
staklega gaman af því að gefa
ýmsar hannyrðir enda er víða
að finna verk eftir hana hjá fjöl-
skyldumeðlimum.
Ömmu þótti innilega vænt
um fólkið sitt enda var hún dug-
leg að fylgjast með. Síðustu ár-
in fannst mér gaman að hlusta á
frásagnir hennar af því hvernig
lífið var í gamla daga, hjá henni
og afa í Vestmannaeyjum, en í
Norðurgarði hófu þau búskap
ung að árum. Henni þótti ekki
síður gaman að segja sögur frá
æskuárunum sínum á Norð-
firði, þar sem hún ólst upp. Hún
fór snemma að vinna fyrir sér
enda missti hún móður sína ung
að aldri. Þrátt fyrir það talaði
hún um hvað hún hefði verið
heppin og lent hjá góðu fólki.
Ég kveð yndislega ömmu og
veit að á móti henni taka horfn-
ir ástvinir sem hún hefur sakn-
að. Takk fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman, minning
þín lifir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Guðný.
Elsku amma.
Nú hefur þú kvatt þennan
heim eftir langa veru á þessari
jörð, þó svo við vissum að þetta
gæti gerst þar sem þú varst orðin
98 ára gömul þá var það okkur
öllum erfitt. Enda varst þú ynd-
isleg kona og vildir öllum svo vel.
En lífið lék alls ekki alltaf við þig
og misstir þú móður þína aðeins 6
ára gömul og manninn þinn 49
ára og fyrir tæpu ári kvaddi
Bryndís okkur, elsta barnabarnið
þitt, langt fyrir aldur fram. Loks-
ins var afi tilbúinn að taka á móti
þér en stundum talaðir þú um að
hann væri bara ekki ennþá tilbú-
inn, þú talaðir oft um hann við
okkur og saknaðir hans mikið.
Í gegnum lífið hefur þú verið
okkur mikil stoð og stytta og allt-
af tilbúin að hjálpa okkur og vera
til staðar bæði á gleðistundum
jafnt sem erfiðum stundum og
hefðum við ekki getað hugsað
okkur lífið án þín. Aldrei hefur
verið langt á milli okkar fyrir ut-
an nokkur ár þegar við bjuggum í
Vestmannaeyjum og þú í Reykja-
vík. En við höfum stundum velt
því fyrir okkur hvernig þetta hafi
verið fyrir þig þegar byrjaði að
gjósa á Heimaey og öll börnin þín
og barnabörn voru í Vestmanna-
eyjum og þú hér uppi á landi. Allt
fór þó vel sem betur fer en sú nótt
er minnisstæð og var gott að geta
farið til ömmu í Ljósheimum eftir
alla þessa hrakninga. Þú varst
mikil handavinnukona og liggja
eftir þig púðar, dúkar, myndir og
margt annað á mörgum heimilum
innan fjölskyldunar, svo við
gleymum nú ekki öllum peysun-
um, sokkunum og vettlingunum
sem hafa hlýjað mörgum og jafn-
vel gengið á milli í fjölskyldunni.
Alltaf vildir þú vera fín og
snyrtileg til fara og stundum þeg-
ar einhver var að kaupa sér fal-
lega flík tókst þú strax eftir því
og baðst jafnvel um að keypt væri
eins fyrir þig. Það skipti þig
miklu máli hvernig þú leist út og
spurðir þú oft á seinni árum hvort
hárið væri ekki örugglega í lagi
og fötin hrein. Margar minningar
koma upp í hugann þegar við
hugsum til baka. Amma að gera
morgunleikfimi með útvarpinu
eða dansa með skemmtilegu lagi
og síðast en ekki síst að leggja sig
með eitthvað yfir augunum og þá
reyndi maður að fara hljóðlega
um. Amma hafði líka oft áhyggjur
af því að maður fengi ekki nóg að
borða hjá henni en það var nú yf-
irleitt á hinn veginn að það var
alltof mikið á boðstólum hjá
henni. Alltaf var gaman að vera
hjá ömmu Gústu og notfærði
maður sér örugglega oft góð-
mennsku hennar því aldrei
skammaði hún mann og ef hún
gerði það sá hún strax eftir því.
Síðustu tvö æviárin dvaldir þú á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
þegar heilsu þinni var farið að
hraka en áður áttir þú heima í
Norðurbrún í 16 ár.
Viljum við þakka starfsfólki
Skógarbæjar góða umönnun og
einnig mömmu (Ásu), Helga og
Gullu sem hafa alltaf reynst þér
svo vel. Elsku amma, það er kom-
ið að kveðjustund í þessu lífi og
vitum við að vel verður tekið á
móti þér.
Takk fyrir samfylgdina og
blessuð sé minning þín.
Elsku amma, þú varst okkur svo kær.
Nú ertu farin úr þessum heimi.
Yfir þér var alltaf svo fallegur blær.
Guð og englar þig geymi.
(ÁGA)
Ágústa Guðný Atladóttir
og Bjarki Þór Atlason.
Þegar við kveðjum langömmu
Ágústu rifjast upp margar falleg-
ar og góðar minningar um þessa
glæsilegu konu. Þær fyrstu eru
úr Jöklaselinu þar sem hún bjó
hjá Ásu ömmu og það var svo
skemmtilegt að hafa eina auka-
ömmu uppi á lofti til að heim-
sækja en þar var búið að útbúa
nokkurs konar íbúð fyrir hana
þar sem hún var með fallegu hús-
gögnin sín og öllu raðað snyrti-
lega upp enda mikil smekkmann-
eskja og fagurkeri á ferðinni.
Langamma hafði yndi af falleg-
um hlutum og vildi líka alltaf líta
sem best út og var ávallt vel til
höfð alveg fram á síðasta dag
enda vissum við oft af því að nú
ætti hún að fara í lagningu eða
handsnyrtingu og einn snyrti-
fræðingur sem annaðist hana um
tíma hafði á orði að hún Ágústa
væri eins og drottning, hún væri
alltaf svo glæsileg. Hún var líka
snillingur í höndunum og bjó til
margar ótrúlega fallegar flíkur,
lopapeysur, prjónasokka og
vettlinga og okkur finnst ótrú-
lega dýrmætt að eiga enn falleg-
ar bleikar og hvítar lopapeysur
sem hún prjónaði á okkur eldri
systurnar tvær. Önnur þeirra er
meira að segja enn í notkun hjá
nöfnu hennar og langalang-
ömmubarni henni Ágústu Rut.
Í seinni tíð flutti hún síðan í
Norðurbrúnina og var þá í
næsta nágrenni við okkur. Þá
var auðvelt að skreppa í heim-
sókn til hennar og ekki skemmdi
fyrir að við áttum aðra ömmu á
neðri hæðinni þannig að við gát-
um skottast á milli og bókstaf-
lega troðið í okkur mat enda var
það eitthvað sem henni var mik-
ið í mun, að við myndum alltaf fá
okkur aðeins meira og enginn
mátti fara svangur út úr hennar
húsum. Við pössuðum okkur
samt á því að vera ekki á ferðinni
um fimmleytið því þá horfði hún
alltaf á þáttinn sinn Leiðarljós
og missti ekki úr dag. Hún hafði
einstaklega gott auga fyrir útliti
fólks og var alltaf svo stolt af
sínu fólki og spáði mikið í útlit
okkar, háralit og fatastíl og við
fengum alltaf að heyra það hvað
henni þætti við myndarlegar.
Ása amma okkar hugsaði líka
alltaf svo vel um hana, hjálpaði
henni að hafa sig til, kaupa og
velja föt á hana þegar hún átti
orðið erfitt með það sjálf og
hvatti hana til að mæta í alls-
kyns veislur og viðburði fram á
síðustu ár og ómetanlegt að hún
hafi náð að koma í brúðkaup
Lindu árið 2009. Árið 2007
fæddist fjórða langalangömmu-
barnið hennar hún Ágústa Rut
og fyrir tæpu ári létum við loks
verða að því að láta taka myndir
af þessum fimm ættliðum í bein-
an kvenlegg og er dýrmætt að
eiga þessar myndir og í raun
ótrúlegt að hugsa til þess að eftir
myndatökuna skelltum við okk-
ur allar saman á kaffihús og
langamma þá á 98. aldursári.
Síðustu minningarnar um hana
eru síðan úr 98 ára afmælinu
hennar í mars á þessu ári en þá
hélt hún smá kökuboð í Skóg-
arbæ fyrir nánustu ættinga og
vistmenn og það var svo gaman
þegar hún hafði á orði að hún
væri nú aðallega að gera þetta
fyrir fólkið, það hefði svo gaman
af því að lyfta sér upp enda orðið
svo gamalt en hún sjálf var samt
aldursforsetinn á deildinni. Við
kveðjum hana með söknuði og
stolti og vitum að hún er komin á
góðan stað.
Linda, Harpa og Svava
Heiðarsdætur.
Guðrún Ágústa
Sigurjónsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GARÐAR AÐALSTEINSSON
Brekkugötu 38,
Akureyri,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri aðfaranótt föstudagsins 29. júlí.
Alda Þorgrímsdóttir,
Ómar Garðarsson, Rannveig Benediktsdóttir,
Smári Garðarsson,
Páll S. Garðarsson, Sigurður Ö. Guðbjörnsson,
Eydís Garðarsdóttir, Bjarni Einarsson,
Viðar Garðarsson, Sigríður Á. Viðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín
ELÍN JÓNSDÓTTIR
frá Nýjabæ á Seltjarnarnesi
til heimilis að Lindarbraut 31
lést á Landakotsspítala, sunnudaginn 31.
júlí 2011.
Almar Gestsson.