Vera - 01.09.1985, Blaðsíða 28

höfum
ekki
rekist á
neina
Konur og arkitektúr, er eitthvaö sérstakt viö það? Eru t.d. verk kvenarkitekta
öðruvísi á einhvern hátt en verk karlarkitekta? Spurningar af þessu tagi koma upp
í hugann þegar fréttist af sýningum nokkurra kvenarkitekta á Listahátíð kvenna.
Til að svara þessum spurningum og kynna fyrir lesendum Veru sýningarnar tók-
um við tali þær Valdísi Bjarnadóttur og Sigríði Sigþórsdóttur arkitekta.
Arkitektarnir Valdís og Sigriður ísólinni fyrir utan skrifstofu Arki-
tektafélagsins á Freyjugötu. Ljósmynd: Hrefna Róbertsdóttir.
veggi“

Fyrsta spurningin var um það hvort þær teldu að munur væri
á verkum kven- og karlarkitekta?
Valdís: Nei, ég held ekki að þaö sé hægt að greina mun á
verkum karla og kvenna, a.m.k. ekki sjáanlegan. Líklega er
frekar hægt að greina mun á verkum arkitekta eftir því í hvaða
landi þeir hafa lært. Ég efast um að hægt sé að benda á ein-
hverja byggingu og segja að hún sé örugglega teiknuð af
konu. Að sjálfsögðu leggja konur mikla áherslu á vinnuað-
stöðu t.d. í íbúðarhúsnæði svoog á aðstöðu barna inná heimil-
inu og utan þess. Ég vil samt ekki fullyrða að karlar geri það
ekki líka.
Sigríður: Já, ég held að þetta sé rétt, það eru líklega skól-
arnir og löndin sem ráða einna mestu um stíl hvers og eins.
Ég held ekki að það kæmi fram grundvallarmunur þó konur
tækju sig saman og ynnu í einum hóp og karlar í öðrum.
Sem sagt ekki munur á verkum kynjanna að því er þær telja.
En hvað þá með laun og verkefnaval er einhver munur þar á milli
kynja?
Valdís: Launamismunur milli kynja þekktist ekki innan stétt-
arinnar. Við höfum öll farið í gegnum langt og strangt nám og
viljum fá laun í samræmi við það. Konurnar vita hvaða kröfur
eru gerðar til þeirra, reyna að uppfylla þær og tekst það vel í
28