Vera - 01.02.1991, Qupperneq 4

LESENDABREF
ORÐIÐ ER LAUST!
VERA fagnar þeirri umrœöu sem fylgt hefur í kjölfar greina-
flokks - en þó einkum auglýsinga - í nóvemberheftinu.
Greinaflokkurinn bar yfirskriftina „Er kvennabaróttan oröin
of pen?" og fjallaði aöallega um föt og ytri umbúðir
kvennabaróttunnar fyrr og nú. í blaðinu birtust svo tvœr
auglýsingar sem viröast hafa snúiö umfjöllun blaösins al-
gjörlega viö. Önnur auglýsir ilmvatn, hin barmstyrkjandi
hlaup. Þessar auglýsingar hafa móögaö margar konur og
þykir VERU þaö miöur. Hins vegar hefur umrœöan um útlit
kvenna sem fariö hefur fram hér ó skrifstofu VERU, í síma
blaösins, heimasímum starfskvenna og í óteljandi jólaboð-
um, sýnt okkur hversu klofin afstaöa kvenna til klœðnaðar,
snyrtivara og óhrifamóttar auglýsinga er. Ekki bara af-
staöa kvenna sem hóps, heldur virðast margar konur vera
tvístígandi - þœr langar aö gœla viö kvenleikann í sér, en
eru hrœddar viö staölaöa ímynd kvenlegrar feguröar.
Hér birtast þrjú bréf sem okkur hafa borist fró kvenfrelsis-
konum sem hafa afstöðu sína ó hreinu. Viö óskum eftir fleiri
bréfum um föt, snyrtivörur og óhrif auglýsinga. Umrœðan
er hafin! Oröiö er laust!
Reykjavík 2. janúar 1991
Hér með segi ég upp áskrift
minni að VERU tímariti um
konur og kvenfrelsi. Ég mun
rökstyðja þessa ákvörðun
mína nokkrum orðum því mér
er þetta ekki ljúft - ég er búin
að kaupa VERU árum saman
og ég tel að enn sé mikil þörf á
tímariti sem fjallar um konur
og kvenfrelsi.
I gegnum árin hef ég alltaf
fagnað því þegar VERA hefur
beðið mín í póstkassanum og
blaðað í gegnum ritið áður en
ég hef opnað annan póst. Oft
hef ég fundið í blaðinu góðar
greinar sem hafa stutt mark-
mið blaðsins - kvenfrelsi. Ég
þaif þó varla að taka það fram
að ég hef langt því frá alltaf
verið sammála þeim sjónar-
miðum sem þar hafa komið
fram - en litið á þær sem litróf
skoðana - misjafnlega vel rök-
studdar. En hvað er þá að
núna? Jú - þegar mér barst
nóvemberhefti VERU var mér
svo brugðið að ég hef eftir
vandlega íhugun ákveðið að
kaupa ekki blaðið lengur.
Ástæðan er tvær auglýsingar
sem eru birtar í blaðinu. Önn-
ur er á blaðsíðu 4 og hin á
opnunni 16-17. Þessar aug-
lýsingar eru til slíkrar minnk-
unar fyrir aðstandendur blaðs-
ins að við verður ekki unað.
Hluti blaðsins er að þessu
sinni helgaður útliti kvenna -
blaðið ber forsíðutitilinn:
Manneskja - ekki markaðs-
vara. Það er gagnlegt að skoða
hvernig tískan hefur í gegnum
4
tíðina sagt konum að Iíta út.
Það er gagnlegt í Ijósi þess að
tískuramminn er mjög harður
enn þann dag í dag og konur
falla enn inn í þann ramma - á
kostnað ýmissa gilda. Vest-
rænt samfélag er samfélag
æskudýrkunar. Fylgifiskur
slíks samfélags er að engir
kaupa annað eins af snyrti-
vörum og konur sem komnar
eru af barnsaldri í linnulausri
baráttu sinni að halda sem
lengst áfram að vera „ung-
legar". Takmarkið er að þess
sjáist sem allra fæst merki á
andliti eða líkama að áratug-
unum sé farið að fjölga. Það er
verðugt verkefni fyrir VERU
að halda umræðu um þessi
mál á lofti. Hve mikill fangi
verður konan þegar öllu þessu
fé og fyrirhöfn er eytt í útlitið -
baráttuna fyrir því að vera
endalaust ung og ægifögur?
En hvað skeður? Það eru
seldar auglýsingar í blaðið
sem ganga þvert á allar hug-
myndir um að konur losni
undan því oki sem snyrtivöru-
iðnaðurinn er. Auglýsingar
sem birta konum heim svo
stórkostlegrar blekkingar og
tala til þeirra með slíkri niður-
lægingu að lengra verður ekki
gengið. Markmið blaðs og
auglýsinga þess eru ein heild.
Engin rök um að blaðið berjist
í bökkum fjárhagslega og verði
því að afla sér allra auglýsinga
sem það getur fengið geta
réttlætt að farið sé út fyrir
þann ramma sem málsstað-
urinn hlýtur að setja. Ef ég leita J
að sambærilegu dæmi væri
hægt að líkja þessu við að
DÝRAVERNDARINN myndi
auglýsa pelsa og gildrur til að
veiða refi og minka eða búr til
að ala dýrin í og gasklefa og
rafmagnsstengur til að aflífa
þau með. Eða ef tímarit um
grænmetisfæði myndi birta
auglýsingar um nautasteikur.
Ég mun ekki fjalla ítarlega
um einstök atriði þessara aug-
lýsinga - þótt það væri vissu-
Iega mjög áhugavert - en gera
í lokin örlitla grein fyrir því af
hverju ég geng svo langt í
þessu máli að segja blaðinu
upp. Kaupi ég ekki önnur blöð
sem eru á öndverðum meiði
við mig? Jú sannarlega. Ég
kaupi til dæmis Morgunblaðið
og á hverjum einasta degi er
eitthvað í blaðinu sem ég er
ósátt við. En ég segi blaðinu
ekki upp af því að það skiptir
mig ekki máli. Ég veit að
Morgunblaðið selur sig fyrir
peninga og hefur engar
hugsjónir. Það geta ekki aðrir
sært mann en þeir sem manni
er ekki sama um. Og mér er
ekki sama um kvenfrelsisbar-
áttu á Islandi.
Jórunn Sörensen