Vera - 01.05.1994, Blaðsíða 24

/
VERUM VARKARAR
VIRÐUM LÍFIÐ
í kaffiboði hjá Ame húsverði sem vildi fá að vita hvað
"gradda" (borið fram ,,gredda“) þýddi á íslensku.
Ingrid reynir að snúa sig út úr því en Heimir
lngimarsson og Bragi Guðbrandsson þerra tárin.
Á leið í reykbaðstofu: Amdís Steinþórsdóttir,
Kristrún B. Jónsdóttir, Guðlaug Sigurðardóttir,
Bryndís Róbertsdóttir, Sigríður Simonardóttir, Auður
Böðvarsdóttir og einn af gestgjöfum okkar.
Greinarhöfundur og lngrid Westin.
Vackre Apollo, nu ar jag din syster
á, var inte trumpen, och fáll ingen tár!
Nu gár jag till kamp (jag kanner mig yster)
för kvinnomas rike i framtidens vár
Jag alskat din skuldra, din mun var mig kar
jag trampat med dig genom hela várt harad
men nu ár jag trött, en skandal det ju ar
att kvinnans person ej battre blir arad.
Fagrir tónar óma um stofuna. Söngkonan syng-
ur vel og fróðleiksfusir nemendur fylgjast með
erindunum tíu á textablaði og líta annað slagið
á glósumar. Kennarinn, Ingrid Westin, skrifar
nokkur atriði á töfluna sem nemendur eiga að
íhuga i hópum sínum. Flestar konumar em
sammála um að þetta sé gullfallegt ástarljóð og
sjaldgæft sé að heyra konu lýsa líkamlegri ást
sinni á karlmanni. Allir eru sammála um að
sjónarhornið sé nýstárlegt því konan í ljóðinu
er að yfírgefa elskhuga sinn til að breyta heim-
inum. Þegar hann ásakar hana fyrir að hafa gert
sig að „hlut“ eða viðfangi mótmælir hún og
segir að hann verði að líta á þetta í stærra sam-
hengi, í baráttu hennar fyrir mannréttindum
kvenna. Þegar Ingrid spyr hvort ljóðskáldið
Elisabet Hermodsson sé ofstækisfull kvenrétt-
indakona og karlahatari segja allir nei, en telja
að hún sé femínisti.
Allir, er kannski fulldjúpt í árinni tekið því
karlmennimir í hópnum em þöglir. Þeir horfa
ígrundandi á spurningarnar á töflunni, uns einn
bendir á að höfundur tali um kvennaríki, kon-
urnar ætli aö taka völdin og hvort það verði
nokkuð betra en það sem við búum við. Ingrid
svarar strax játandi og skrifar á töfluna karla-
ríki - kvennaríki. Við karlaríkið stendur: Stríð,
fátækt, óréttlæti, eymd, tækni, hagfræði, vald.
Lýsingin á kvennaríkinu hljómar svo: Friður,
allir fá það sem þeir þurfa, þar ríkir réttlæti og
hamingja, og sálfræði og trúarbrögð em i há-
vegum höfð í stað tækni og hagfræði. Vald er
óþarfi.
Umræðurnar verða ekki eins íjömgar og
ætla mætti enda er orðaforði nemenda á
sænsku ófúllnægjandi. Spyrjandinn segist efast
um að þetta yrði svona fullkomið þó konur
tækju völdin og bendir á að það séu aðeins ör-
fáir karlar sem hafí einhver völd og ekki mætti
dæma allt karlkynið út frá þeim. Og hann spyr
hvemig lífí karla yrði háttað undir yfírráðum
kvenna? Ingrid segir að ekki yrði um hefð-
bundin yfirráð að ræða og telur það einkenn-
andi fyrir þankagang karla að halda að konur
ætli að taka völdin. Hún segir að það þurfí ekki
að taka völd. Jafnframt segir hún að málið snú-
ist ekki um hvort ríki kvenna verði betra en
karla. Aðalumhugsunarefnið ætti að vera böm-
in. „Ef allir hugsuðu fyrst og fremst um velferð
barna yrði þjóðfélagið allt öðruvísi,” segir
Ingrid af sannfæringarkrafti.
Síðar um daginn sitjum við flestar í hvíldar-
herberginu eftir hið daglega gufubað. Ein út-
deilir andlitskremi sem hún segir gera krafta-
verk, önnur nuddar þær sem eru ekki enn laus-
ar við vöðvabólguna sem þær komu með að
heiman, við bemm saman nýfengin mýbit og
berum sárasmyrsl hver á aðra. Fyrirhugað
sænskunám næsta vetur og sameiginleg ferð
okkar á Nordisk Fomm ber auðvitað á góma
og við föram að ræða um umræðuefni dagsins.
Hvað Ingrid sé mikil kvenréttindakona og að
líklega hafí karlamir bara gott af þessu.
Skyndilega réttir ein úr sér og segir stundar-
hátt: „Ragnhildur, þú ættir að taka viðtal við
Ingrid í Vera.” Eg hrekk við þar sem ég flat-
maga á handklæðinu og játa því.
Ingrid Westin hefúr kennt mörgum landan-
um sænsku, bæði sem sendikennari við Há-
skóla Islands og á sænskunámskeiðum Nor-
ræna félagsins í Framnas í Norður-Svíþjóð. Eg
var svo heppin að komast að á námskeiðinu í
Framnesi 1993, þar sem níu konur og sex karl-
ar deildu saman súru og sætu í hálfan mánuð
meðan þau lærðu sænsku. Það sem markaði
námskeiðinu nokkra sérstöðu, að sögn kennar-
ans, var hve margir femínistar voru meðal þátt-
takendanna, „og fyrir bragðið þorði ég að spila
ljóðin hennar Elisabetar,” segir Ingrid og bros-
ir, „en mörgum finnst þau of opinská.”
Meðan skólasystkini mín undirbúa loka-
hófið hreiðmm við Ingrid um okkur í vistlegri
kennarastofú. Hún byrjar á að ítreka hve henni
hafi þótt skemmtilegt hvemig við kvöddum
hana fyrr um daginn, en konumar í hópnum
settu saman smá revíu og sungu m.a.s. eitt lag á
nokkuð góðri sænsku. En okkur er ekki til set-
unnar boðið því dagskráin er stíf og við vind-
um okkur í viðtalið.
Ingríd, heldur þú virlcilega að samfélagið
yrði allt öðruvísi ef konur sœtu við stjórnvöl-
inn?
„Já, ég held það. Eg er sannfærð um að konur
em öðmvísi en karlar og hafi aðra reynslu en
þeir og því yrði samfélagið allt öðmvísi — og
betra. Konur fæða bömin og það markar lífs-
viðhorf þeirra því þær hugsa fyrst og fremst um
þarfír barnanna. Karlmenn hafa í aldanna rás