Morgunblaðið - 22.08.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. ÁGÚST 2011
og bar heimili hennar vott um
allan útsauminn sem hún hafði
gert á yngri árum. Og ófáar
voru lopapeysurnar sem hún
prjónaði. Á seinni árum fór hún
að mála hjá eldri borgurum og
það sannaðist enn og aftur hvað
hún var flink í höndunum. Það
var gaman að fara með henni á
málverkasýningar og var Tolli í
miklu uppáhaldi hjá henni.
Alla tíð reyndist hún mér svo
vel og áttum við góðar stundir
saman. Hún hafði ótrúlegt minni
og gaman að heyra hana rifja
upp æskuárin.
Hún var mikil smekkkona í
fatavali. alltaf svo glæsileg og
aldrei gleymdi hún að setja á sig
andlitið. Meira að segja síðustu
daga hennar á spítalanum
mundi hún eftir að setja á sig
varalit og þurfti ekki spegil,
„bara eftir minni“ sagði hún.
Hún fylgdist vel með öllum
barnabörnunum og fór á allar
sýningar sem þau tóku þátt í og
hafði mikið gaman að. Það var
líka svo gaman að segja henni
sögur af þeim því hún gat hlegið
marga daga á eftir að uppátækj-
unum eða einhverju skemmti-
legu sem þau höfðu sagt eða
gert.
Það voru mikil forréttindi að
fá að eiga hana sem tengdamóð-
ir og þó það sé sárt að kveðja,
þá veit ég að hún var tilbúin að
kveðja þennan heim.
Elsku amma ( tengdamamma)
þakka þér fyrir samverustund-
irnar og minningin um þig mun
lifa í hjarta mínu um ókomin ár.
Þín tengdadóttir
Auður.
Elsku yndislega amma.
Nú þegar þú kveður þennan
heim vil ég fá að skrifa til þín
nokkur orð.
Þegar ég hugsa um hana
ömmu mína þá kemur upp í hug-
ann brosmild, falleg kona. Þú
varst alltaf jákvæð, glaðlynd og
skemmtileg. Þú varst vel lesin
og fannst ekki skipta hvort þú
læsir á ensku, dönsku eða ís-
lensku, en þú hafðir alveg sér-
staka ánægju af því að lesa bók.
Einnig varstu frábær listmálari
sem kom ekki í ljós fyrr en þú
hafðir tíma til að sinna þessu
áhugamáli þínu og þvílíkur lista-
maður sem þú varst.
Þegar börnin mín og barna-
barn fæddust og eitthvað var
um að vera í þeirra lífi varstu
alltaf svo áhugasöm. Þér var
alltaf umhugað að taka þátt í lífi
okkar allra eins og best þú gast.
Ófáar voru góðu stundirnar
sem fjölskyldan átti í Drápuhlíð-
inni, hvort sem það var þegar öll
stórfjölskyldan hittist á aðfanga-
dagskvöld eða þegar Húsið á
sléttunni var í sjónvarpinu á
sunnudögum. En alltaf var
amma kletturinn okkar allra og
var gott að leita til hennar.
Nú kveð ég þig, fallega amma
mín.
Hvíl í friði.
Ingibjörg Dís Gylfadóttir.
Elsku amma.
Einhvern veginn er maður
ekki alveg búin að átta sig á
þessu. Þú hefur alltaf verið til
staðar og verið hjá okkur og
þess vegna finnst manni þetta
vera frekar óraunverulegt. En
ég veit að þú ert farin í þína
hinstu ferð. Ég veit þó að þú ert
nú loksins komin til afa Magn-
úsar sem þú misstir frá þér allt
of snemma á lífsleiðinni og hann
Palli frændi hefur líka tekið á
móti þér, svo mikið veit ég.
Þegar ég hugsa til þín koma
margar minningar upp í huga
minn, úrabúðin í Ingólfsstræti,
sunnudagshittingurinn í Drápu-
hlíðinni þar sem öll fjölskyldan
hittist og áttum þar góðar
stundir sem færðist svo yfir á
föstudagshádegi eftir að þú
hættir með úrabúðina þína.
Þessir tímar í Drápuhlíðinni
voru yndislegir tímar og þegar
ég hugsa um þessa tíma hlýnar
mér um hjartaræturnar.
Eitt með þig var að þér
fannst alltaf gaman að gefa gjaf-
ir en aldrei mátti maður gefa
þér neitt. Svo einn daginn
ákvöðum við barnabörnin að
gefa þér eina gjöf. Það var
þannig að Siggi náði í þig og fór
með þér í bíltúr en á meðan
komum við öll barnabörnin og
barnabarnabörn og fengum
Smára til að taka mynd af okkur
á tröppunum á Drápuhlíðinni og
svo voru einnig teknar myndir
af okkur inni í stofu líkt og var
alltaf gert einu sinni. Þegar við
gáfum þér myndirnar varstu svo
glöð og ánægð en um leið mjög
hissa hvernig við gátum öll kom-
ið inn til þín án þess að þú vissir
af því. Þetta gladdi mig svo mik-
ið að sjá hvað þetta gladdi þig
og hvað þetta gekk allt vel.
Elsku amma. Takk fyrir allar
stundirnar, þær eru mér dýr-
mætar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín,
Margrét Gígja.
Elsku besta amma mín, það
er svo óendanlega sárt að vita til
þess að þú skulir ekki vera leng-
ur hjá okkur. Það verður erfitt
að venjast lífinu án þín, þú ert
búin að vera svo stór hluti af
mínu lífi. Ég er ákaflega stolt af
því að vera alnafna þín.
Það hrannast upp í huga mér
margar góðar minningar um þig.
Þú varst alltaf glaðleg, glæsileg
og svo „smart í tauinu“ eins og
þú orðaðir svo skemmtilega og
aldrei gleymdir þú að setja á þig
varalit. Ég gleymi aldrei hvað ég
var hrifin af blómakjólnum sem
þú varst í þegar ég var skírð og
að þú skyldir síðan mæta í hon-
um aftur þegar ég gifti mig
fannst mér alveg frábært. Það
sýndi sig að þú varst jafn glæsi-
leg þó árin hefðu færst yfir þig.
Það var alltaf gaman að koma
til þín og þú sagðir svo margar
góðar sögur af ævinni þinni. Þú
varst svo ótrúlega minnug og
sagðir alltaf svo skemmtilega
frá.
Á mínum yngri árum var ég
mjög matvönd en þú varst sú
eina sem gat fengið mig til að
borða kjötbollur, kartöflur og
sósu sem þú kallaðir „brall í
bauk“. Það var alltaf mjög
spennandi að fá brall í bauk hjá
ömmu. Einnig gleymi ég aldrei
góðu pönnukökunum þínum.
Þú ferðaðist mikið til útlanda
og þar á meðal til Hollands. Þú
talaðir mikið um hvað þér þætti
landið fallegt og hvað það hefði
verið gaman að sjá alla fallegu
túlípanagarðana og vindmyllurn-
ar. Þegar ég síðan fór sem
skiptinemi til Hollands 1991
sendi ég þér póstkort af vind-
myllum en þú málaðir einmitt
svo fallega mynd eftir kortinu
og gafst mér í afmælisgjöf. Þú
varst mikill listamaður og gerðir
allt svo vel sem þú tókst þér fyr-
ir hendur.
Umhyggja þín og áhugi á
langömmubörnunum var ein-
stakur og það var svo gaman
hvað þú varst áhugasöm um
hvað Ylfa Karen og Viktor
Nökkvi gerðu í frítímanum. Ef
krakkarnir komu ekki með í
heimsókn spurðirðu alltaf hvern-
ig þau hefðu það og hvað þau
væru að gera. Það var mjög
gaman hvað þú hafðir líka mik-
inn áhuga á að sjá sýningarnar
hjá Ylfu Karen í Borgarleikhús-
inu.
Þú varst alltaf svo jákvæð og
glöð, þrátt fyrir að vera með
stöðugan höfuðverk síðustu ár
og liði illa, þá hlóst þú bara og
kallaðir það „ellimannaveiki.“
Ég er svo glöð að þú fékkst
að kynnast yngsta syni mínum,
honum Sigþóri Nóa. Þú varst
mjög hrifin af honum og kallaðir
hann „litla sundgarpinn“. Eitt
sinn er ég kom með hann upp á
spítala og þú varst mikið veik og
hálfsofandi, þá opnaðir þú augun
og brostir svo fallega til hans.
Þessu mun ég seint gleyma.
Það er mikill söknuður sem
fyllir hjarta mitt á þessari
stundu en ég er þakklát fyrir
allar góðu minningarnar.
Elsku besta og yndislega
amma, takk fyrir allt og allt og
guð geymi þig.
Þín,
Ingibjörg.
Amma mín, þá kom að því að
þú fékkst hvíldina. Í hvert skipti
sem ég kom til Íslands var ynd-
islegt að koma í heimsókn til
þín. Það verður skrítið að kveðja
þig í síðasta sinn.
Þú ert hreint út sagt stór-
kostleg kona sem hefur gefið
okkur mikið af ást og umhyggju.
Minning þín mun lifa með okkur
en þín rúm 95 ár hafa verið ein-
stök.
Búið að vera yndislegt að
hlusta á frásagnir þínar, eins og
við systurnar sögðum: það ætti
að gefa út bók með ömmusög-
um. Ævin þín hefur verið ein-
stök og lærdómsríkt að hlusta á
frásagnir þínar. Amma, þú varst
svo frábær. Alveg einstök kona.
Þú varst einstaklega handlag-
in og uppfinningasöm, frábær
handavinnukona og sannur lista-
maður. Upp úr áttræðu fórstu
að mála með öldruðum og hafðir
mikla hæfileika, amma mín.
Varst heldur aldrei hrædd við
nýjustu tæki. Þú varst á undan
þinni samtíð með að fá þér
strauvél, uppþvottavél, litasjón-
varp, örbylgjuofn og nú síðast
sjálfvirka ryksugu og það rúm-
lega níræð.
Það var ógleymanlegt að
koma í heimsókn, þú varst alltaf
svo glöð og fylgdist vel með öllu
sem við börnin, barnabörnin og
barnabarnabörnin tókum okkur
fyrir hendur. Passaðir alltaf upp
á að eiga eitthvað fyrir alla þeg-
ar við komum. Pönnukökurnar
þína voru þær bestu. Hekla og
Björk fannst alltaf svo flott að
koma til ömmu og töluðu um að
þú værir svo fín og sæt kona.
Þær voru líka alltaf svo stoltar
þegar þær fengu að drekka úr
spariglasi á fæti. Síðustu 5 ár
sagðir þú iðulega þegar ég kom í
heimsókn: „ Jæja, ég tóri enn.“
Heimili þitt var yndislegt og
alltaf varstu vel til höfð. Fórstu
ekki út úr húsi nema búið væri
að setja upp andlitið og varalit-
urinn á sínum stað.
Það var svo gaman þegar þú
hringdir í okkur til Danmerkur
og ógleymanlegt að hitta þig á
skype. Þú hefur upplifað allt frá
því að hringja í gegnum símstöð
og tala á skype. Við í Danaveldi
eigum eftir að sakna þín ótrú-
lega mikið og erum þakklát fyrir
allan þann tíma sem við áttum
með þér.
Alla ævi ferðaðist þú mikið
um Evrópu. Sem ung kona með
pabba þínum, með afa og síðar
með vinkonum þínum um allan
heim. Ekki má gleyma sumrinu
sem við áttum saman í Rockport
1978 en þar áttirðu góða vin-
konu, Esther, sem þú varst dug-
leg að halda sambandi við með
bréfaskriftum.
Síðustu reisuna þína, eins og
þú kallaðir það að ferðast,
komstu í heimsókn til Kóngsins
Köbenhavn. Þú varst 85 ára
gömul og orðin lúin í fótunum.
Gleymi aldrei þegar þú hljópst
upp á 3. hæð hjá mér. Fussaðir
yfir að hvíla þig í stól á leiðinni,
nei þú tókst tröppurnar með
trompi. Yndislegt að fá þig í
heimsókn í Danaveldi eins og þú
orðaðir það. Já þú varst mjög
góð í að sletta á dönsku og við
gátum hlegið mikið að því.
Nú kveðjumst við í síðasta
sinn og ég vil ljúka þessu með
kvöldbæn sem á alltaf eftir að
minna á þig:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þín,
Kristín og fjölskyldan
í Danaveldi.
Elsku yndislega amma mín,
núna ertu búin að kveðja þetta
jarðlíf rúmlega 95 ára gömul.
Ég er svo óendanlega þakklát
fyrir allar góðu stundirnar með
þér og minningarnar eiga eftir
að ylja mér um ókomin ár. Það
er gott til þess að vita að þú
varst tilbúin að kveðja þennan
heim og loksins ertu búin að
hitta afa eftir 45 ár.
Þú lifðir tímana tvenna, elsku
amma, og upplifðir margt á
þinni löngu ævi. Það var gaman
að hlusta á frásagnir þínar. Man
þegar þú sagðir mér frá ferm-
ingunni þinni, gekkst langa leið
til kirkju yfir fjall, með kjólinn í
poka og klæddir þig í fyrir utan
kirkjuna. Einnig man ég þegar
þú sagðir mér frá fyrsta bílnum
sem kom til Víkur þegar þú
varst aðeins 11 ára gömul og
hvað þið vinkonurnar brölluðuð
og hlóguð mikið saman. Þú
sagðir mér líka frá fyrstu
vinnunni þinni í Kaupfélaginu í
Vík en sjálfur kaupfélagsstjór-
inn hringdi og bauð þér vinnuna.
Á stríðsárunum vannstu í
verslun í Reykjavík og afgreidd-
ir oft hermennina. Gómaðir einn
þeirra sem hafði stungið varning
inn á sig og kallaðir sjálf á lög-
regluna. Já, við hlógum mikið að
þessari sögu og fleiri skemmti-
legum.
Þú varst alveg einstök og
yndisleg amma, alltaf svo já-
kvæð og létt í lund. Lagðir mik-
ið upp úr því að vera vel til höfð
og með varalitinn á sýnum stað.
Þó heyrnin væri ekki góð síð-
ustu ár var sjónin einstaklega
góð og lastu alla tíð mikið af
bókum og blöðum á ensku og
dönsku. Á áttræðisaldri fórstu í
myndlist og kom þá í ljós þvílíka
hæfileika þú hafðir á því sviði.
Heimsóknirnar í Drápuhlíðina
eru einstaklega minnisstæðar. Í
mörg ár var öll stórfjölskyldan
saman á aðfangadag. Ég man
líka þegar öll fjölskyldan flykkt-
ist til þín á sunnudögum að sjá
Húsið á sléttunni í litasjónvarpi.
Já, amma, þú varst alltaf með
nýjustu tækin. Einnig eru heim-
sóknirnar í úra- og skartgripa-
verslunina minnisstæðar. Það
var svo gaman að fá að fara í
búðarleik, setja saman kassa og
skoða alla dýrgripina.
Í Bólstaðarhlíðina fluttirðu 91
árs en þar varstu mjög ánægð,
sagðir oft að þú hefðir átt að
flytja fyrir löngu. Þú hélst heim-
ili allt til dauðadags, helltir upp
á könnuna þegar við komum í
heimsókn og áttir alltaf eitthvað
gómsætt með kaffinu. Svefnher-
bergið þitt var þakið myndum af
öllum afkomendunum sem voru
ófáir og hafðirðu gaman af því
að sýna mér allar myndirnar.
Ég man að þegar ég spurði
þig hvað þér þætti erfiðast við
að eldast sagðirðu að það að
vera öðrum háður væri erfiðast.
En þú kvartaðir aldrei né
kveinkaðir þér heldur varst allt-
af svo jákvæð og glaðleg. Þú
hefur alla tíð sýnt mér og Klöru
Dögg mikinn áhuga og spurðir
iðulega m.a. hvernig gengi í
skólanum, vinnunni og með sum-
arbústaðinn en þangað komstu
fyrir tveimur árum. Það er mér
mjög dýrmætt að þú skyldir
koma í brúðkaupið mitt fyrir
tæpu ári og skemmta þér vel.
Fjölskyldan hefur alla tíð verið
mjög samheldin og börnin þín
fjögur og tengdabörn hugsuðu
einstaklega vel um þig og komu
daglega í heimsókn.
Ég kveð þig með söknuði,
elsku amma, og þakka fyrir allt
það sem þú hefur gefið mér. Guð
blessi þig.
Þín,
Margrét Elsa.
Elsku Inga amma, nú hefur
þú kvatt okkur eftir 95 góð ár. Í
mínum huga varst þú kletturinn
í fjölskyldunni sem tengdir alla
saman.
Maður getur ekki annað en
dáðst að því hvað þú varst dug-
leg kona, varst búinn að vera ein
í meira en 45 ár eftir að afi dó.
Sást um að halda áfram rekstri
á úra- og skartgripaversluninni
þar sem maður var tíður gestur
sem barn og man ég hvað margt
var að skoða og sjá þar. Síðan
keyrðir þú bíl þangað til þú
varst 85 ára og eina vandamálið
var orðið fyrir þig að rata þar
sem borgin stækkaði svo ört.
Ég minnist þess svo vel þegar
við komum alltaf á sunnudögum
í heimsókn í Drápuhlíðinni þar
sem öll fjölskyldan mætti. Við
horfðum á Stundina okkar í lita-
sjónvarpinu þínu og undantekn-
ingarlaust voru bakaðar pönnu-
kökur (pönsur), mitt uppáhald.
Ekki má heldur gleyma að sem
barn man ég að við vorum öll
fjölskyldan á aðfangadag jóla í
Drápuhlíðinni og það voru bara
engin jól öðruvísi.
Aldrei heyrði maður ömmu
kvarta eða vera neikvæða, hún
var alltaf svo jákvæð og í góðu
skapi og sá alltaf það góða í öll-
um.
Það er huggun og friður fyrir
fjölskylduna að vita það að þú
hefur fengið hvíld og ert á góð-
um stað hjá Guði á himnum. Ég
veit fyrir víst því að trú þín á
Guð var einlæg og sönn.
Ég kveð þig, amma mín og
mun ávallt geyma allar góðu
minningarnar. Bið Guð að blessa
og styrkja alla afkomendur
hennar Ingu ömmu.
Magnús Gylfason.
Yndislega langamma, við vor-
um svo ofboðslega heppin að fá
að kynnast þér.
Þú varst alltaf svo sæt og góð
við okkur. Það var gaman að
koma að heimsækja þig, þú áttir
alltaf svo gott kex. Pabba fannst
líka svo gaman að koma til þín
og fá kaffisopa hjá þér. Við spil-
uðum oft á spil hjá þér og þú
vissir alltaf hvar spilin voru
geymd. Já, þú varst svo rosalega
minnug. Þú sagðir alltaf við okk-
ur hvað við værum góð systkini.
Það var gaman þegar þú bauðst
okkur á jólaböllin, þetta voru
skemmtilegustu jólaböllin. Það
var líka svo sætt af þér að bjóða
okkur koma að horfa á myndina
Stikkfrí. Okkur fannst líka gam-
an að þú mundir alltaf eftir af-
mælisdögunum okkar og hringd-
ir í okkur.
Langamma, ég (Ylfa Karen),
var svo stolt þegar þú komst að
sjá mig á sýningunum í Borg-
arleikhúsinu.Við eigum eftir að
sakna þín svo mikið. Við vildum
óska þess að Sigþór Nói, litli
bróðir okkar, hefði líka kynnst
þér eins vel og við en við eigum
eftir að segja honum hvað hann
átti góða langömmu.
Guð geymi þig, elsku
langamma.
Knús,
Ylfa Karen og
Viktor Nökkvi.
„Væri ekki rétt að laga kaffi?“
Þetta var alltaf viðmótið sem
mætti manni þegar komið var í
heimsókn til Ingibjargar.
Ingibjörg var fædd og uppalin
í Vík í Mýrdal og hafði alla tíð
sterkar taugar til Víkur þó hún
hafi flutt þaðan ung kona. Hún
eignaðist þar góðar vinkonur og
hélst sú vinátta á meðan þær
lifðu.
Ingibjörg var alltaf mjög
sjálfstæð og dugleg kona og til
SJÁ SÍÐU 22