Líf og list - 01.10.1951, Blaðsíða 16

HÖGGMYNDIR
Síðgotungur um list, sem gleymist
Drífa Thoroddsen
MYNDLISTIN er ekki stundleg list, sem kem-
ur og fer eins og Ijóð eða lag, heldur blífur hún
og.er. Það er ekki þungt að bera ljóð bæ frá bæ,
en mun þyngra að! drasla með sér steinum og
trjám, litum og lérefti. Það er skiijanlegt, að meira
sé til af ljóðum en myndum á Islandi. I ljóðum
hafa aliar listgreinar fyrri tíma sameinazt, þegar
hvergi er hægt að finna hinar. Þó hafa alltaf verið
til menn, sem kunnu að búa tii myndir, en myndir
þeirra kannski hlotið örlög þess staðlega, sem
hverfur aftur í duftið, til upphafs síns, eða verður
léttvægt fundið af eftirtímanum. En gott ljóð
gleymist seint, þegar menn kunna að hlusta og
muna.
Myndlistin krefst efniviðar. Fyrir listmálarann
þarf að flytja hann allan inn, liti, striga, blýanta,
kol og pappír. Myndhöggvarann ætti þó ekki að
skorta hráefnið, þegar hann hefur allt blá- og grá-
grýti síns grjótauðuga heimalands til að vinna úr.
Lengi mega bætast við myndhöggvarar, að þurrð
verði á því. Þó virðist svo sem myndhöggvar-
arnir eigi þeim mun erfiðara uppdráttar sem efnið
ætti að geta verið' auðfengnara, því að þeir koma
list sinni ekki á framfæri að neinu ráði, og veldur
því bæði ummál myndanna og áhorfandinn, sem
iJF og LIST
betur kann að lilusta á 1 jóð en horfa á myndir,
eða þá hann sér liti piktursins fyrr en form mynd-
höggvarans. Því verður það oft á samsýningum,
að höggmyndalistin stendur í skugga málaralist-
arinnar og gleymist.
Það þarf ekki annað en horfa á Esjuna eða
skreppa á Þingvöll til að' sjá, hve mikill mynd-
skeri hefur mótað landið. Spurn er, hvort sveit
eins og Þingvallasveit sé fögur, þar sem hraun
eru meiri en graslendi og fleiri fjöll en bóndabæir,
meira af ísköldu vatni en silung. Hins vegar er
})að meitluð sveit og mótuð og er því fögur. Nöfn
Til hægri:
SJÓMAÐUR eftir
Sigurjón Ólafsson.
Neðst til vinstri:
LISTHNEIGÐ eftir
Ásmund Sveinsson.