Vera - 01.02.1991, Page 3

JÓLA HVAÐ?
Enn eitt árið er liðið frá manni og það
sem situr efst í huga mér frá því sem
var að líða, eru blessuð jólin og vikurn-
ar fram að jólum. Eftir þessi síðustu jól
er ég búin að fá nóg. Allar þær aug-
lýsingar í sjónvarpi og allir þeir þættir
á öldum ljósvakans um jólagjafir og
aftur jólagjafir voru að gera mig sturl-
aða. Samkvæmt þessum fjölmiðlum
var ekki reiknað með jólagjöf undir
10.000 króna virði, enn síður var reikn-
að með að jólaflíkurnar væru af ódýr-
ari gerðinni.
Meðan þessar auglýsingar flæddu yfir, gerðu mig vonda og
fylltu mig vonleysi, reyndi ég að upphugsa leiðir til að komast
sem ódýrast í gegnum jólagjafakaupin. Eg tók upp á því að búa
til gjafirnar og var hálf smeyk við að kannski myndu þær ekki
verða vinsælar fyrir vikið. Handbragð mitt kannski ekki nógu
gott, ég hafði aldrei gert svona áður.
Eftir því sem nær dró jólum og auglýsingatíminn í sjónvarp-
inu varð lengri fylltist ég enn meira þunglyndi. Allir spyrjandi
hvort ég væri ekki komin í jólaskap, sýna og segja mér hvaða
dásemdir þeir hefðu séð í sjónvarpinu, tilvaldar jólagjafir. Allt
fengið úr sjónvarpinu. Fólk er orðið gelt andlega. Það les ekki,
það hugsar ekki. Það glápir á sjónvarp og vídeó, þaðan koma
hugmyndir þess um lífið og tilveruna.
Jólin sem eiga að vera hátíð barnanna og fjölskyldunnar hafa
breyst í hátíð kaupmanna og fólk hleypur á eftir auglýsingum,
styður við bakið á auðvaldinu, og fyrir hvað?
Jú, augnabliks ánægjustund meðan verið er að rífa jólapappír-
inn af gjöfunum. Svo situr fólk eftir með sárt ennið, Visareikning
upp á hundruð þúsunda og jafnvel lán á bakinu. Mér er spurn;
„Er þetta þess virði?" Að mínu mati er ekki svo.
Jólagjafirnar sem ollu mér kvíða og áhyggjum, yfir því að þær
yrðu ekki til ánægju, gerðu sannarlega ekki minni lukku en þær
sem dýrari voru. Eg hefði getað sparað mér margar andvöku-
næturnar.
Eg mæli með að fólk rífi sig upp úr sleninu og taki á sig rögg.
Reyni að gefa sér meira tóm vegna jólaundirbúnings og gjafa, og
fái meira út úr lífinu fyrir vikið.
Verið þið sjálf, og verið ekki hrædd við það!
Asa Hauksdóttir, nemandi í FA
Er líf eftir dauðann?
Faðirinn var að lesa söguna
um litlu stúlkuna með eld-
spýturnar og Víkingur, 5
ára, velti dauðanum mikið
fyrir sér og hvort það væri
líf eftir dauðann. Hrafnhild-
ur stóra systir, 7 ára, sagði
að það væri ekkert líf eftir
dauðann, við yrðum öll að
mold. Sá litli hugsaði sig um
góða stund og sagði svo:
Nei konur verða að mold en
karlar verða að styttum.
VERU NÚNA
guðrún AGNARSDÓTTIR 6
Viðtal Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
GRUNNSKÓLINN
ER ÞRÍHÖFÐA ÞURS 13
Draumurinn um hinn fullkomna
skóla frá nokkrum sjónarhornum.
DR. SIGRÚN AÐALBJARNARD. 20
Um samskipti barna og unglinga.
GRUNNSKÓLINN KÓPASKERI 23
SKAPANDISKÓLASTARF 25
DAGUR í LÍFI KONU 27
Hallveig Thorlacius
KARATE AÐ HÆTTI KVENNA 30
ÚR LISTALÍFINU 32
Viðtal við Margréti Jónsdóttur,
leirlistarkonu á Akureyri, umfjöllun
um bækur og leiksýningu Hugleiks
„Aldrei fer ég suður".
EMBLA 39
Bókmenntatímarit
er flutti ritverk kvenna
3