Húsfreyjan - 01.04.1965, Blaðsíða 3

Husfreyjxin
ReykiaVÍk Útgefandi: Kv.nfélagasantband Islands 2' 'ÖlublaS
apríl-júní 1965 16. árgangur
ustfto
í blaði alþjóðakvenréttindafélagsins, Internatio-
nal Women’s News desemberhefti 1964, birtist
frétt frá dr. Hedi Flitz, þingmanni á Bonn-þing-
inu, þess efnis, að það væri andstætt stjórnarskrá
sambandslýðveldis Þýzkalands að gera stöðu
eiginmannsins sem húsbónda á heimilinu hærri
en stöðu húsmóðurinnar, og litið skyldi á hús-
móðurstörfin sem fullgilt starf. Stjórnarskráin
þýzka mælir skýrum stöfum fyrir um jafnrétti
karla og kvenna og að hjónaband og fjölskylda
skuli njóta sérstakrar verndar þjóðfélagsins. Sér-
stakur yfirdómstóll á að fjalla um mál og laga-
ákvæði, sem vafi leikur á um, hvort brjóti í bág
við stjómarskrána, en yfirréttir einstakra landa
V.-Þýzkalands dæma einnig í slíkum málum.
Sakir áhuga míns á frétt dr. Hedi Flitz, skrifaði
ég henni og bað hana um nánari upplýsingar.
Hún sendi mér ljósprentaðan útdrátt úr dómi ein-
um, auk ýmissa upplýsinga um lög og dóma um
fjölskyldumál.
Hér fer á eftir frásögn af dóminum og lausleg
þýðing á kafla úr forsendum dómsins.
Fyrir tveim árum (14. marz 1963) felldi
landsyfirréttur í Bayern í Vestur-Þýzka-
landi þann dóm, að orðið ,,húsfreyja“
væri orðið starfsheiti giftrar konu, sem
ekki hefir starf með höndum utan heim-
ilisins, og skyldi því færa það inn í afsals-
og veðmálabók sem stöðuheiti kaupanda
eða seljanda, ef um slíka konu væri að
raaða.
Málsatvik voru þau, að kona nokkur
keypti fasteign og lét þinglýsa henni.
Skrásetjari skráði kaupanda sem ,,hús-
freyju“. Yfirmenn hans fundu að inn-
húsfreyjan
færslunni og sögðu að láðst hefði að geta
um stöðu kaupanda, en ströng fyrirmæli
eru um það þar í landi, að ekki fari milli
mála, hver sé stétt eða staða þeirra, sem
í þá bók eru skráðir. I undirrétti var
dæmt, að staða kaupanda kæmi ekki fram
í bókun. Skrásetjari undi ekki dóminum
og vísaði málinu til landsyfirréttar.
En landsyfirrétturinn hratt dómi undir-
réttar. I forsendum dómsins er all-ræki-
lega gerð grein fyrir skoðun réttarins og
vikið að þeim breytingum, sem orðið hafa
á siðustu tímum á högum manna og leitt
hafi af sér nýtt mat á störfum; ný störf
og starfsheiti hafi orðið til, en önnur aftur
horfið.
Síðan segir nokkurn veginn 'orðrétt:
„Staða húsmóðurinnar í borgaralegu
lífi hefir einnig breyzt. Vegna yfirráða-
aðstöðu karlmannsins í opinberu lífi og
innan f jölskyldunnar, og sennilega einnig
vegna þess, að heimilisverkin voru að
miklu leyti í höndum vinnustúlkna, kom
það áður fyrr lítið í ljós út á við, hversu
þáttur eiginkonunnar var mikilvægur fyr-
ir heimilishaldið, og þar af leiðandi var
húsmóðirin hvorki nægilega þekkt né til-
hlýðilega viðurkennd opinberlega. Varð
því lítið um mat á verðgildi starfa eigin-
konunnar í þágu fjölskyldunnar, og við-
urkenning á henni sjálfri sem persónu var
ekki meiri en það, að venjulega ákvarð-
1