Vera - 01.02.1991, Side 6

INGIBJORG SOLRUN GISLADOTTIR
I O K K A
HÖNDUM
HVAÐ VIÐ LÁTUM YFIR OKKUR GANGA
segir Guörún Agnarsdóttir lœknir og fyrrverandi þingkona Kvennalistans
Þegar Kvennalistinn bauö fram í fyrsta sinn til Alþingis áriö 1983
var Guörún Agnarsdóttir lœknir í ööru sœti listans, Hún var þá
nánast óþekkt og haföi engin afskipti haft af stjórnmálum fram
aö þeim tíma. En hún ávann sér fljótt virðingu og vinsœldir, langt
út fyrir raöir Kvennalistakvenna. Nú er hún engu aö síður hœtt
þingmennsku í samrœmi viö þá stefnu Kvennalistans aö engin
kona skuli sitja lengur en 4-8 ár á Alþingi. Hún stendur því á
tímamótum og af því tilefni fékk VERA hana til aö skyggnast um
þaöan sem hún nú stendur og meta stööu og framtíð
Kvennalistans og kvennahreyfingarinnar.
Það er engum vafa undirorpið að
mjög vel tókst til um val á þeim
konum sem sendar voru á þing
fyrir Kvennalistann vorið 1983.
Þríeykið - Kristín, Sigríður Dúna
og Guðrún - þótti standa sig mjög
vel bæði í kosningabaráttunni og
því daglega streði á þingi sem
sigldi í kjölfarið. Hlutskipti
þeirra, eins og annarra frum-
kvöðla, hefur án efa oft verið
erfitt en líka þakklátt. En hvernig
leið þeim nýgengnum í hamar-
inn?
„Ég held að strax að afloknum
kosningunum höfum við verið
mjög meðvitaðar um að við hefð-
um fjöregg á milli handanna og
að við værum þarna fyrst og
fremst á annarra vegum. Mér
hefur alltaf fundist ég vera í hlut-
verki sendiboða eða erindreka.
Þegar við vorum að byrja þá leið
okkur eins og hver fjölmiðlavið-
skipti gætu endað með mann-
fórn. Það var oftast áhyggjuefni
fyrstu árin eftir hvert viðtal eða
önnur viðskipti við fjölmiðla
hvort viðkomandi hefði lagt
Kvennalistann niður með því að
standa sig illa eða ekki nógu vel.
Eftir kynningarþátt Kvenna-
listans í kosningasjónvarpi 1983
fannst mér t.d. eins og ég gæti
aldrei farið út úr húsi á björtum
degi hvorki sjálfrar mín, fjöl-
skyldunnar eða Kvennalistans
vegna, svo óánægð var ég með
sjálfa mig.
Þetta hefur auðvitað rjátlast af
okkur „... og allar komu þær aftur
og engin þeirra dó" og Kvenna-
listinn lifir og dafnar. En við
Kvennalistakonur gerum óskap-
lega miklar kröfur hver til ann-
arrar vegna þess að krafan utan
úr þjóðfélaginu er svo sterk um
að við stöndum okkur. Við viljum
vera að minnsta kosti fullkomnar.
Mér hefur lengi fundist að
Kvennalistinn sé mjög merkileg
samskiptatilraun sem hafi tekist
alveg ótrúlega vel þó við höfum
auðvitað átt við okkar erfiðleika
að stríða. Við höfum oft þurft að
ræða stór ágreiningsmál í hópi
kvenna sem eru mjög ólíkar og
þekkjast misvel en við höfum
komist mjög farsællega frá þeim.
Þetta hefði aldrei tekist nema
vegna þess að í hjörtum okkar er
fullvissa um að það sem sameinar
okkur er miklu merkilegra en hitt
sem sundrar."
Síðasti dagur Guðrúnar á
þingi var s.l. vor þó svo að hún
hafi ekki látið formlega af þing-
mennsku fyrr en nú í haust.
Guðrún sagði að þessi síðasti
dagur hafi verið ósköp líkur öðr-
um slíkum dögum. „Það var að
vísu samþykkt mál sem ég hafði
lagt fram ásamt Danfríði Skarp-
héðinsdóttur um að auka vinnu-
vernd barna og unglinga og ég
var auðvitað ósköp fegin að því
skyldi ljúka á svona jákvæðan
hátt. Mér var engin eftirsjá eða
depurð í huga og leit raunar ekki
á þennan dag sem lokadag enda
sá ég fram á að vinna þarna allt
sumarið. Umfram allt finnst mér
þessi tími hafa verið alveg geysi-
lega lærdómsríkur og jákvæður.
Það sem hefur verið neikvætt
hefur oftast verið eitthvað sem ég
sjálf hef getað lært af. Ég myndi
því eindregið mæla með þessari
reynslu við allar konur ef þær
hafa nokkurn hug á stjórnmála-
störfum. En fyrst og fremst er
nauðsynlegt að trúa á málstaðinn
og vera sannfærð um að hann eigi
erindi inn í þingsali.
Starf þingmanns er mjög krefj-
andi og tekur allan manns tíma.
Það verður gjarnan of lítill tími
eftir fyrir fjölskylduna og sjálfa
þig. En þannig er hugsjóna-
barátta - þú leggur allt í hana og
fylgir málstaðnum. Til þess að
geta sannfært aðra er nauðsyn-
legt að vera heil og til að geta
verið heil þarf að gefa mikið -
bæði tilfinningar og tíma. Og
þarna kemur trúverðugleikinn
inn í myndina því fólk finnur
mjög fljótt hvort það sem mann-
eskjan er að segja kemur innan úr
henni allri."
I viðtalsbók við norrænar
konur í stjórnmálum sem Drude
Dahlerup tók saman árið 1985
líkti Guðrún starfinu á þingi við
tiltekna uppfærslu á Éást eftir
Goethe. Eftir því sem Fást öðl-
aðist meiri þekkingu frá djöflin-
um þeim mun meiri lit tók
klæðnaður hans af fötum djöfuls-
ins. Stendur þessi samlíking?
„Já, því starfi þingmanns fylg-
ir hætta á mengun fyrir hugsjóna-
fólk. Það gerir hin óumflýjanlega
og eðlilega krafa um málamiðlun
sem fylgir þingræðinu. Þetta
varðar einnig siðferði í opinberu
lífi. Það eru svo mörg grá svæði
og svo nauðsynlegt fyrir okkur að
draga einhverjar ákveðnar línur.