Vera - 01.09.1989, Blaðsíða 23

I Kaupmannahöfn 19 ára Á Klrkjubóli, ófrítk
elns og vanalega
I
Þessi bók er til ykkar
sem ennþá þyrlist um vegina
á glampandi tækjum
með vindinn þjótandi
um hár og vanga
augun leiftrandi af lífsgieði
ungar sterkar hendur
krepptar um stýri
brosandi lífsþyrstar varir
sveigðar af einbeitni.
Hún er til ástvina ykkar
þegar lokkarnir ykkar fögru
eru moldu orpnir
augun lokuð
að eilífu.
Hún er til mömmu ykkar
kvöldin löngu
þegar henni heyrist hlaupið upp þrepin
útihurðin skellur upp
og svo er það bara norðanvindurinn
og rökkrið
og öll hin kvöldin
löngu, löngu
sem aldrei taka enda
án ykkar.
Án?
Ykkar?
Og þó verðið þið hér alltaf.
Hvert og eitt ykkar.
IJr ljóðabókinni )fU(an vegaru.
Ijóð. Maður getur sest niður þegar Ragna Sfelnunn meö
börnin eru sofnuð og skrifað eitt ljóð, fyrsta barnlö Guöjón
og það gerði ég einmitt þennan tíma ^ía mónaöa
í Eyjum. Mér finnst Eyjarnar mjög
fallegar og varð fyrir vissum áhrifum.
Eftir þetta gaf ég út ljóðabókina
„Villirím". Ég skrifaði líka „Barna-
heimilið“ meðan ég bjó í Eyjum. Það
er barnabók sem Dagný las í barna-
tíma útvarpsins og kom svo út nokkr-
um árum seinna.
Úr Eyjum fluttum við í sveit, fyrst
að Stóra-Langadal á Skógarströnd,
j^ar sem ég eingaðist yngstu stelpuna
mína, Hermínu Huld. Síðan fórum
við að Gillastöðum þar sem ég er
fædd. Mér finnst gott að vera með
börn í sveit en við áttum ekki jarðirn-
ar og farið var að þrengja að atvinnu-
veginum. Nú er bændastéttin orðin
eins og syndahafurinn sem sagt er frá
í biblíunni. Á hann eru settar syndirn-
ar og hann sendur út í eyðimörkina.
Næst fluttum við í Stykkishólm, en
þar gekk allt á afturlöppunum hjá
okkur. Krakkarnir voru komin á tán-
ingaaldurinn og efnahagsstaðan var
erfið. Ég vann í skelvinnslu og reynd-
ist atvinnurekandinn, Rakel Olsen,
mér mjög vel. Það dugði bara ekki til.
Ég átti líka góðar vinkonur í Hólmin-
um, eins og Ester Einarsdóttur grann-
konu mína sem var stelpunum mín-
um eins og hún ætti þær. Um þetta
leyti gaf ég út gamla sögu sem ég
hafði lengi átt. Það er barnasagan
„Kisulíf" sem var prentuð hjá nunn-
unum í Stykkishólmi.
Þegar við bjuggum í Hólminum
fórst Dagur, næst elsti sonur minn, á
vélhjóli vestur í Dýrafirði. Það er erf-
itt að sjá á eftir uppkomnu barni sínu
sem er að byrja lífið. Mér finnst það
hálfgert brot á náttúrulögmálinu.
Söknuður minn var mikill en ég
reyndi að hugga mig við trú mína á að
hverjum sé úthlutað æviskeið og ekki
sé við neinn að sakast. Eftir jarðarför-
ina byrjaði ég að skrifa ljóð. Ég skrif-
aði eitt ljóð á kvöldi og fannst ég
finna mikið samband við Dagga á
meðan. Það varð mér ákveðin hugg-
un og úr þessu varð ljóðabókin „Utan
vegar". Ég vildi gefa sorgina áfram til
hinna sem hafa lent í því sama og
vona að ljóðin geti hjálpað einhverj-
um. Bókrún gaf þessa bók út og nú
hefur hún verið þýdd á ensku. Ég er
að fara á listamannamót í Bandaríkj-
unum og ætla að hafa bókina með
mér og kynna hana þar.
En Dagur minn lét eftir sig litla
ömmustelpu sem býr á Þingeyri.
Sigga Stína er mér mikils virði og
kemur til mín á hverju sumri. Mér
finnst ömmuhlutverkið mikilvægt og
tók þátt í að stofna Friðarömmu-
hreyfinguna á íslandi. Við Ragnhildur
Eggertsdóttir fengum hugmyndina
um svipað leyti og ákváðum að
kynna okkur starfið á Nordisk For-
um. Það varð mér andleg vítamín-
sprauta að fara þangað og gamli kven-
réttindaáhuginn blómstraði. Mér
fannst líka gaman að Sigurða, hin
amma Siggu Stínu, kom með mér og
varð líka friðaramma.
Mér finnst mikilvægt að vinna að
kvenréttinda- og friðarmálum þó ég
hafi lítið getað lagt af mörkum sjálf.
Þegar ég var í sveitinni fékk ég svo
slæma samvisku af því hvernig heim-
urinn er og fannst ég ekkert gera ann-
að en hlusta á fréttir af hörmungum.
Þá sá ég auglýsingu frá dönsku barna-
hjálpinni og skrifaði þeim. Þeir út-
veguðu mér fósturbarn í Kóreu, hana
Kyung Sook, sem ég sá um að mennta
með því að senda 80 kr. danskar á
mánuði. Mér leið strax betur. Nú er
Kyung farin að vinna í verksmiðju og
sendi mér fallegt þakkarbréf fyrir
hjálpina. Hins vegar á ég enn fóstur-
dóttur frá Bangla Desh sem heitir
Joya. Hún var 10 ára þegar ég tók
hana að mér og er nú 18 ára. Hún er
grallarastelpa og er nú í framhalds-
námi. Hún skrifar mér oft og ég skrifa
henni afmælis- og jólabréf. Stundum
fæ ég samviskubit yfir einlægni henn-
23