Morgunblaðið - 22.08.2011, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. ÁGÚST 2011
✝ Gunnar Sig-urðsson fædd-
ist á Ísafirði 5.
september 1966.
Hann lést 10. ágúst
2011.
Foreldrar Gunn-
ars eru Kristín
Þuríður Sím-
onardóttir f. 10.
september 1944 og
Sigurður H. B.
Runólfsson f. 3.
maí 1946. Systkini Gunnars eru
Íris Ragnarsdóttir f. 3. ágúst
1975, sambýlismaður Albert
Guðmundsson, börn Arnór Elís,
Baldvina Þurý og Aníta Mar-
grét. Björgvin Sig-
urðsson f. 22. mars
1968, sambýliskona
Þóra Her-
mannsdóttir, börn
Einar Karl og Ým-
ir Jarl. Sigríður
María Sigurð-
ardóttir f. 13 mars
1971, sambýlis-
maður Kjartan
Arnfinnsson, börn
Aníta Ísey, Írena
Hrafney og óskírð stúlka.
Útför Gunnars fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 22.
ágúst 2011, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Elsku bróðir minn.
Minningarnar með þér eru
margar og góðar, þú varst mjög
fjörugur og uppátækjasamur
stóri bróðir og man ég t.d. þeg-
ar ég var lítil þá dundaðir þú
þér við það að setja hátt í 100
klemmur í hárið á mér. Þú
kenndir mér að hjóla og skjóta
úr byssu. Ég vildi vera og gera
allt eins og þú, ég klæddi mig í
fótboltabúninginn þinn og mót-
orhjólagallann. Einnig hlustaði
ég á tónlistina sem þú spilaðir
og mótaðist þar með tónlistar-
smekkur minn, Tom Petty, Kim
Larsen og Bubbi. Þú hugsaðir
alltaf svo vel um litlu systur,
alltaf fékk ég stórar og fallegar
gjafir frá þér, þótt svo að ég
væri orðin fullorðin, byrjuð að
búa og komin með fjölskyldu.
Þegar ég sagði Vinu frá því
að þú værir hjá Guði núna sagði
hún: Hvað gerir hann þar, er
dót þar? Kannski fer hann í
feluleik? Arnór fór strax að
leika með stóra rauða brunabíl-
inn sem þú gafst honum, þann
sem þú fékkst þegar þú varst
lítill. Svo keppti Arnór í fótbolta
um daginn, þá sagði hann áður
en hann fór af stað: Gunnar
horfir kannski á mig spila.
Ég geymi fallegar minningar
í hjarta mínu, elsku bróðir.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín systir,
Íris.
Ég sá að það var eitthvað al-
varlegt sem hafði gerst þegar
Steina kom og náði í mig út í
bílskúr og sagði: Þurý systir þín
er í símanum. Höggið var þungt
þegar mamma þín sagði: Hann
Gunnar er dáinn. Andardrátt-
urinn varð óreglulegur um
stund meðan ég áttaði mig á því
sem hafði gerst.
Það var árið 1966 að mamma
sagði mér að Þurý systir væri
að koma heim til Ísafjarðar til
að eignast barn og ég ætti að
vera góður við hana og barnið.
Svo 5. september komst þú í
heiminn, fannst mér ekki aðeins
að ég hefði eignast lítinn
frænda heldur líka bróður, enda
áttum við eftir að eiga margar
góðar samverustundir í Tún-
götu 12 hjá afa þínum og ömmu.
Margar minningar koma upp í
hugann á stundu sem þessari,
sem valda bæði trega og gleði.
Oft passaði ég þig fyrstu árin
og þegar ég eignaðist skelli-
nöðru varðst þú að fá að fara
smá rúnt og ekki varstu minna
spenntur þegar ég fékk bílpróf.
Síðan þegar ég eignaðist fjöl-
skyldu komst þú stundum með
okkur í útilegur og veiði og átt-
um við góðar stundir saman.
Einnig varstu mikið á ferðinni
með afa þínum Símoni þegar
hann var að vinna í kringum
gúmmíbátana og skipin.
Tíminn leið og þú fórst að
vinna, þá fyrst í efra frystihús-
inu á sumrin. En síðan lá leiðin
á sjóinn og var það að mestu
þitt ævistarf, fyrir utan nokkur
tímabundin störf í landi t.d. hjá
Hampiðjunni og Netgerð Vest-
fjarða og kom hún sér vel sú
kunnátta sem þú öðlaðist þar,
enda fór það orð af þér til sjós
að þú værir góður netamaður
og duglegur til vinnu.
Ekki áttum við Steina von á
því þegar við hittum þig í lok
mars og áttum góðar stundir,
að það væru síðustu stundirnar
okkar saman. Við viljum kveðja
þig með bæninni sem hún
amma þín fór svo oft með og lét
börnin hafa eftir þegar hún sat
á rúmstokknum hjá barnabörn-
unum á kvöldin, þegar þau gistu
í Túngötu 12.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Gunnar, þín verður
sárt saknað.
Hvíl í friði, minning þín lifir
með okkur
Við vottum Þurý, Írisi og
fjölskyldu, Sigurði og fjöl-
skyldu, okkar dýpstu samúð.
Stefán Símonarson.
Steinunn Sölvadóttir.
Jóhanna Stefánsdóttir.
Í dag kveðjum við góðan
dreng sem fór þó allt of fljótt.
Hann stóð ávallt sína plikt með
sóma og var einstakur verk-
maður til sjós. Öllum var hann
góður og sagði ekki styggð-
aryrði um nokkurn mann. Verð-
ur honum best lýst með erind-
um Örn Arnarssonar úr
kvæðinu um Stjána bláa:
Vindur hækkar. Hrönnin stækkar.
Hrímgrátt særok felur grund.
Brotsjór rís til beggja handa.
Brimi lokast vík og sund.
Stjáni blái strengdi klóna,
stýrði beint á drottnis fund.
Drottin sjálfur stóð á ströndu:
Stillist vindur! Lækki sær!
Hátt er siglt og stöðugt stjárnað.
Stýra kannt þú, sonur kær.
Hörð er lundin, hraust er mundin,
Hjartað gott, sem undir slær.
Þinn frændi,
Guðbjartur Jónsson (Baddi).
Gunnar var stóri frændi okk-
ar. Það var mikill samgangur á
milli okkar fjölskyldna og
eyddu þær miklum tíma saman
þegar við vorum yngri, t.d.
flestum jólum og áramótum.
Það þótti spennandi að fara inn
í herbergið hans Gunnars í
Fjarðarstrætinu þar sem hann
átti plötuspilara, fullt af plötum
og var Sinclair spectrum leikja-
tölvan líka afar vinsæl og leyfði
hann okkur litlu frænkum sín-
um að leika með.
Þegar Gunnar byrjaði svo á
sjó voru gjafirnar frá honum
alltaf extra spennandi og er sér-
staklega minnisstætt burðar-
rúm sem Elísa svaf með uppí
hjá sér í langan tíma og stórt
dómínókubbasett sem Bryndís
fékk og á enn. Mest munum við
þó minnast brossins og smit-
andi hláturs Gunnars sem
gladdi ávallt alla í kringum
hann.
Elsku Gunnar, við viljum
þakka þér allar ljúfar stundir;
Hafðu hjartans þökk
mér horfin stund er kær.
Í minni mínu, klökk
er minning hrein og skær.
Þú gengur um gleðilönd,
Þér glampar sólin heið
og við herrans hönd
þú heldur fram á leið.
(Páll Janus Þórðarson.)
Guð blessi þig.
Bryndís og Elísa
Stefánsdætur
Gunnar Sigurðsson
✝ Ingibjörg Sig-urðardóttir
fæddist í Vík í Mýr-
dal 31. janúar 1916.
Hún andaðist á
hjartadeild Land-
spítalans við Hring-
braut, 12. ágúst
2011.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Ein-
arsson söðlasmiður,
fæddur í Indr-
iðakoti undir Eyjafjöllum 9. júní
1879, látinn 14. desember 1971
og Valgerður Pálsdóttir, fædd í
Svínhaga á Rangárvöllum 9.
febrúar 1879, látin 18. júní 1964.
Systkini hennar voru Þuríður, f.
1913, d. 22. febrúar 1915 og Páll
f. 11. janúar 1918, d. 3. maí 1994.
Ingibjörg giftist Magnúsi Ás-
mundssyni úrsmíðameistara 28.
október 1944. Magnús var fædd-
ur á Kletti í Geiradalshreppi 27.
Ingibjörg fæddist og ólst upp í
Vík í Mýrdal. Hún stundaði nám
í barnaskólanum í Vík og einnig
í Laugaskóla í Þingeyjarsýslu.
Ingibjörg vann ýmis versl-
unarstörf í gegnum tíðina og
varð hún fyrsta konan til að af-
greiða í Kaupfélagi Skaftfell-
inga í Vík. Ingibjörg flutti frá
Vík í Mýrdal árið 1940 til
Reykjavíkur og vann þar í tísku-
vöruverslun við Laugaveginn öll
stríðsárin. Árið 1944 kynntist
hún eiginmanni sínum Magnúsi
Ásmundssyni úrsmíðameistara
og sama ár giftust þau og hófu
búskap við Rauðarárstíg. Árið
1952 fluttu Ingibjörg og Magnús
í Drápuhlíð. Ingibjörg og Magn-
ús ráku saman Úra- og skart-
gripaverslunina í Ingólfsstræti
3. Eftir andlát Magnúsar rak
hún verslun þeirra frá 1966 til
ársins 1984.
Ingibjörg bjó í Drápuhlíð til
ársins 2007 er hún flutti í Ból-
staðarhlíð og bjó þar til dauða-
dags.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Háteigskirkju í dag, 22.
ágúst 2011, og hefst athöfnin kl.
13.
ágúst 1914, dáinn
15. október 1966.
Börn Ingibjargar
og Magnúsar eru 1)
Sigurður Þór, úr-
smíðameistari, f.
28. ágúst 1945,
kvæntur Auði Mar-
inósdóttur, dætur
þeirra eru Margrét
Elsa, Kristín og
Ingibjörg. 2) Val-
gerður Ása, f. 2.
janúar 1947, gift Gylfa Hall-
grímssyni, börn þeirra eru Ingi-
björg Dís og Magnús. 3) Ingunn
Birna, f. 4. júlí 1950, gift Þórði
Sigurðssyni, börn þeirra eru
Sigurður og Margrét Gígja. 4)
Ásmundur Smári, f. 15. maí
1956, kvæntur Dagbjörtu Jó-
hönnu Steingrímsdóttur, synir
þeirra eru Magnús og Ari Þór.
Langömmubörnin eru sautján
og eitt í fimmta ættlið.
Þegar sest er niður til að rita
minningargrein um tengdamóð-
ur sína koma margar minningar
fram í hugann. Ingibjörg Sig-
urðardóttir var fædd og uppalin
í Vík í Mýrdal.
Ingibjörg giftist Magnúsi Ás-
mundssyni úrsmíðameistara árið
1944. Eignuðust þau fjögur
börn. Elstur Sigurður Þór, þá
Valgerður Ása, Ingunn Birna og
Ásmundur Smári.
Ég átti því láni að fagna að
kynnast Ingibjörgu árið 1965 er
ég kynntist dóttur hennar. Allar
götur síðan hefur verið gagn-
kvæmt traust á milli Ingibjargar
og mín.
Hún lét mig reyndar alveg
vita af því ef hún var ekki al-
kostar ánægð með sveininn. En
þannig var þessi sómakona. Hún
kom fram eins og hún var
klædd.
Við Ingunn byrjuðum okkar
sambúð heima hjá henni í
Drápuhlíð 38 í einu herbergi,
þar var mér vel tekið.
Hvað mér er minnisstæðast af
kynnum mínum við Ingibjörgu
er fyrst og fremst allur sá kær-
leikur sem hún sýndi. Er gaman
að minnast sunnudaganna sem
börn hennar ásamt mökum voru
mætt í Drápuhlíðina til að horfa
á Húsið á sléttunni. Það var
nefnilega til sjónvarp í Drápu-
hlíðinni sem var ekki mjög al-
gengt á þessum tímum.
Mörg gullkorn duttu af henn-
ar vörum og er mér sérstaklega
minnisstætt er Ingunn fæddi
seinna barn okkar og vorum við
þá flutt í Asparfellið, eitthvað
vildi barnið flýta sér í heiminn
og kom bara í rúmið heima.
Ingibjörg var á leiðinni og kom
eins fljótt og auðið var og tók ég
á móti henni í stiganum og sagði
bara sísona barnið er fætt. Þá
sagði hún. Þórður, er þetta
hægt? og strunsaði áfram. Þetta
orðatiltæki er oft notað innan
þessarar fjölskyldu enn í dag.
Samheldni þessarar fjöl-
skyldu er til fyrirmyndar. Alltaf
var hist á föstudögum og hellt
upp á kaffi, flestir mættir. Var
þetta til að byrja með í Drápu-
hlíðinni og bakaði þá Ingibjörg
alltaf pönnsur og var það í einni
slíkri heimsókn að hún hafði
bakað en enginn var rjóminn á
borðum. Þá hringdi ég og boðaði
komu mína og viti menn, hún
reis upp og sagði: Þá verður
þeyttur rjómi.
Eftir að Ingibjörg fluttist í
Bólstaðarhlíð 41 hittumst við hjá
henni nánast á hverjum degi nú
seinni ár en hún var hætt að
baka og dekra við okkur, lagaði
reyndar alltaf kaffi og með því,
en það var kölluð sjálfsaf-
greiðsla.
Hún tengdamamma var orðin
fjörgömul eða 95 ára og alltaf
frísk fram að síðustu tveim mán-
uðum.
Ingibjörg missti mann sinn
Magnús árið 1966. Þeim manni
náði ég því miður ekki að kynn-
ast nægjanlega.
Eins og áður sagði var Ingi-
björg heilsuhraust fram á síð-
asta dag ævi sinnar og var það
ekki hennar stíll að þurfa að
leggjast inn á spítala. En Land-
spítalinn var hennar síðasti við-
komustaður. Þar tók á móti
henni alveg yndislegt fólk sem
vinnur starf sitt af alúð og kost-
gæfni. Og er því hér þakkað allt
það sem það gerði fyrir hana,
vinna sem enginn skilur fyrr en
á þarf að halda.
Elsku tengdamamma, takk
fyrir allt það sem þú gerðir fyrir
okkur og barnabörnin og barna-
barnabörnin, sem nú kveðja
ömmu gömlu en þannig var hún
skilgreind frá öðrum ömmum.
Ég vill votta samúð mína öll-
um í fjölskyldunni. Fallin er
sæmdarkona úr Víkinni, hún var
stolt af sínum uppruna.
Þinn tengdasonur,
Þórður Sigurðsson.
Mig langar að minnast
tengdamóður minnar eða ömmu
eins og ég kallaði hana. Hún var
yndisleg kona og var alltaf gott
að koma til hennar. Það voru
forréttindi að fá að fylgja henni í
47 ár og njóta samvista við hana.
Alltaf var hún boðin og búin að
passa börnin okkar þegar þau
voru lítil og vildi allt fyrir okkur
gera. Naut þess að fylgjast með
uppvexti þeirra og síðan barna-
barnanna.
Þó hún gerði allt fyrir alla, þá
átti hún voða erfitt með að
þiggja hjálp frá öðrum. Ef hún
hringdi þá fannst henni alltaf
hún vera að trufla og oft var hún
búin að skella á áður en maður
gat kvatt og þá var bara hringt
aftur í hana og hún hló mikið að
því, já það var svo stutt í hlát-
urinn hjá henni.
Ógleymanlegar stundir voru
þegar fjölskyldan hittist í
Drápuhlíðinni, þar var mikið tal-
að og hlegið meðan tengda-
mamma bakaði pönnukökur eða
vöfflur ofan í allan hópinn. Eftir
að hún flutti í Bólstaðarhlíðina
sá hún alltaf um að það væri
keypt eitthvað með kaffinu, hún
var miður sín ef ekkert var til.
Hún var mikil hannyrðakona
Ingibjörg
Sigurðardóttir
Örfáum síðbúnum orðum vil ég
minnast þess góða drengs, Birgis
Þorgilssonar, fyrrverandi ferða-
málastjóra.
Mér rennur blóðið til skyld-
unnar sem gömlum samgöngu-
ráðherra og yfirmanni ferðamála
á þeirri tíð sem Birgir var allt í
öllu á því sviði. Eldlegur áhugi
hans og kraftur smituðu hressi-
lega út frá sér og þá, eins og nú,
voru uppbyggingar- og mótunar-
Birgir Þorgilsson
✝ Birgir Þorgils-son fæddist á
Hvanneyri í Borg-
arfirði 10. júlí 1927.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni, Reykjavík, 4.
ágúst 2011.
Útför Birgis var
gerð frá Háteigs-
kirkju 11. ágúst
2011.
tímar í íslenskri
ferðaþjónustu. Á ár-
unum 1988-1991 var
mikil stefnumótun-
arvinna unnin á
sviði ferðamála; um-
hverfismálin voru
að öðlast aukið vægi
innan málaflokksins
og samantekt og
greining á hag-
gögnum færði
mönnum heim sann-
inn um vaxandi þjóðhagslegt
mikilvægi greinarinnar. Og alltaf
var Birgir mættur þar sem eitt-
hvað var um að vera í málefnum
ferðaþjónustunnar.
Annað vil ég nefna og þakka
sérstaklega. Það var Birgir sjálf-
ur, slíkur sem hann var, sem
samstarfsmaður og ferðafélagi.
Við áttum á þessum tíma iðulega
samleið á atburði innanlands og
utan og um það er aðeins eitt að
segja: Birgir var einstaklega
hressilegur og upplífgandi ferða-
félagi. Hann leysti þau vandamál
sem þurfti að leysa ef einhver
voru og hélt svo uppi fjöri og
skemmtilegheitum, þannig að ég
hef sjaldan kynnst öðru eins. Í
ógleymanlegri Egyptalandsferð
sagði hann sögur og hermdi eftir
ferðamálafrömuðum sem farið
höfðu í aðra slíka ferð mörgum
árum áður. Í Berlín sneri hann
öllu við á Tegel flugvelli af því
taska samgönguráðherra kom
ekki fram. En ekki var látið stað-
ar numið þó taskan kæmi í leit-
irnar. Nokkrum vikum eftir
heimkomu kom Birgir hróðugur
með afsökunarbréf upp á vasann
sem hann hafði herjað út úr þeim
sem hann taldi ábyrga fyrir
töskutapinu. Vildi kenna þeim að-
eins mannasiði, sagði hann.
Við leiðarlok votta ég aðstand-
endum samúð og þakka sam-
fylgdina. Það var mannbætandi
að fá að kynnast Birgi Þorgils-
syni.
Steingrímur J. Sigfússon.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
KJARTAN GUÐJÓNSSON,
Heiðmörk 1, Stöðvarfirði,
lést á Hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
19. ágúst.
Jóna Hallgrímsdóttir,
Guðjón Kjartansson, Agnes Guðmundsdóttir,
Oddný Vala Kjartansdóttir, Þorvaldur Hreinsson,
Halla Kjartansdóttir, Björn Svanur Víðisson,
Kristján Erling Kjartansson, Pálína Auður Lárusdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
BJARNI KRISTMUNDSSON,
fyrrverandi bóndi í Melrakkadal,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Hvammstanga
fimmtudaginn 18. ágúst. Jarðarförin fer fram
frá Víðidalstungukirkju laugardaginn 27.
ágúst kl. 14:00
Hólmfríður Jóhannsdóttir,
Elínborg Bjarnadóttir, Gaukur Pétursson,
Guðrún Elín Bjarnadóttir, Eggert Aðalsteinsson,
Sigríður Bjarnadóttir, Birgir Ingþórsson,
Hrönn Bjarnadóttir, Arnar Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.