Vera - 01.09.1989, Blaðsíða 3

DÆGUR
VÍSA
Dag einn síðla niðrí bæ. Ég keypti í kvöldmatinn og sótti son
minn í leikskólann. Fóstra sonar míns setti ofaní við mig fyrir að
hafa ekki sent með honum nestispakka eins og vanalega, þetta
hefði barnið tekið mjög nærri sér.
Á leiðinni niðrá Lækjartorg hyggst ég bæta syni mínum skaðann
og kaupa handa honum köku í Sveinsbakaríi. Fyrstu mistök mín
í þessu máli öllu voru að leyfa honum að velja sér köku. Hann
valdi sér auðvitað skrautlegustu kökuna þrátt fyrir viðvaranir
mínar. Hann beit í kökuna, afmyndaðist í andliti, hent’enni á
gólfið og heimtaði aðra. Nú voru góð ráð dýr. Bæði var að ég
kunni ekki við aðferðir sonar míns, og svo stóð á að aleiga mín,
þá stundina, hafði rétt hrokkið fyrir kökunni. í fylgsnum kven-
veskisins glitti í einn gulan strætisvagnsmiða. Ég útskýri stöðuna
fyrir syni mínum, en ræða mín æsir aðeins upp í honum særða
réttlætiskennd. Hann umhverfist þarna ábakaríisgólfinu, þeytist
um á baki og kvið eins og aðkreppt fiskifluga.
Auk afgreiðslustúlkunnar, voru staddar í bakaríinu tvær rosknar
konur. Önnur þeirra getur ekki orða bundist og segir stundarhátt
við hina: ,,Ég hefnú alið upp fjögur börn. Og ísvona tilfelli hefði
ég rassskellt krakkann.“ Ég hundsa ráð gömlu konunnar, og
kemst við illan leik út úr bakaríinu með barnið undir handleggn-
um og tvo innkaupapoka í höndunum. Á Lækjargötu í þann
mund að græna ljósinu var að sleppa, reif barnið sig laust og
henti sér í götuna. Þar sem ég róta upp varningi í plastpokana og
mjaka barninu yfir götuna, fljúga mér í hug orð gömlu konunnar
úr bakaríinu. Kannski hún hafi rétt fyrir sér þessi lífsreynda kona
hugsa ég. Og þegar ég hef æst mig upp í tilætlaðan ham, rassskelli
ég krakkafrekjuna.
Svo stóð á veðri að barnið var búið í höggþéttan vatteraðan snjó-
galla. Þetta var eins og að stökkva vatni á gæs. Barnið varð hort-
ugra með hverju höggi. Þá gerist það að ég er hrifin úr ódæðinu.
Það nálgast mig yfirveguð kona leiðandi tvö þæg börn sér við
hlið. Hún beygir sig yfir okkur mæðginin og segir stillilega: ,,Er
þetta nú nauðsynlegt? Ósköp er leiðinlegt að horfa upp á þetta
... eru ekki til einhverjar betri aðferðir?“ Ég tuldra einhverja af-
sökun mér til handa, og lít upp dálítið dílótt og eftir mig.
í leiftursýn átta ég mig á stöðu minni. Ég er stödd á Lækjartorgi
á annatíma. Það var fjölmennt á torginu og ég var miðdepill at-
hyglinnar. Við mæðginin hypjum okkur inn í sexuna, þögul og
sljó.
Á heimleiðinni segi ég syni mínum söguna um feðgana og asnann
úr „Dæmisögum Esóps“. Hún hefst á þessa leið: Malari nokkur
fór ásamt syni sínum til borgarinnar, tóku þeir með sér asna sem
þeir áttu og hugðust selja hann þar. Sagan segir af ferð þeirra
feðga og árangurslausri viðleitni þeirra til að koma til móts við
óskir meðbræðra sinna. Þeir klúðra öllum sínum málum og lýkur
sögunni á þeirri staðföstu ákvörðun malarans að gera næst eins
og honum sjálfum þóknast. Þetta þótti okkur Sigurði syni mín-
um góð saga og nokkuð tímabær. Sættumst við heilum sáttum.
Daginn eftir um sama leyti var ég stödd á Skólavörðustígnum í
sömu erindagjörðum. Ég ákveð að fá mér kaffisopa og dagblað
á Mokka, svona til að hvfla mig og búa mig undir næsta stefnumót
við son minn.
Ég hafði rétt tyllt mér við borð þegar hurðin opnast og inn í kaffi-
húsið ryðst hópur frá Stöð tvö. Þeir snúa sér umsvifalaust að mér
og spyrja hvort ég vilji ekki segja eitthvað um kynferðislegt of-
beldi á börnum ... þeir séu að gera þátt um málið. Ég hugsa mig
um eitt andartak og fyrir hugskotssjónum flökta andlitin af torg-
inu frá því í gær. Nei takk svara ég óvenju ákveðin, og sé í anda
fólkið af torginu hrökkva upp úr sófasettunum við fagurgalann
... og hrækja á skerminn.
Halldóra K. Thoroddsen.
HUGMYNDIR SVEITAKVENNA
FÁ ÚTRÁS í NÝJUM FARVEGI 5
Vera skoðar landbúnaðarmálin í
kastljósi kvenna
ATVINNULEYSI KEMUR HVERGI
FRAM NEMA í ÞEIRRA EIGIN
VASA OG SÁLARLÍFI 6
Rætt við Höllu Aðalsteinsdóttur
sem gert hefur könnun á stöðu
kvenna í sveitum
ÞYRFTUM AD STOFNA SAM-
VINNUFÉLAG 9
Rætt við Snjólaugu Guðmunds-
dóttur á Brúarlandi á Mýrum
ÞYKIR VÆNT UM BÍLA EN EKKI
BÆNDUR 11
Spjallað við Ingibjörgu Bergþórs-
dóttur, sem rekur ferðaþjónustu
KVENNAMÁLARÁÐFRÚ MEÐ
NEITUNARVALD 14
Gisela Böhrk, kvennamálaráð-
herra segir frá
ERUM AÐ PRJÓNA 2000
SOKKA 18
Um kvenfélagið Vorhvöt
ÞETTA ER MITT LÍF 20
Ragna Steinunn Eyjólfsdóttir
bregður upp mynd af lífi sínu
ÓFREMDARÁSTAND í ÖLDRUN-
ARMÁLUM 30
LEIKSKÓLI FYRIR ÖLL BÖRN 31
BREYTIST MEDFERÐ NAUDGUN-
ARMÁLA? 34
ÚR LISTALÍFINU 37
3