Vera - 01.11.1982, Síða 38

LITLI SOTARINN:
Höfundur: Bcnjamin Brittain
Leikstjórn: Þórhildur Þorleifsdóttir
Leikmynd og búningar: Jón Þórisson
Hljómsveitarstjóri: Jón Stefánsson
Opera fyrir alla - konur og kalla
Hlutverk eru í höndum tveggja
hópa, sem skiptast á um að flytja
óperuna. Við áttum því láni að
fagna að komast á sýningar hjá báð-
um hópunum og færum við íslensku
óperunni kærar þakkir fyrir að gera
okkur það kleift, en miðaverði er
því miður ekki stillt í hóf (150 kr.
fyrir fullorðna og 90 kr. fyrir börn).
Pað kemur sér einkar vel að kynna
tónlist Brittens fyrir ungum áhorf-
endum, því hún er hrífandi. Britten
(1913—1976) samdi þessa óperu
1949 og höfðar hún e.t.v. meir til
okkar en sú óperutónlist sem mest
hefur verið sett á svið. Við gátum
ekki betur séð en að áhorfendur
legðu sig alla fram við sögninn og
er það kraftaverki næst að það skuli
vera hægt að kenna þeim þessi
óhefðbundnu en þó melódísku kór-
lög á svo stuttum tíma.
Fyrri hluti óperunnar, Búum til
óperu, er ágætis kennslustund í því
hvernig sýning verður til og hefur
að því leyti uppeldislegt gildi fyrir
sem kemur fram um að fundir séu
nú alltaf svo leiðinlcgir, við eigum
nefnilega öðru að venjast um fundi!
I heild má segja að fyrri hlutinn
hafi þjónað hlutverki sínu ágætlega
sem innvígsla í heim óperunnar.
Það er ekki verið að gefa glansmynd
af þeirri vinnu sem liggur að baki
uppsetningar í leikhúsum, heldur
kemur skýrt fram hvaða erfiðleikar
þeim geta fylgt. Strax frá upphafi
eru áhorfendur gerðir að virkum
þátttakendum í sýningunni og
halda þeir því hlutverki til enda,
með því að vera kór í sjálfri óper-
unni.
Seinni hluti óperunnar fjallar síð-
an um litla sótarann. Hugmyndina
fengu höfundarnir úr kvæði
,Strax í upphafi voru áhorfendur gerðir
að virkum þátttakendum“
áhorfendur. Jafnframt voru þeir all-
vel undirbúnir fyrir seinni hlutann
sem er hin eiginlega ópera, Litli sót-
arinn. Staðfærsla og leikgerð fyrri
hlutans tekst vel af hálfu Þórhildar
Þorleifsdóttur og smekklega og lip-
urlega leikin.
Þó getum við ekki setið á okkur
og hnýtt aðeins í þá athugasemd
HOLARf
Bygggarði - Seltjarnarnesi - Sími 28266
Williams Blakes, Sótarinn, sem þeir
útfærðu. Sjálfur efnisþráðurinn er
ekki ýkja merkilegur. Lítill sótari
sem hefur veriö seldur af forcldrum
sínum vegna fátæktar, festist í reyk-
háfi á óðalsetri í Englandi um
1800. Börn hinna ríku, sem eru í
feluleik í húsinu verða hans vör og
frelsa hann úr reykháfnum og þar
með undan barnaþrælkun. Til þess
að krydda þráðinn er fléttað inn
persónum einsog góðu barnfóstr-
unni Rúnu, og vondu ráðskonunni
Böggu. Einnig koma við sögu Surt-
ur og Klunni, sótarar sem nota litla
sótarann Bjart til að þræla fyrir sig,
Tom ekill og Alfreð garðyrkjumað-
ur.
Annar hópurinn sem flytur óper-
una er skipaður Elísabetu Waage
(Bagga ráðskona), Signýju Sæ-
mundsdóttur (Rúna barnfóstra),
Árna Sighvatssyni (Surtur sótari og
Tom ekill) Sigurði Pétri Bragasyni
(Klunni sótari og Alfreð garðyrkju-
maður), Mörtu Guðrúnu Halldórs-
dóttur (Silja), Gunnari Frey Árna-
syni (litli sótarinn, Bjartur), Þor-
birni Rúnarssyni (Glói), Guðbjörgu
Ingólfsdóttur (Soffía), Steinunni
Þórhallsdóttur (Tinna tvíburi),
Ragnheiði Þórhallsdóttur (Hildur
tvíburi) og Arnari Helga Kristjáns-
syni (Nonni). Jón Stefánsson (tón-
skáldið), Guöný Helgadóttir (leik-
stjóri) og hljómsveitin, skipuð þeim
Gerði Gunnarsdóttur, Sigríði
Helgu Þorsteinsdóttur, Helgu Odd-
rúnu Guðmundsdóttur, Sigurði
Halldórssyni, Debra Gold, Guðríði
St. Sigurðardóttur og Reyni Sig-
urðssyni voru í báðum sýningar-
hópunum.
Það verður aö segjast eins og er
að þessum hópi tókst flutningur
óperunnar ekki jafn vel og seinni
hópnum. Textaframburður var
fremur óskýr hjá söngvurunum og
söngur barnanna með máttlausasta
móti, einkanlega hjá drengjunum.
Það var áberandi að hér var um
reynsluleysi að ræða og kannski
hefur sýningin sem við sáum ekki
gefið rétta mynd af getu og krafti
söngvaranna. Okkur fannst þó
Marta Guðrún Halldórsdóttir í
hlutverki Silju skara framúr í söng,
Söngur hennar var áreynslulaus,
tær og öll hennar sviðsframkoma
hæfilega látlaus og óþvinguð. Einn-
ig var áberandi góður samleikur á
milli tvíburanna í þessum hópi.
í seinni hópnum voru þátttak-
endur þeir Anna Júlíana Sveins-
dóttir (Bagga ráðskona), Elísabet
Erlingsdóttir (Rúna barnfóstra),
John Speight (Surtur sótari ogTom
ekill), Stefán Guömundsson
(Klunni sótari og Alfreð garðyrkju-.
maður), Ásrún Davíðsdóttir (Silja),
Gísli Guðmundsson (litli sótarinn),
Olafur Einar Rúnarsson (Glói),
Hrafnhildur Björnsdóttir (Soffía),
Sólveig Arnarsdóttir (Tinna tví-
buri), Halldór Örn Ólafsson
(Hörður tvíburi) og Steinunn Þor-
steinsdóttir (Anna).
Greinilegt var að í þessum hópi
var um reyndara fólk að ræða á sviði
sönglistarinnar. Kom það skýrt
fram í frammistöðu þeirra bæði í
leik og söng. Elísabet Erlingsdóttir'
söng listavel og gerði trúverðuga
mynd úr Rúnu. John Speight gerði
ekki einungis hlutverki sínu góð skil
sem söngvari heldur sýndi hann
einnig afbragðs góðan leik. Sam-
leikur hans og Stefáns Guðmunds-
sonar var prýðisgóður og hnyttinn á
köflum. Greinilegt var að Anna
Júlíana Sveinsdóttir hafði gott vald
á söngnum þótt rödd hennar næði
ekki að berast til áhorfenda í fjór-