Vera - 01.02.1991, Qupperneq 29

Sf í LÍFI
brúðurnar, bera grind leikhúss-
ins, hátalarakerfi og ljóskastara.
Þegar búið er að pakka leikhús-
inu í Löduna býður Ásta ráðs-
kona Hallveigu í mat í eldhúsinu
og VERA fær að fljóta með.
Undir borðum tölum við um
brúðuleikhús og áhrif þess á
börn. Hallveig segir frá sýningu
sem hún fór með í skólana og
fjallaði um fötlun og annarri sem
bíður sýningar og fjallar um of-
beldi gegn börnum. Eftir sýningu
fengu börnin að tala við brúð-
urnar og jafnvel þó að stjórnend-
urnir væru sýnilegir og hreyfðu
varirnar, beindu börnin alltaf
spurningum sínum til brúðanna.
- Það er svo margt hægt að
sýna með brúðum sem ekki er
hægt að sýna á annan hátt, segir
Hallveig. Það væri ekki hægt að
fara með börn inn í skólastofur til
að tala um ofbeldi sem þau hafa
orðið fyrir. En brúður geta það.
Þær geta talað um hluti sem ekki
má tala um.
Brúðuleikhús er áhrifamikið,
enda er það farið að hafa áhrif á
önnur sviðsverk. Hallveig segist
nýverið hafa verið erlendis og séð
tvær leiksýningar sem vöktu
mikla eftirtekt og þóttu mjög
nýstárlegar. Hún segist strax hafa
séð áhrifin frá brúðuleikhúsinu
og við spjöllum um í hverju þessi
áhrif séu fólgin. Það berst í tal að í
sýningunni um Leónóru prin-
sessu er fluga í einu hlutverki.
Hún sést aldrei, en er þó með á
sviðinu. Hallveig segir að hér sé
einmitt komið í hnotskurn eitt af
einkennum brúðuleikhúss.
- Áhorfendur geta alveg trúað
a ósýnilega sögupersónu ef rétt
afstaða til hennar er fyrir hendi.
Og það er hægt að nota þessa
órökrænu afstöðu í venjulegu
leikhúsi og fá með því mjög
sérstæðan stíl. T.d. var leikmynd
ofurlítið skökk í annarri sýning-
unni sem ég var að tala um áðan
°g persónur léku allar á leik-
myndina og voru ofurlítið skakk-
ai' sjálfar. Áhrifin voru geysilega
fyndin.
Mörg eru handtökin í einnar-
konuleikhúsi. Hallveig heldur
áfram að vinna við brúður eftir að
heim er komið. Hún tekur fram
tvær gullfallegar brúður úr
vaskaskinni með mikið svart og
hrokkið hár, greinileg náttúru-
börn. Þetta eru Askur og Embla.
Þau eiga að vera í viðamikilli
sýningu Leikbrúðulands. Hall-
veig setur brúðurnar í þvingur og
málar sköftin á þeim svört. Þá
man hún að gera þarf við rifu á
sögusvuntunni fyrir næstu sýn-
ingu. Hún sest við saumavélina í
þeim enda kjallaraherbergisins
sem gegnir hlutverki saumastofu.
Þar eru hillur frá gólfi til lofts
hlaðnar vefnaðarvöru. Brúðuleik-
húskona þarf að hafa allar klær
úti til að afla sér spennandi efna.
Á meðan unnið er við hagnýta
handavinnu er hugurinn sístarf-
andi. Hugmynd að nýju verki
getur fæðst þegar verið er að
rimpa í sögusvuntuna. Þá er gott
að eiga ferðatölvu og geta sest
niður hvar sem er til að koma
hugmyndum á blað.
- Eg held að mestur hluti
vinnu minnar fari í handritsgerð.
Oll önnur vinna við leikhúsið er
mjög áþreifanleg og fer fram á
vísum stað og stund. En handritið
liggur alltaf á mér, segir Hallveig.
Og VERA vill ekki trufla leik-
ritahöfund við skriftir og fer því
að tygja sig. Hallveig tekur eina af
eftirlætisbrúðunum í fangið. Það
er Leiðindaskjóða, forvitið trölla-
barn með lifandi augu sem lýsa
bæði gleði og sorg. Leiðinda-
skjóða laumaðist með á brúðu-
leikhúshátíð í Barcelona í vor og
sletti þar á spænsku. Hallveig
hefur „á gamals aldri" eins og
hún segir, tekið upp á því að læra
búktal. Og það er Leiðindaskjóða
sem kveður okkur með rödd
Hallveigar.
- Adios, segir hún. Bless. Á
spænsku.
BÁ
Myndir: Anna Fjóla Gísladóttir
og Björg Árnadóttir
29