Vera - 01.02.1991, Síða 33

UR LISTALIFINU
sýningar og fer yfirleitt út
einu sinni á ári.
Þannig aö þaö er alveg
hœgt aö vinna sem lista-
rnaöur á Akureyri?
Ja, ég allavega reyni það, en
auðvitað saknar rnaður svipt-
inga.
Tekst þér aö lifa eingöngu á
listinni?
Já af því að ég hef víðan
grundvöll og ég geri allt
mögulegt, bæði stórt og smátt.
Ef ég væri bara að gera ein-
hverja stóra hluti rnundi ég
ekki geta það. En ég dreifi mér
allt frá eyrnalokkum í vaska.
Eg aðlaga mig markaðnum en
er samt frjáls. Ég bý ekki
eitthvað til bara af því að ég
veit að það selst. Ég hef verið
heppin. Ég veit að ef ég gerði
eitthvað einhæft þá gengi það
ekki upp. Ég safna sosum
engum sjóðum, en þetta
gengur.
Hinsvegar er vinnuaðstað-
an ekki nógu góð og óþægi-
legt að vera svona dreifð milli
heimilis, verkstæðis og búðar.
Eg veit aldrei hvar neitt er.
Tíminn mun nýtast mun betur
þegar við flytjum. Ég er allt of
lítið heima og vinn oft á
ókristilegum tíma. Ég sef iðu-
lega hér á gólfinu innan um
allt rykið þegar mest er að
gera! A Svalbarðseyri fæ ég
meiri birtu, við þurfum
reyndar að byggja við húsið,
fyrir ofnana. Nágrannarnir
hér eru fjarskalega almenni-
Hgir og umbera t.d. fýluna
sem kemur þegar ég er að
brenna ragú. Þá lyktar öll
gatan eins og sinubruni!
Nú eruö þiö bœði leirlista-
úienn, er samkeppni milli
ykkar hjóna?
Nei, hjá mér er þetta ástríða og
mér finnst þetta skemmtilegra
en honum. Það kom aldrei
neitt annað til greina hjá mér
en þetta. Heinrik hefur leirað
miklu minna, en hann gerir
ýmislegt annað. Við höfum
einstaka sinnum unnið saman
en hann segir að það sé óþol-
andi að vinna með mér því að
eg troði mér á öll borðin, sem
eru sjö eða átta! Mér finnst
gott að vera með mörg verk í
gangi og geri oft eitt á meðan
ég hugsa um annað. Ég er
kannski á einu borði að setja
hanka á bolla og með eitthvað
allt annað á öðru borði. Heima
gríp ég svo í nælur og lokka,
ég get aldrei setið aðgerða-
laus!
Heinrik snýst í kringum
mig! Hann er í búðinni, sér
um útréttingar og vinnur í
húsinu. Hann hefur kennt
tvisvar eða þrisvar sinnum
sem gestakennari í Myndlista-
og Handíðaskólanum. Ég
gæti ekki unnið svona mikið
ef hann hjálpaði mér ekki eins
mikið og raun er.
Ertu að fara úr nytjalist í „al-
vörulist"?
Nei. Mér finnst nytjalistin
nauðsynleg og alveg hræði-
legt ef ekki er falleg nytjalist í
landinu. Mér finnst gaman að
sjá fólk nota fallega hluti dags
daglega. Ég geri það sjálf. Mér
finnst gaman að gera nytjalist
og gott að blanda þessu sam-
an. Það er litið niður á nytja-
list, hún þykir ekki eins fín og
til dæmis það að gera skúlp-
túra. Sumt vegur salt hjá mér
milli nytjalistar og „listar". Ég
vinn mikið og yrði fljótt leið á
því ef ég væri alltaf í því sama.
Listin rnætti vera rneiri
þáttur í daglegu lífi. Ég held
að fólk geri sér ekki grein fyrir
því hve lífið væri fátæklegra
ef ekki væri fyrir listina.
Sumir sem koma í búðina til
mín kvarta yfir því að úrvalið
sé ekki nógu mikið. Það er
eins og fólk átti sig ekki á því
að ég er ekki verksmiðja!
Nú tröllríða nœlur og lokkar
markaðnum. Er þetta list
eöa föndur?
Hver og einn verður að dæma
um það, ég treysti mér ekki til
þess. Hvað er list? Næla getur
verið fallegur hlutur þó hún
sé ekkert stórkostlegt lista-
verk í sjálfu sér. Það skiptir
engu hvort hún flokkast undir
föndur eða annan gjörning ef
útkoman er góð.
Er sýning á döfinni?
Ég hef haldið eina einka-
sýningu í Gallerí List í Reykja-
vík. Eg varð að vinna hana
með öllu öðru og það var bæði
stressandi og erfitt. Ég ætla að
sýna '91 og vil gefa mér tírna
fyrir þá sýningu, sem getur
orðið erfitt. Það er stundum
hringt mikið og kvabbað svo
ég get sjaldan kúplað mig út
og unnið að sýningu. En það
er jú kvabbið sem heldur í mér
lífinu!
Þú notar stundum fyrir-
myndir úr Riddarateppinu á
Þjóöminjasafninu...
Já mér finnst svo gaman að
skoða gamlan útskurð og út-
saum. Ég hef líka tekið munst-
ur af gömlum öskum og skoða
oft útsaumsbókina. Ég geri
þetta ekki til að vera þjóðleg
heldur finnst mér þetta fallegt
og enn þá meira gaman af því
að það er gamalt íslenskt
handverk. Þetta er þjóðlegur
arfur sem allir mega nota.
Ég sé aö þú hnoöar í vél, er
öll rómantík aö hverfa úr
leirkerasmíðinni?
Mér finnst alveg fáránlegt að
standa og berja leirinn í tvo
klukkutíma og vera uppgefin
og þreytt og að drepast í baki
og úlnliðum. Það er bara til
trafala að handhnoða. Aður
fyrr fór fólk í mjöðmunum á
miðjum aldri. Maður á ekki að
gera sér hlutina of erfiða. Ef
eitthvað er þá er leirinn betri
úr vélinni.
Hvemig vinnur þú?
Ég er oftast búin að skipu-
leggja það sem ég ætla að
gera. Leirinn má ekki bíða of
lengi. Það verður að klára allt
á réttum tíma. Ég verð því oft
að vinna um helgar til að ljúka
verkefnum. Ég á oft erfitt með
að stoppa, vera bara með lítið
í gangi í einu og ljúka því. Nú
er ég t.d. að klára brúna leir-
inn, svo ætla ég að byrja á
þeirn hvíta.
Ég vinn alla daga og öll
kvöld. Ég verð að passa mig á
því að vera ekki alltaf að leira.
Ég tek mér yfirleitt gott frí
eftir jólin og fer eitthvað í
burtu - jafnvel í mánuð, ann-
ars yrði ég vitlaus! Það er
þannig með leirinn að því
rneir sem maður vinnur því
betur æfist maður og vinnur
þar af leiðandi betur og verð-
ur fljótari.
Þetta er mín vinna og mér
finnst hún mjög skemmtileg.
Þetta er það sem mig langar til
að gera. Það er sjaldan sem ég
nenni ekki að fara að vinna. Ef
ég er algjörlega ómöguleg þá
byrja ég á því að taka til - sem
er ekki oft! Svo rýk ég í eitt-
hvað. Mér hættir til að vera
með of rnikið í einu. Það þýðir
ekkert að sitja og bíða eftir því
að andinn komi yfir mann.
Þetta er æfing og ástundun.
Og agi.
RV
33