Vera - 01.11.1990, Blaðsíða 23

UDAGUR mánudagur þriðjudagur miðvikudagur fimmtudagur föstudagur laugardagur suni
flí Í LÍFI
ELÍN ERLINGSDÓTTIR
* Elín Erlingsdóttir er fædd og
uppalin í Gnúpverjahreppi, Ar-
nessýslu. Eftir skyldunám fór
hún í skóla til Reykjavíkur og
lauk BS-prófi í landafræði frá
Háskóla Islands 1985. Hún tók
framhaldsverkefni um legu
lausra jarðlaga í Flóa og flutti
þess vegna á Selfoss. I kjölfarið
fór hún að vinna kort fyrir
bændur víðsvegar af Suðurlandi.
Árið 1986 stofnaði Elín, ásamt
nokkrum skólafélögum, fyrir-
tækið Landkosti hf. og hefur
rekið það síðan. Á liðnu sumri
var keypt tölva og um leið gerðist
fyrirtækið fjarvinnustofa. Land-
kostir hf. urðu síðan einir af
stofnendum Samtaka fjarvinnu-
stofa. Starfsemi Landkosta hf. er
mest á sviði kortagerðar af ýmsu
tagi, bæði fyrir einstaklinga og til
útgáfu, auk aðstoðar við land-
skipti og skipulagningu sumar-
bústaðalands svo eitthvað sé
nefnt. Með tilkomu tölvunnar
jókst fjölbreytni verkefnanna og
fást starfsmenn nú við ýmislegt
fleira. Elín gegnir einnig embætti
eftirlitsmanns Náttúruverndar-
ráðs á Suðurlandi í hjáverkum.
Starfið er mjög fjölbreytt og
engir tveir dagar eru eins. Vinnu-
staðurinn er lítill og andinn góð-
* ur. Samstarfsmenn Elínar eru:
Andrés (býr reyndar ásamt fjöl-
skyldu sinni í Kópavogi), Val-
gerður (systir Elínar, nemi í
landafræði við H.I.) og Þuríður
(Selfyssingur, sér um peninga-
málin). Á sömu hæð í húsinu er
Teiknistofan Hönn, þar vinna
tveir arkitektar og bygginga-
tæknifræðingur. Fyrirtækin reka
saman ljósritunarvélar og kaffi-
stofu og hafa þannig samstarf
um ýmsa rekstrarlega þætti, báð-
um til hagsbóta.
Elínu finnst gott að búa í hæfi-
legri fjarlægð frá Reykjavík; „allt-
af hægt að sækja þangað það
eftirsóknarverða, bíó, sýningar,
leikhús og kunningjana og annað
andlegt fóður, en maður er laus
við ókostina." Kostirnir við að
búa á Selfossi eru minna stress
vegna styttri vegalengda og ekki
þessi ofboðslegi hraði á öllu og
örtröð eins og í borginni. „Vinn-
an, dagheimilið, skólinn, kaup-
félagið, bókasafnið og sund-
laugin, þetta er allt í innan við 15
mín. göngufjarlægð frá heimil-
inu. Svo eru samskipti við annað
fólk auðveldari, ekkert mál að
líta við hjá kunningjunum á leið
heim úr búðinni, fólk skreppur
ennþá milli húsa bara til að
spjalla." Dagvistarmál munu líka
vera í mun betra ástandi á Sel-
fossi en í borginni. Helgi Haukur,
5 ára sonur Elínar, hefur haft
örugga vistun á góðu dagheimili
frá því að hann var á þriðja árinu
(heimagæslu og dagmömmu
fram að þeim tíma) og nú er hann
nýbyrjaður á skóladagheimili.
Það hafði líka óneytanlega áhrif á
búsetuval Elínar að stytta fjar-
lægðina „heim í sveitina". Það
eru tvímælalaust hlunnindi fyrir
einstæða móður og barn að vera
stutt frá afa og ömmu, „sér-
staklega er þetta gott fyrir Helga
Hauk, við færum tæpast svona
oft uppeftir ef við byggjum í
bænum. Svo þykir mér alltaf
óskaplega gott að komast aðeins í
sveitina og vasast svolítið í bú-
skapnum." Elín fer til Reykja-
víkur einu sinni til tvisvar í viku,
bæði útaf vinnúnni og á kór-
æfingar (í Módettukór Hall-
grímskirkju, einu sinni í viku).
„Það kemur sér vel að pabbi
Helga Hauks og hinn afi hans og
amma eru í Reykjavík, að
ógleymdum systkinum mínum,
annars gæti ég t.d. ekki veitt mér
þennan eina munað, að vera í
Módettukórnum. Maður hefur
svosem alltaf nóg að gera. Ég er
langt frá því að vera einhver
„ofurkona", ég reyni að vinna
bara átta stunda vinnudag til
þess að hafa einhvern tíma með
stráknum, svo tekur sinn tíma að
halda heimili."
23